Maar toen hij vanmiddag opgehaald werd ( hij gaat lekker in de opfok in Friesland) kreeg ik toch wel een grote brok in mijn keel. ik had hem al een supergroot poetsbeurt gehad en lekker geknuffeld. was toen lekker ff alleen mat hem. Op dit punt was nog niks aan de hand met mij- ik was nog heel blij voor hem en vond het helemaal niet vervelend. maar toen kwam het moment van op de trailer laden. Jan (die hem elke dag voert en hij elke dag ziet) nam hem gewoon mee om op de trailer te laden. Dabe was hier echt niet mee eens en stribbelde toen hij zag dat hij de trailer op mist heftig tegen. hij ging omhoog en sprong alle kanten op. Terwijl Jan heel rustg was. Toen dabe rustig was keek hij echt achterom (ik stond een stukje achter hem) en keek echt zo van 'wat gebeurt hier nou??) Ik ging dus naar voren zodat hij mij kon zien en Jan gaf mij de touw vd halster en zij om de trailer op te lopen dan zou hij de voetje een voor een op de laadplank zetten. maar dat was overbodig want toen Dabe mij zo op de trailer zag lopen en ik hem riep twijfelde hij geen moment en volgde hij mij zo de trailer in
Toen kreeg ik toch wel een grote brok in mijn keel. Heb hem nog ff geknuffeld en toen overhandigd aan Ben die hem vast zette. Hij zei dat ik blijkbaar wel een hele goed band met hem had. Ik realiseer me het ook nu.Ik ken dabe nu sinds November. In het begin was hij bang van mij. Ik was onbekend. Jan deed weinig met dabe behalve voeren en buiten zetten. Dus nam ik het op me om Dabe af en toe aandacht te geven. Ik heb hem alles geleerd wat hij nu kent van voetjes geven en poetsen tot rustig naast me lopen zelfs met een hengstigs merrie in de buurt. hij heeft wel hengstestreken maar niet als je hem vast hebt. Hij bijt nooit en kon heerlijk bij je knuffelen echt met zijn kin op jouw schouder
terwijl ik niet al te vaak met hem bezig was- vaker met Ynskje en tjitske ben ik toch aan hem gaan hechten dat realiseer ik me nu. Toch gek dat er zoiets moet gebueren om het te realiseren. Ik dacht dat afscheid van dabe makkelijk zou zijn. Het is mij zeer tegengevallen. Ook al mag ik hem ten alle tijden in Friesland op gaan zoeken (staat in opfok bij familie van Ben) en weet ik dat hij het echt super heeft, veel beter als wat wij hem op dit moment kunnen bieden, zit ik nu met tranen en een grote brok in mijn keel te schrijven. ik moet mijn gedachtes zo op orde zetten. ik kan niet wachten tot over een jaar wanneer hij bij Ben op stal komt oom keuringsklaargemaakt te worden. in de tussentijd moet ik tevreden zijn met veel bezoekjes aan Friesland.Dabe- Het ga je goed. Ik zal je missen.
