En een eerste 'tegenslag' is een feit...
Gisteren tijdens m'n werkpauze 2 gemiste oproepen en een berichtje van de staleigenaresse dat het niet goed ging met Regreso en dat ze haar DA gebeld had... Hij lag blijkbaar in een hoekje van de schuilstal toen ze de paarden eten gingen geven, wat absoluut niet van zijn gewoonte is. Hij was bijna niet meer recht te krijgen en toen ze met hem ging wandelen liet hij zich constant op de grond vallen. De DA heeft hem behandeld (paraffine via neussonde en een injectie buscopan), maar daarna werd hij eigenlijk niet beter, eerder progressief slechter... Dus weer de DA erbij en weer buscopan in de hoop dat dit wel zou werken, anders moest hij naar de kliniek.
Gelukkig zagen ze hem na de tweede injectie beetje bij beetje opknappen. Zo'n opluchting! Na m'n werk meteen naar stal gereden (ik vond het echt verschrikkelijk dat ik 'vast zat' op m'n werk en niet naar hem toe kon tijdens die ellende!) en hij was enorm blij om mij te zien, wou dolgraag eten en was weer helemaal zichzelf maar het was wel enorm schrikken! Vooral hulde naar mijn oplettende staleigenaars. Als ik hem zelf ergens op een weitje had staan in eigen beheer, had dit heel anders afgelopen...
En ook supertrots wel hoe braaf die was. Hij is het al heel z'n leven gewend om op de weide te staan met schuilhok (en andere paardjes), maar gisteren hadden ze hem in een afgesloten binnenbox gezet om hem beter in de gaten te kunnen houden en omdat hij niet mocht eten na de sedatie. Meneer stond gewoon lekker te chillen en vond het allemaal wel best, zo lekker warm binnen staan