[VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Caily

Berichten: 12511
Geregistreerd: 02-09-07
Woonplaats: Noord Nederland

[VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-10-17 03:25

Afgelopen januari veranderde mijn grootste droom in mijn ergste nachtmerrie. Waar ik rond de jaarwisseling nog schreef dat 2017 ons jaar zou worden, omdat mijn zelf gefokte droomveulen 3 jaar zou worden, stond ik minder dan een maand later ineens met een leeg halster ergens op een kliniek in Friesland. De droom was plotsklaps ten einde...

En wat moet je dan, de grond onder je voeten weg getrokken, de toekomst weg geslagen. Je hebt drie paarden, maar Lola was mijn paardenkind. Ik was (ben) verscheurd. De samenloop van omstandigheden zorgde ervoor dat ik al snel besloot dat de jongste van mijn twee overgebleven bonte vriendinnen door deze situatie beter af was bij een ander baasje. Dankbaar tot in de eeuwigheid dat zij binnen 2 weken mocht verhuizen naar het ideale plekje. En toen bleef er nog een bontje over. Caily, Lola haar moeder, inmiddels 17 jaar oud. Samen zouden we door deze zwarte tijd heen moeten komen, een andere optie was er niet.

Natuurlijk kan je niet een paard alleen houden. Dus moest ik gaan nadenken over hoe ik dit zou gaan oplossen. Een pensionplekje aanbieden bleek geen groot succes, helaas. Dus zelf een paardje erbij regelen. Maar alle zorgen en verantwoordelijkheid voor een paard van een ander, terwijl ik al amper energie had voor mn eigen? Dat was het ook niet. Een Shet erbij? Nee, niks voor ons. Wat wilde ik dan? Ik wilde weer een jong paard. Tinker uiteraard. Geen veulen, wel onbeleerd, liefste zo groen mogelijk. 2 - 4 jaar oud. Merrie, en bont natuurlijk. Waar vind je die? Eeeh, uit Engeland komen er genoeg, maar dat was nou nét wat ik niet wilde. Nederlands gefokt dus, en dan blijft er ineens maar weinig over wat aan de zoekeisen voldoet en ook nog voldoende kwaliteit bezit. Ik vond een paardje een uurtje rijden hier vandaan wat mij aansprak, bijna 2 jaar oud, amper te benaderen in de wei en was dus ook NIKS mee gedaan. Vader was mij altijd positief opgevallen, mevrouw twenter dronk nog bij dr mams, die er ook aansprekend uit zag. Ja, deze jongedame mocht wel mee. Wel met een kanttekening, madam had haar manen afgeschuurd, volgens de verkopers vanwege stress. Ik heb al haar voorouders uitgeplozen en me goed ingelezen, maar voor eczeem was ze eigenlijk te jong. Verder nergens een bloedverwand met jeuk te vinden. Wellicht zou het eenmalig zijn, dus bewust zijn van voeding en stress, en het zou goed moeten komen.

In het voorjaar mocht ik Caily naar de hengst van een geweldig lieve bokker brengen, wie weet zou het lukken en zou ik nogmaals de kans hebben zelf een veulen te fokken, wat ook nog eens familie van Lola zou zijn. Helaas hadden we niet veel geluk, cyclus naar cyclus gingen zonder succes voorbij. En ook met de twenter liep het uit op een grote teleurstelling, in het voorjaar begon ze helaas wederom met schuren. Na veel overwegen, slapeloze nachten en vooral veel proberen, moest ik concluderen dat een eczeempaard voor mij niet de toekomst was. Ik schreef een vriendin dat wanneer Caily drachtig krijgen niet zou lukken, ik voor Caily een andere oplossing zou zoeken en voorlopig niets meer met paarden wilde. Wellicht uit deels ongeloof vroeg die vriendin zich hierop af of er niet ergens een paardje zou moeten zijn wat mijn paardengeluk terug kon brengen?

Omdat er geregeld mensen bij mij komen vragen of ik nog iets te koop weet qua Tinkers, wil helpen met verkoop, of om een beetje in de gaten te houden waar "bekende" Tinkers heen gaan, hou ik altijd de advertenties in de gaten. Midden in de nacht, nadat ik had gewerkt, keek ik nog even op marktplaats. Mijn oog viel op een advertentie niet ver hier vandaan met twee Tinkermerries, veel informatie stond er niet bij, slechte foto's ook. Maar die aftekeningen leken op een paardje wat ik kende. Maar dat kon haast niet... wel een knap dier... toch maar informatie vragen. Zodoende kreeg ik meer informatie, en nee, het was inderdaad niet het paardje wat ik dacht, maar de informatie sprak me wel aan. Toch maar even met vriendin delen. En die was heel duidelijk, we gaan kijken, dan weten we of het iets is om ons hoofd over te breken, of dat het niks is.

De verkoopfoto's

Afbeelding

Deze blik bleef in mn hoofd hangen...

Afbeelding

Na een paar uren slaap contact gezocht met de verkoper en wezen kijken. Ja, prachtige dieren, absoluut. Er werd verteld dat de merries beide nog compleet groen waren, de ene waarvoor we kwamen was 4 jaar oud. En dat ze wel een lastig paard was. Op de vraag of ze aan een halster kon lopen werd geantwoord "af en toe en ze durft je ook wel mee te sleuren". Oke, prima, stukje training en respect, genoeg Tinkers mak gemaakt om daar mee om te kunnen gaan. Stiekem nog wel grappig ook, een dametje met een eigen wil. Of ze braaf waren met bekappen? Nou alleen met dierenarts verdoving. Waarom? In het verleden was er een hoefsmid geweest die het met een slijptol had willen doen. Oh, oeps. Nou ja, valt overheen te komen. Ze pakte me gewoon, haar uitstraling, haar blik, haar attitude. Wat de meeste mensen veel te "stout" zouden vinden, vond ik geweldig. En ergens deed het me ook wel aan Lola denken. Toen ik haar had zien lopen was ik om, wauw! ♥ Het klopte gewoon.

Na wat wikken en wegen kwamen met de verkoper overeen, als de andere Tinker verkocht was, zou deze schone dame naar mij komen. En met wat hulp van mijn facebook was ook voor de andere Tinker al snel een baasje gevonden. Zij bevestigde wat ik ook al had gezien, schimmel bij de paarden. Waar ik had gedacht, laat maar, los ik thuis op, wilde zij graag de paarden driemaal wassen voordat ze verplaatst zouden worden. Nou vooruit, kon ook wel. In hoeverre je paarden die amper halstermak zijn kan wassen. Gelukkig bleek dit wel redelijk mee te vallen, en voordeel was dat we de paarden al een beetje leerden kennen voordat ze verhuisden. En er was tijd om het trailer laden een beetje te oefenen.

Afbeelding

Half augustus was het zo ver, daar stond ze dan, Candy, zomaar samen met Caily (en nog twee andere paarden) hier in de wei

Afbeelding

Al snel bleek dat madam inderdaad geen makkelijke dame was. En dat was zacht uitgedrukt. Het kleine beetje vertrouwen wat we voor het verhuizen hadden opgebouwd, was weer compleet weg, en toen pas werd zichtbaar hoe slecht haar vertrouwen in de mens was. Een paard wat in de kudde zo ondernemend en brutaal is. Alles wat ik de wei in gooi wordt door Candy en het veulen van de kudde onderzocht, op gestampt, in gebeten. Maar zodra ik met iets kom is ze weg, moet ze er niks van weten. Halsteren gaat niet. Ik oefen met een tweede halster over een halster wat ze 24/7 draagt, maar ze is verdomd handig in zich los rukken, ze accepteert geen enkele vorm van druk. Als ze zich ook maar iets opgesloten voelt is er paniek, en kan ze zichzelf zo gek maken dat niets of niemand, en ook geen omheining haar tegen houdt. Tja, en waar begin je dan, een paard wat niets wil en vrijwel niks kent. Overal aanraken in de wei was prima, borstelen ook, zelfs haar voetjes wilde ze braaf geven. Na contact met de fokker bleek ze ook idd een prima veulen a-b-c geleerd te hebben. Ze is zelfs naar de keuring geweest, ik sta zelfs nog met haar op de foto, bij toeval, want ik was met iemand anders mee als groom.

(links Candy, ik helemaal rechts met de oranje jas)
Afbeelding

Heel wat keren heb ik wanhopig in de wei gezeten. Wat moet je met zo'n paard? Ik zag zoveel potentie, ik ervaarde een enorm lief paard, ik hoorde van de fokker over haar eerste levensmaanden, ik herkende het moeilijke karakter wat Lola ook had. Maar ze wilde niet, ze kwam de drempel niet over, de periode dat ze weinig in handen was geweest was te groot. En ze was haar "oppasmamma" ook nog eens kwijt, de Tinker waarmee ze samen stond bij de verkoper was een merrie uit dezelfde kudde bij de fokker van een jaar ouder. Stiekem heb ik ook het grote vermoeden dat ze altijd heeft kunnen weg komen met het gedrag van sterk maken, los rukken, niet laten pakken, niet laten halsteren, bijten, slaan en schoppen. Hoe breek je zoiets? Mijn paarden liepen op een weiland van bijna 2 ha. Een stukje afzetten was een mogelijkheid, maar niet erg zinvol aangezien madam gewoon over/door de omheining terug naar de rest ging. Dan was zonder omheining toch veiliger.

Een keer heb ik een stukje gefilmd van hoe we vaak in de problemen raakten. Nu is dit filmpje niet helemaal correct, want voordat ik begon met filmen had ik al geprobeerd haar zelf bij me te laten komen door zelf stil te blijven zitten, eventueel van haar afgedraaid. Zonder succes helaas. En ik moet erbij zeggen dat ze laagste in rang is waardoor sommige opties van bij me laten komen afvallen.



Na een paar keer was mijn conclusie uiteraard dat dit niet de manier was. We bereikten niet wat we zouden willen en daarbij zorgde het voor veel negativiteit in relatie tot mensen, en daar wilde ik nou juist vanaf. Maar wat dan wel? Ik besloot een oproep te plaatsen voor een instructeur/coach, whatever. Normaal was ik degene die mensen hier in de omgeving kon helpen, maar er waren vast ook mensen die mij konden helpen, zoveel ervaringsjaren had ik immers nog niet (wat is nou 8 jaar ervaring met jonge paarden als er mensen zijn die 30+ jaar ervaring hebben?). Maar na een secure selectie bleken 4 personen eigenlijk allemaal niet in staat meer te doen dan wat ik zelf al probeerde. Ik had nog wel een paar opties, maar wist dat ik het met die mensen niet zou redden met training aan huis, dat zou zodanig in de kosten lopen dat Candy beter daar op stalling kon, en dat was me nog net een stap te ver.
Dus opnieuw de vraag, en nu? Duidelijk was, Candy moest willen, echt willen. Haar vrijheid behouden, als ze weg wilde, laten gaan, tegen houden lukte toch niet en zorgt voor onnodig stress en negatieve ervaring. Bovendien kreeg ik er ook een erg naar gevoel bij, een paard wat tegen je schreeuwt en het negeren omdat het je niet aanstaat wat je roept, zoiets.

Ik moest dus zorgen dat ik mezelf zodanig leuk zou maken dat wat ik met haar wilde doen net binnen de grens bleef van "het voor lief nemen" van haar kant. Omdat ik geen halsters kon wisselen en ze dus erg sterk was, besloot ik, tegen alle principes in, te werken met een hengstenketting. Deze om kunnen doen zou de eerste stap worden. Maar niet met dwang, niet met kracht. Ze moest de ketting zelf accepteren, en daar zou ze gewoon de tijd voor krijgen. Ik had haar al "mensmak"gemaakt mbv voerbeloning, dit wilde ik uitbreiden. Tot op dat moment was het zo dat zodra ik iets bij me had, een halstertouw bijvoorbeeld, dat ze niet meer vrolijk bij me kwam, maar argwanend was. Als ik niks bij me had, was ze de grootste kroelkont en stalker van de wei. Ik zou haar dus eerst gewoon zonder ketting lekker begroeten en belonen dat ze bij me komt. Daarna zou ik hetzelfde doen met de ketting om mijn nek hangend, verder niks. Pas als dit ontspannen zou gaan, zou ik de ketting optillen terwijl hij om mij nek hing, en hem aan haar laten zien. Natuurlijk zorgde elke stap ervoor dat ze weg rende, maar door steeds de schakeling te maken tussen de nieuwe stap en de "veilige" stap wilde ik haar leren haar grens te verleggen, immers zou ook maar een seconde blijven staan gelijk een voerbeloning opleveren. (uiteindelijk natuurlijk vertragend werken). En ja, dit werkte. Stap voor stap gingen we vooruit. Ik kon de ketting laten zien dat ze bleef staan, vervolgens was het ook goed als ik de ketting in mn hand had. Daarna liet ik haar de ketting aanraken voordat ze een voedselbeloning kreeg. Daarna over haar neus wrijven, daarna door de ring van het halster doen. En uiteindelijk vast klikken. Natuurlijk volgde na elke stap een vluchtreactie die soms vele minuten duurde, maar omdat ze door had dat er geen gevolgen waren, durfde ze steeds sneller bij me terug te komen.


Het filmpje stopt nogal abrupt omdat mijn geheugen vol was. Maar ze bleef dus ondanks mijn "over the top"-actie braaf staan en ik kon haar zo pakken en verder gaan waar we gebleven waren.

Ik zal jullie de verdere details van training besparen, de manier waarop we nu samen trainen is hiermee duidelijk. Uiteindelijk kon ik haar achter mij (of een snoepje) aan laten lopen door de wei, en leerde ze ook wat "ho" betekende. Achterwaarts en zijwaarts hadden we zonder halster(touw) al vaak geoefend.

Om het contrast te weergeven van de Candy als je iets wilt, of als je ongedwongen de wei in komt. Met haar vertrouwen in mij is niks mis, ook nooit geweest. Vanaf de eerste week dat ze bij me was mocht ik bij haar zitten als ze lag, hoofd op schoot, of op haar rug gaan zitten. Wereldpaard vond alles prima!

Afbeelding

Afbeelding

En dan, dan komt de dag dat de trainingen in de wei zo lekker gaan, dat je wel een stukje de wei uit wilt. Nou, dan moet je dat maar gewoon doen, ondanks de kriebel in je buik. Gelukkig ligt ons weiland achteraf, aan een fietspad wat doorgaans erg rustig is, bij de weg komen zou wel heel onnozel moet gaan. En bovendien wilde ik enkel een stukje op en neer lopen. Ik wilde bewust alleen met haar gaan, ze moet immers mij gaan vertrouwen. Als ik een ander paard mee zou nemen dan zou ze enkel daarop gefocust zijn en het als aanmoediging zien zich van mij af te keren. Het alleen met mij mee gaan vond ze ook geen enkel probleem, dapper paard! Voor een lief woord snoepjes doet ze tegenwoordig alles. Maar nadat we waren omgedraaid en de andere paarden weer in zicht kwamen ging het mis, ze kon het niet meer handelen en koos voor de kudde, ipv gehoorzaamheid aan mij, probeerde zich los te rukken en ging door de greppel en bomenrij door naar de andere paarden. In de greppel aan gekomen moest ik uiteraard loslaten :+ Na enige tijd kon ik haar gelukkig weer pakken en net als met andere paarden geldt ook bij haar dat dit niet de manier gaat zijn, dus terug naar weer het mis ging en nog een keer. En ja, inderdaad nog een keer; door de greppel, tussen de bomen door, en vrouwtje gevloerd in het gras. Conclusie, dit is het niet. Paard in de wei gedropt, nog wel even goed geoefend met het contact maken met mij, daarna maar naar huis gegaan. Die avond/nacht nagedacht wat nu. Met mensen gesproken. Ik zou een zweepje meenemen en voor haar lopen, zodat ik optimaal kon begrenzen. Ik had er een hard hoofd in en had 3 uur ingepland voor deze training, maar binnen 20 minuten waren we klaar, zonder ook maar een keer mee gesleurd te worden. Jeej! Zou het dan toch goed kunnen komen?

Zodoende konden we het wandelen uitbreiden, gretig gebruik makend van de twee fietspaden die rondom een stukje bos, enkele akkers en ons weiland lopen. Ze is uit zicht en gehoor, we lopen een rondje, zijn ca 20 min weg, en komen niet in de buurt van een weg, ideaal!

En dan, dan komt het moment, wat eigenlijk al weken geleden had moeten komen, maar waar ik graag van wilde dat Candy er daadwerkelijk aan toe was. Dat je een afspraak met de hoefsmid maakt. Oef, aangezien de verkoper had gezegd alleen met DA verdoving, pasta zou niet genoeg zijn, kneep ik hem wel even. Ondanks dat ze in de wei gewoon los staand haar hoeven uit liet krabben. Samen met bijrijdster hebben we in de week daarvoor twee keer geoefend. Dat Candy alvast kon ervaren dat het leuk (snoepjes) was om vast gehouden te worden terwijl iemand anders je voeten op tilt en aan je hoeven zit, ik heb zelf ook een vijl, dus ook deze konden we haar alvast kennis mee laten maken. Vond Candy allemaal reuze gezellig, aandachtgeil paard.

En dan komt de dag, de hoefsmid was te vroeg (ja, zulke hoefsmeden bestaan), dus toen bijrijdster en ik bij de wei kwamen, was hij er al. Bijrijdster snel Caily gegeven, Candy komt aagelopen. En ja, je gelooft het of niet. Halster af!!!! Ik kan je zeggen, ik heb wel even gevloekt. Dat had ze namelijk al een keer eerder voor mekaar gekregen en toen heeft het 2 dagen geduurd voordat ik hem weer om kreeg. En voor een training zoals met de ketting hadden we niet echt tijd. Maar, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, ik weet niet welk stukje geluk ons gegund was, maar ik kon haar zo pakken en halster om dr hoofd schuiven, wauw! Ik kon het haast niet geloven. Net zo min als dat ik geloofde dat ze bij de hoefsmid stil stond alsof het dagelijkse routine was, wat nou verdoven? Ze is hartstikke braaf!! Alleen de hoefstandaard was erg eng, maar haar vluchtgedrag bleef binnen de perken in rondjes om mij heen ipv zich los willen rukken. Dus wilde er na zoveel goede momenten ook geen ding van maken, pech dan. Volgende keer weer een stapje verder proberen. Wauw, zou het dan eindelijk echt de goede kant op gaan?

Ja, dat ging het! Volgende euvel was ontwormen, ook dat kon volgens de verkoper enkel door de spuit met voer te mengen en in een bak te doen. Ja dahag, er staan nog 4 paarden, van de fokker begrepen dat ze gewoon normaal ontwormd was, dus dat gaan we dan maar leren. Deze spuit is met appelsmaak en had veel snoepjes bij me dus wie niet waagt wie niet wint. Inmiddels kon ik de stappen van training zoals de werkwijze met de ketting redelijk snel met haar afwerken, dus binnen een kwartier was madam braaf ontwormd. Waarna ze zich gewoon (zwaan kleef aan vrouwtje) gedroeg alsof er niks gebeurd was. Steeds meer kwam het paard naar boven wat ik dacht te hebben gezien vanaf het eerste moment, dit was hoe ze daadwerkelijk was. Wat een opluchting dat er toch een manier leek te zijn om de drempel over te komen!

Volgende stap was uiteraard het normaal kunnen halsteren, werd wel eens tijd, en nu de hoefsmid was geweest hadden we een maand de tijd tot het volgende punt op de agenda (hoefsmid wederom). Dus, halster af, en proberen weer om te doen. Gewoon net als met de andere trainingen, door haar een keuze te geven en tijd te nemen voor elke stap. Maar helaas bleek dat er bij Candy een knop om gaat zodra haar halster af is, denk maar niet dat ze nog ook maar ergens in trapte. De boodschap was heel duidelijk "geen interesse, laat me met rust, en ik ben niet omkoopbaar met snoep". oliebol, in een van mijn pogingen haar te overtuigen liep ze ook nog zodanig door me heen dat ik met mn hoofd nogal hard op de grond kwam, dus ik moest de training wel staken. Letterlijk van mn roze wolk gestoten.

De dag daarna stond ik natuurlijk weer in de wei, met halster, van laten lopen is nog nooit een paard mak geworden. Vandaag hadden we meer geluk, en had Candy wel zin om te trainen, dus aan het einde van de sessie kon ik zonder druk haar halster om en af doen.



Volgens de datum van het filmpje is dit nu iets meer dan 2 weken geleden, maar het voelt al veel langer! Zoveel stappen hebben we gemaakt. Het halsteren is geen enkel probleem meer, gelukkig. Elke dag gaan de paarden naar een ander stuk weide, en of nou eigenaresse van het andere paard, bijrijdster of ik kom, Candy staat vooraan om haar halster om te doen. Ze loopt braaf mee (aan een touwtje zonder ketting) en gedraagt zich als een normaal paard.

Het wandelen zijn we fiks gaan uitbreiden. De eerste keer het verkeer in vond ik enorm spannend, wat als ze zich los zou rukken. Dus bijrijdster ging mee met Caily als voorbeeld (en steunpunt om heen te gaan mocht ze los komen). Net als de meeste Tinkers, bleek ook Candy verkeersmak geboren, van de bewoonde wereld verblikt of verbloost ze niet, ook groot verkeer deert haar niet, héérlijk. Dus een paar dagen later ben ik met haar alleen gegaan, een stukje fietspad aan de andere kant van het dorp, eveneens erg rustig en doodlopend, op en neer gelopen. Volgens mij genoten we er beide van!



Mijn bijrijdster viel bij het zien van het filmpje gelijk op dat Candy zo lekker los in dr lijf was en om zich heen kijkt ipv gespannen vooruit, erg fijn om te horen van iemand die ons goed kent. Sindsdien dus ook besloten dat we nu gewoon overal langs gaan wandelen en echt kilometers te gaan maken, iets wat ik met elk paard doe voordat ik erop kruip.

En afgelopen week is Candy ook voor het eerst mee geweest als handpaard, ook dat ging goed. Wat een onwijs gaaf gevoel om in mn eentje met beide paarden weg te kunnen.

Afbeelding

En zo kwamen we aan bij het heden. Op naar vele kilometers dus. Ons volgende doel is het eruit trainen van de ketting. Deels willen ik dit vervangen door het monty roberts trainingshalster, en deels door hoofdstel met bit als voorbereiding op het beleren. Dat ben ik momenteel nog niet echt van plan, we volgend jaar wel. Maar ze zal nooit vergeten hoe sterk ze is, haar eerste reactie bij onverwachte of onbekende situatie is nog steeds vluchten zonder na te denken. Dit wordt steeds beter trainbaar en makkelijker te doorbreken, maar voordat het reflex eruit is zijn we een behoorlijke tijd verder. Dus met een simpel stalhalster op pad lijkt me niet slim, het gebruik van een touwhalster vermijd ik bewust, maar die ketting lijkt (is?) wel bruut, dat is inmiddels gelukkig niet meer nodig!

Gisteren is bokker PeerAppel langs geweest om wat mooie plaatjes van Candy te schieten, dus dit is Candy nu. Voor het eerst een bitje in.

Afbeelding

Showen en eten gaat prima samen
Afbeelding

Zou dit het paard zijn wat mij de toekomst op paardengebied terug geeft?
Afbeelding

Dit topic wil ik gebruiken om de vorderingen (en dieptepunten) die Candy en ik maken bij te houden. Volgers zijn zeker leuk, tips en inzichten van anderen zijn ook erg welkom. Respect als je de hele OP hebt gelezen :')


max_m

Berichten: 119
Geregistreerd: 03-03-10
Woonplaats: Sydney

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-10-17 04:11

Leuk!! Ik ga jullie zeker volgen!

To travel is to live - Hans Christian Andersen -
Instagram: Dushitravellers

primera

Berichten: 919
Geregistreerd: 31-10-04
Woonplaats: Zuid Holland

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-10-17 07:08

Goed bezig, ik volg mee :)

Remembrance

Berichten: 522
Geregistreerd: 02-04-17
Woonplaats: Den Haag

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-10-17 08:21

Stipje gezet!

idion
Berichten: 38
Geregistreerd: 31-03-09
Woonplaats: Wormer

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-10-17 09:31

Zo dat is een heel verhaal geworden. Respect.
Succes met het verder beleren.

freetorun

Berichten: 2264
Geregistreerd: 22-04-09
Woonplaats: Breda

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-10-17 09:32

Goed geschreven. Ik ga volgen, interessant!

Positief Paard Blog en webshop over clickertraining en positieve bekrachtiging!

Instagram: Positief_Paard

OleJon
Berichten: 2494
Geregistreerd: 04-07-14

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-10-17 11:24

wat leuk om de vorderingen te lezen :) wat een prachtig paard

Caily

Berichten: 12511
Geregistreerd: 02-09-07
Woonplaats: Noord Nederland

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-10-17 11:43

Wat leuk, ik schrijf in ieder geval niet alleen voor mezelf! Welkom allemaal :)

Zojuist een fototopic gemaakt met alle foto's van de shoot: [ITP] Geen cowboy of indiaan, maar een knappe Tinker door de baan!

En dan nu maar eens naar buiten, bijrijdster komt zo, plan is om naar het water te lopen met Candy. Dat is ongeveer 2 uur wandelen, we zijn nu steeds maximaal een uur weg geweest dus ben benieuwd of we ons doel gaan halen. Caily gaat mee voor de mentale steun en om te laten zien dat je niet over, maar wel door water kan lopen...

Caily

Berichten: 12511
Geregistreerd: 02-09-07
Woonplaats: Noord Nederland

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-10-17 19:26

Vandaag voor het eerst een lange rit gemaakt. Omdat het nog mooi weer was wilde ik heel graag naar het water, dat betekent 10km voor de boeg, wandelend 2 uur onderweg. Nu ben ik tijdelijk niet zo heel goed ter been, dus besloot ik te proberen of Candy naast de fiets mee lukte. Als het niet zou gaan, kon ik altijd fiets achter laten en verder lopen.

Maar ze deed het SUPER!!! Echt gewoon haast beter dan alle andere paarden waarmee ik gefietst heb, zo braaf. En als klap op de vuurpijl blijkt dat ik opnieuw heel veel geluk heb...

Ik ben namelijk gek op water/zwemmen met de paarden, dus een waterpaard vind ik geweldig. Nou, en of Candy een waterpaard is:



Ze vond het geweldig, en ik ook!

Caily werd gereden door mijn bijrijdster als voorbeeld, maar het grootste gedeelte van de rit hebben Candy en ik voorop gefietst. En in het water ben ik maar even op Caily geklommen om te voorkomen dat ik net zo nat werd als Candy.

TamaraG

Berichten: 56
Geregistreerd: 01-01-17

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-10-17 19:39

Mooi geschreven! Ik volg ook:)

Gijs B
♦ L springen ♦
♦ B Dressuur ♦

Breakdance
♦ B springen ♦
♦ B dressuur ♦

Potate

Berichten: 199
Geregistreerd: 21-07-17
Woonplaats: Groningen

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-10-17 19:48

Ik kom ook volgen!

Aan een dood paard staan trekken is een groter onderdeel van mijn leven dan je zou denken :')

OleJon
Berichten: 2494
Geregistreerd: 04-07-14

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-10-17 10:32

ze vind het zo te zien wel fijn :)

Caily

Berichten: 12511
Geregistreerd: 02-09-07
Woonplaats: Noord Nederland

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-17 01:48

Oef.... Al heel erg lang niet gereageerd, foei! Maar ik zal nu een grote update geven, en vanaf nu regelmatig schrijven!!

- 22 oktober
De hoefsmid kwam weer! Dus we trokken de emmer brok weer tevoorschijn, en een heleboel geduld. Aan het begin moest madam even de dramaqueen uithangen, maar zowel hoefsmid als ik bleven rustig en gaven duidelijk de grens aan, dus al snel gaf madam op en stond ze braaf stil. Zelfs vijlen op de bok ging nu goed, trots dus!

- 24 oktober
Trailer laden! Om te oefenen natuurlijk, we hoeven nog nergens heen. Nu wisten we al dat Candy niet zo lastig was, maar vandaag sloeg ze alles. Vanaf begin liep ze al enthousiast achter me aan, ik beloonde dit uiteraard met brokjes voorin. Nou, dat had ze snel door. Sta ik buiten even te praten, wil ze ook wel alleen naar binnen. Oké, prima. Dus Candy is alleen te laten.

- 27 oktober
Een dieptepuntje hoort er ook bij. Helaas liet Candy zich dus echt niet meer pakken. Ik wijd dit aan een negatieve ervaring met een vriendin (=eerst arm om het hoofd voor het halsteren = Candy voelt zich opgesloten = Candy rukt zich los en rent in paniek weg -in de wei gelukkig-), en dat we de laatste keren veel met hoofdstel zijn bezig geweest. Ondanks dat ze dit goed accepteert, vind ze het (waarschijnlijk logisch) toch minder prettig dan een hoofdstel. Nadat we beiden wat waren afgekoeld door een rondje met een ander paard, kon ik haar wel weer een halster om krijgen. Gelukkig. Alleen wat nu? Ik durfde echt niet met stalhalster te wandelen vanwege het losrukken. Het monty roberts halster wilde ze ook niet om, die rammelt ook wel veel en is wat lastiger om te krijgen. Dus dan maar ouderwets ketting over de neus. Balen, maar met de tijd zou het vast goed komen, we zijn al zo ver op de goede weg.

- 28 oktober
Psyllium! Een vies smerig, slijmerig goedje wat volgens vrouwtje helpt tegen zand in de darmen. Aangezien ik altijd mn hooi altijd heel goed op at, zodat het zand in de paddock bij mn vorige baasje schoon bleef, zou ik dit best wel eens kunnen hebben, al heb ik er gelukkig geen last van! Maar vrouwtje zegt beter safe than sorry. Gelukkig verkopen ze die psyllium ook in slobber-vorm, die slurp ik op zoals vrouwtje milkshake drinkt. Zou zijn ook zoveel milkshake op haar neus hebben na het slurpen? Haha
Afbeelding

- 31 oktober
Een collega wilde eens mee rijden met de paarden, dat kon, ik had er immers genoeg :+ Bijrijdster was er ook. Drie rijpaarden beschikbaar, check. Oppas voor Candy. Eeeeh? Kak. Dan maar mee als handpaard.
Afbeelding

- 4 november
Het halsteren gaat inmiddels weer beter. Het duurde 10 minuten, maar toen zat het monty roberts halster om Candy haar hoofd! Klaar voor een mooie herfstwandeling. We gingen ook over de dijk, en langs de dijk staan een heleboel paarden in verschillende weilanden. En die rennen nog wel eens mee langs de omheining. Ik kneep hem wel een beetje, want wat als Candy mee zou gaan doen? Maargoed, eens moet je het proberen. Maar ze bleef super bij me! Weliswaar dansend als hengst, maar het respect bleef behouden.


- 7 november
De paarden hadden even een wat kleiner stuk weide kaal mogen eten, en vandaag mochten ze terug naar het grote stuk, en ja, dan zijn zelfs Tinkers gek :D


- 12 november
Candy moest ook maar eens een opfriscursus vast staan, een keer losgooien zou ook goed voor de verhoudingen zijn. En gewoon alleen zijn zonder andere paarden. Dus mee naar stal voor een lekkere borstelbeurt. Brave dame boeide het alleen zijn niet zo, en tegen mijn verwachting in was ze gelijk op haar plek. Toen ik weg liep ging ze gewoon de kantjes van de verharding bij langs op zoek naar gras. Boeiend dat haar vrienden er niet waren. Alleen haar weer halsteren was even een opgave, ach, ze had in ieder geval geen haast om terug bij de wei te komen.

Afbeelding

- 13 november
Met zn vieren uit een slowfeeder kan best <3

Afbeelding

- 17 november
Voor Lola had ik een hoofdstel laten maken, helaas heeft ze die weinig gedragen. Maar nu mag Candy hem dragen. Staat het goed vinden jullie? Ook geoefend met het dekje. Dat was spannend, maar uiteindelijk mocht hij overal wel liggen!

Afbeelding

https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/v/ ... e=5ABC221C

- 25 november
Ik had een vriendin gevraagd of ik een zadeltje mocht lenen voor het zadelmak maken. Niet bedacht nog hoe of wanneer, maar dan konden we wat aanklooien als we zouden willen. Vriendin kwam langs en aldus haar moesten we wel even passen. Dat lukt je toch niet! Riep ik nog. Maar aan deze vriendin kan ik elk paard overlaten. Dus ik ging uitmesten, en zag vanuit mn ooghoek op den duur; verdomd! Hij ligt erop! Wauw! Nadien ook nog de singel rustig vast gemaakt en een paar passen gelopen, ze gaf er niks om! Ze mag dan vaak wel lastig zijn, ik had het wel goed gezien, het is bij Candy puur wantrouwen, als iets goed is, is ze zoooo dapper! Cool als een echte Tinker.

Afbeelding

- 28 november
Voor het eerst aan de longeerlijn. Stap en draf en ho gaan allemaal braaf, topper!
Afbeelding

- 29 november
Vrijheidsdressuur, iets wat ik op kleine schaal graag doe, en gelukkig is dit paard erg enthousiast. de jambette zat er dan ook snel in!
Afbeelding

- 30 november
Wat wellicht niet helemaal duidelijk was, maar feitelijk wel zo was, is dat Candy officieel niet van mij was nog. Na alle tegenslagen van afgelopen jaar kon ik me een paard erbij niet permitteren. Niet in de laatste plaats omdat dat fysiek en emotioneel te zwaar was. Omdat Candy inmiddels toch wel heel diep in mijn hart is gekropen, heb ik met heel veel tranen, momenten van woede en onmacht, besloten voor mijn "andere" paard een nieuw thuis te zoeken. Verbazingwekkend snel kwam er iemand op ons pad die er helemaal voor wilde gaan. Hierdoor had ik de mogelijkheid de echte eigenaren van Candy uit te kopen. In dezelfde week dat mijn andere paard naar haar nieuwe eigenaren ging, is ook mijn leenpaard opgehaald, waardoor nu alleen de barock pinto van een vriendin en Candy nog over zijn.

Omdat de naam Candy voor mij nogal beladen is, en ik graag een schone start wilde maken met dit paard, draagt zij vanaf deze dag de naam Phoebe. Hopelijk zal het hier in het topic niet teveel verwarring veroorzaken. Phoebe spreek je uit als Fie-bie, voor de mensen die de naam niet kennen :P

- 2 december
Aangezien ik geen buitenritten meer kan maken nu zonder rijpaard, moet Phoebe er maar aan geloven, maar weer een keer naar het water vandaag. 10km dus. Ging super, op een blooper na. Er zat in het water een kuil, die hadden we niet gezien, dus boem! Phoebe haar hoofd onderwater. Oeps. daar schrokken we beide van. Toen Phoebe omhoog kwam, zat het touw tussen haar voorbenen, oliebol. Dat dachten we volgens mij allebei. Dus madam zette het ouderwets op een lopen. En ik liet ouderwets het touw los (aan het einde van het strand). En dan maar hopen, en ondertussen bedenken wat je gaat doen als ze echt uit zicht rent. Een drafje werd een galopje... en weer een drafje... en toch een galopje... andere kant op... fiets... Oh, wacht, een greppeltje... van wel 1 meter breed en 1meter diep... maar Phoebe is geen springpaard.... wel een Tinker... Dus als voor dat greppeltje gras groeit... Stop je natuurlijk :D :D :D Merci voor die engel die even de rem van mn paard in trapte. Laten we afspreken dat dit de laatste keer was dat zij buiten op rit fiks meer passen maakt dan mij.
En het allerleukste voor jullie is dat ik het moment van loslaten op film heb. Mijn getier dus ook, oeps. Volgende keer iets minder hysterisch schreeuwen helpt vast ook.

De rest van de 10 kilometer gingen trouwens enorm fijn en ontspannend, heerlijk! Wat TLC wel niet met een paard kan doen.

- 4 december
Nog zo'n typische Candy-issue. Niks op haar rug vertrouwen. In de wei wilde ik wegens gebrek aan schuilstal met slecht weer alle paarden onder de deken hebben. Dus ook Phoebe. Phoebe dacht daar toentertijd nogal anders over en no way dat ze een deken op haar rug wilde accepteren. Hoe rustig en stapsgewijs ik ook te werk ging, rennen, heel veel rennen, en aanvallen als rennen niet ging, was het enige wat ze deed. Uiteindelijk vanwege veiligheid het erbij gelaten, in stress leert een paard toch niet, en ik ging hier alleen niet doorkomen.
Maar inmiddels waren we een stukje verder in training. Vast staan ging goed, en dekje en zadel gingen goed. Tijd om de deken weer eens te pakken. De eerste deken gewoon eerst vragen of hij haar aan mocht raken, of ze haar neus er eens in wilde duwen (voor een snoepje natuurlijk), dan voorzichtig over de hals, overal aaien. En alsmaar belonen. Uiteindelijk mocht de deken erop. Pech voor haar had ik 6 dekens liggen om te passen en te fotograferen voor verkoop. En bij deken 3 was het volledig goed, haar vertrouwen was gewonnen, dus ik kon mn gang gaan.
Afbeelding

- 6 december
Ik schreef op facebook "jaloers op dat hooinet"
Afbeelding

- 10 december
Hoefde ik niet meer jaloers te zien :D :D :D We hadden al een keer geoefend met hangen, aanraken, kloppen, etc etc, maar toen was ik alleen en durfde ik er niet op. Nu was de eigenaresse van de barock pinto er, en die vertelde ik dat. Dus toen moest ik maar hup mn cap en de stoel pakken. En voordat ik het wist zat ik erop. Had weinig tijd om erover na te denken. Maar ze vond het echt helemaal prima, zo gaaf, ohoh, TROTS!
Afbeelding

En vandaag hebben we een klein stukje gewandeld om toch nog een beetje van de sneeuw te genieten.
Afbeelding

Zo, dan zijn jullie weer helemaal bij. Inmiddels begint ze dus al aardig op een normaal paard te lijken. En jullie mogen het geloven of niet, maar ik heb het idee dat een nieuwe naam ook iets doen heeft omslaan. Of het zit tussen mijn oren, kan ook een omslag geven natuurlijk.

Het gemis van de paardjes waarvan ik dit jaar afscheid heb moeten nemen valt me erg zwaar, en lichamelijk is er het eea niet zoals het hoort te zijn, maar Phoebe geeft me elke dag weer een boost met haar enthousiasme en vrolijkheid. Ik hoop echt dat ik nu eindelijk het paardje heb gevonden met wie ik samen oud mag worden en heel veel kilometers en heel veel "eerste keren" mag delen. En natuurlijk elke dag veel plezier kan maken.

En ik beloof dat ik alle hoogtepunt en tegenslagen vanaf nu zal delen :o

Myrsky

Berichten: 4120
Geregistreerd: 16-04-13
Woonplaats: Arendelle

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-17 08:15

Wat een stappen hebben jullie gezet zeg!

Raise a glass to freedom,
Something they can never take away,
No matter what they tell you.

Caily

Berichten: 12511
Geregistreerd: 02-09-07
Woonplaats: Noord Nederland

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-12-17 17:56

Ja echt wel! Ik had dit nooit verwacht in zo’n korte tijd. Het doet haar echt goed dat ze op de paddock staat en mn enige paard is. Ze is ook zo lief en mensgericht, komt er als eerste aan.

Caily

Berichten: 12511
Geregistreerd: 02-09-07
Woonplaats: Noord Nederland

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-12-17 20:42

Gisteren voor de tweede keer op Phoebe haar rug geklommen. Wederom hartstikke braaf! Vriendin heeft me overtuigd dat ze Phoeb best bij het halster kon nemen om een stukje te stappen. Aangezien Phoebe vast staand ook geen probleem had met heen en weer draaien met mij erop, heb ik ingestemd. En ook dat deed ze superbraaf! Alleen been geven maakte haar oren plat en dreigen, haha. Komt wel goed, is niet abnormaal, ik heb er meer beleerd die dat deden.

Vanochtend kwam de mevrouw van de verzekering Phoebe bekeken. Eerst was dat leuk en gezellig, ze had een mooi schrift en pen bij zich, ook moest Phoebe even laten zien hoe trots ze is dat ze de jambette zo goed kan. Maar toen de mevrouw in haar mond wilde kijken of de leeftijd klopte kwam het duiveltje weer naar boven. Sorry mevrouw van de verzekering, u snapt waarom ze nog groen is... Ook onder de kaak voelen vond ze niet zo tof, maar even showen hoe mooi ze kan lopen was wel grappig :P

Toen de mevrouw weg was nog even een nieuwe grondwerk oefening geprobeerd, het rondje draaien om haar as. Dus leadrope om haar heen en dan dmv wijken voor druk haar vragen 360 graden te draaien zodat ze weer met haar hoofd bij mij komt. Een oefening om haar meer bewust van zichzelf te maken, wijken voor druk te bevestigen en verschil tussen links en rechts aan te geven. Ik heb bewust gekozen in haar geval het touw achter haar langs te doen, dan went ze daar gelijk aan. Dat was dan ook het spannendste van de hele oefening, druk voelen achter haar kont en niet heel hard weg kunnen rennen. Maar met rust, geduld, herhalen en belonen, had ze het door op den duur, en was het goed. Een touw achter je kont is ook eigenlijk niet erg, maar ze dacht uiteraard dat het pijn zou doen omdat ze het niet kende. Haar eerste reactie blijft aanvallen. Maar de heeft niet getrapt of gebokt, daar ben ik heel trots op, ondanks alles blijft ze (inmiddels) dus wel eerlijk nadenken. Het schakelen tussen linksom en rechtsom was ook een beetje verwarrend voor haar, maar omdat ze wijken voor druk echt heel goed kent, konden we dat netjes oplossen doordat ik gewoon rustig bleef vragen of ze wilde nadenken voordat ze bewoog.

Een hele fijne, nuttige oefening dus. En ik ben weer een stapje verder in de training als voorbereiding op het rijden, want ik begin met sturen altijd met lange teugelen, en ook dan moet ze dingen achter zich accepteren :)

biggirl

Berichten: 1377
Geregistreerd: 02-10-13
Woonplaats: zuid-limburg

Re: [VOLG] Tinker Candy, een wolf in snoepverpakking?!

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-12-17 21:19

Wat een fijne update ! Ga zo door jullie komen der wel

kerstmuts


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: estell__, HuyanaJoy, meniekske, Monique1963 en 43 bezoekers