Welkom LadyGiroc, ja dat ze alleen meer schrikt en met iemand erbij niet schrikt geeft idd wel aan dat ze onzeker is.
Dank jullie Saar88, SmileyDees en TanteFlavie voor jullie hart onder de riem. Ben blij dat het met jullie paarden goed is gekomen.
25 oktober 2015
Gisteren heeft ze weer eens prettig op mijn voet gestaan toen ze meende mij omver te kunnen lopen bij het naar binnen gaan van de stal. Dit keer ben ik wel heel erg boos geworden. In 2.5 week ben ik overal bont en blauw door haar en ik verdien ook een beetje respect! Ik hoef niet letterlijk over me heen te laten lopen! Ze schrok wel van mijn boze stem, maar ze was minder onder de indruk dan ik had gehoopt en ze wilde toch vooral eigenlijk maar gewoon naar binnen naar de biksjes die lagen te wachten.
Verder hebben we met mijn vriend als chaperon op de fiets, een eerste kennismakingsritje door het dorp gedaan. Daar moest ze wel naar heel veel dingen kijken. Dat mag ook natuurlijk. Want wat een rare dingen zijn er op de wereld als je door paardenogen kijkt. Een bos is dan op fladderende vogels en wapperende blaadjes na best wel ok vergeleken bij een mensendorp.
Auto's waren niet angstaanjagend. Vooral omdat mijn vriend midden op de weg ging fietsen om hun snelheid eruit te halen. Maar wat dacht je van een gat in de weg. Whoeah een eng zwart ding dat Callas gaat verzwelgen! En bijna zaten we op de bagagedrager bij mijn vriend.
En ze merkt alles maar dan ook alles op. Wat voor ons normaal is, is voor haar een spook. Ze is gelukkig erg nieuwsgierig en ik laat haar aan alles ruiken en stel haar gerust dat het haar allemaal geen kwaad zal doen.
We moesten stil staan om een weg over te steken en dat was toch wel heel erg lastig. Ze kan al wel 10 seconden stil staan, zei ze nog steeds cynisch, dus heb ik maar veel rondjes gedraaid tot we konden oversteken.
We hebben alleen gestapt een klein half uurtje en zonder zich verder te gedragen als een nachtmerrie zijn we weer veilig thuisgekomen.
Vandaag moest ik constateren dat ik helaas toch niet gered ben door de hoefschoenen. Voor wel, maar haar achtervoeten zijn ontzettend gevoelig. Ze liep verschrikkelijk pijnlijk achter op die rotstenen of rotsstenen, struikelde vaak doordat ze haar voeten niet goed kon neerzetten en toen ze ergens van schrok en opzij sprong, kwam ze waarschijnlijk veel te hard neer op die zere achtervoeten, dat ze echt kreupelde en ik afgestapt ben. Het was gewoon dierenmishandeling om door te rijden.
Toen ik afstapte zocht ze troost volgens mij. Ze duwde haar gezicht in mijn jas en dat heeft ze nog niet eerder gedaan en ze was niet op zoek naar koekjes.
Ik stond met een brok in mijn keel. Arm dier. Wat gaat er toch in je kop om dat je zo vaak schrikt, wat is er ooit gebeurd, heb je een trauma opgelopen in een situatie waarin je alleen was, waarom ben je zo bang en wat een pech dat je zulke zere voeten hebt. Ik heb zomaar een hele tijd daar in het bos gestaan haar te aaien en ze stond zomaar al die tijd stil.
Ik heb nu besloten niet meer op haar onder het zadel te werken, alleen maar grondwerk, totdat ik bescherming achter heb voor haar voeten. Zo zijn we door de bergen naar huis gesjokt en zonder mijn gewicht loopt ze in ieder geval een stuk beter en is ze ook nergens meer van geschrokken.
26-10
Ik ben een nieuwe cap en jodhpurs met stalen neuzen rijker. Mijn vriend vond het maar niets dat Callas zo doordendert en was bang dat Callas mijn tenen nog eens zou breken, dus zijn we naar een paardenshop geweest en heb ik veiligheidsrijschoenen gekregen. Lompe dingen, maar ze zitten wel ok. Toen we daar waren vond hij ook maar dat ik een moderne helm moest kopen ipv het potje uit de middeleeuwen dat ik nog heb.
Eigenlijk gek want ik heb op Thor nooit een cap gedragen. En op Callas heb ik na de eerste dag niet meer zonder gereden. En die cap was nog van mijn jeugd!
Woensdag 28-10-2015
Callas is nu drie weken bij ons. Drie stressige weken, waarin geen één dag voorbij is gegaan zonder een schrik- of een paniekreactie of waarin ik niet geconfronteerd werd met haar dominantie.
Tuurlijk heb ik ook heel fijne momenten met haar, maar toch is het allemaal niet zoals ik me had voorgesteld. Als ik er goed over nadenk zocht ik gewoon een nieuwe Thor. Mijn trouwe Thor. Maar ja, met hem heb ik toch ook een hele geschiedenis gehad, maar dan meer op gezondheidsvlak niet zozeer op karakter.
En nee natuurlijk kan ik Callas niet vergelijken met Thor. Toch had ik gehoopt een paard te kopen en meteen lekker buitenritten te kunnen gaan maken. Andere mensen lukt dat toch ook? Heb ik me erin laten luizen? Ik zie zeker wel verbetering in haar opvoeding, maar nog niet zozeer verbetering in het schrikken.
Van de fokker heb ik nog geen antwoord gehad. Ik twijfel nog steeds of ik moet vragen of ze haar terug willen nemen. Callas voldoet niet aan mijn wensen en voldoet niet aan de verwachtingen die zij mij hebben beloofd.
Aan de andere kant doet ze ook leuke en grappige dingen en is ze mooi. Ik viel immers als een blok voor haar. Haar fijne trekken en puntige oortjes en mooie hoge en ranke bouw vergeleken bij veel tinkers die ik in advertenties voorbij had zien komen, waren voor mij meteen super. Dus ik heb de hamvraag nog niet gesteld aan de fokker. Het is ook zo niet mij om op te geven. Het gaat vast beter de komende tijd als ik goede hoefbescherming achter heb. Ik ben al volop aan het zoeken op internet en aan het mailen met bedrijven. Ik heb nu informatieverzoeken uitstaan bij Duplo, nee niet van de lego, hippobleu, marquis horse balance, eponashoe, floatingboots en renegades en waarschijnlijk worden het die laatste.
Verder doe ik grondwerk met haar, maar ik kan zien dat ze er niets aan vindt, ze is ongeduldig, snapt het nut niet van wat ik vraag, is niet gemotiveerd en staat te pruilen als een klein kind. Ik longeer haar ook en oefen met halthouden, het gaat steeds iets beter, maar ze borrelt van ongeduld, beetje een adhd paardje.
Daarnaast is het herfst. De kastanjes vallen en van iedere bolster die valt, schrikt ze. Dan krijgt ze het nog druk de komende tijd met schrikken want ik gok dat we zo'n 7000 kastanjebomen hebben staan...
Dinsdag 3-11-2015
Een poos geen log bijgehouden. Mijn leven bestaat op dit moment eigenlijk alleen uit zorgen om de toekomst met en van Callas. Ik ben 24/7 in gedachten met haar bezig, draai in cirkels met mijn gedachten, weet niet wat ik fout doe. Ik heb filmpjes gekeken op youtube over grondwerk, natural horsemanship etc. Het is zoveel, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen met haar. En moet ik dan beginnen bij de training, bij de angst of bij respect? Als ik het zo zie kan ik beter filmpjes voor het africhten van jonge veulens bekijken want hoe meer ik met haar probeer, hoe meer ik erachter kom dat ze maar heel weinig kan.
Daarbij blijft het schrikken een probleem en gevaarlijk. Van de week was ik haar aan het longeren en schrok ze denk ik van een mier die overstak, hoppa ze sprong bovenop me. Ze kan alle 360graden van een cirkel op springen, maar nee, ze moet precies op mij springen. En stalen neuzen zijn fijn, maar het helpt niet als ze met haar fijne kleine hoeven tegen je scheenbeen dendert.
Naast dat ze maar heel weinig kan en overal van schrikt, hebben we natuurlijk het gebrek aan respect. Ik ben nu al een paar keer heel boos geworden, maar ze is niet onder de indruk. Ja eventjes alsof ze zich afvraagt, wat doe jij nou ineens raar en dan gaat het gewone leven voor haar weer verder en kan ik mijn wonden likken, of blauwe plekken wrijven. En ik wil gewoon helemaal niet boos worden eigenlijk. Ik wil gewoon dat ze vriendjes met me is en dat we het samen leuk hebben.
Ik ben nu landje pik aan het doen. Als zij staat te grazen, loop ik erheen en als ze me respecteert moet ze haar plek aan mij afstaan. Nou, er was de eerste keer dus helemaal geen respect, want ze bleef mooi staan, ze keek zelfs niet eens op. Als ik met meer bombarie en stampen haar plek inpik, dan gaat ze wel weg, maar ik heb niet eens het gevoel dat dat uit respect is, maar meer omdat ze maar weggaat omdat ik zo'n herrie maak.
Jammer ook dat ik nu al die tijd niet kan rijden, rijden is fijn voor mijn rug en mijn heup, die beginnen nu allebei weer goed op te spelen nu ik niet rijd. Het wordt tijd dat die Renegades hoefschoenen komen, dan kan ik weer aan de slag.