Geplaatst De enige keer dat ik sport (behalve paardrijden! * in een jaar is het schoolvoetbaltoernooi.
Ik was voor het team meer een belemmering dan een gunst .Maarja, al met al waren we toch 4e geworden. **applaus, applaus**
Ik zeg er maar niet bij dat er maar 5 teams waren... 
Afijn goed de heenreis was al moeilijk.
Mijn ouders en mijn zus waren naar Duitsland, ik zou met een vriendin meerijden heen, en mijn broer zou me ophalen. Het klinkt heel makkelijk maar dat is het dus niet
.De heenreis lukte nog wel, maar alleen de sportschoenen....
Ik heb maat 41 (groot he voor iemand van 12 ?
)maar de schoenen waren maat 38, en ik had niks anders, veeeeeeel te klein dus.
Ik had ook maar een scheenbeschermer, dat schoot dus ook niet erg op, aangezien het geen voetbal maar het schenenschopspelletje, als het aan de tegenstanders ligt
Na 4 uur afgang mocht ik naar huis, als het goed was zou mijn broer mij dus ophalen.
Mijn ouders hadden nog ge-smst of ik ze wilde bellen, maar telkens waren ze onbereikbaar, echt vaag!
We hadden afsgesproken bij de uitgang, maar hij stond er niet, ik wachtte, en ik wachtte, dus ik dacht:
misschien is hij het vergeten, ik bel dus naar huis, maar er wordt niet opgenomen, ik dacht: vast al onderweg Maar nee
Ik wachtte maar even
Ondertussen vertrekt iedereen, ze bieden me aan om me mee te nemen, maar ik denk: zooo lang kan het niet meer duren
Wacht...wacht...
...
...
...
...
...
...
...
Ik besluit na een kwartiertje naar mijn ouders te bellen, die zeiden: wacht nog maar even, als hij er is even bellen, oke?
Wacht, wacht.....
....
....
....
....
....
Na nog is 10 minuten bel ik toch maar weer terug want er is nog niks.
Ze zeggen weer: wachten, we bellen anders om de 7 minuten.
Ondertussen zijn de laatste voetbaltrainingen afgelopen, langzaam stroomt de parkeerplaats leeg..
En ik bleef maar wachten
Na 2 belletjes van mijn ouders is de hele parkeerplaats leeg, op 2 auto's na...
Na 55 minuten ben ik het goed zat, ook omdat er wat etterige jochies aan het hangen waren op een veldje naast me, en na laatst te zijn lastiggevallen in het bos voel ik me niet meer zo veilig.
Ik bel en sms mijn ouders dus, en ik spreek 2 keer boos het antwoordapparaat in van mijn broer , met het bericht: SCHIET IS OP STOMKOP IK STA TE VERKLEUMEN!!!
.....----geen reactie----.....
Nog een keer mijn ouders gebeld, die belden ten einde raad mijn oma op (zelf weet ik het nummer niet
) omdat ik daar toch 'niet de hele nacht kan blijven staan.'En mijn huis is daar niet bepaald op loopafstand daar vandaan.
Mijn oma zou er dus aankomen, en raadt is wie daar arriveerd?
Jawel: meneertje broer.....
Ik bel mijn ouders dus op: Hij is er, moet ik nu op oma wachten?
Uiteindelijk rijd ik met mijn oma mee, en gaat mijn broer weer naar huis.
Na een uur en een kwartierte hebben gewacht was ik toch nog thuis!!
Wat bleek: mijn broer stond bij de verkeerde club.
Zo zie je maar weer...
Ik dank mijn GSM tot in de eeuwigheid, anders was ik was wezen janken:
Dankje GSM
*amen*Lol
Groetjes,
Ariadne
