Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

 
 
othelloster

Berichten: 2303
Geregistreerd: 30-12-12
Woonplaats: Nuth

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 20-11-21 09:20

Enorm bedankt voor de vele reacties! Het doet mij echt goed om te lezen dat mijn gevoel in het verlies van Daantje niet vreemd is.

Dat meer mensen het punt ervaren van leegte en een gat waar je je ergens in bevind....

In de loop der tijd wil ik ook weer graag een vriendje voor erbij ...

Maar het is hoe jullie het zeggen ... Een dier met een verleden.... Daar bouw je ook meestal een andere band mee op als bijvoorbeeld een pony op de hoek van de straat in het dorp.

Echt enorm bedankt voor de reacties! Dat doet mij echt goed !


Borisje

Berichten: 5469
Geregistreerd: 09-07-06
Woonplaats: Hilvercity

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-21 10:20

Bij mij is het nooit meer 'goed' gekomen. Aantal jaren geleden paard ingeslapen, veel te jong, en vlak daarna een pony weg moeten doen omdat ik het financieel niet meer trok en hij is kort daarna ook overleden. Toen had ik er nog eentje, eigenlijk degene met wie ik de beste band had. Maar het plezier is nooit meer teruggekomen. Ik heb nog een aantal paarden bijgereden maar ook weer gestopt omdat ik de lol niet meer kon vinden.
Uiteindelijk heb ik pony naar een zorgboerderij gedaan waar hij het heerlijk naar zijn zin heeft, heel veel aandacht krijgt van alle cliënten en niks hoeft behalve vreten.
Hij is nog wel van mij, puur zodat ik de controle heb over het eventuele einde, hij is inmiddels 30.

Als ik jou was zou ik doen wat je gevoel je ingeeft. Zo'n band als je had gaat waarschijnlijk nooit meer komen. Verkoop de boel, zet er veen druk achter en ga gewoon eens af en toe terug in de paarden om te kijken of het plezier er weer is.

DuoPenotti

Berichten: 28828
Geregistreerd: 14-01-21
Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-21 10:25

Citaat:
Zo'n band als je had gaat waarschijnlijk nooit meer komen.

Dit kan, maar hoeft echt niet, gelukkig.

Ik heb mijn schimmeltje 23 jaar gehad en hij was ook echt mijn alles. Ook alles met hem gedan wat ik ooit wilde. Ik dacht ook dat ik nooit meer zo'n paard zou krijgen.
Toch is zij er wel. Mijn merrie is echt zo'n lief fijn geweldig knuffel paard. En met haar heb ik ook een hele diepe band. Anders, maar zeker zo intens.
Dus je kun tniet zeggen dat zo'n band er waarschijnlijk nooit meer gaat komen. Dat kan en is dan heel erg jammer, maar het hoeft gelukkig niet zo te zijn.

Life is what happens to you while you’re busy making other plans

Art_Ificious
Berichten: 12790
Geregistreerd: 30-06-13

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-21 11:52

Ik snap uw gevoel. Ik ben soms het plezier ook kwijt, vooral dan als ik weer terugdenk aan mijn allereerste pony, die was werkelijk goud waard.

Maar ik dacht dat het met Rheno juist zo goed klikte, bijna zoals met Daantje?

Leef en laat leven.

Shae
Berichten: 1373
Geregistreerd: 05-06-17

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-21 12:17

Na het (veel te jong) inslapen van mijn merrie is het hier in elk geval niet meer goedgekomen. Had nog wel een jonkie erbij gekocht in de hoop dat het terugkwam, maar helaas, misschien ging ik te vroeg weer verder. Alles verkocht en geen spijt van.

Misschien ooit weer, maar nu niet.

He who neglects the present moment, throws away all that he hath

senna21

Berichten: 11744
Geregistreerd: 17-03-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-21 12:29

Neem alle tijd TS. Verdriet heeft ruimte nodig.
Het is echt mogelijk dat je straks weer plezier in het rijden krijgt, en een speciale band opbouwt met een andere pony.

Ik was zelf verrast hoe intensief ik heb gerouwd over het gemis van mijn paard. Maar ik besef dat het niet alleen gaat over dat paard, maar ook de vele bijzondere ervaringen die we samen hebben beleefd. Dat komt niet terug, maar deze koester ik des te meer.

Daantje hoort bij jou in een belangrijke tijd van je leven. Je hebt met Daantje veel intense momenten beleefd. Daantje heeft veel aan jou te danken, en jij aan hem.
Dan doet gemis verdriet, maar de herinneringen zijn ook een grote rijkdom die niemand jou kan afnemen.
Sterkte.

Books, minds and umbrella's only work when they are open.

pien_2010

Berichten: 42800
Geregistreerd: 08-12-10
Woonplaats: Limousin

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-21 12:39

Voor mij is het een confronterend topic. 11-0802019 is mijn maatje Hercule overleden
[IM] Hercule ♥ 21 jaar mijn soulmate
Hij was meer als 20 jaar mijn maatje. Ik mis hem nog steeds enorm en sinds we verhuisd zijn in september dit jaar en ik niet elke dag de lege weide en stalletje zie, ben ik weer van binnen gelukkig. Niet dat ik ongelukkig was, maar ik leefde in een sfeer van melancholie. Dat gemis was er heel erg. Dat gemis is er heel erg. En toch heb ik mijn leven al vrij snel weer opgepakt en voel ik nu dat het me lukt om zonder hem verder te gaan. |(
Ik had wel nog een jong paard gekocht , ook voor onze merrie die alleen overblijf, alleen heeft deze een half jaar na aankomst een koliek aanval gekregen en dit niet overleefd. Reden???? Omdat de dierenarts me 5 uur heeft laten wachten? Wie weet. In ieder geval kwam dat als een klap bij heldere hemel en ik kan er nog steeds niet over praten (7 april 2020) zonder een enorm schuldgevoel en ook boosheid te voelen. Want de vraag.....als zij wel gelijk was gekomen......was het dan goed afgelopen....ligt heel erg nog steeds er boven op. Chico was ook een gouden merens parel en alweer was het ons gelukt om een paard te kopen met een gouden karakter.......
Na de dood van Chico is onze merrie Polie bij vrienden in de groep gegaan. Door de lockdown hier mocht ik haar niet vervoeren en moest ze dus nog 5 weken bij ons blijven. Het was voorjaar en prachtig weer en we hebben haar bij ons thuis gehaald en deden alles bij haar in de buurt (eten, drinken, werken etc) en ipv een paard hadden we een hondje erbij en Polie heeft zich fantastisch aangepast die 5 weken. Mocht Polie na de dood van Hercule compleet verloren zijn, heeft ze een week dag en nacht geschreeuwd van ellende zelfs zo dat de geharde boeren in de wijde omtrek kwamen kijken en het zo vreselijk te doen hadden met haar en ik haar bijna letterlijk gedragen heb die weken (ze at niet meer, ze dronk niet meer) ondanks dat ik er zelf ook totaal kapot van was, na Chico was het andersom en "droeg zij mij" want zij was er totaal niet zo verdrietig over terwijl ik volledig onderuit ging (2 paarden in 1 jaar tijd waarbij met Chico dat gigantische schuldgevoel) . Die 5 weken dat ons meisje nog noodgedwongen bij ons moest zijn, waren in ieder geval voor mij heel erg goed en ik denk ook voor mijn man. Dat een paarden paardje dat Polie altijd was en ik, in staat is geweest haar mens die zo verdrietig was zo te helpen, daar sta ik nog steeds van te kijken.
Dat helpen bestond uit letterlijk mij aanraken als het me teveel werd, ongelooflijk veel hinniken als ze mij zag (daarvoor had ze nog nooit gehinnikt) echt bizar.
Enfin na de lockdown, mocht ze in de groep en ons meisje was zo vreselijk blij dat ze weer de groep in mocht (na de dood van Hercule is ze ook de groep in gegaan totdat we Chico hadden want toen kwam ze terug) dat daarmee een einde aan de paarden rond het huis is gekomen. Aan de buitenkant was ik eigenlijk wel vrolijk en ging ik ervoor, want ik vond en vindt dat ik dat moest doen, maar die sfeer van melancholie in me was weer onverminderd en versterkt terug. Immers ik had Hercule niet meer tijdens het onverwachte verlies van Chico .
Hercule was er nl al meer als 20 jaar en op de een of andere manier vond ik daardoor altijd de echte verdrietige dingen van het leven kleiner worden. Gewoon doordat hij er was. Een buitenrit, of fijn voor hem zorgen, op zijn blote rug naar de wei rijden met het halster, en het verdrietige gevoel was draagbaar want met zo'n gouden knol o nder je kont was het leven eigenlijk al heel erg gauw goed.
Dus ja, ik begrijp jou heel erg goed.

Vanuit mijn ervaring, geef het de tijd. Het is nog maar zo kort geleden. Natuurlijk voel je jezelf verdrietig. En hoe gek het misschien ook klinkt, op mijn leeftijd heb ik wel meer als een paard verloren. En toch is ook dat heel erg verdrietig en heeft tijd nodig opdat het verdriet wat gezakt is.
Ik zeg nu altijd gekscherend in mijn volgende leven wil ik met Hercule riddershows gaan doen (we hebben vroeger heel veel shows gedaan maar geen riddershows) en les van Airnt, want in dit leven komt het er niet meer van. Dat zijn gedachtes waar ik zelf altijd om moet lachen. Of anders gezegd, ik hoop dat mijn vriend en ik elkaar ooit weer treffen. Who knows???

superpony
Berichten: 25398
Geregistreerd: 25-02-05

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-21 18:25

Ik dacht ook dat ik een one in a lifetime horse had, maar die heb ik inmiddels wel een paar keer gehad. Anders, maar zitten even diep.

Anderen ook niet helemaal en dat geef ik toe, maar zal ze niet minder verzorgen of anders behandelen.

In 2018 een merrie gekocht zonder na te denken, puur en alleen omdat ze de dochter van mn oude merrie is. Ze kwam na afspenen eind 2019 bij ons en de eerste dagen had ik echt zoiets van; waar beginnen we weer aan? En waarom moesten we nou weer zo nodig?

Maar juist door haar gedrag en verleden is ze echt verbazend snel in mn hart gaan zitten.

Mocht het ooit zo lopen, zou ik wachten wat op je pad komt. Je pony vervang je niet en je moet of kan niet vergelijken. Maar Daantje is er niet meer en kan je ook niet meer mee bezig.
Een ander paardje kan zomaar opeens op je pad komen en je heel diep raken. Misschien op een andere manier, misschien herken je wel dingen, maar je zal echt voelen wanneer het goed zit.

ellepel

Berichten: 47257
Geregistreerd: 24-02-04
Woonplaats: assen

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-11-21 19:25

elk paard is anders, ik heb ook wel eerder pony’s gehad waar ik een enorm goede band mee had.
maar elk paard is anders,dus elke band is anders.
maar ik ben ook wel wat aan het kijken naar een nieuwe pony,maar ik vergelijk nog veel te veel met appie.
en dat moet ik niet doen,want ik wil geen appie weer.
dus ik probeer het een beetje te laten gaan, het is nog te vroeg.

toen mijn eerste paard overleed duurde het twee jaar voor ik dat een beetje een plek had gegeven.

othelloster

Berichten: 2303
Geregistreerd: 30-12-12
Woonplaats: Nuth

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 20-11-21 21:33

Wederom weer bedankt voor de vele reacties....

Wat doet het mij goed dat er meer mensen zijn die dit gevoel herkennen....

Sommigen dieren zijn van onschatbare waarde.... Blijven je voor eens en altijd bij....

Dankbaar voor de tijd dat ik samen met hem heb gehad... Maar voor mij mocht dat nog 30 jaar lang hebben geduurd.....

Sica
Moderator Kantine

Berichten: 4986
Geregistreerd: 03-01-05
Woonplaats: Een klein durp

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-11-21 08:29

Omdat dit geen Verslag van de dag [VVDD] is, verplaats ik deze naar PaardenPraat [PP].

meggiemeg

Berichten: 12184
Geregistreerd: 08-04-04
Woonplaats: gelderland

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-11-21 09:01

Het is heel gewoon dat je nu zoveel verdriet hebt na het verlies van zo'n goed maatje. Dat heb ik gehad met onze hond die ik vorig jaar totaal onverwachts heb moeten inslapen ( 's morgens naar de dierenarts omdat hij zich niet lekker voelde en einde van de ochtend heeft hij niet gehaald). Daar heb ik nog steeds het gevoel van enorm missen bij, ondanks dat we nu weer 2 geweldig leuke honden heb.
Ben je voor je gevoel niet te veel aan het vergelijken? Dat je dat graag weer wilt in een andere pony? Maar dat het elke net niet dat is? Elk dier is zijn eigen persoontje en een kopie van die ene die je maatje was zal je niet meer vinden. Wel een ander maatje maar dan moet je er wel voor open staan.
Ik snap je gevoel dat voor nu het plezier weg is in het houden van pony's. Er is tenslotte een groot gat ontstaan in de kudde. Het gevoel van moeten laten gaan komt altijd te vroeg, of ze nu 10 of 15 of 30 zijn. je wilt ze altijd graag bij je houden.

Terwijl je inhoudt om iets ernstig te overwegen, fladdert de gelegenheid vaak vrolijk voorbij.

ellepel

Berichten: 47257
Geregistreerd: 24-02-04
Woonplaats: assen

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-12-21 18:27

hoe gaat het nu?
zag net op instagram dat je er een nieuwe pony bij hebt?

othelloster

Berichten: 2303
Geregistreerd: 30-12-12
Woonplaats: Nuth

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 02-01-22 19:16

Heyhey,

Opzich gaat nu wat beter, alleen is de nieuwe pony al ziek geweest. En kampen we nog altijd met de nasmaak ervan.
Dat zal komende weken de tijd nodig hebben voor te herstellen.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-03-22 16:33

Benieuwd hoe het met je gaat?

othelloster

Berichten: 2303
Geregistreerd: 30-12-12
Woonplaats: Nuth

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-06-22 10:22

Heyhey, nog eens een berichtje vanuit mijn kant.

Het is ondertussen alweer 10 maanden geleden dat ik Daantje heb moeten laten gaan. Ik heb het eindelijk helemaal geaccepteerd.

Missen doe ik hem oprecht, maar ik heb het wel geaccepteerd.

Verder heb ik wel eindelijk het plezier terug in mijn paarden, zo als vroeger zou het nooit meer worden maar dat is ook niet vreemd.

Daantje is en blijft onvervangbaar.
Ondertussen is wel een van mijn twee mini merrietjes dragend. Zij verwacht komend jaar maart een veulentje

Dat is wel een super mooi iets voor heen uit te kijken, en met een goede klik met het veulentje zal hij/zij blijven. Het zal tenslotte mijn allereerste zelf gefokte veulentje zijn.

DuoPenotti

Berichten: 28828
Geregistreerd: 14-01-21
Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-06-22 14:08

Fijn dat het beter gaat :j
En vervangen hoef gelukkig ook niet, genoeg plek in je hart voor een heleboel :)

En heel leuk vooruitzicht :j

Life is what happens to you while you’re busy making other plans

Larapony
Berichten: 20
Geregistreerd: 18-03-22

Re: Plezier in paarden kwijt zijn na overlijden favoriete pony

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-06-22 09:34

Wat prachtig dat je het een plekje hebt weten te geven ♥️ Inderdaad, vervangen hoeft niet. Maar een lief klein veulentje vult je hart denk ik wel. Het schattige en lieve van zo’n veulen is volgens mij genoeg om het je iig even te laten vergeten! ♥️♥️


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Jihama en 36 bezoekers