Bokt.nl

Nordic schreef:

ElsieC schreef:

Ik zit in hetzelfde schuitje. Ik studeer deze zomer af en dan komt het paard er. Eerst vertrek ik ook nog 5 maanden op uitwisseling en eerlijk gezegd ben ik veel meer bezig met het toekomstig paard dan met die uitwisseling. Ik heb al een hele verlanglijst op agradi, ik ben al naar een stal gaan kijken en heb prijzen van nog andere pensions gevraagd en ik heb al iemand gevonden die mee gaat bij de aankoop voor een second opinion. Het is zo erg dat ik er echt in vastloop en wil blijven opzoeken maar alles al heb gevonden. Ik kan er vaak niet van slapen en moet het soms echt van me af zetten

Ik ben zelf op zoek naar een groot dressuurpaard tussen de 4 en de 10 jaar oud. Qua niveau liefst minimaal B. Mijn budget ligt op 8000 tenzij ik het zadel ed erbij krijg. En ik hoop op een zwarte met witte sokken maarja, een goed paard heeft geen kleur zeggen ze he

Ik herken het helemaal ElsieC. Ik ben er continu mee bezig, slaap er ook niet van en check standaard een aantal websites 5x per dag in de hoop dat er nog een advertentie is bij gekomen Ik zoek (een ruin) in dezelfde leeftijd- en prijscategorie Moest je nu al eentje vinden dat aan je eisen voldoet, zou je hem dan kopen? Hier is het eigenlijk ook nét iets te vroeg nu maar ik ben bang dat als ik niet blijf rondkijken ik 'het' paard mis

justkid schreef:

Wat heerlijk een droomtopic
Ik wil mijn verhaal graag met jullie delen.
Ik droomde mijn hele leven van een eigen paard, echt zolang ik me kon herinneren maar ja, geen manege, geen priverijlessen niks, alleen de paarden de in de wei stonden waar ik naar kon kijken en één keer een ponykamp

Pas op mijn 20e, toen ik eindelijk een baan had en op een plek woonde met een manege ben ik gaan leren rijden, en super fanatiek 2 of 3 keer per week les en een strandrit op zondagochtend. Dat heb ik twee jaar volgehouden maar toen verhuisde ik naar Gouda (Ik werd doodongelukkig op een flatje in Spijkenisse)
In Gouda wel een manege (ik heb er 2 geprobeerd) maar precies hoe ik dat niet wilde, hoe ik zeker niet wilde leren rijden.
Na weer wat jaren verhuisden we naar Zeewolde, bos, ruimte heerlijk, ook hier de manege maar net niet hoe ik dat voor me zag. Overgestapt op western (tenminste dat dacht ik, dat dat western was )

En toen eindelijk gedurfd om mijn droom werkelijk te laten worden, O wat vond ik dat spannend. Slapeloze nachten heb ik ervan gehad; Wat als het paard koliek krijgt, hoe weet ik of ze wel genoeg eten krijgt hoeveel eten moet ze eigenlijk etc etc etc.
Het eerste paard waar ik daadwerkelijk ging kijken heb ik ook gekocht en heb ik nog steeds, Een destijds 7 jarige quartermerrie die basis beleerd was.

Het is precies net zo leuk als ik dacht. Ik zit nog steeds op mijn paard gelukkig te zijn. Het duurde lang voor ik de echte band met haar voelde maar hij is er. En hij is subtiel, ik denk een richting en zij gaat erheen. Zij is bang voor een container met allerlei wapperende slierten maar op mijn "toen maar ga maar kijken" neust ze er toch aan. Ik moet erbij blijven als de hoefsmid komt. ze loopt zelf de trailer op, dat hebben we samen geleerd.
Het is geweldig, het kost meer dan mijn halve salaris maar ze is mijn redding van mijn werk, als ik bij mijn paard ben is de enige tijd dat ik volledig los van mijn werk ben.
Ik heb pas leren rijden toen ik mijn eigen paard had, het is geen vergelijk met wat voor manege dan ook. Mijn paard staat nog op de dezelfde plek waar ik haar kocht, de beste plek voor een paard (en mij )die je kunt bedenken. Ik rij er een uur voor heen en weer.

Ik mocht pas een account op Bokt van mezelf wanneer ik mijn eigen paard had Mijn droom was vooral stil, ik ben de enige in mijn omgeving die iets met paarden heeft dus niemand die me echt begreep.
Daarom vind ik dit zo'n leuk topic, al die dromen en plannen.
Wanneer het een droom blijft is prima, die heb ik ook 40 jaar gehad maar wanneer je hem uit kun laten komen.. doen!!

justkid schreef:

Wat heerlijk een droomtopic
Ik wil mijn verhaal graag met jullie delen.
Ik droomde mijn hele leven van een eigen paard, echt zolang ik me kon herinneren maar ja, geen manege, geen priverijlessen niks, alleen de paarden de in de wei stonden waar ik naar kon kijken en één keer een ponykamp

Pas op mijn 20e, toen ik eindelijk een baan had en op een plek woonde met een manege ben ik gaan leren rijden, en super fanatiek 2 of 3 keer per week les en een strandrit op zondagochtend. Dat heb ik twee jaar volgehouden maar toen verhuisde ik naar Gouda (Ik werd doodongelukkig op een flatje in Spijkenisse)
In Gouda wel een manege (ik heb er 2 geprobeerd) maar precies hoe ik dat niet wilde, hoe ik zeker niet wilde leren rijden.
Na weer wat jaren verhuisden we naar Zeewolde, bos, ruimte heerlijk, ook hier de manege maar net niet hoe ik dat voor me zag. Overgestapt op western (tenminste dat dacht ik, dat dat western was )

En toen eindelijk gedurfd om mijn droom werkelijk te laten worden, O wat vond ik dat spannend. Slapeloze nachten heb ik ervan gehad; Wat als het paard koliek krijgt, hoe weet ik of ze wel genoeg eten krijgt hoeveel eten moet ze eigenlijk etc etc etc.
Het eerste paard waar ik daadwerkelijk ging kijken heb ik ook gekocht en heb ik nog steeds, Een destijds 7 jarige quartermerrie die basis beleerd was.

Het is precies net zo leuk als ik dacht. Ik zit nog steeds op mijn paard gelukkig te zijn. Het duurde lang voor ik de echte band met haar voelde maar hij is er. En hij is subtiel, ik denk een richting en zij gaat erheen. Zij is bang voor een container met allerlei wapperende slierten maar op mijn "toen maar ga maar kijken" neust ze er toch aan. Ik moet erbij blijven als de hoefsmid komt. ze loopt zelf de trailer op, dat hebben we samen geleerd.
Het is geweldig, het kost meer dan mijn halve salaris maar ze is mijn redding van mijn werk, als ik bij mijn paard ben is de enige tijd dat ik volledig los van mijn werk ben.
Ik heb pas leren rijden toen ik mijn eigen paard had, het is geen vergelijk met wat voor manege dan ook. Mijn paard staat nog op de dezelfde plek waar ik haar kocht, de beste plek voor een paard (en mij )die je kunt bedenken. Ik rij er een uur voor heen en weer.

Ik mocht pas een account op Bokt van mezelf wanneer ik mijn eigen paard had Mijn droom was vooral stil, ik ben de enige in mijn omgeving die iets met paarden heeft dus niemand die me echt begreep.
Daarom vind ik dit zo'n leuk topic, al die dromen en plannen.
Wanneer het een droom blijft is prima, die heb ik ook 40 jaar gehad maar wanneer je hem uit kun laten komen.. doen!!

justkid schreef:

Wat heerlijk een droomtopic
Ik wil mijn verhaal graag met jullie delen.
Ik droomde mijn hele leven van een eigen paard, echt zolang ik me kon herinneren maar ja, geen manege, geen priverijlessen niks, alleen de paarden de in de wei stonden waar ik naar kon kijken en één keer een ponykamp

Pas op mijn 20e, toen ik eindelijk een baan had en op een plek woonde met een manege ben ik gaan leren rijden, en super fanatiek 2 of 3 keer per week les en een strandrit op zondagochtend. Dat heb ik twee jaar volgehouden maar toen verhuisde ik naar Gouda (Ik werd doodongelukkig op een flatje in Spijkenisse)
In Gouda wel een manege (ik heb er 2 geprobeerd) maar precies hoe ik dat niet wilde, hoe ik zeker niet wilde leren rijden.
Na weer wat jaren verhuisden we naar Zeewolde, bos, ruimte heerlijk, ook hier de manege maar net niet hoe ik dat voor me zag. Overgestapt op western (tenminste dat dacht ik, dat dat western was )

En toen eindelijk gedurfd om mijn droom werkelijk te laten worden, O wat vond ik dat spannend. Slapeloze nachten heb ik ervan gehad; Wat als het paard koliek krijgt, hoe weet ik of ze wel genoeg eten krijgt hoeveel eten moet ze eigenlijk etc etc etc.
Het eerste paard waar ik daadwerkelijk ging kijken heb ik ook gekocht en heb ik nog steeds, Een destijds 7 jarige quartermerrie die basis beleerd was.

Het is precies net zo leuk als ik dacht. Ik zit nog steeds op mijn paard gelukkig te zijn. Het duurde lang voor ik de echte band met haar voelde maar hij is er. En hij is subtiel, ik denk een richting en zij gaat erheen. Zij is bang voor een container met allerlei wapperende slierten maar op mijn "toen maar ga maar kijken" neust ze er toch aan. Ik moet erbij blijven als de hoefsmid komt. ze loopt zelf de trailer op, dat hebben we samen geleerd.
Het is geweldig, het kost meer dan mijn halve salaris maar ze is mijn redding van mijn werk, als ik bij mijn paard ben is de enige tijd dat ik volledig los van mijn werk ben.
Ik heb pas leren rijden toen ik mijn eigen paard had, het is geen vergelijk met wat voor manege dan ook. Mijn paard staat nog op de dezelfde plek waar ik haar kocht, de beste plek voor een paard (en mij )die je kunt bedenken. Ik rij er een uur voor heen en weer.

Ik mocht pas een account op Bokt van mezelf wanneer ik mijn eigen paard had Mijn droom was vooral stil, ik ben de enige in mijn omgeving die iets met paarden heeft dus niemand die me echt begreep.
Daarom vind ik dit zo'n leuk topic, al die dromen en plannen.
Wanneer het een droom blijft is prima, die heb ik ook 40 jaar gehad maar wanneer je hem uit kun laten komen.. doen!!