Omdat ik een aantal dagen ziek geweest was, had ik een aantal dagen niet kunnen rijden op mijn verzorgpony Colette. Gisteren besloot ik weer te rijden en daar wou ik echt van genieten. Half kuchend en snuivend stapte ik op.
Toen ik eenmaal het erf af ging, besloot ik een lekker lang rondje te maken. Eenmaal in de polder aangekomen, lag er naast de weg een breed stuk gras. Na wikken en wegen ben ik toch gaan galoperen.
De eigenaar heeft mij namelijk een aantal keer verteld dat zij met Colette is gevallen tijdens de galop, omdat Colette haar benen niet goed optilde. Door die verhalen ben ik een beetje bang geworden en heb ik dus bijna 2 jaar niet echt alleen lange stukken gegalopeerd. Meestal gelopeerde ik met iemand een stukje of heel even een paar passen alleen. Dit heb ik in totaal iets van 5 keer gedaan in het afgelopen half jaar.
Dus ik heb eerst een klein stukje gegalopeerd. Ik merkte dat Colette haar benen goed optilde en ook echt oplette waar ze galopeerde. Haar oortjes stonden lekker naar voren. Ook ik had er plezier in.
Na een tijdje gestapt en gedraafd te hebben, hebben we heuveltje op gegalopeerd. Na dat heuveltje kom je bij de Oude Maas, waaraan een hele grote grasvlakte ligt. Daarop hebben we iets harder gegalopeerd.
Het was echt heerlijk en Colette vond het gelukkig ook heel erg leuk, waar het natuurlijk allemaal om draait.
Het vertrouwen in de galop bij Colette begint steeds groter te worden. Gelukkig ben ik met haar nog nooit gevallen, maar door die verhalen ben ik dus wel bang geworden Zij stuikelde wel eens in stap, dus kon me voorstellen dat ze dat dus ook wel eens deed in galop.
Maar ik moest het er toch wel eens op wagen en heb gemerkt dat ze het helemaal niet zo slecht doet
Vandaag wil ik het heel graag weer over doen. Dan gaat een stalgenootje mee dus kunnen we samen lekker galoperen
Er zijn geen paarden die op ezels rijden, maar er zijn wel ezels die op paarden rijden!