Onderweg naar het strand toe lekker veel gestapt en in het eerste stuk van de duinen lekker een heel eind gedraafd. Toen gingen we weer stappen en ik zat voor en toen zag Mandy ineens een grote steen in Jip zijn achterhoef zitten, dus ik afgestapt en gekeken er zat echt een steen van ruim 5 cm klem op zijn straal, tussen de takken van het ijzer. Met mijn handen kreeg ik hem er niet uit en ook niet met de achterkant van de zweep. Normaal zit er altijd een hoefkrabber in mijn zadeltas, maar het dekje met de tassen is gewassen en de hoefkrabber was er niet in teruggestopt...
Ik had er wel een halstertouw in zitten en die kon ik achter de steen haken en toen met hard trekken schoot de steen eruit. Hij vloog recht omhoog en omdat ik over de hoef heen gebogen stond om te kijken ofie al los kwam, schoot de steen bijna tegen mijn oog, maar gelukkig viel hij net voordat hij mijn hoofd zou raken weer naar beneden.
Jip zijn hoef was verder niet beschadigd en hij had niet kreupel gelopen omdat we door het rulle zand van het ruiterpad reden, als we op straat gereden hadden had ik het wel gemerkt, want dan had hij 'op hakken' gelopen.
Weer lekker verder gereden, het laatste duinpad lekker hard gegalopeerd en ook de berg op. Op het strand aan gekomen was het er erg druk met vliegers, strandzeilers en ander gespuis, kitesurfers etc. maar door langs de duinrand te blijven het eerste stuk, hadden we daar eigenlijk geen last van. En verderop, waar de auto's niet verder over het strand mogen, was het lekker rustig, dus daar hebben we ook weer een lekker stuk gegalopeerd. Daar had Mandy haar handen vol aan Colin, want het enige wat die wilde was keihard Jip voorbij, maar het lukte haar wel om achter Jip te blijven.
Daarna lekker ene heel eind gestapt en richting het water gegaan. Vlak na de vloedlijn liep het redelijk schuin een stuk waarna ht dus al redelijk snel redelijk diep was. Colin vond de golfjes eng en bleef naast de vloedlijn lopen, Jip vond het niet eng en ging lekker door de branding lopen. Mijn voeten dreigden nat te worden, dus toen heb ik mijn beugels maar uitgedaan en voor het zadel gekruist en mijn benen half opgetrokken, dan konden we nog wat dieper
Mandy was me aan het uitlachen, ze vond het geen gezicht hoe ik zat en hoopte dat Jip ff gauw een hoge bok zou geven, want dan zou ik in het water belanden! Het water kwa ruim boven Jip zijn spronggewrichten en ineens kwam er best wel een golf echt ruim tot aan zijn buik! Toen ging hij wel een beetje huppelen, dus stuurde ik hem maar snel terug naar waar het wat minder diep was en deed ik mijn benen weer naar beneden. Mandy baalde, die had echt in d'r broek gezeken als ik in het water was gevallen! (ik zelf waarschijnlijk ook, want dat is ook wel komisch ook, eigenlijk!).Bij Rockanje gaat het ruiterpad enorm steil de duinen in, je hebt echt een stevige aanloop in galop nodig om boven te komen, dus dat deden we dan ook, vanaf het water in een rechte lijn in stevige galop op het ruiterpad af (zag je de wandelaars wel raar staan kijken) en we haalden het, we kwamen boven. In Rockanje loopt het pad lekker kronkelend door de duinen heen en dat hebben we lekker uitgegalopeerd.
De rest van de terug weg lekker veel gestapt, vooral Colin was een beetje moe, die is nog niet zoveel gewend.
Jip zijn witte sokken waren trouwens wel mooi schoongespoeld van dat zeewater en de onderste helft van zijn staart is ook weer mooi wit, daarboven isie geel
Haha.We hadden zo'n 3,5 uur gereden, echt een heerlijke tocht!
E ik ben nog lekker bijgekleurd ook, mijn armen zijn al bruin aan het worden en mijn gezicht ook!
Marije dat ritje,ik ken elk stukje dat je beschreven hebt en kan haast niet wachten tot Enya oud genoeg is om ook die rit te maken.
. 
