Bokt.nl

angrywolf schreef:

Bedankt voor alle knuffels trouwens

@henny

kar staat recht jammer genoeg.
Hetgeen wat u zegt heb ik ze dus ook verteld maar dat maakte niet uit, Degene van wie die kar is zij letterlijk: Rij al vanaf kinds af aan met dat ding en er is niks mee aan de hand

{Shet die er voor staat is trouwens een ander, Vosje hadden ze toen al in laten slapen}

Zelfs een leek kan zien dat die kar niet goed is.

Gelukkig heb ik het ongeluk goed kunnen verwerken dankzij EMDR
Al zou ik nooit meer te paard gaan als er ook iemand aangespannen mee rijd, Dat doe ik dus nooit meer.

Monique1963 schreef:

Pocca_Locca schreef:

Super leuk topic dit! Monique1963 jeutje zég jij hebt écht nog ouderwets Wilde tijden meegemaakt..RESPECT! ik heb zelf ook veel buiten gereden, mijn verhalen volgen nog binnenkort..

Grinnik, ja en dit zijn alleen de verhalen over buitenritten. Ik heb nog veel meer ongelukken en bijna ongelukken en megastunts uitgehaald. Dingen waar je nu niet eens meer over zou piekeren om te doen.
Maar in de jaren 70 waren de dingen anders. Je dacht niet over gevolgen na en je dacht ook niet zo in "het hoofd" van het paard. We dachten toen niet over gevaren. Ik geloof nooit dat als ik een ouder was ik nu een tienjarig meisje alleen op rit zou laten gaan zonder begeleiding. Er was ook veel minder verkeer.
Ik ben ooit van Woerden naar Lekkerkerk, 40km, met een vriendinnetje op een dag gereden om te logeren bij kennissen. Idioterie, we waren 12 of zo. Net in de brugklas. Ongelooflijk dat onze ouders dat ok hebben gevonden. Ruiterpaden bestonden niet, we reden gewoon in de berm van de provinciale weg en op het fietspad. Iets waar ik nu niet meer aan denk om te doen, veel te gevaarlijk!

Monique1963 schreef:

Mooi verhaal van de hengst en Pien ik zie het zo voor me! Gelukkig dat het goed is afgelopen, het had ook heel naar kunnen aflopen voor de kwpn'er.

Ik bedacht me toen ik net op een ander topic ergens antwoordde dat ik een keer een heel grappige situatie heb meegemaakt, een leuke tegenhanger van de nare voorvallen die ik hier in het topic heb beschreven.

Ik ging met een vriendin een rit maken. Zij op mijn paard en ik met mijn shetje met een home made sulky erachter. Ze had gevraagd of we leuke paadjes konden rijden en geen brede ruiterpaden, ze had wel zin in avontuur. Dat was geen probleem in Frankrijk in de bossen waar ik toen woonde zijn zat spannende paadjes, waarvan ik de meeste regelmatig nam. Maar uitgedaagd dacht ik, ik neem paadje x weer eens die heb ik al lang niet meer gedaan. Was een smal wildpad, dat leuk slingerde met wat doorsteekjes door beken.
Ik was er langer niet geweest dan ik dacht kennelijk want het was behoorlijk dicht gegroeid al en oh boy er lag een boom(pje) over het pad. Voor haar op mijn paard geen probleem uiteraard, maar met een aanspanninkje is dat toch lastiger. Dus ik stap uit en leidt mijn shetje over de boom en trek het karretje er ook overheen. Opgelucht rijden we verder.
Wéér een omgevallen boom. Maar dit keer wel een joekel! Zeker een cm of 50. Eromheen ging niet lukken, teveel bomen kort bij elkaar, te veel struiken etc. We hadden geen zin om terug te gaan en we dachten ... we spannen het shetje uit en tillen het karretje eroverheen. no problem.

Dus we doen dat en zij hopt met mijn paard erover en toen stond alleen het shetje nog aan de andere kant. Toch eigenlijk wel hoog vonden we ineens voor hem. Ik trekken, maar nee dat ging hem niet worden. Ik er terug over en met hem rennen, ik springen, en hij nope, ging hem weer niet worden. Op het moment dat we besloten om om te keren en hem dan maar weer in te spannen, besloot mijn shetje (Shadow, stokmaat circa 1m) toch naar ons allemaal aan de andere kant van de boom te komen.

Echt, ik heb in mijn broek gepiest. Ongelogen. Helaas waren gsm's toen nog niet zo algemeen en al helemaal niet met foto's, maar ik ben echt door mijn knieën gezakt van het lachen...

Mijn shetje bleef met zijn dikke buikje op de boom hangen en zijn voorbeentjes en achterbeentjes bungelden erbij en hij maar watertrappelen en als een soort wip balanceerde hij heen en weer.

We hebben hem er toen met zijn tweetjes overheen getild, en hij bleef er zo cool als een kikker onder. Het boeide hem totaal niet. Weer ingespannen en de kortste route naar huis teruggenomen ivm dat we wel graag schone kleren aanwilden

En nee hij heeft gelukkig er niets aan overgehouden en Shadow loopt nu met zijn 24 jaar nog lekker bij mij in de wei.

pien_2010 schreef:

Ik heb ook vreselijk gelachen om het verhaal van Moniek wiens shetlander op de buik hing over de boom. Zo geestig en zie ik ook helemaal voor me.

flappie28 schreef:

Monique1963 schreef:

Grinnik, ja en dit zijn alleen de verhalen over buitenritten. Ik heb nog veel meer ongelukken en bijna ongelukken en megastunts uitgehaald. Dingen waar je nu niet eens meer over zou piekeren om te doen.
Maar in de jaren 70 waren de dingen anders. Je dacht niet over gevolgen na en je dacht ook niet zo in "het hoofd" van het paard. We dachten toen niet over gevaren. Ik geloof nooit dat als ik een ouder was ik nu een tienjarig meisje alleen op rit zou laten gaan zonder begeleiding. Er was ook veel minder verkeer.
Ik ben ooit van Woerden naar Lekkerkerk, 40km, met een vriendinnetje op een dag gereden om te logeren bij kennissen. Idioterie, we waren 12 of zo. Net in de brugklas. Ongelooflijk dat onze ouders dat ok hebben gevonden. Ruiterpaden bestonden niet, we reden gewoon in de berm van de provinciale weg en op het fietspad. Iets waar ik nu niet meer aan denk om te doen, veel te gevaarlijk!

Grappig, ik ben met een klasgenoot (ook bruglassers) met onze paarden een keer van Schoonhoven naar Oudewater gereden en met mijn pony van Schoonhoven naar Lekkerkerk. Niet zo ver als jij, maar zou het nu nooit meer doen hoor

Rose123 schreef:

Een paar jaar geleden, toen we nog op onze oude stonden, reed ik redelijk veel buiten. Dit kwam vooral omdat de bak er vaak slecht bij lag. Maar ik reed eigenijk altijd in het zelfde gebied verschillende rondjes. Er zat ook een groot open veld tussen de verschillende bosjes en daar stapte ik op dat moment overheen. Paard was braaf, rustig en ik zat er misschien iets te relaxed op. Even voor de beeldvorm mijn paard had een grote reflecterende uitrijdeken op (was de enige schone op dat moment) en het was midden op de dag. Toen ik ineens schoten in het verlengde van me hoorde, dus vanaf achter me in dezelfde richting als waar ik heen ging. Gelukkig zat er dichtbij een schietbaan en was paardlief wel wat gewend dus ik had haar na flink wat steigeren weer onder controle. Bleken er jagers op de andere kant van het veld te staan. Dus ik daar nogal boos heen gedraafd. Het excuus was dat ze me niet hadden gezien (reflecterende deken, 1.65m hoog paard, midden op het veld) en dat ik niet moest zeuren want ze hadden me immers niet geraakt.

Ben daarna wel voorzichtiger geworden op dat veld en een melding gemaakt bij de jachtopziener.