Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-05-02 09:36

Geplaatst: 09-05-02 09:36

Tja, is ook niet zo gemakkelijk. Overigens wemelt Noord-Limburg van de Welsh ponies, dus als je er een wil vinden is dat relatief gemakkelijk. Wij wonen 34 km van je af, we hebben er twee te koop, maar ja, ik verkoop die twee merries liever voor de fok, omdat het twee topfokponies zijn. De ene is overigens zelf ingereden.

De meeste ponies zal je vinden rond Venray. Ook rondom Horst-Sevenum zal je er erg veel vinden. Als je wat adressen wil, PB me maar, dan kan ik je wel wat adressen vinden.

**Geplaatst**: 09-05-02 23:30

Geplaatst: 09-05-02 23:30

Huh Joost, jij woont toch in Finland??

**Geplaatst**: 10-05-02 16:05

Geplaatst: 10-05-02 16:05

Het lijkt net alsof je er maar een uurtje rijden voor over hebt om een pony te vinden Verward

Ik snap dat niet, als je echt zo graag een pony wil hebben zou het toch niet uitmaken waar het dier vandaan moet komen Verward

Toen Prima en ik Nappie kochten stond ie in Wassenaar. Ik moest elke dag vanuit Bussum naar Wassenaar rijden (1 uur heen en 1 uur terug en als ik de file tegen had deed ik er zomaar 2 uur over!) maar ik had het er wel voor over, 3 maanden lang!!!!!! Heel soms moest ik met de bus en de trein, nou dat was helemaal rampzalig..........maar het heeft me wel heel veel plezier uiteindelijk gegeven en ik ben mega blij dat ik Nappie heb. Oja, ik had het er zelfs voor over om heel Nederland door te crossen in de 2 dagen voor de keuring, op zoek naar z'n vader en eventuele broers of zussen, ik wilde namelijk precies weten wat ik kocht. Ben toen ook maar ff vanuit Bussum naar Montfoort (bij Den Haag) gereden.

Ik wil er alleen maar mee zeggen dat je geduld moet hebben en er toch enigzins wel wat moeite voor moet willen doen om je droompony te vinden Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-02 16:26

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-02 16:26

napoleon schreef:
Het lijkt net alsof je er maar een uurtje rijden voor over hebt om een pony te vinden Ik snap dat niet, als je echt zo graag een pony wil hebben zou het toch niet uitmaken waar het dier vandaan moet komen

Toen Prima en ik Nappie kochten stond ie in Wassenaar. Ik moest elke dag vanuit Bussum naar Wassenaar rijden (1 uur heen en 1 uur terug en als ik de file tegen had deed ik er zomaar 2 uur over!) maar ik had het er wel voor over, 3 maanden lang!!!!!! Heel soms moest ik met de bus en de trein, nou dat was helemaal rampzalig..........maar het heeft me wel heel veel plezier uiteindelijk gegeven en ik ben mega blij dat ik Nappie heb. Oja, ik had het er zelfs voor over om heel Nederland door te crossen in de 2 dagen voor de keuring, op zoek naar z'n vader en eventuele broers of zussen, ik wilde namelijk precies weten wat ik kocht. Ben toen ook maar ff vanuit Bussum naar Montfoort (bij Den Haag) gereden.

Ik wil er alleen maar mee zeggen dat je geduld moet hebben en er toch enigzins wel wat moeite voor moet willen doen om je droompony te vinden

als ik zelf nou een rijbewijs had...

**Geplaatst**: 10-05-02 16:44

Geplaatst: 10-05-02 16:44

Boogie*Girl schreef:
als ik zelf nou een rijbewijs had...

Aha, jij zou het dus wel willen, maar het ligt aan je ouders Verward

Dan lijkt het me toch zaak dat je het je ouders duidelijk probeert te maken dat het misschien meer oplevert als ze toch af en toe de moeite willen nemen om iets verder te rijden. Heel veel succes...... Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-02 16:53

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-02 16:53

ja dat doe ik ook, maar eerst gaan we dichterbij kijken, daarna wat verder weg.
wan tiemnad 10 minuten hiervandaan met de fiets(5 auto) krijgt over 2/3 weekjes een 3 jarige d-pony, dus misschien is dat wel wat!
en half uurtje rijden hiervandaan ook een 2,5 jarige halfinger. dus dat doen we eerste dan zien we wel weer

**Geplaatst**: 10-05-02 20:32

Geplaatst: 10-05-02 20:32

Nu, ik zal je een ander verhaal vertellen..

Mijn ouders wilden een pony voor me kopen, ze hadden via een kennis geregeld dat we bij een pony gingen kijken die te koop stond bij weer andere kennissen van haar. Het enige dat ik wist ,was dat het een arabier was. De eerste eigenaresse ging met ons mee. Toen we daar aankwamen, wow hij was zoo gigantisch stoer. Koppie derop en noem maar op. Hij was niet echt knuffelig maar hij was gaaf. Daar kon ik wel mee voor de dag komen. Ja zo dacht ik echt, ik was toen 15. Erop gereden en het klikte wel, maar hij was heel druk. Ik voelde me wel heel vertrouwd op hem.
Uiteindelijk na een week tobben kochten mijn ouders hem.
Met koninginnedag (inmiddels 3 jaar geleden) kwam hij hier naar toe.
Het leek een sprookje, totdat een week nadat ik hem had.
Hij zag mij niet staan, erop rijden lukte niet, ik kwam er niet eens alleen op.Ze moesten hem met z'n 2en vasthouden, eentje bij het zadel ( ik kon niet aansingelen want dan trapte hij je weg) en eentje bij zijn hoofd. Dan moesten we tot 3 tellen en *hop* ik snel zitten. Beugels nog uitlaten, teugels gelijk oprapen. Want dan vloog hij weg. Als ik hem terug had kon ik mijn beugels indoen en goed gaan zitten. Dan liep hij te dribbelen en met zijn hoofd te schudden. En vooral keihard draven en niet meer terug willen. Als hij eindelijk dribbelend draafde kon ik hem aansingelen en dan begon hij gelijk een beetje te meppen met zijn been naar de singel. Leek op singelnijd, maar het was gewoon narren.
Uit de wei halen ging ook zo erg, ik liep op hem af, hij rende weg en ik kon er uiteindelijk 3 uur achteraan sjokken. Ja, ik wilde niet opgeven.
Poetsen lukte met moeite , ik moest echt met de borstel achter hem aandraaien want stil blijven staan lukte hem niet. Hij graafde hele gaten in de grond en klemde mij regelmatig tussen de muur en hem in. Als ik het hoofdstel in wilde doen moest ik dat of op stal doen, of het halster eronder laten. Naar buiten toe was helemaal taboe want hij vloog voor alles weg. Zijn peesbeschermers omdoen, dat durfde ik niet want dan kreeg je een trap of een duw en je werd klem gezet. Hem aanpakken hielp niet, hoe hard je ook tegen hem schreeuwde of hem een klap gaf wanneer hij weer wat deed, het werd alleen maar erger.
Uiteindelijk heeft het vijf maanden geduurt, vijf eeuwenlange maanden waarin ik met lood in mijn schoenen naar mijn eerste eigen pony ging.
Iedereen verklaarde mij voor gek, waarom wilde je nog op zo'n pony rijden, maar ik hield vol, ik was er immers nog nooit afgevallen.
Toen kwam de dag dat mijn ouders het zat waren en hem wilde verkopen. Ik was helemaal overstuur, mijn eerste eigen pony, waarom.
Omdat ze zagen dat ik toch wel een beetje om het paard gaf hebben ze mij nog 2 weken uitstel gegeven. Twee weken de tijd om hem normaal te laten doen, anders werd hij verkocht omdat hij gewoon gevaarlijk was.
Plotseling werd hij ernstig ziek, hij kreeg een zware koliek aanval waardoor de Dierenarts met spoed moest komen en hij drie lange dagen, helemaal alleen in een donkere stal moest staan ( stal moest dicht anders ging hij flippen) In die drie dagen ben ik elke dag, de hele dag bij hem geweest tot het donker werd. Tussendoor ging ik met hem stappen en als het donker werd kwam ik rond een uur of 0.00 s'nachts nog een keer langs om weer even te lopen met hem.
Plotseling leek hij om te slaan. Hij kwam bij me knuffelen, met zijn neus in mijn haar en over mijn knie waneer ik bij hem in de stal zat.
Toen werd hij beter en mocht de wei weer in.
Opeens kwam hij naar mij toe, kon ik zonder zadel het weiland doorcrossen, ik kwam er alleen op, kon alleen het bos in. Kon hem normaal opzadelen. Het leek wel of het ijs nu gebroken was..
Ik heb hem mogen houden van mijn ouders en uiteindelijk nu 3 jaar later ben ik daar zo blij om. Ik heb de liefste pony van de wereld, hij gaat voor mij door het vuur, als ik naar hem kijk, vergeef ik hem de eerste 5 maanden. We zijn nu 1 team, en dan had ik 3 jaar geleden echt niet verwacht.......

Wat ik wil zeggen met dit verhaal, het is niet altijd goed om meteen de eerste de beste pony te kopen. Ik heb geluk gehad dat het goed is gekomen, maar het heeft lang geduurt voor ik mijn vertrouwen in hem terug had!

Je vind je droompony wel, is het niet nu, dan wel over 5 maanden.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-02 22:17

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-02 22:17

wow een mooi verhaal zeg!
net een sprookje.. Cool

echt héérlijk verhaal en ik ben heel blij voor je dat alles goed is gekomen, net alsof hij je dankbaar is dat je hem door die zware tijd hebt geholpen!