De voorbereidingen waren knudde,
Ozep is de laatste paar weken enorm aan het puberen, liep hij voor 2 weken terug de hele proef travers, vorige week had hij een ander grapje bedacht.
De eerste proef heb ik aardig wat met hem te stellen gehad omdat hij in het aanspringen van de galop al bokkend wegspoot, ‘gelukkig’ werden hierdoor maar een paar onderdelen verpest want na een paar rondjes in volle galop had ik hem weer onder controle.
In de tweede proef kon ik zijn knoppie voor het achterwaarts niet meer vinden, ik dacht nog: “geen paniek, gewoon even opnieuw handen wijd, tikkie been en KOM OP!!! ACHTERRRRRWAAAARRRRTS….” Daar was meneertje het dus niet mee eens en hij stond dan ook gelijk op zijn achterste benen (letterlijk en figuurlijk dus….). Mijn vader vond het wel grappig: “Eindelijk eens wat anders dan die saaie proefjes!” Het publiek vond het schijnbaar wel eng, want ik kan me nog herinneren dat ik een aardig concertje van gillen op de achtergrond hoorde.
Als ik iets gemeen / gevaarlijk vind is het wel steigeren, dus toen ik zeker wist dat het gevaar van achteroverslaan voorbij was heb ik hem met mijn hand een * bats * voor zijn oren verkocht, helaas zat er toen helemaal geen stuur meer op…. Men… heb alle hoeken van de bak gezien! Daar kwam hij dus niet mee weg dus ik heb netjes die oefening opnieuw gereden, de punten vielen op zich nog mee, maar omdat ik de oefeningen opnieuw heb gereden kreeg ik dus strafpunten… Wel stond er in het hoekje van de protocol: “stiekem wel goed opgelost!”
Afgelopen week heb ik de dressuur maar even gelaten voor wat het was, heb een buitenritje gemaakt en vrijdag het ik samen met Prisca een springles genomen (dat ging wel meer dan toppie trouwens!!!) De overige dagen heb ik naast de weidegang elke dag gelongeerd.
Gisteren hem maar op hoop van zegen uit de wei geplukt, netjes beentjes gewassen en ingevlochten, Hup op de trailer en richting Wijk bij Duurstede.
Het losrijden heb ik beperkt tot een paar overgangetjes en voor de rest lekker aan de lange teugel stappen, alles liep mooi op tijd dus na een klein halfuurtje kon (na eerst even een voorlezer gecharterd te hebben…) ik de bak in, heb een lekker voorwaarts proefje neergezet en naar omstandigheden was hij braaf, had nog wel een heel aantal dingen die veel beter hadden gemoeten, maar ik had goede hoop op een winstpunt. Na 3 (!!!) uur wachten werden de protocollen uitgereikt (ik heb het nooit over prijsuitreiking, je weet maar nooit…). Ik hoor Peter (daar had ik vrijdag springles van gehad) nog zeggen: “Jij hebt achter in de 160 gereden”, “No way” zei ik, ik hoopte op een ‘on-echt’ winstpuntje (een winstpunt die verdient is met punten onder de 160, hè Janna?).
Na een eervolle vermelding was de 2e plaats goed voor 158 punten en ik was 1e met 170, 2 proef was de 2e plaats goed voor 159 punten en had ik er 173….
Ben er nog stil van!……
In totaal 4 winstpunten dus en aangezien ik er al eentje had kunnen we het dressuurhoedje na 7 maanden eindelijk weer uit de kast plukken!!!
. 
. 
dat hij zo doet op wedstrijden 
