Geplaatst 3 jaar lang alles gezellig gehad en met elkaar naar de wedstrijden. Even helpen met binnen zetten of nog even een pony voorrijden voor de verkoop. En dan dan komt de dag dat je je paard moet verkopen omdat het op stal niet meer gaat.
Je zet hem op internet en vervolgens krijg je die bewuste persoon over je heen. Die heeft even geizen dat je paard te koop stond, vervolgens trekt ze je telnr na en ligt daarna de hele stal in en loopt vervolgens aan iedereen te vragen of mijn paard al verkocht is.
Dan probeer je nog een praatje aan te gaan omdat je inmiddels een oplossing hebt gevonden en je paard niet weg hoeft te doen. Maar nee alleen maar een raar gezicht en rare opmerkingen.
Ook naar mijn vriendin toe en nog een stalgenoot van me. En dat krijg je dan na 3 jaar gezellig met e paarden zijn bezig geweest. Ik heb niet eens mijn pension houder persoonlijk kunnnen vertellen dat ik wegga. Dat heeft zij al gedaan.
Ik ben vandaag heel
naar huis gegaan. Dit had ik nooit verwacht. Mijn paard is vandaag jarig maar ik heb hem niet eens even kunnen knuffelen. Waarom moet het nou altijd zo, waarom moet men elkaar altijd zo afzeiken. Ze had toch ook gewoon naar me toe kunnne komen en het vragen. Nu voor de zoveelste keer wegens problemen van stal veranderen, problemen die ik zelf nooit gemaakt heb maar anderen. Ik wou gewoon vriendelijk zonder woorden weggaan. Niet dat ik nou woorden ga maken, maar ik vind dit zo en zo jammer. Mijn pensionhouder weet nu dus dat ik wegga , dat heeft mijn vriendin maar vertelt samen met een goede stalgenoot van me. Morgen zal ik het hem zelf nog maar zeggen, maar degene die zijn paarden rijd hoef ik dus niet meer te zien.
Het is zo onbegrijpelijk, zo banketstaaf.
Nu moet ik weer opnieuw beginnen, nieuwe mensen, nieuwe stal en andere paarden.
Gewoon weer een nieuwe start, ik heb weer iemand gevonden die me les wil geven, ik ga de fjord inrijden. Ik heb er heel veel zin in maar vnd het zo vreselijk jammer dat ik op deze manier mijn oude stalletje moet verlaten, ik heb het daar toch wel 3 jaar goed naar mijn zin gehad, ondanks wat tegenslagen. Ik kan nu eigenlijk niet wachten om te gaan. het was misschien een verwarrend verhaaltje maar moest het ff kwijt.
\ 
