hoihoi 
Na een tijdje nadenken wil ik toch een eigen topic openen voor mijn paardje! Ik heb al veel met mijn kleine jongen mee mogen maken en het wordt toch maar eens tijd het te delen (: Daarnaast weet ik zeker dat er nog veel komen gaat!
Sinds begin januari 2017 heb ik mijn allereerste eigen paardje: Inferno T, een KWPN-er van Numero Uno x Ramiro Z, geboren op 30-04-2013. En met 1.75 is het ook wel mijn kleine reus!
Nu heb ik al veel met hem mogen meemaken, leuke maar ook minder leuke dingen..
Maar laat ik bij het begin beginnen
Ik mocht mijn eigen paardje uitzoeken! Na niet zo heel lang gezocht te hebben en bij een paar paardjes gekeken te hebben kwam ik bij een stal uit. Ik zag een heel leuk paard maar die was al verkocht. Gelukkig hadden ze nog een paardje staan en dat was Inferno!
Ik was meteen verliefd op zijn hoofdje en zijn onschuldige blik.. hij ging op dezelfde dag mee naar huis
Hij was klinisch en röntgenologisch goedgekeurd met allemaal 1tjes!
Toen ik hem een tijdje had begon ik het echte werk. Hij was nog helemaal groen dus longeren en nog meer longeren. Ondanks een paar keer uitbreken
kende hij na een tijdje alle stemhulpen perfect en begon ik met een hoofdstelletje en zadeltje. Hier heeft hij geen seconde moeilijk om gedaan, alsof hij al dagelijks zo rondliep. Heerlijk zo'n paard! Toen hij 4 was ging ik de eerste keer op hem 
Met de nodige begeleiding leerde hij alles best snel en toen hij de basis wist mocht hij nog een tijdje groeien in de wei. Daarna hem weer opgepakt en was het tijd voor het serieuze werk. Na een tijd van veel trainen begonnen er spannendere dingen aan te komen. Zo had ik mij voor de leuk opgegeven voor een springclinic op Horse Event en ja hoor, we werden gekozen! Enorm leuk en spannend aangezien ik nog maar 1x eerder op vreemd terrein was geweest met Inferno
Maar wat deed hij het goed! Hij keek nergens naar en had het prima naar zijn zin (: eerst mocht ik zelf een rondje rijden en daarna ging Mans Buurman nog even op hem rijden om een paar dingetjes te laten zien. Erg interessant was het zeker!
En iets langer erna in november had ik mijn eerste dressuurwedstrijdje. Helaas net geen winstpunt (179 punten ) maar ik had daar heerlijk gereden!
Met nog meer wedstrijden op de planning had Inferno helaas een lekkere trap gehad en ondanks dat hij niet kreupel was, was zijn been wel dik dus was hij even uit de running. Hierna had ik hem rustig aan weer opgepakt en toen op een onschuldige dag...
Hij was lekker los aan het rennen en hij gaf een hoge bok. Maar deze was iets te hoog en meneer zakte door zijn benen heen en viel op zijn knieën head-first op de grond. Ik wist dat Inferno lomp kon zijn maar dit?
Zijn linkerpees was helemaal dik en warm en ook zijn rechterpees voelde warm aan. Dus de dierenarts gesproken en die zei dat als er iets moest gebeuren, het pas na 14 dagen bekeken kon worden. Dus in die 14 dagen veel been afgespoten en 2x per dag even stappen.
Na 14 dagen kwam de dierenarts. En toen werd pas duidelijk wat er allemaal echt aan de hand was met Inferno.. zijn pezen waren gezond verklaard, maar de dierenarts zag een bovenlijn probleem. Na een heel onderzoek werd vastgesteld dat hij niet 100% rad liep met linksachter en dat hij enorm pijnlijk was in zijn rug. Daarnaast zat zijn SI-gewricht helemaal vast. Op aanraden van de da eerst maar een fysio laten komen en dan zouden we erna wel verder kijken wat nodig was.
De behandeling van de fysio hielp zeker iets. Zijn SI-gewricht was een stuk losser maar nog steeds was zijn rug pijnlijk. Dus het zekere voor het onzekere genomen en zijn rug en hals laten echoën en Röntgenfoto's laten maken. De uitkomst: lichte artrose in zijn hals en lichte vorm van kissing spines bij 3 wervels. Omdat alles nog niet erg genoeg is om er iets aan te doen, wil de da het nog aankijken. Maar met een lijstje van dingen waar ik voor moet uitkijken moet ik het ook meteen melden als het niet meer gaat.. Hij is nu in ieder geval in een zodanig stadium dat de da hem röntgenologisch nog wel goed zou keuren. Mocht het niet meer goed gaan, dan zou mesotherapie de volgende optie zijn.
Na al deze drama heb ik mijn oude zadels weggedaan omdat deze schijnbaar ook niet optimaal lagen wat mij wel was aangesmeerd. Nu ga ik dinsdag naar Country-Mill en hopelijk komen we dan terug met een perfect passend zadel zodat ik weer rustig de training kan oppakken en weer iets verder kunnen komen met mijn doel:
Zo ver mogelijk komen in de sport
Sinds begin januari 2017 heb ik mijn allereerste eigen paardje: Inferno T, een KWPN-er van Numero Uno x Ramiro Z, geboren op 30-04-2013. En met 1.75 is het ook wel mijn kleine reus!
Nu heb ik al veel met hem mogen meemaken, leuke maar ook minder leuke dingen..
Maar laat ik bij het begin beginnen
Ik mocht mijn eigen paardje uitzoeken! Na niet zo heel lang gezocht te hebben en bij een paar paardjes gekeken te hebben kwam ik bij een stal uit. Ik zag een heel leuk paard maar die was al verkocht. Gelukkig hadden ze nog een paardje staan en dat was Inferno!
Ik was meteen verliefd op zijn hoofdje en zijn onschuldige blik.. hij ging op dezelfde dag mee naar huis
Hij was klinisch en röntgenologisch goedgekeurd met allemaal 1tjes! Toen ik hem een tijdje had begon ik het echte werk. Hij was nog helemaal groen dus longeren en nog meer longeren. Ondanks een paar keer uitbreken
kende hij na een tijdje alle stemhulpen perfect en begon ik met een hoofdstelletje en zadeltje. Hier heeft hij geen seconde moeilijk om gedaan, alsof hij al dagelijks zo rondliep. Heerlijk zo'n paard! Toen hij 4 was ging ik de eerste keer op hem Met de nodige begeleiding leerde hij alles best snel en toen hij de basis wist mocht hij nog een tijdje groeien in de wei. Daarna hem weer opgepakt en was het tijd voor het serieuze werk. Na een tijd van veel trainen begonnen er spannendere dingen aan te komen. Zo had ik mij voor de leuk opgegeven voor een springclinic op Horse Event en ja hoor, we werden gekozen! Enorm leuk en spannend aangezien ik nog maar 1x eerder op vreemd terrein was geweest met Inferno
Maar wat deed hij het goed! Hij keek nergens naar en had het prima naar zijn zin (: eerst mocht ik zelf een rondje rijden en daarna ging Mans Buurman nog even op hem rijden om een paar dingetjes te laten zien. Erg interessant was het zeker!
En iets langer erna in november had ik mijn eerste dressuurwedstrijdje. Helaas net geen winstpunt (179 punten
) maar ik had daar heerlijk gereden! Met nog meer wedstrijden op de planning had Inferno helaas een lekkere trap gehad en ondanks dat hij niet kreupel was, was zijn been wel dik dus was hij even uit de running. Hierna had ik hem rustig aan weer opgepakt en toen op een onschuldige dag...
Hij was lekker los aan het rennen en hij gaf een hoge bok. Maar deze was iets te hoog en meneer zakte door zijn benen heen en viel op zijn knieën head-first op de grond. Ik wist dat Inferno lomp kon zijn maar dit?
Zijn linkerpees was helemaal dik en warm en ook zijn rechterpees voelde warm aan. Dus de dierenarts gesproken en die zei dat als er iets moest gebeuren, het pas na 14 dagen bekeken kon worden. Dus in die 14 dagen veel been afgespoten en 2x per dag even stappen.
Na 14 dagen kwam de dierenarts. En toen werd pas duidelijk wat er allemaal echt aan de hand was met Inferno.. zijn pezen waren gezond verklaard, maar de dierenarts zag een bovenlijn probleem. Na een heel onderzoek werd vastgesteld dat hij niet 100% rad liep met linksachter en dat hij enorm pijnlijk was in zijn rug. Daarnaast zat zijn SI-gewricht helemaal vast. Op aanraden van de da eerst maar een fysio laten komen en dan zouden we erna wel verder kijken wat nodig was.
De behandeling van de fysio hielp zeker iets. Zijn SI-gewricht was een stuk losser maar nog steeds was zijn rug pijnlijk. Dus het zekere voor het onzekere genomen en zijn rug en hals laten echoën en Röntgenfoto's laten maken. De uitkomst: lichte artrose in zijn hals en lichte vorm van kissing spines bij 3 wervels. Omdat alles nog niet erg genoeg is om er iets aan te doen, wil de da het nog aankijken. Maar met een lijstje van dingen waar ik voor moet uitkijken moet ik het ook meteen melden als het niet meer gaat.. Hij is nu in ieder geval in een zodanig stadium dat de da hem röntgenologisch nog wel goed zou keuren. Mocht het niet meer goed gaan, dan zou mesotherapie de volgende optie zijn.
Na al deze drama heb ik mijn oude zadels weggedaan omdat deze schijnbaar ook niet optimaal lagen wat mij wel was aangesmeerd. Nu ga ik dinsdag naar Country-Mill en hopelijk komen we dan terug met een perfect passend zadel zodat ik weer rustig de training kan oppakken en weer iets verder kunnen komen met mijn doel:
Zo ver mogelijk komen in de sport
Wordt vervolgd 
Hij hapt vrijwel niet meer of soms alleen om te spelen, maar niet meer gericht. Ook heeft hij geen voernijd meer! 
Sommige plekjes waren nog wel een beetje pijnlijk maar de fysio komt nu pas over 4 maanden terug i.p.v. 2 maanden dus dat is in ieder geval een behoorlijke vooruitgang!
