Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-07-18 20:25

Re: De meest bizarre verhalen over buitenritten

Geplaatst: 17-07-18 20:25

Het meest bizarre denk ik de losgebroken stier die ineens recht voor ons stond :oo

Met daarachter twee oude boertjes die riepen niet bewegen hij is gevaarlijk.

Een zeearend die zich vastgevlogen had in de bomen en niet alleen mijn paard maar ook mij de schrik van mijn leven bezorgde.
Mijn paard vond een naaktzonnende man zo eng dat ik zowat naast hem lag.De man moet zich ook doodgeschrokken zijn ,hij lag net naast een pad achter een heuveltje ,dus ik kom over dat heuveltje ,paard ziet man liggen en komt omhoog.Dat was toch voor iedereen zweten :-)

**Geplaatst**: 17-07-18 20:32

Re: De meest bizarre verhalen over buitenritten

Geplaatst: 17-07-18 20:32

Ik woon vlak bij een paardenoversteekplaats in het water, daar komen we geregeld met onze ponies. Ik vind het altijd bizar hoe ouders het ok vinden dat hun kinderen op blote voeten de ponies willen aaien! Ik zeg altijd maar dat ze op moeten passen, “want jij hebt blote voeten en hij weegt 400kg” maar dat komt meestal niet over. De ponies zijn braaf, maar het zal maar mis gaan!

**Geplaatst**: 17-07-18 20:44

Geplaatst: 17-07-18 20:44

jaartje of 8 geleden. 2 x met de zelfde vrouw
Ik reed een pony voor een vriendin van mij. Beestje vond groot verkeer op buitenrit wat spannend maar verder was het dood braaf.
heerlijk rondje door het bos gedaan, dood braaf geweest. Op de terug weg moest ik langs een ponyclub. Stonden ze daar hout te zagen met zo'n elektrische machine op z'n tafel. Nou dat vond die toch wat minder leuk. Blazen, rillen, weg willen rennen, dreigen omhoog te komen. Je kent het wel. In plaats van dat ze stopte, begon de vrouw die er naast stond mij te vertellen hoe ik mijn paard moest rijden.
Het enige wat ik dacht was, als je mij kan vertellen hoe ik mijn paard moet rijden. Zeg dan tegen je gozer dat hij die machine uit moet zetten!
Heb pony zijn gang laten gaan om daar weg te komen, en een paar meter verderop terug tegen kunnen houden.

Ik heb een paar weken daarna een buiten rit gemaakt met mijn eigen paard. Belgische trekpaard en ik had voor het mennen en het rijden het zelfde hoofdstel. Dus ik reed hem met stang. Heb hem voor die buitenrit geregeld mee genomen naar mijn manege waar ik reed voor wat dressuur les, of naar de olympische stal waar ik hielp in de weekenden was hij wel eens geweest.
En nu reed ik mijn rondje door het dorp. Komt die zelfde mevrouw van de ponyclub op mij af. Helemaal kwaad. 'Ja en ik ga de dierenbescherming en de politie bellen want ik ben zo klaar met jouw' uuhhmmm sorry pardon. Dus ik gewoon gevraagd wat er aan de hand was. En hoe ik het in mijn hoofd durfde te halen om hem met stang te rijden en dan ook nog eens ondersteboven in zijn mond. En dat hun elke keer gezeik van de gemeente hadden als er mest lag in het dorp of op het fietspad. ( ik ging elke keer heel braaf als mijn paard had gemest buiten het bos om met mijn emmer zijn mest van het fietspad en uit hetdorp halen )
Ik ben maar bij haar weg gestapt, ik kwam er niet meer tussen.

Snap ook niet hoe die vrouw zichzelf een paardenmens kon noemen. Mijn paard heeft met zijn menner wel eens met kar en al in de sloot gelegen omdat zij niet fatsoenlijk met afstand en snelheid langs om heen kon komen.

**Geplaatst**: 17-07-18 21:08

Geplaatst: 17-07-18 21:08

Ik zal een jaar of 15 zijn geweest, reed met een pony van de manege buiten. Zie ik in de verte een auto racen. Ik met al mijn sensatiezucht, dacht gelijk aan het ontsnapte crimineel. Zie ik de auto opeens mijn zandpad opkomen. Wordt de auto stil gezet bij een bosje, niet vanaf de verharde weg te zien. En toen wist ik zeker, hij verstopt zich voor de politie. Dus ik denk laat ik maar alles onthouden, kleur auto, merk en het nummerbord. Rijd ik er langs, zit er een meneer flink van zichzelf te genieten.
Bij terugkomst op de manege politie gebeld, gegevens doorgeven. Vroegen ze of ik aangifte wilde doen. Natuurlijk...ik had als 15-jarige nog nooit aangifte gedaan. Vond het allemaal heel interessant.

Een half jaar later komt er man mij tegemoet fietsen met zijn zaakje uit zijn broek, druk bezig. Draait hij zich om een begint mij achterna te fietsen. Ben ik een heel mul zandpad ingereden, waar geen fietspad liep. Ben halverwege van mijn pony afgestapt en deed net of ze kreupel was. Zie ik die man zwaar trappend mijn opkomen. Ben snel weer opgestapt een weg gegaloppeerd kon hij dat hele stuk weer terug..

Ben ook al eens loslopende koeien tegen gekomen en met mijn tinkertje netjes de koeien weer terug gejaagd in de wei.

Ook al eens in een autocross gezeten, had helemaal niet gezien dat het er was. Niemand die mij tegenhield.

En verder de nodige aso’s meegemaakt...

**Geplaatst**: 17-07-18 21:51

Re: De meest bizarre verhalen over buitenritten

Geplaatst: 17-07-18 21:51

Langs het pad in de verte een persoon zien hurken (dat zou al alarmbellen moeten doen rinkelen, maar helaas, niet bij deze naïeve muts). Ik dacht oprecht dat deze meneer of mevrouw een beestje of paddestoel zag.
Kijk je weer op van je knol, zie je een groot, witte moonface, iets opgeheven in je richting. Paard iets dichterbij, een enorm afvegende hand over de billen.
Paard ondertussen van de leg, want een mens tussen de bomen soit, maar een gehurkt iets half op het pad dat is wel baaie spannend. Dus snuiven, achterwaarts, draaien. En die meneer/mevrouw maar billen vegen (het wilde duidelijk niet afgeveegd worden. En zeg nou zelf: wat is irritanter dan remsporen).
Paard met wat gebrom getracht er langs te drijven. No way! Veel te eng, achterwaarts, keren en uiteraard onder luidruchtig gesnuif en gevloek/gebrom van mijn kant.
Ik weet niet wie zich meer opgelaten voelde.
Door de gene weet ik nog altijd niet of het een meneer of mevrouw was. Quelle drama.

**Geplaatst**: 17-07-18 22:51

Geplaatst: 17-07-18 22:51

Jullie verhalen daar zitten geweldige verhalen bij :Y)

. Af en toe echt gelachen!

1.
Zo vaak buiten gereden en dan maak je wel eens wat mee. Het meest gevaarlijke was het volgende. Met mijn vriendin mende ik met Hercule en na paar uur gingen we picknicken op een geweldig idyllisch plekje in de middle of no were. Er was voldoende gras en prachtig weer en we hadden zelf water bij ons. Dus Hercule uitgespannen die heerlijk ging rollen en vervolgens ging grazen. Wij lekker picknicken. We hadden hem niet vast gezet want hij bleef en blijft gewoon bij ons. Opeens uit het niets komt een enorme wolk met reuze dazen aangevlogen die zich vol op Hercule storten. Dus vriendin en ik vliegen overeind maar Hercule ging in volle galop er van door en vloog de bocht om. Ik erachter aan en toen ik de bocht om was zag ik dat er grote rollen navo prikkeldraad lag waar hij recht op af liep. Kei hard riep ik volledig in paniek HERCULE, NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEH. Ik bereikte hem heel goed want onmiddellijk zag hij het enorme gevaar waar hij zich in bevond en hij maakte een enorme hoge sprong recht omhoog om de draad te ontwijken en in de lucht draaide hij zich om en kwam zo in mijn armen terecht. Alle twee stonden we te shaken van schrik. De dazen waren vertrokken en een volkomen bezweet paard kon ik af soppen, bij laten komen en weer in spannen. Nog nooit ben ik zo geschrokken overtuigd dat ik was dat ik mijn paard kwijt zou zijn.

2.
Een leuk verhaal. Mijn vriendin, zij op haar haflinger, reed ik op Hercule in het bos. We kwamen in het waterwin gebied dat helemaal afgelegen achter in het bos ligt en waar een groot lang pad is. We keken elkaar aan en met een brede grijns lieten we de paarden vol gaan. Opeens uit het niets komen kleine kinderen uit de bosjes het pad op gestormd. Een botsing leek onvermijdelijk. Beiden paarden stopten van kei hard gaan in stilstand. Hard kwam ik op de boom van het zadel neer en mijn kruis kreeg een enorme klap. Mijn vriendin zat echter vol op de oren van haar paard

, die haflinger totaal onverstoorbaar doet haar hoofd helemaal naar de grond en mijn vriendin kon zo heel gemakkelijk afstappen. Ik zie het nog voor me.
Dat was zo enorm komisch, dat zij op de grond rolde van het lachen en we allebei in ons broek deden van het lachen. De kinderen kregen van hun ouders een enorme draai om de oren, maar wij hebben alleen maar gelachen, waarschijnlijk ook van de schrik.

3.
was ik aan het mennen met Hercule en een hele drukke weg moesten we oversteken. Ging prima totdat een Duitse mijnheer in een witte mercedes ons inhaalde en zo gevaarlijk afsnee dat Hercule vol in de remmen moest om een ongeluk te voorkomen. Een wonder dat hij niet geraakt werd en wij dus geen ongeluk hadden. Alleen had mijnheer heel veel pech want de politie stond er toevallig en hij kreeg een dikke vette prent. In mijn binnenste had ik echt leedvermaak toen hij ~~}>

sip stond te kijken terwijl mijnheer de agent de bon uitschreef en wij hem passeerden.

4
mijn kinderen gingen samen op het Vrouwenpolderse strand een buitenrit doen. Mijn dochter op Hercule, merens van 1.47 en mijn zoon op Tarzan een stevige pittige shetlander die we gehuurd hadden en die niet geschikt was voor de normale verhuur want Tarzan wilde gewoon echt rijden. Mams, ik dus was in de buurt. Die twee hadden zo´n schik. Draven, galopperen en die kleine Tarzan met die korte beentjes had geen tijd om te draken want moest alle zeilen bijzetten om Hercule bij te houden die voorop ging. Dat paardje genoot zo zichtbaar en wij ook. Opeens ging dochterlief met Hercule de zee in en Tarzan huppelde er vlot achteraan. Alleen hadden die twee er eventjes geen erg in dat Tarzan zijn beentjes veel korter waren dan die van Hercule. Dus mijn zoon riep naar mijn dochter dat ze terug moest en toen ze verbaasd omkeek, zag ze dappere Tarzan die achter Hercule aanzwom. Mijn zoon, Tarzan die met zijn kopje boven water kwam waren verschrikkelijk nat. Ik heb zo enorm gelachen, het was geen gezicht.
Ik was overtuigd dat de verhuurder wel boos zou zijn, als wij met drijf natte Tarzan inclusief nat zadel thuis zouden komen. Het tegendeel was waar. Hij had zijn paardje al in geen lange tijd zo helder uit zijn oogjes zien kijken en hij vroeg of we hem nog paar keer mee wilden nemen. Dat hebben we natuurlijk gedaan.

Nu ga ik weer genieten van jullie verhalen.

**Geplaatst**: 17-07-18 23:07

Geplaatst: 17-07-18 23:07

Nog even gauw voor het slapen-gaan een welgemeende tip aan alle collega buitenrijders: don't ride faster than your guardian angel can fly.....

Ik reed eens over de hei in een tempo dat mijn engeltje met moeite bij kon houden, galoppeer een heuveltje op (richel van krap 2mtr) zitten er gelijk bovenop die richel een paar mensen te picknicken, midden op het ruiterpad! Als iemand toen op film had gezet hoe wij tot stilstand gekomen zijn, had ik waarschijnlijk voor het hekje gestaan vanwege dierenmishandeling (sorry, paard zaliger) maar het is nog net goed afgelopen in de zin dat er geen ernstig gewonden gevallen zijn......

Welterusten

**Geplaatst**: 18-07-18 00:06

Geplaatst: 18-07-18 00:06

Ik heb echt heel wat buiten gereden en ook best wat meegemaakt maar het meeste wat hier langskomt is nieuw voor me. Wat een gekkigheid.

maar ook wel :oo

99% was gelukkig wel leuk, maar een enkele mopperkont en één potloodventer die dacht dat ie een helikopter in z'n broek had (en ik heel stoer - not - 'pas maar op, als je nog harder zwaait stijg je op').

Het allermeest bizarre ever was die ene bosrit. De weg er naartoe vergeet ik echt nooit meer. Kan niet. _O-

Was een rustige ochtend, lekker weer en dus paard gezadeld voor een ritje door 't bos. Gewoon even een rondje hobbelen, hadden we zin in. Voor 't bos moet ik over een brug. Nog heel normaal. Behalve dat er een heuse heks, inclusief punthoed, neus met wrat en bezem, stond. "Bijzonder" dacht ik nog, maar goed, sommige mensen zijn wat aparter en dat is leuk, dus maar vriendelijk gegroet en teruggegroet.
Licht verbijsterd stuur ik paard over de brug en mompel iets tegen paard over medicatie tekort en dat de wereld wel erg vreemd werd. Terwijl we de weg verder rijden komen we langs een heg. En verrek als 't niet waar is, daar stond Mario, die loodgieter van de Nintendo spelletjes, te zwaaien.
Maar weer netjes terug gezwaaid, weliswaar als een totaal verwarde boer met stevige kiespijn, maar he, we zijn immers opgevoed, dus dat doe je gewoon. Ondertussen begon ik me toch enigszins zorgen te maken over wat er in mijn koffie zat en over mijn eigen geestesgesteldheid en besprak ik dat wederom met paard die stug doorliep. Zolang ik maar bleef zitten, uiteindelijk terug zou sturen en zou voeren zou 't haar worst wezen hoe ik mijn koffie dronk en of ik mijn eigen medicatie diende bij te stellen. Dat ik niet normaal was wist ze immers allang.

Paard stopt. Ik kijk. Ik denk. Nee. Gewoon nee. Niet. Dit. Is. Zo.Niet. Goed.

Serieus. Elvis. Elvis stond blaadjes te harken aan de rand van het bos.

Maar even diep adem gehaald. Gekker wordt de dag niet meer dus gewoon maar doorstappen. Paard is nog niet helemaal overtuigd. "Stap maar door schat, is Elvis maar, als 't goed is gaat ie hooguit zingen en dat kun je aan. Als ie aanvalt bijt ik 'm een oor af". Gesterkt door mijn woorden stapt paard toch maar verder. Elvis kijkt op. Elvis zegt 'Goedemorgen'. Ik zeg 'Howdy' (ja, duh, Elvis :roll:

) en glimlach alsof mijn leven er vanaf hangt. Elvis lacht nog eens vriendelijk en gaat verder met harken.

Wij zijn er langs, ik zucht, paard zucht. "Paard, als we nou nog zo'n figuur tegenkomen, omdraaien, naar huis en dan ga ik even met de huisarts praten, dit raakt héél fout'.
Ietsjes verder in het bos. Geen gekke figuren maar een schoolklas. Na het standaard "Oh kijk paardje!" komen twee jongetjes dapper op me af gestapt.
"Mevrouw? Wat is de volgende opdracht?"
Ik knijp heel even mijn ogen dicht. Dit kan ik. Echt. Vast. Denk ik. Maar als ze veranderen in hagedisachtige aliens ga ik gillen. Paard wordt ondertussen afgeleid door paard aaiende meisjes en vindt het prima zo. Aliens of niet, aaien kunnen ze.
Ik doe mijn ogen weer open.
"Uh, welke opdracht?".
"O...hoort u niet bij de speurtocht?".
"Nee..sorry, ik heb geen opdrachten en hoor ook niet bij de speurtocht".
"O...jammer. Ja, we moeten vreemde figuren zoeken en die geven dan opdrachten. Heeft u dan een vreemde figuur gezien?".
En daar ging mijn angst dat ik ze echt niet meer op een rijtje had. Blij en opgelucht wijs ik ze op Mario, Heks en Elvis. Die hadden ze al gespot en nee, meer had ik er niet gezien. Na het clubje succes gewenst te hebben stuurde ik paard weer verder het bos in. Voor we de bocht om reden hoor ik één van de meisjes nog fluisteren "Ik vond dat eigenlijk ook wel een vreemd figuur". En bedankt, mop >;)

.

De rest van het ritje ging gelukkig een stuk normaler. Maar mén, wat heb ik achteraf een lol gehad. _O-

**Geplaatst**: 18-07-18 00:37

Re: De meest bizarre verhalen over buitenritten

Geplaatst: 18-07-18 00:37

Ik ben eens op date gevraagd omdat ik een paard had. Want dan was ik wel een hele avontuurlijke en zelfstandige dame die goed met geld kon omgaan. Hmmm...

En ik rij op een langharige koe, aldus een kleuter bij pappa achterop de fiets. Heb een Tinker...

Verder ook maf hoe aso mede weg gebruikers zijn. Mijn veulens als handpaard is onderuit gereden door een auto die dusdanig krap om mn merrie heen stak dat hij het veulen wat er schuin achter stond over het hoofd zag. Meneer heeft toch hoop stampij staan maken omdat mijn merrie zou hebben geschopt tegen zn auto. Mijn merrie is doodbraaf, daadwerkelijk duwde mijn veulen haar kont weer omhoog tegen de zijkant van zijn auto, blij ook, anders had ze er echt onder gelegen.

Mijn jonge paard kreeg een jolige bui op een kruispunt en ging als een dolle stier naar de overkant, ik wilde eraf springen omdat ik niet wist of daarna een racepartij zou volgen, en landde bijna op de motorkap van een auto die mij nog even zeer krap inhaalde.

**Geplaatst**: 18-07-18 07:51

Re: De meest bizarre verhalen over buitenritten

Geplaatst: 18-07-18 07:51

Pluizebol, wat een gewéldig verhaal! En nóg geweldiger beschreven!

**Geplaatst**: 18-07-18 08:05

Geplaatst: 18-07-18 08:05

Beetje hetzelfde als pluizebolpum.

Ik had een paar meiden van stal mee die voor het eerst met hun paarden het bos in gingen. We gingen door de weeks in de ochtend, want dan is het zo lekker rustig in dat bos $:\$ >;)

Alleen was het een soort van vossejacht... vos te voet en de jagers waren kinderen met grote naam-buttons op.
Alleen hadden de 'vossen' niet gewoon een staart die je eraf kon trekken, zoals vroegâh. :Y)

Nee, we zijn allerlei vossen tegen gekomen... een jaren 80-neon vos met een ratel. 8)7

Een soort van travestiet-vos met een roze veren boa die de hele tijd met volume op 200 "joeoeoeoehoeoeoeoe!!!!" <<)

riep.
Een country & western vos die mega vals liedjes aan het bleren was. Een jane-fonda fitnessvideo vos... inclusief de hysterische jumping jacks. $*\%/*$
Kortom, het was een kleurrijke rit en de paarden waren de keren erna in het bos kuikenmak, want de eerste keer hadden ze alles al gehad

**Geplaatst**: 18-07-18 08:31

Geplaatst: 18-07-18 08:31

Ik was met mijn beste vriendin en een stalgenoot op buitenrit. We kunnen met een kleine 10 km rijden in een kleine plas pootje baden met paarden en het was warm, dus dat hadden we lekker gedaan.

We waren inmiddels op de terugweg en kwamen net van het fietspad af, stopt er politie naast ons

. Ik weet nog dat ik mijn beste vriendin aan keek met zo'n blik van *oliebol* we mogen niet op het fietspad rijden (andere optie was er niet echt). Politieagent op de bijrijders stoel doet zijn raampje naar beneden:

Politie: Goedemiddag Dames,
Wij: Goedemiddag
Politie: Vraag, wat heeft hij voor zijn neus (al wijzend naar mijn paard

)
Ik: Dat is een pollennetje, hij heeft hooikoorts
Politie: ahh oke, heel verstandig.
Politie: Prachtig paard ook.
Ik: Dank je wel.
Politie: Fijne dag nog dames.
Wij: Fijne dag

En weg reden ze. Wij hebben echt even een paar minuten in totale verbijstering daar gestaan, om vervolgens in lachen uit te barsten en de rest van de rit alleen nog maar daar over te hebben.

Wat mindere dingen op buitenrit, 2 van mijn trektocht met stalgenoten paar jaar geleden.
We reden op een weg, en een boer was met zijn combine het stro eraf aan het halen. Net toen wij erbij in de buurt kwamen stopt de boer en stapt uit. Wij opgelucht want de paarden waren al een beetje nerveus. Netjes gezwaaid naar de boer en hij zwaaide vrolijk terug. Vervolgens stapt hij weer in zijn combine en start dat ding net op het moment dat wij ernaast rijden. Paarden volledig over de zeik, en met een soort van huppelende sprongetjes vooruit -O-

.

De 2e dag reden we op een slingerweggetje tussen 2 dorpen in. De berm bestond uit steentjes dus we reden voornamelijk achter elkaar op de weg, en op het moment dat er verkeer aankwam gingen we de berm in. Van voren zag ik een vee vervoerder aan komen (rood vrachtwagentje) die al vrij snel reed. Wij rustig aan de berm in, en die vent rijd ons toch met een noodgang voorbij met zijn middelvinger opgestoken, direct na ons stopte de man, ging uit zijn raam hangen, en begon toch een partij te vloeken. Dat wij met onze kl*te paarden niet op de weg thuis hoorden, dat we de ..... mochten krijgen enz. enz. 1 van mijn mede ruiters was (naja is hij nog steeds) een man formaat groot. Die zijn paard omdraaide en op het punt stond om af te stappen, daarop reed de man weg. 15 km verder reden wij net een groter dorp uit en het fietspad op. Mijn paard is gewend dat als ik zeg Let Op er iets aan komt, hierdoor schrikt hij niet. Ik hoorde dus een vrachtwagen van achter komen, en zeg Let Op. Bleek het diezelfde man te zijn, die luid op zijn claxon toeterend langs kwam sjezen. Alle 3 de paarden gaven geen kik $*\o/*$ .

Bij mijn verzorgpaard vroeger stond vlakbij waar hij stond een bankje, hier kwamen we met elke buitenrit zowat wel langs, nooit zat er iemand. Totdat we eens terug kwamen van buitenrit en er een stelletje op zat. Gewoon te zitten en praten. Mijn paard en die van een vriendin wouden er NIET langs. Wij hebben de mensen moeten vragen of ze wouden gaan staan, pas toen liepen de paarden door.

En als laatste met mijn eigen paard en 2 stalgenoten. We waren op buitenrit en reden op een smalle weg (type weg waar je met tegenliggers beide auto's in de berm moet rijden). Ik reed voorop met mijn tanker (Tinker met Shire erin dus lekker groot en breed), en naast mij een IJslander. Schuin achter ons reed een vrouw met haar Haflinger. Van achter kwam er een jongetje die al van ver begon te toeteren en niet stopte. Resultaat Haflinger die er van door wou. Ik heb expres mijn paard voor hem geparkeerd en hem erop aangesproken. Bleek dat hij niet wist hoe je moest reageren met paarden op de weg, en bewust ging toeteren zodat ze dan wisten dat hij er was. Totaal zich niet van kwaad bewust. We hebben best een nuttig gesprek gehad, en hij was blij dat hij wist hoe hij moest reageren en bood zijn excuses aan.

Verder eigenlijk alleen maar leuke dingen op buitenrit. Mensen die het mooi vinden, of kinderen die gaan kijken en vrolijk zwaaien.

**Geplaatst**: 18-07-18 10:00

Re: De meest bizarre verhalen over buitenritten

Geplaatst: 18-07-18 10:00

Wat ik ook nog steeds een leuk moment vond: we reden in de groep en aan de overkant stond een groep pinken (zo heten die toch? Kalveren als ze net geen kalf meer zijn?) In elk geval, die hadden wel zin in een feestje en kwamen van achter uit hun weiland aandenderen (best indrukwekkend.) Dus alle paarden in de groep keken verschrikt naar links, naar die groep die daar aankwam. Op 1 na, die van mij... die keek verschrikt naar rechts want daar stond een bankje.

**Geplaatst**: 18-07-18 10:29

Geplaatst: 18-07-18 10:29

Ik ging een keer met een groep van de manege een buitenrit maken bij een andere manege, waarbij we ook over het strand zouden gaan. Het waaide nogal die dag en één van die paarden werd daar toen we op het strand kwamen nogal wild van. De vrouw die erop zat kon haar eerst nog wel houden door bij de begeleider te gaan rijden aan de voorkant, maar ineens knapte er iets in dat paard en ze begon weg te rennen van de groep. Kwam daarna weer terug, rende weer weg, kwam weer terug. Zo ging dat een tijdje. Die vrouw werd behoorlijk panisch, want ze hield dat paard gewoon niet meer. Tot ze op een gegeven moment écht ver weg rende van de groep en zo de strandopgang op ging in volle galop! Dat was een behoorlijk steil stuk, maar zonder moeite racete ze door. Dus wij dachten allemaal, oké die gaat gewoon terug naar stal of zo. Maar toen we met de groep net die strandopgang op liep, kwam ze weer terug en ging in volle galop langs de groep weer naar beneden :')

Dus wij met de groep ook weer terug naar beneden en toen had die vrouw zich eraf laten vallen (in het vieze schuim van de zee) en dat paard stond bij een groepje andere ruiters. Toen zijn de begeleider en die vrouw maar terug gaan lopen naar stal en wij zijn verder gegaan onder begeleiding van twee meisjes van de stal. Gelukkig bleven de andere paarden van de groep rustig, maar ik vond het wel behoorlijk eng. Dat was de eerste en laatste keer dat ik op buitenrit ga bij een onbekende stal met onbekende paarden :')

**Geplaatst**: 18-07-18 11:19

Geplaatst: 18-07-18 11:19

Shadow0 schreef:
Wat ik ook nog steeds een leuk moment vond: we reden in de groep en aan de overkant stond een groep pinken (zo heten die toch? Kalveren als ze net geen kalf meer zijn?) In elk geval, die hadden wel zin in een feestje en kwamen van achter uit hun weiland aandenderen (best indrukwekkend.) Dus alle paarden in de groep keken verschrikt naar links, naar die groep die daar aankwam. Op 1 na, die van mij... die keek verschrikt naar rechts want daar stond een bankje.

$_/-\o_$

**Geplaatst**: 18-07-18 11:35

Re: De meest bizarre verhalen over buitenritten

Geplaatst: 18-07-18 11:35

Over beginners en strandritten gesproken: mijn ouders (hobbelen weleens een rondje op mijn paard maar daar blijft het bij) waren op vakantie op één van de waddeneilanden en gingen daar een strandrit maken. Lekker hobbelen over het strand op een suf en kuikenmak paard in groep toeristen die niet konden rijden. Dachten ze...

Toen ze net op het strand waren gaf de leiding een gil en schoten alle paarden in galop. Dat werd natuurlijk één grote bende met een groep toeristen met nul ervaring. M'n ouders vonden het hilarisch, die zijn op miraculeuze wijze blijven zitten en zijn duidelijk grotere adrenalinejunkies dan ik dacht. Maar om hen heen stuiterde de een na de ander van die paarden af

**Geplaatst**: 18-07-18 11:49

Re: De meest bizarre verhalen over buitenritten

Geplaatst: 18-07-18 11:49

Een shetlander zonder baas in het bos die besloot dat het wel gezellig was om een rondje mee te gaan, gelukkig wist ik waar de shet normaal staat en ben ik naar de boer gereden, shetlander liep netjes los mee ...

**Geplaatst**: 18-07-18 11:52

Geplaatst: 18-07-18 11:52

Na een buitenritje reed ik alleen (met paard) terug naar paardje zn weiland. Daar moet je ongeveer 20 meter even in de berm rijden tussen een gewoon fietspad en een mountainbike pad in.

Op het gewone fietspad liep een jonge vrouw alleen. Zodra ze ons zag, zag ik al dat ze bang voor ons was maar het werd steeds erger hee. Helemaal jammeren, trillen, zichzelf knuffelen. Ik heb geprobeerd wat met haar te praten maar er kwam geen woord uit.

En paardjelief had echt zo´n >;)

blik, zat zich duidelijk af te vragen wat er nou met haar aan de hand was.

We waren ter hoogte van haar toen er opeens een mountainbiker langs kwam schieten, zoals die dat altijd doen.
Die vrouw meteen héél hard gillen, trappelen op de plaats en met haar armen zwaaien. Paardje springt even op, kijkt naar rechts, kijkt naar links... Proest heel hard naar die vrouw (zo van joh, stel je niet aan!) en loopt heel kalmpjes weer verder. Ze rende toen een stukje weg en dat was het.

Het was echt bizar.

**Geplaatst**: 18-07-18 13:10

Geplaatst: 18-07-18 13:10

Leuk topic

Ik maak veel kilometers buiten dus ook ik maak weleens wat mee.
Natuurlijk de standaard loslopende honden, aso automobilisten, bange fietsers en boze mensen maar ook andere dingen.

Zoals ik al schreef het was een mooie dag en daardoor druk in de duinen, veel fietsers en wandelaars. Die mensen zijn zich vaak wat minder bewust van de ruiterpaden en letten er niet zo op bij de keuze van een sanitaire stop in de vrije natuur. Manlief houdt dan keurig de wacht op het wandelpad maar op ruiters die van de achterkant komen wordt niet gerekend. Meestal zeg ik keurig gedag ( en lach om het verbaasde gezicht)

Maar de bewuste dag was het anders.. Deze mevrouw koos er namelijk voor om op het ruiterpad te gaan plassen. Op dat pad was ik met, wijlen, mijn paard een lekker stukje aan het galopperen. Gelukkig had paardlief een goede rem en we stonden op tijd stil. De plassende mevrouw was wel geschrokken en hupste gehurkt, in haar blote kont, voor ons uit op het ruiterpad :')

Mijn paard was daar toch wel enigzins van onder de indruk en keek met ogen op steeltjes

Gok dat die mevrouw daarna wat zorgvuldiger de plasplek heeft uitgekozen.

Op een andere mooie dag, stralende zon en blauwe lucht, stond er ineens een piemelnaakte man op 1 been op een duintop. De aanblik van zijn witte ranke lange lichaam in die vreemde positie, bijna reflecterend in het felle licht, werd mij paard teveel. Ze bedacht zich dan ook geen moment en draaide 180 graden om. Uiteindelijk heb ik haar kunnen overtuigen en zijn we er dribbelend langs gereden. Man bleef al die tijd , best lang ,op 1 staan, echt kunstig.
Was bij het naturistenstrand dus op naakte mensen had ik wel gerekend maar niet boven op een duintop.

Ook ben ik tijdens een buitenring in Zuid-Afrika een keer door bavianen bekogeld met stenen en kleine rotsblokken.. Dat was best spannend.

**Geplaatst**: 18-07-18 13:24

Geplaatst: 18-07-18 13:24

eh 3km lang een auto vol Spanjaarden naast mijn gehad toen ik met mijn appaloosa pony en mt vriendin aan het mennen was. mijn vriendin heel echt mij aan van ehm wat is dit :')

laats had ik oude vrouwtjes die die de auto uitstapte en helemaal lijp werden van mijn pony

**Geplaatst**: 18-07-18 13:31

Geplaatst: 18-07-18 13:31

Ik was ook bij een aantal van de door Ibbel genoemde avontuurtjes, oa de windhonden die op volle snelheid rakelings voor onze paarden renden en de ontmoeting met de sledehonden voor een quad, die ons tegemoet kwam sjezen zijn dingen die ik zeker onthoud.

Maar soms zijn de minder gevaarlijke herinneringen even spactaculair - zoals in de dikke mist rijden en Radio Kootwijk uit het niks zien op zien doemen.

Uitlaatclubjes honden om je paard heen, automobilisten, ook allemaal bekend. Wat ik nog mistte in dit topic was een luchtballon. Boven het tweespan voor de koets kruisde een luchtballon heel laag de weg. Dat was al spannend genoeg, maar het mandje raakte ook nog eens een boom, waardoor het ding zo'n dertig graden kantelde. Niks gebeurd, gelukkig.

**Geplaatst**: 18-07-18 13:40

Geplaatst: 18-07-18 13:40

Ik heb ooit een pony voorzien van halster en touw uit het gras op een dijkje geplukt en afgeleverd bij de stal 150 meter verderop. 'Alsjeblieft, hij liep los' en daarop kwam het antwoord 'Oh, maar dat mocht hoor'. Dat het dijkje zowel grenst aan een snelweg (OK, met vangrail) als aan een 60 km/h-weg vergeten we maar even.

**Geplaatst**: 18-07-18 13:48

Geplaatst: 18-07-18 13:48

Meer dan genoeg zaken meegemaakt op buitenrit

Altijd leuk

- Windhonden inderdaad, twee stuks die je (terwijl je in een niet onaardig galopje zit) je nog even op volle snelheid inhalen om vervolgens op de terugweg langs te draven met een blik van 'zo doe je dat, stelletje amateurs'

- Koningin Beatrix te paard op het strand. Zag je altijd al van verre aankomen, Beatrix voorop naast degene met wie ze aan het rijden was, compleet met auto bij de Duinrand en minimaal twee andere ruiters in vol ornaat erachter. Ze zwaaide altijd vriendelijk :-)

- Plots oog in oog staan met een hert of ree

Of uit de tijd dat ik nog buitenritten begeleidde:
- 'Ja, ik heb een poosje niet gereden, graag een braaf paard'. Prima, op het allerbraafste paard gezet. Was helaas een tuiger die wat hoog opgooide dus halverwege de rit 'Euhm, ik heb niet gereden omdat ik een buikoperatie heb ondergaan heb je iets met vlakkere gangen?' :roll:

Zeg dat dan gelijk, dan zet ik je op het paard een na braafste paard die wel vlakke gangen heeft.
- 'Ja, ik heb al 20 jaar paarden'. Halverwege de rit toch problemen. 'Ja, de een is gepensioneerd en daar rij ik niet op, de ander is net twee jaar geworden'. (leermoment: volgende keer ook vragen of er ook gereden wordt op die paarden).
- Paard dat graag rolt in het zeewater. Toerist uitgebreid uitgelegd: niet door het zeewater, als je dan toch per ongeluk in het water bent en hij slaat met zn been gelijk voorwaarts rijden etc.etc.. Op het verste punt van de rit "Rij hem voorwaarts hij wil rollen!" "Neeh, hij gaat dood" :roll:

*paard inmiddels op zn zijkant in het zand* "Geef hem een klap" "Neeeh, hij gaat dood!!" $:\$ "Hou dan in elk geval de teugels vast!" "Maar hij gaat dood!!!"
*paard staat weer op en galoppeert naar huis*
Sta je daar op het verste punt van de rit met een paard te weinig $:\$

**Geplaatst**: 18-07-18 14:30

Re: De meest bizarre verhalen over buitenritten

Geplaatst: 18-07-18 14:30

Hilarisch topic dit, dat paard dat dood zou gaan _O-

Ik rijd ook veel buiten, dus ook vaak rare dingen meegemaakt.

Afgelopen herfst reed ik samen met mijn vader in het bos. Plan was een flinke galop te doen op een heerlijk lang maar kronkelend pad. Weet niet meer precies waarom, maar uiteindelijk dat betreffende pad toch maar besloten te draven, en dat was maar goed ook... Komen we een bocht om, lopen er meerdere groepen van elk zo'n 4/5 kleuters. Bleek er een kabouter speurtocht te zijn... Op het ruiterpad.... 8)7

Volwassenen die erbij liepen uitgelegd dat het nogal gevaarlijk is, wat als er wel paarden in galop aankomen, die staan tenslotte om niet direct stil. Krijg je als reactie "ja maar die kinderen weten toch niet dat dit een ruiterpad is?" Ja maar jullie toch wel?? Mensen snapten er echt niets van, moet er niet aan denken wat er gebeurd was als er daar betreffende pad wél waren gaan galopperen zoals gepland...

Zo ook een keer met de lesgroep daar gereden, zo'n 10 paarden, lekkere vlotte galop. Kom je een bocht om, zit er een hele familie te picknicken op het ruiterpad, inclusief fietsen, picknickkleed enz... Paarden hebben rare sprongen moeten maken om zo snel te stoppen en alles te ontwijken. Mensen daarna kwaad dat er zand in hun lunch zat...

**Geplaatst**: 18-07-18 15:38

Geplaatst: 18-07-18 15:38

Hier niet zulke rare dingen (houden zo

)

Paar jaar terug in het bos; het was zomervakantie en de campings zaten weer vol met stadsmensen. Op een gegeven moment wees er een kind (jaar of 9) naar mijn paard en riep tegen zijn ouders: WAT IS DAT?! :wow:

. Die had dus nog nooit een paard gezien...

Je verwacht dat kinderen "PAARDJE, PAARDJE" roepen. Best apart vond ik het, maar heb er ook hard om moeten lachen.