Mijn dochter was helemaal gek van een 20-jarige ruin die volledig bomproof en super braaf is, dus het was ook direct duidelijk welk paard het zou worden. Maarja... dochterlief was op dat moment nog maar 7 jaar, dus zou ik sowieso iedere dag mee moeten naar stal om haar te helpen. En zelf op een 20-jarige, slanke, ruin stappen met mijn postuur leek me toch niet zo'n goed idee meer. Dus jullie raden het vast al... dan moest nummer twee er ook maar komen!
Ook daar was geen enkel twijfel over mogelijk welk paard dat zou worden.Nadat de knoop was doorgehakt, de geschikte stal was gevonden en de onderhandelingen met de manege-eigenaar waren afgerond kwam de moeilijkste taak... deze verrassing ruim 2 maanden geheim houden!!! De afspraak was namelijk dat ik twee gezonde paarden zou overnemen en als er in de tussentijd (want ze bleven wel gewoon in het werk staan) iets mis zou gaan, ging de koop niet door. Om mijn dochter te behoeden voor eventuele teleurstellingen besloot ik helemaal NIETS te vertellen.
Man, man, man wat was dat moeilijk. Iedere keer gaf ze weer aan dat ze haar lievelingspaard zo zou gaan missen en steeds weer vroeg ze waar ze dan zou komen te rijden. Ook mijn ouders en zusje had ik niets verteld (deels omdat ik niet wilde weten hoe ze zouden reageren
Deels omdat het dan nog moeilijker word om geheim te houden). De voorbereidingen gingen van start! De reservering voor het huren van een trailer werd gemaakt, een grote blauwe strik werd besteld, proefritjes op beide paarden gemaakt en het 'draaiboek' van de laatste dag werd doorgenomen op de manege. Ohja... en de fotograaf werd ingehuurd! Want dit wilde ik absoluut vastgelegd hebben!De dag voor D-Day ben ik met een slechte smoes de trailer op gaan halen en heb ik deze alvast op de manege neergezet. De hele familie (ouders, zusje + nichtje) waren ontboden op de manege want 'deze laatste les is wel zo leuk om mee te maken'. Omdat er nogal veel tegenwerpingen waren heb ik moeten verklappen dat er een fotograaf zou zijn en dat ik daarom iedereen ter plaatse wilde hebben, maar verder hield ik netjes m'n mond dicht.
D-Day!!! Zusje: "ik ga met m'n eigen auto hoor... dan kan ik ook weg wanneer ik wil."
Ik: "Neehee... het is belangrijk dat we met z'n allen tegelijk aankomen..."
Zusje: "Ja nou, ik ga gewoon met m'n eigen auto want ik blijf daar niet 1,5 uur zitten"
Vader: "Het is mooi weer, ik ga lekker op de motor."
Ik (lichtelijk overspannen aan het worden): "NEEHEE!!! We moeten met z'n allen daar heen."
Vader: "Waarom dan?! Ik kan toch lekker met de motor weg?"
Ik (lichtelijk hysterisch): "Ik vraag 1 keer.... 1 keer! of iedereen gewoon even wil meewerken om daar tegelijk aan te komen i.v.m. de fotograaf! Dus we gaan ALLEMAAL in één auto!
Fotograaf appt: "Alles staat gereed hoor! Wij zijn er klaar voor!"
Ik: "Ik ga er hier zo een paar de nek omdraaien.... arghhhh"
Mijn god wat een stress... Begint dochterlief ook nog te miepen over het 'veel te nette shirtje' wat ze aan had. "Ja schat... doe nou maar gewoon. Staat leuk. Hup, nu de auto in."
Het zal jullie niet verbazen dat mijn stressniveau en adrenaline niveau door het dak gingen
Eénmaal op de manege aangekomen geef ik pa-lief aanwijzingen waar ie de auto het beste neer kan zetten. Namelijk pal voor de trailer die er al stond, dit was wel zo makkelijk als de verrassing uit de doeken was en alles op de trailer gezet moest worden. Maar denk maar niet dat ie luisterde hoor... stug ergens anders neerzetten 
We stapten uit de auto en dochterlief neemt een sprint naar stal. Maarja... daar stond DE verrassing als met een strik om zijn hals, dus ze mocht daar niet alleen binnenkomen zonder 'entourage'... dat moest immers allemaal vastgelegd worden! Dus ik dochterlief weer teruggefloten. Ondertussen is papa de andere kant op gewandeld en zitten zusje en nichtje nog IN de auto.
Jullie snappen al dat ik op een niet al te vriendelijke manier iedereen naar me toe heb gesommeerd en de emoties hoog aan het oplopen waren Niemand snapte waarom al die stress nou was, behalve ikzelf!Het moment was daar! Dochterlief loopt de stallen in, ziet ruim 20 toeschouwers naar haar staren, kijkt recht in de camera en... loopt straal voorbij haar lievelingspaard naar de zadelkamer toe
Oh my god.... Dus ik mevrouwtje weer teruggeroepen en haar gewezen op de ENORME strik om de hals van haar lievelingspaard en tóen had ie eindelijk haar aandacht 
Aan de strik hing een kaartje met daarop de foto van het betreffende paard en de tekst: "Voor Jezhlyn, van mama."
In stilte leest ze het kaartje, ze draait zich verbouwereerd om en roept "heb je Ronny voor mij gekocht?!" waarna de tranen begonnen te stromen. Bij haar, bij mij, bij m'n moeder, m'n zusje en 15 van de 20 toeschouwers
Ongeloof ten top natuurlijk!Ondertussen stond mijn aanwist er al doodleuk naast, maar dat wist niemand nog en moest nog eventjes wat langer een verrassing blijven. De trailer werd aangekoppelt ("dáárom moest die auto daar staan!
) en Ronny werd meegenomen de trailer op. De klep staat op het punt om dichtgedaan te worden als ik roep: "Oh oliebol! Wacht even... ben nog wat vergeten!"Ik loop terug naar stal, pak mijn knappert en wandel doorleuk naar de trailer waar 3 uiterst verbaasde gezichten mij aan staan te staren en m'n moeder roept: "nog één?!" En wederom de tranen bij haar beginnen te stromen en mijn zusje dan ook automatisch mee doet
De paspoorten werden overhandigd, de laatste bedankjes uitgewisselt en op naar de nieuwe stal! Eén lange, rechte, weg van circa 10km en de gehele weg heeft mams het zenuwachtig gehad over die 'arme beesten' in de trailer, dat we 'veel te hard door de bocht gingen' en hoe ze 'het maar helemaal niets vond, die trailer zo...'.
Ze is niet zo heel stressbestendig zeg maar 
Eenmaal op de nieuwe stal zijn beide heren lekker het land op gegaan en mochten ze kennismaken met de kudde. Dit is he-le-maal perfect verlopen en beide genoten van de gigantische hoeveelheid hectaren die ze tot hun beschikking hadden!
En dat, damens en heren, is hoe maanden van zenuwen leidde tot HET perfecte cadeau voor mijn dochter!
De strik met het kaartje eraan
Wanneer een grote droom werkelijkheid word
En grote, stoere, mama zo groot en stoer niet meer is
Een klein meisje en haar grote paard
Groot meisje en haar nog grotere paard
Overbodig te zeggen dat ze verrast waren
De eerste passen op de grote weide
Meet Devyl (links) en Ronny (rechts)
Helaas hebben we sinds die tijd de nodige pech gehad, maar om het mooie, leuke, verhaal niet een negatieve draai te geven heb ik dát verhaal in een aparte post gezet.
[PP] "Neem een paard", zeiden ze. "Dat is leuk", zeiden ze...
Ik voelde je frustratie tijdens het lezen, als een schapenhoeder iedereen bij elkaar houden! 
! 
