Eigenlijk wil ik het niet, maar ze dringt zich op!
Geplaatst: 15-06-04 06:41
Het klinkt raar, vind ik zelf en ik weet ook niet goed wat ik ermee aan moet.
Vandaar dat ik het toch met mede paardenliefhebbers wil delen wellicht hebben andere dit ook.
Mijn pony is verleden jaar overleden , dit vond ik natuurlijk erg verdrietig, maar kon vrij snel weer "gewoon" doen, gelukkig maar dacht ik nog.
De laatste tijd moet ik regelmatig ineens vanuit het niets aan haar denken, soms moet ik erbij huilen en soms ben ik vrolijk door de leuke/grappige herinerringen.
Zondagavond was weer zo'n moment ik had er naar mijn idee geen tijd voor omdat er mensen op bezoek waren, maar ik moest op een gegeven moment echt naarboven lopen, het lijkt dan net alsof Ciska contact met mij zoekt en aandacht wil.
Zo leek het alsof ze mij 'vroeg' in bepaalde paardenboeken die ik heb te kijken en voordat ik er erg in had zat ik met "Paardenziektes herkennen" en "Lichaamstaal van een paard" op mijn schoot, de hoofdstukken maag/darm en uiterlijke kenmerken van koliek en algehele toestand had ik binnen een paar minuten doorgebladerd en opervlakkig gelezen dit omdat ik nu geen tijd had om het hele verhaal door te lezen, dat deed ik een andere keer wel.
Maandagochtend, blijkt mijn huidige paard (vriend van het overleden paard) niet in orde , hij loopt maar te draaien en lijkt licht koliek verschijnselen te hebben, maar waarvan? ik weet het niet
allemaal vage klachten die ik niet echt thuis kan brengen, maar heb hem de hele dag in de gaten gehouden en dacht even omdat er rare "zaaden"in zn ontlasting zaten aan wormen, nu lijkt hij op de diarree na weer aardig de oude.
Ik heb dit wel vaker gehad, ook welleens dat ze vond dat ik meer met Desire moest doen meer afwisseling omdat ie zich anders ging vervelen en hij was in die periode ook wat sjaggie, ik heb toen wat met hem gesprongen en meer aan de hand gewandeld en over was het.
Zie ik nu spoken en is het wellicht een psychische uitting van verdriet dat dit nu zo opspeelt?, ik weet het niet, aan de ene kant vind ik het niks want Ciska komt steeds vaker en ik weet niet goed hiermee om te gaan soms stuur ik ze zelfs weg dan voel ik me achteraf zo schuldig.
Ik hoop dat jullie me geen stomme muts vinden door dit hier neer te zetten, want ik ben zelf zo nuchter als een boer op klompen, maar misschien hebben meedere mensen dit meegemaakt met hun overleden paard/pony. ik hoop het wel.
Vandaar dat ik het toch met mede paardenliefhebbers wil delen wellicht hebben andere dit ook.
Mijn pony is verleden jaar overleden , dit vond ik natuurlijk erg verdrietig, maar kon vrij snel weer "gewoon" doen, gelukkig maar dacht ik nog.
De laatste tijd moet ik regelmatig ineens vanuit het niets aan haar denken, soms moet ik erbij huilen en soms ben ik vrolijk door de leuke/grappige herinerringen.
Zondagavond was weer zo'n moment ik had er naar mijn idee geen tijd voor omdat er mensen op bezoek waren, maar ik moest op een gegeven moment echt naarboven lopen, het lijkt dan net alsof Ciska contact met mij zoekt en aandacht wil.
Zo leek het alsof ze mij 'vroeg' in bepaalde paardenboeken die ik heb te kijken en voordat ik er erg in had zat ik met "Paardenziektes herkennen" en "Lichaamstaal van een paard" op mijn schoot, de hoofdstukken maag/darm en uiterlijke kenmerken van koliek en algehele toestand had ik binnen een paar minuten doorgebladerd en opervlakkig gelezen dit omdat ik nu geen tijd had om het hele verhaal door te lezen, dat deed ik een andere keer wel.
Maandagochtend, blijkt mijn huidige paard (vriend van het overleden paard) niet in orde , hij loopt maar te draaien en lijkt licht koliek verschijnselen te hebben, maar waarvan? ik weet het niet
allemaal vage klachten die ik niet echt thuis kan brengen, maar heb hem de hele dag in de gaten gehouden en dacht even omdat er rare "zaaden"in zn ontlasting zaten aan wormen, nu lijkt hij op de diarree na weer aardig de oude.
Ik heb dit wel vaker gehad, ook welleens dat ze vond dat ik meer met Desire moest doen meer afwisseling omdat ie zich anders ging vervelen en hij was in die periode ook wat sjaggie, ik heb toen wat met hem gesprongen en meer aan de hand gewandeld en over was het.
Zie ik nu spoken en is het wellicht een psychische uitting van verdriet dat dit nu zo opspeelt?, ik weet het niet, aan de ene kant vind ik het niks want Ciska komt steeds vaker en ik weet niet goed hiermee om te gaan soms stuur ik ze zelfs weg dan voel ik me achteraf zo schuldig.
Ik hoop dat jullie me geen stomme muts vinden door dit hier neer te zetten, want ik ben zelf zo nuchter als een boer op klompen, maar misschien hebben meedere mensen dit meegemaakt met hun overleden paard/pony. ik hoop het wel.