op zoek naar de echte communicatie met paarden
Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Pagina 1 van de 1
- Marin_ka3
- Berichten: 599
- Geregistreerd: 14-10-12
op zoek naar de echte communicatie met paarden
Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-18 12:48
Al vertellend zat hij meestal in zijn groene stoel bij de open haard. Naast hem, keek ik dan mee naar de spelende vlammen van het vuur. Dit keer vertelde hij me over de echte communicatie met paarden.
'Weet je, het is moeilijk in woorden te vatten hoe de echte communicatie tussen mens en paard daadwerkelijk verloopt. Omdat deze uitwisseling van informatie zich geheel en al op gevoelsmatig terrein bevindt, binnen de wereld van het gevoel.
De taal waarmee mensen onderling communiceren hebben wij met elkaar ontwikkeld in de hoop dat wij elkaar beter begrijpen. Je zou kunnen zeggen dat wij daarmee op zijn minst horen wat de ander zegt. De factor 'begrijpen' laten we hierbij even in het midden.
Nu is het zo dat paarden onze taal niet verstaan. Het is als wartaal voor deze dieren. Vandaar dat veel mensen zich wenden tot lichaamstaal om een paard te laten doen wat hij/zij wil, wat hij of zij het paard wil laten uitvoeren. Helaas berust deze vorm van communicatie op macht. Het paard moet luisteren, het moet doen wat van hem gevraagd wordt, moet reageren zoals van hem verwacht wordt. Vele methodes zijn haarfijn uitgestippeld om een paard zover te krijgen dat het willoos aan de verwachtingen van een mens voldoet. Dat kan van alles zijn, springen, dressuur, recreatief rijden, crossen, polo, te veel om op te noemen. Door allerlei methodes waarbij macht een grote rol speelt, waant de mens zich superieur aan en veilig op een paard. Het doet immers wat hij of zij wil.
Grote emoties kunnen daarbij een rol spelen. De ruiter / amazone vindt het fantastisch wanneer doelen worden behaald. Wanneer prijzen, als waardering voor hun prestatie, naar huis worden gebracht. Heftige emoties, bijna euforisch van aard, ...bij de mens wel te verstaan..
Echter, niet zelden staat het paard in kwestie er verloren bij. Uitzonderingen daargelaten.
In de meeste gevallen is er slechts sprake van eenrichtingsverkeer. In de meeste gevallen is de spirit van het paard bij het behalen van de doelen verdwenen. Als het ware begraven, diep binnenin het paard. Wat er van het paard over blijft is een 'machine' die precies doet wat een ruiter vraagt.
Het begrip communicatie impliceert geven en nemen, bij de definitie van communicatie verwacht men een dialoog, geen monoloog.'
'Wat bedoel je met spirit, diep binnenin begraven?', ik onderbrak hem met deze brandende vraag.
'Nou, paarden zijn in het algemeen graag bij mensen. Zij willen mensen observeren en leren begrijpen. Vandaar dat de meeste paarden zich gewillig opstellen. Alleen, door de tijd heen stuiten ze vaak op een muur van onbegrip. Begrijp me niet verkeerd. Menig paardenbezitter heeft alles voor zijn paard over. Zal alles doen om het paard zo goed mogelijk te huisvesten, stalling, weidegang. De verzorging tip top, niets is te veel . Ik zeg je, in dit land hebben paarden het beter dan waar dan ook ter wereld. In materiële zin valt er niets op aan te merken. Alleen, het paard zelf wordt veelal niet gezien. Het paard als wezen wordt niet erkend, in die zin, het wezen paard heeft nauwelijks bestaansrecht. Echter, het wezen paard zoekt naar communicatie, begrip, erkenning en vriendschap bij de mens. Maar als het wat dat betreft keer op keer tegen een muur van onbegrip stuit, kan het gebeuren dat die spirit zich volledig terug trekt in het paard. Het paard staat er dan bij alsof het murw is, alsof niets er meer toe doet, 'u vraagt, wij draaien'. Plichtsgetrouw blijft het doen wat er van hem gevraagd wordt, maar ...vraag niet hoe, vraag niet naar zijn psychische gezondheid.
Ook resulteert het een en ander vaak in fysieke blessures, dat kan je zien als een soort van 'aan de bel trekken' door het wezen. Als een niet gehoord of gezien S.O.S. Wederom, waarbij meestal alles in het werk wordt gesteld om de blessure met behulp van de beste dierenartsen te genezen. Echter, de achterliggende pijn wordt niet aangevoeld.
Ik heb ooit paarden gezien met heimwee, gevolg ...allerlei vage blessures. Paarden gezien die eigenlijk helemaal niemand op hun rug willen, gevolg ...allerlei vage blessures. Maar ook paarden gezien die het heerlijk vinden om te schitteren op het podium, echte showmasters, dat zijn enkelingen, in deze wereld de zogenaamde 'toppers'. Je kan je voorstellen dat de verscheidenheid groot is.
Elk paard heeft een eigen karakter, met zijn eigen specifieke talenten. Het is de kunst om het karakter en zijn talenten, in eerste instantie te zien, te erkennen en de verrichtingen daar op af te stemmen. Weet wat je vraagt en van welk paard. Kijk naar een paard, observeer een paard, alvorens het met van alles en nog wat te belasten.
Ik heb ooit een amazone gezien die met haar paard heel fanatiek ingewikkelde oefeningen eindeloos oefende. Terwijl dit paard het fysiek noch mentaal aankon. Ik zag dat het paard haar niet begreep, en droevig maar wat aan modderde, met alle risico's van dien. Zij was verbaasd en ...verdrietig dat haar paard een ellendige blessure opliep waardoor het afgemaakt moest worden. Tegenwoordig noemen ze dat 'in laten slapen.'
'Maar hoe doe je dat, communiceren met gevoel?', weer had ik een brandende vraag.
'De wereld van het gevoel is eindeloos, kent geen grenzen en kent geen afstand. Allereerst verwar gevoel niet met emotie, dat zijn twee totaal verschillende dingen. Gevoel is universeel en emotie is een specifiek menselijke uiting.
Allereerst is het belangrijk om contact te hebben met jezelf. Dat is moeilijker dan je denkt. Dat is weten wat je voelt, weten wat je drijft, en weten waar je diep innerlijke gevoelsleven vandaan komt. Pas als je contact hebt met jezelf, met je eigen gevoel, kan een paard jou ook aanvoelen, kan een paard jou als het ware lezen, en zoekt het contact met jou.
Om te beginnen kan je dan gewoon in mensentaal met je paard praten, omdat het 't gevoel achter je woorden aanvoelt. Het lijkt alsof het jou op taalkundige wijze verstaat, maar niets is minder waar! In feite verstaat het paard jouw gevoel achter de woorden. Een prachtige ervaring, het moment dat het paard ook een 'stem' krijgt. Voordat je het weet voel jij ook aan wat het paard jou wil 'vertellen'. Daarbij speelt in eerste instantie de uiterst subtiele lichaamstaal van het paard ook een rol, als een soort 'richting aanwijzer'. Vanaf dat moment kan de dialoog, de echte communicatie tussen mens en paard beginnen en ontwikkelen.
Mochten paard of mens opgewonden of overstuur zijn door wat dan ook, verwacht niet dat er communicatie mogelijk is. Voorwaarde is dat beide wezens, mens en paard, volkomen ontspannen en op hun gemak zijn.'
Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht, 'verwacht geen lange 'gesprekken' met je paard, zoals jij en ik nu. Het gaat om momenten, korte momenten met informatie, die zich wel steeds vaker voor kunnen doen.'
'Kan je zeggen dat paarden beschikken over intelligentie?', ...daar was ik weer.
'Nee, nee, bij mensen spreek van je intelligentie, bij wezens, zoals paarden, spreek je van wijsheid.'
'Mensen zijn toch ook wezens?, ….
'Dat zie je goed, mensen hebben hun intelligentie en zouden ook wijs kunnen zijn.'
Hier stopte hij met praten, hij gaf aan dat hij moe was. Ik had heel veel om over na te denken...
- Mopjemop
-
- Berichten: 1376
- Geregistreerd: 24-04-07
Re: op zoek naar de echte communicatie met paarden
Geplaatst: 17-10-18 13:42
- Elisa2
-
- Berichten: 37051
- Geregistreerd: 31-08-04
Re: op zoek naar de echte communicatie met paarden
Geplaatst: 17-10-18 14:01
Het gaat allemaal om "verbinding" , echte connectie..dat kan inderdaad alleen maar als je in contact staat met je gevoel als mens en ook open staat. Iets wat een paard van nature al doet..wij kunnen zoveel van ze leren..
- Rocamor
-
- Berichten: 10831
- Geregistreerd: 21-11-02
Re: op zoek naar de echte communicatie met paarden
Geplaatst: 17-10-18 16:43
Een genot om te lezen.
- Pandora2
- Berichten: 19854
- Geregistreerd: 04-01-13
- Woonplaats: Belgie
Geplaatst: 17-10-18 16:55
Het stukje hieronder vind ik echt knap verwoord ook !
Doet mij even doordenken naar onze huidige maatschappij. Daar is het vaak net zo. Veel mensen worden gewoon niet gehoord, ook al leven we in welvaartsstaten. Het '' u vraagt, wij draaien '' principe en daar houdt het meestal wel op.
Psychische gezondheid wordt vaak onder de mat geveegd. Wordt weinig rekening mee gehouden en is nog maar al te vaak taboe.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
'Nou, paarden zijn in het algemeen graag bij mensen. Zij willen mensen observeren en leren begrijpen. Vandaar dat de meeste paarden zich gewillig opstellen. Alleen, door de tijd heen stuiten ze vaak op een muur van onbegrip. Begrijp me niet verkeerd. Menig paardenbezitter heeft alles voor zijn paard over. Zal alles doen om het paard zo goed mogelijk te huisvesten, stalling, weidegang. De verzorging tip top, niets is te veel . Ik zeg je, in dit land hebben paarden het beter dan waar dan ook ter wereld. In materiële zin valt er niets op aan te merken. Alleen, het paard zelf wordt veelal niet gezien. Het paard als wezen wordt niet erkend, in die zin, het wezen paard heeft nauwelijks bestaansrecht. Echter, het wezen paard zoekt naar communicatie, begrip, erkenning en vriendschap bij de mens. Maar als het wat dat betreft keer op keer tegen een muur van onbegrip stuit, kan het gebeuren dat die spirit zich volledig terug trekt in het paard. Het paard staat er dan bij alsof het murw is, alsof niets er meer toe doet, 'u vraagt, wij draaien'. Plichtsgetrouw blijft het doen wat er van hem gevraagd wordt, maar ...vraag niet hoe, vraag niet naar zijn psychische gezondheid. ----------------------------------------------
- Marin_ka3
- Berichten: 599
- Geregistreerd: 14-10-12
Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-18 17:12
Pagina 1 van de 1