ArwenLune schreef:Een paard kijkt niet vooruit. Is niet bang voor de dood. Weet niet - of maar heel kort - wat er gaat gebeuren. Hij gaat gewoon een vrachtwagen in, komt er ergens weer uit waar het gek ruikt, gaat een ruimte in met een betonnen vloer, wat heeft die man nou voor raar ding in z'n handen?
En het is gebeurd.
Zo'n beest legt geen verbanden met z'n gedrag en 'dood moeten' ofzo. Het is gewoon afgelopen. Eindelijk rust.
Oh dat maakt het dus oké om dieren af te maken....
Nu snap ik hem.
Dus een mens doodschieten is dan ook niet zo'n probleem.
Als hij het niet heeft zien aankomen is het lijden maar kort...
Mmmm...een bommetje ?
Het is gewoon afgelopen. Eindelijk rust.
Of mag ik dat soort dingen niet zeggen ?
Sorry hoor....ik ben me er goed van bewust in wat voor maatschappij we leven en werk er zelf ook aan mee om dit in stand te houden door paarden te houden en soms door te verkopen, (en nee....ik eet inderdaad geen vlees) melk te drinken en leren schoenen te kopen.
Maar het feit dat wij mensen ons inmiddels als goden gedragen en maar over leven en dood van alles denken te mogen beslissen maakt me van binnen toch behoorlijk droevig.
Het is allemaal al zo normaal......maar is dat ook zo ?
Wat geeft ons dit recht eigenlijk ?
Dat zo'n paard niet meer gehouden kan worden snap ik. Dus bij zulke excessen kan ik me hier alles bij voorstellen maar er gaan dagelijks paarden naar de slacht omdat ze na een leven van hard werken en inzet puur voor ons plezier teveel kosten en niks meer kunnen leveren.
Tja.... heel normaal.