Maris schreef:Ik vraag me af, die mensen die komen rijden. Die die lange ritten met je doen. Kunnen die allemaal rijden ? En test je dat van te voren ? Of moeten ze een ruiterbewijs hebben ?
Hoe gaat dat eigenlijk ?
Tja het blijft een beetje een kwestie van iemand geloven op zijn blauwe ogen natuurlijk.
Maar in principe neem ik geen mensen mee op buitenrit die niet kunnen paardrijden.
Ik vind dat ik als professional andere moet beschermen voor de gevaren van het paardrijden.
Mensen die niet bekend zijn met paarden denken vaak dat als ze op een paard kunnen zitten, dit dan ook meteen betekend dat ze ervaring hebben.
Ik geef de mensen dan altijd de vergelijking dat iedereen (baby's, kinderen, oudere mensen met dementie en ieder ander) in een auto kan zitten. Maar dat wil niet zeggen dat ze deze dan ook kunnen/mogen besturen!
Aan mij dus de taak om de juiste vragen te stellen en erachter te komen of de mensen daadwerkelijk ervaring hebben, en of ze paardrijlessen hebben gevolgd.
Nu ben ik er inmiddels wel al achter dat de meeste mensen die echt wel rijervaring hebben, dit eigenlijk wel meteen vermelden bij hun eerste berichtgeving naar mij toe. Mensen zijn daar nu eenmaal trots op en willen deze informatie graag delen.
Als ik het gevoel heb dat de mensen controle hebben in alle gangen, dan neem ik ze mee.
En dan moet ik er wel bij vertellen dat we bijna alleen maar stappen tijdens de ritten. Want de paden gaan altijd omhoog of naar beneden en de ondergrond is soms erg ruig. Dus er zijn niet zoveel plaatsen waar we echt lekker kunnen draven of galopperen.
Maar ik vertrek met een gerust hart als ik weet dat, mochten de paarden ergens van schrikken, de ruiters weten hoe ze dienen te handelen. En de paarden zijn inmiddels zoveel gewend dat dit eigenlijk zelden gebeurd. Maar met een beginner op hun rug, kan 1x schrikken fataal aflopen voor zowel ruiter, paard als misschien wel omstanders.
En natuurlijk maak ik ook wel eens een inschattingsfout. Dat hier opeens iemand op de stoep staat en dat ik denk, ' Ai, toch verkeerd ingeschat.'
Dan ligt het er een beetje aan of er tijdens deze rit nog vreemde meegaan of dat de personen elkaar al kennen en bijvoorbeeld al samen op vakantie zijn. Want als er dan maar 1 beginner tussen zit, dan durf ik het nog wel aan, als de rest dan maar controle kan houden. Het betekent dan wel meteen voor de andere dat ik echt alleen maar in stap blijf.
Als ik de persoon echt niet mee wil hebben, dan geef ik aan dat het beter is dat deze persoon eerst eens een aantal lessen in de rijbaan neemt. En als ze dit niet willen dan geef ik ze een adres van een andere manege hier in de buurt (45 minuten verder op) Die nemen namelijk wel gewoon beginners mee.
Het is mijn verantwoordelijkheid als ik op pad ga met ruiters. En ik hou het graag voor iedereen veilig.
En ook tegenover mijn paarden vindt ik het niet eerlijk als ik ze misbruik door ze met beginners rond te laten lopen, die totaal niet in balans zijn. Het terrein is hier al zwaar genoeg voor ze, dan moet je ze niet willen pesten met onervaren ruiters.
Ik ben dus een hele slechte zakenvrouw, ik loop veel klanten mis. Maar ik hou mijn paarden gezond en mijn gevoel zegt dat ik er goed aandoe om onwetende mensen te beschermen tegen de gevaren van het paardrijden.
Ik vraag niet om een ruiterbewijs, maar wel om een eerlijk antwoord van mensen, voor hun eigen veiligheid, maar ook om die van de paarden en derde.