[VOLG] Het tij keren, kan dat?
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 27-08-17 12:36
Funnyhorses vindt Callas kort lopen. Jij hebt een heel goed opmerkingsgave. Wordt vervolgd.
Morimann: vindt Callas wat stijf. Idem als met Funnyhorses.
Rocamor: Ik heb vaak voorgevoelens en déjà vu's, en eigenlijk alleen met negatieve dingen, had er niet over nagedacht dat je die ook met positieve dingen kunt hebben.
Koekie73: eigenaardige fokkers. Beetje apart zijn ze wel ja, maar heel erg vriendelijk. in het begin....
Apple: Helaas gaat een paard aanschaffen inderdaad niet altijd over rozen. En je zou denken dat een gewaarschuwd mens voor twee zou tellen. Met Thor namelijk heb ik behoorlijk wat drama's gehad. Maar die roze bril...
Vanavond weer een updateje. Dank voor jullie fijne reacties allemaal!
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 27-08-17 19:27
Mondy en Maikeltje hadden het over hoe Poupette opstaat en of ze misschien wil buikschuiven. Zoiets was het en daar kom ik later nog op terug.
JolisaJ, meent iets te zien aan de achterhand, maar die vinger om erop te leggen... En ja, ze moet zo rond haar tweede of eerder al bereden zijn. Inderdaad errug vroeg.
Figo88, niet stiekem spieken, hè
Donderdag 8 oktober 2015.
Ik ben nog net niet vannacht uit mijn bed gegaan om te gaan checken, maar verder toch wel zowat ieder uur wezen kijken hoe ze het maken die twee nieuwe meisjes en een beetje contact leggen.
Callas is in ieder geval dol op de appeltjes die daar regelmatig uit de bomen vallen en in plaats van ze op te schrokken, pelt ze ze met haar tanden af, voor ze ze helemaal verslindt. Bijna een net dametje. Ik vind haar sokken helemaal geweldig en die manen. Jawel, ik ben helemaal blij! Wat erg grappig was, maar wat ik niet op film heb, is dat ze bij het rollen de heuvel afrolde, hahaha, dat is wennen voor haar. In Noord-Frankrijk waar ze stond was alles plat.
Vandaag gaan de paardjes met elkaar kennismaken. Ik ga Bubbles het oudje en Shadow de Shet in de weide ernaast zetten. Er zit dan nog een hek tussen en dan kunnen ze elkaar over het hek besnuffelen. Ik wil niet riskeren dat Bubbles en Callas onenigheid krijgen want Bubbles heeft erg artrose en met veel adrenaline kan ze best nog goed gaan, maar dan heeft ze de volgende dag meer pijn. Ik rijd haar overigens al een hele tijd niet meer vanwege die artrose.
Als we met onze twee oudste bij de wei aankomen, vinden er interessante ontwikkelingen plaats. Callas wil niet dat Poupette aan de andere snuffelt! En dat terwijl ze elkaar eigenlijk alleen van de laatste twee dagen kennen. Poupette heeft nooit bij Callas gestaan. Callas drijft Poupetje weg bij het hek. En de twee grote dames moeten elkaar helemaal niet! Soms heb ik ineens twee merries zonder oren. Eigenlijk moeten alledrie de meiden elkaar helemaal niet en die arme Shadow als enige man die wil ze allemaal lief vinden, maar krijgt niet echt een kans. Ik heb helaas veel te weinig ervan gefilmd omdat ik bij ze ben blijven lopen, en dus staat er op de impressie van YT maar weinig van het spectacle dat er gebeurde. Maar desondanks leuk om ze met zijn vieren bij elkaar te zien, alhoewel de twee nieuwtjes zich meestentijd verschuilen in het struikgewas...
https://www.youtube.com/watch?v=ovjoXMed8E4
Laat in de middag besloot ik eerst Poupette eens aan de lange lijn mee te nemen om een stukje te lopen over ons erf. Stoere meid taalde nergens naar en liep keurig mee.
Toen Callas. Dat was andere koek! Ik dacht dat Tinkers rustige coole paarden waren, maar dan zit er zeker arabier in Callas. Rustig meelopen ging niet echt en ze liep liever voor me uit en was enorm kijkerig. Omdat ik niet wilde dat ze voor me uit liep kwamen we in een soort longeersituatie terecht en dat vond ik ook best. Waarom niet.
De commando's draf (Trot in het Frans) en HO, kende ze goed dus dat was fijn en ook fijn dat ze naar mijn stem luisterde. En wat draafde ze prachtig! Veel kniebeweging, veel stuwing van de achterhand en die sokken die meezwierden een genot. Totdat... ze ineens haar hoofd omhoog gooide, haar kont naar me toe draaide, naar boven ons keek en ergens boven ons op het talud van schrok, zich omdraaide en ze mij compleet ondersteboven liep en letterlijk over mij heen liep. Ik voelde haar hoef op mijn onderarm terecht komen, beschermde mijn hoofd met mijn armen en toen zette ze af op mijn been en ging er vandoor, maar gelukkig hield ik het einde van de lijn vast en bleef ze bibberend staan.
Vriendlief was vlakbij en kwam aanrennen. Aan zijn gezicht te zien was hij heel erg bezorgd om mij, maar hij kon haar wel vermoorden geloof ik. Maar gelukkig was alles verder ok. Het zal wel blauw worden, maar dat is overkomelijk.
Het was op dat moment dat ik me afvroeg of ik op mijn 50e nog wel moest willen paardrijden, hahaha. Alhoewel ik stond te trillen op mijn benen heb ik haar als een vis ingehaald en mijn bibberende merrie gerustgesteld. Kennelijk had ze nog nooit meegemaakt dat er boven haar ook dingen gebeuren.
Ons hele terrein is schuin ivm de berg waar we op wonen en we hebben diverse plateaus waar dus dingen boven je kunnen gebeuren. Right, en zoals de Engelsen dan cynisch zeggen: That went well!
Met de schrik in mijn lijf heb ik haar weer in het land gezet en met veel thee drinken en arnica smeren de dag beëindigd. En toch is ze prachtig, en ook wel lief. Logisch toch dat alle dingen voor haar nieuw zijn. Eigenlijk is ze nog een veulen. Grote mond, klein hartje, zoiets denk ik.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst door de TopicStarter: 27-08-17 20:10
Vrijdag 9 okober 2015
Vandaag had ik besloten de shetjes bij elkaar te zetten en de twee grote meiden bij elkaar te zetten, in aparte landjes. Nou, dat was nu niet echt een succes. Understatement. Poupette blijkt een feeks, is een meester in achteruit lopen en heeft op die manier Shadow alle hoeken van het landje laten zien en wat heeft die arme kleine lieve man op zijn sodemieter gekregen van haar.
De twee grote meiden raakten elkaar niet aan, ook zelfs niet om te snuffelen en waren alleen maar bezig met 'hun' kudde. Bubbles kreeg geloof ik een rolberoerte dat ze niet meer bij Shadow kon en bleef langs de heining draven om bij hem te komen en Callas probeerde door de heining te gaan om te voorkomen dat Shadow zelfs maar naar haar keek. Wat zeg ik, toen ik naar Poupette ging om haar dan maar uit het landje te halen, legde Callas haar oren plat naar mij! Terwijl ik dus aan de andere kant van het hek stond. Het moet niet gekker worden.
Ik besloot maar om ze voorlopig dan in de situatie van gisteren te laten staan, nieuw bij nieuw en oud bij oud in aparte landjes. Misschien was het allemaal wel al te snel na 1 dag.
Na het drama van gisteren ging ik desondanks vol goede moed weer met Callas aan de slag. Ze komt helaas nog niet als ik haar roep, maar laat zich wel pakken als ik haar ophaal. Weggaan van Poupette vond ze een minder goed plan, en bij het draaien om terug te willen, ging ze fijn op mijn voet staan. Och, dat kon bij mijn blauwe plekken van gisteren er nog wel bij. Ik heb haar gerustgesteld dat we heus wel weer terug zouden komen en we zijn over het erf gaan wandelen. En madam heeft behoorlijk wat temperament waarbij ik er nog niet uit ben of ze ondeugend is of gewoon stierlijk vervelend. Netjes meelopen vindt ze niet leuk in ieder geval, ze blijft voor me uit willen lopen en ik ben maar begonnen met hetgeen ik ooit bij Emiel Voest heb geleerd. Ik zwiep achter mijn rug met het eindje van de lange lijn, alsof het mijn staart is, zoals een ander paard ook zou doen als ze te dichtbij komt. Ook blokkeer ik haar als ik vanuit mijn ooghoeken zie dat ze langs me wil. Ze lijkt hier in ieder geval temperamentvoller dan waar ze eerst woonde. Komt natuurlijk omdat ze aan alles nog moet wennen. En eigenlijk ben ik ook wel blij dat ze geen supersloom paard is.
Verder heb ik haar vastgezet bij het huis om te poetsen en dat ging redelijk goed. Stilstaan is niet haar ding, en ze is erg snel verveeld en begon te schrapen, de ketting op te eten, te onderzoeken of ze de muur kon slopen en toen ze het helemaal zat was, (ze had toen wel zeker 3 minuten vast gestaan en de bovenstaande dingen allemaal al gedaan), gaf ze mij zo'n duw met haar hoofd dat ik op mijn kont belandde! Dus ik heb een boze stem opgezet en daar was ze toch wel 10 seconden van onder de indruk. Ondertussen heb ik gewoon gedaan of ik geen erg had in haar drukte en heb lekker alle vlekken bekeken die ze heeft in haar aftekening. Ik heb Zuid-Amerika ontdekt op haar linker schouder en eigenlijk Afrika op haar rechter, hahaha. Voetje geven doet ze wel netjes, maar ik moet er zelf aan denken dat ik de goede woorden gebruik. Ze kent niet zoveel woorden, maar wat ze kent is in het Frans, dus voetje= donne (geef).
Toen we klaar waren met poetsen wist ze maar al te goed dat we weer naar de wei gingen en heb ik alle zeilen moeten bijzetten om haar achter me te houden. Ik ben achteruit gaan lopen en met het eindje van het touw heb ik haar zo gehouden waar ik wilde. Dat respecteerde ze gelukkig.
We komen er wel uit wij tweetjes!
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 27-08-17 21:52
Zaterdag 9 oktober 2015
Yes! De eerste keer dat ik hier thuis op Callas ben opgestapt. Ik was natuurlijk stiknieuwsgierig naar alles. Naar of mijn Westernzadel wel zou passen, naar hoe het zou zijn om apetrots rond te stappen op mijn prachtige paardje, en hoe we samen ons erf zouden verkennen.
Gezien haar harde mond, had ik besloten haar vanaf het begin af aan te rijden op een halster. Ik geloof niet dat ze veel beleerd is. Inderdaad was ze van nature natuurlijk lief, hebben ze er een zadel opgeknald en haar mee laten gaan op buitenrit. Toen dat goed ging hebben ze dat vaker gedaan en haar ingereden verklaard. Zoiets.
En als ik zo hard aan haar mond moet trekken, kan ik net zo goed hard aan een halster moeten trekken, dat levert haar dan minder pijn op. En mogelijk minder verzet.
Mijn westernzadel paste gelukkig, maar dat kwam voornamelijk door de dikke pad. Nu was Thor ook een rond typje (al was hij wel hoger dan Callas) en daar lag het zadel ook goed op. Toch had hij kennelijk meer schoft, want aansingelen deed ik niet bij hem en bij Callas moet ik wel aansingelen, want ze is rond dat het zal wegglijden als ik dat niet doe.
Mijn vriend heeft haar vastgehouden deze eerste keer, want stilstaan dat kan madammeke nog niet en ik ben via een krukje opgestapt om haar rug te ontlasten. Ik vind haar eigenlijk best heel jong, 3,5 qua uitgroei van haar skelet, dus ik ga het goed aanpakken en geen lange ritten al maken, en geen zware belasting op haar rug. Jammer dat ze al zo vroeg een zadel erop gegooid hebben, maar goed de dierenarts heeft gechecked en ik ook, ze heeft geen rugpijn in ieder geval.
Toen ben ik gaan stappen en een beetje draven, stappen en stoppen over en op ons pad. We hebben geen rijbak en maar heel weinig terrein dat plat is, dus moet ik me "behelpen" met de platte stukken die we hebben, dus o.a. onze weg. Alles gedaan zonder bit. Sturen zonder bit snapt ze nog minder dan met bit en kuithulpen snapt ze helemaal niet, dus het viel nog niet mee, maar dat gaat vast wel wennen en zij gaat het wel leren.
Verder had ik ze weer in de vertrouwde setting neergezet en alle meiden hadden de oren plat.
Zaterdagmiddag heb ik haar nog een keertje gepakt en gezadeld en zijn we een miniwandelingetje van 5 minuten buiten ons erf wezen maken. Mijn vriend en de honden gingen mee. Ze was enorm voorwaarts, maar ze was keurig gehoorzaam in deze "kudde". Ik vond het helemaal geweldig! Een echte "buitenrit", hahaha van 5 minuten. Wie het kleine niet eert...
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 27-08-17 22:43
in aansluiting op mijn vorige updateje ... Hier nog even een filmpje van 1 minuut hoe ze zich stierlijk verveelde als ze moest stilstaan. Ze wist zich geen houding te geven.
https://youtube.com/watch?v=bzMfZ2rlRYE
En bij de vlekjesontdektocht vond ik dit het liefste vlekje...
Zondag 10 oktober 2015
Op ons eigen terrein kun je een rondje wandelen van circa een half uur langs alle hekken. Dat leek me een leuk plan om met Callas te doen. Lekker stappen binnen de veiligheid van onze hekken.
Idee een 10. Uitvoering een 0. Ik moest heel snel stoppen met deze actie want ze had waarschijnlijk nog nooit een steile afdaling gelopen en in plaats van dat ze goed op haar voeten lette, wilde ze als een tank recht de helling af denderen! Ze verloor haar balans en ik bracht haar nog meer uit balans en op een moment dat het kon, kon ik haar omtrekken.
Met een hartslag van een bang konijn, ben ik afgestapt, weer omhoog gelopen en mijn vriend gehaald om een klein rondje te rijden van een half uur in het bos achter ons terrein. Daar zijn wat horizontalere paden. Gezellig in de kudde met de honden ging dat prima.
Een eind in het bos hoorden we stemmen en uit ervaring wisten we al dat dit jagers zouden zijn. Net toen we langskwamen, kwamen die mannen met hun oranje vestjes uit een bospad. Callas schrok zich helemaal wezenloos en sprong het pad af het bos in, waar ik haar heb kunnen omtrekken en haar terug heb gestuurd naar de jagers en mijn vriend met de honden. We hebben een poosje met ze staan praten en meteen toen Callas doorhad dat het mensen waren ipv enge oranje exotische reuzenvlinders, was het goed en heeft ze enthousiast aan de discussie deelgenomen.
We vervolgden onze weg weer en het laatste stuk van dit rondje heeft een asfalt weg. Normaal gesproken rijdt daar niemand. Het gaat alleen naar onze buren en is verder doodlopend. Uiteraard nu niet. Een auto naderde ons van achteren met hoge snelheid en Callas raakte in paniek. Ik had geen ruk, letterlijk, te vertellen met het halster en zal toch echt met bit moeten gaan rijden. De auto stopte uiteraard, maar het kwaad was al geschied, ze was helemaal bibberig van de schrik. Ik heb haar getroost en gerustgesteld en toen ze weer bijgekomen was van de schrik, zijn we verder gegaan.
Thuisgekomen bleek ze niet een klein beetje te zweten, nee, ze was helemaal doorweekt tot op haar huid. Geen droog plekje meer te zien. Dat heeft niets te maken gehad met een half uur staprit, maar alles met de stress die ze ervaarde. Eerst die helling, toen die jagers en toen die auto. Waar is dat superkalme paard wat me beloofd was?
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 10:16
Straks weer een update.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 11:05
Na de panieksituaties van haar aankomst tot eergisteren ben ik gisteren en vandaag voornameljk bezig geweest te "bonden" met Callas, misschien liep ik toch te hard van stapel om gelijk te willen rijden. Veel poetsen en aanraken waar ze niet aangeraakt wil worden. Ze is niet kopschuw maar oren, ogen en mond zijn taboe, wat nogal lastig kan worden met een bit indoen. Eigenlijk mag ik helemaal niet aan haar gezicht komen. Gek genoeg kan ik me niet herinneren dat het een week geleden bij de fokker een probleem was. Tjee, was dat nog maar een week geleden? Het lijkt al wel maanden zoveel is er gebeurd.
Verder ben ik vanaf zondagmiddag haar telkens een poosje alleen op stal aan het zetten en aan het leren dat ze opzij moet gaan als ik in de box rond haar beweeg. Alleen in de box vindt ze geen probleem. Maar laten we het zo zeggen: Ze is erg geaard. Waar ze staat, staat ze en omgaan of achterwaarts is een no-go.
Misschien is mijn Frans was roestig geworden ineens, maar ik had toch echt begrepen dat ze goed afgericht was. Sterker nog, behalve niet bewegen als ik het vraag, komt ze zonder problemen mijn persoonlijke ruimte binnen. Gisteren liep ze me weer omver bij het bij de box naar binnengaan en ging daarbij op mijn hiel staan, ernstig pijnlijk. En ik ben trots op mezelf dat ik me heb kunnen inhouden en niet woedend ontploft ben. Ik snap het wel, ze heeft echt gewoon geen opvoeding gehad. Maar aan de andere kant respecteert ze mij en no matter wat voor ander levend wezen dus helemaal niet. Aan dit dominante gedrag moet heel heel snel wat veranderen, want dit is gewoon op het gevaarlijke af.
Dus gisteren en vandaag pak ik haar meerdere malen per dag gewoon voor even tien minuutjes en ik ben begonnen met duidelijk ho en achterwaarts. Ik maak me breed, tikjes tegen haar borst, trekken aan het halster, commando back-up (jawel het wordt een internationaal paard) en piepgeluidjes maken zoals ik dat met westernrijden gewend ben. Als ze een stapje doet, krijgt ze een beetje bix. Dat was raar want de eerste hap vond ze gek, ze veegde nog net niet haar tong af met haar voorhoeven, maar met een vies gezicht kwam alles er weer uit. Dus bix had ze ook nog nooit gehad. Maar de tweede hap was al beter en de derde hap werd ze gretig. En verdraaid als het niet waar is achterwaarts gaan begint ze nu al te begrijpen. Dus madam is een slimme dame!
Ho, is nog een ander geval, dat werkt nog niet met wandelen. Wel met longeren, waarbij ze meteen naar me toekomt, ook niet goed natuurlijk, maar goed er is wel een reactie. Ik heb meer het idee dat ze met ho denkt dat ze naar me toe MOET komen en dus als ik wandel en ho zeg dat ze ook naar me toe komt en zo ongeveer in me kruipt. Hetgeen wel werkt is met het touwtje zwaaien. Dan houdt ze wel afstand.
(niet in mijn logboek maar wel voor jullie heb ik de foto's van Callas haar ouders hier neergezet.)
Hengst Didikaï
Merrie Lucy
Woensdag 14-10-2015
Eerste buitenritje zonder mijn vriend. Halster met teugels en eroverheen een een-oortje met een eenvoudig gebroken bitje. Ik rijd op het halster en het bitje is voor als het nodig mocht zijn bij auto's of zo.
Alleen maar tien minuutjes, een mini-ritje. Alleen maar stappen. En wat ben ik trots op haar! Ze doet het toch maar ondanks dat ze het overduidelijk enorm verschrikkelijk hopeloos spannend vindt. Koppie staat rechtop, geen moment ontspanning en doorweekt komen we weer thuis. Inderdaad grote mond, klein hartje. Ze is veel banger dan ze laat zien. Aan de ene kant heb ik meelij met haar, aan de andere kant is dit niet wat ik zocht. Ik wilde niet een paard hoeven africhten, ik wilde gewoon gelijk rijden. En volgens de fokker kon dat ook, dus wat doe ik fout?
Sinds gisteren heb ik toch maar weer de shetjes bij elkaar gezet en de grote merries bij elkaar gezet. Het is nog steeds geen succes. Bubbles is triest dat ze niet bij Shadow kan, ze maakt zich enorm druk, zweet als een otter en eet alleen maar 1 grasspriet per dag om te overleven. En je wilt het het niet weten maar op haar ouwe dag is ze hengstig geworden! Zodra Callas naar het hek gaat om maar naar Shadow te kijken, komt Bubbles ertussen staan en gaat ze knipogend staan piesen.
De twee shetjes gaan wel iets beter. Shadow wordt niet meer het weiland doorgemept door Poupette en ze laten elkaar met rust. Poupette imiteert wat Shadow doet, dus dat is makkelijk als ik Shadow roep dan komt zij ook.
Vanavond ga ik ze toch allemaal bij elkaar zetten. Ze kennen elkaar nu een week en Bubbles gaat er aan onderdoor als ze niet bij Shadow kan.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 13:42
En tja Pol1 en Mondy. Waarom heb ik de dingen gedaan zoals ik het gedaan heb. Geen idee. Midlife crisis? Roze bril? De overgang? Dingen gaan soms zoals ze gaan, je rolt van het een in het ander. Wat ik hád moeten doen, dat weet ik nu wel.
Maar ja, op dat moment dan sta je daar bij het paardje van je dromen dat niet doorgaat (voor de 2e keer), heb je 1000km voor gereden en dan komen ze met een beauty (achter een herriemakende stinkende quad) die supermak zou zijn en ook op de buitenrit die ik reed inderdaad mak was. Dressuurmatig was ze niet doorgereden, maar ik wilde toch geen dressuur doen. Alleen maar buitenritten maken.
Lichamelijk was ze goed gekeurd, zelfs met röntgen, nog extra gevraagd naar het probleem dat ik dacht te zien, maar als een dierenarts je verzekerd dat het goed is, wat kan je dan nog gebeuren?
Als dan blijkt bij je thuis dat ze niet zo mak buiten was, dan kan dat liggen aan de verhuizing, nieuwe omgeving, nieuwe kudde etc. Een teleurstelling ja, maar geen directe reden om haar terug te sturen.
Vervolgens om haar buiten beter te kunnen beheersen moest ze toch meer opvoeding krijgen en meteen opgeven is niets voor mij. Dus op een logische manier ga je ermee verder en rol je zo van het een in het ander.
Maar ik ben blij dat jullie zo reageren, want het is niet voor niets dat ik dit volgtopic heb geopend. Juist exact hierom, wil ik mijn verhaal met jullie delen, ter lering en de leedvermaak.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 14:03
ok, dat is lief geen leedvermaak... Toch is leedvermaak het beste vermaak zegt men
14-10-15 de namiddag.
We hebben vanmiddag de paardjes bij elkaar gezet. De grote meiden zijn valsig naar elkaar toe maar we hebben nog geen confrontatie gehad. Ik hield mijn hart voor Bubbles vast toen ze met zijn allen gingen galopperen, die is morgen zo stijf als een plank. Terwijl we stonden te kijken hadden ze galopperend, snuivend en opgewonden blazend de top van de heuvel bereikt en zonder enig voorbehoud, draait Callas zich om bokkend en rennend dendert ze in volle gallop in een rechte lijn naar beneden! Ik zag dat ze ongewild steeds meer snelheid opbouwde door de steile helling en we riepen allebei hohohoooo, maar haar snelheid was te hard! Midden in dat land zit een hoog talud van een meter of drie, als ze daar vanaf valt... Ik begon al zwaaiend omhoog te rennen om haar baan te breken, om haar af te leiden van haar rampzalige traject. Maar ze kon niets meer. Ze probeerde wel hoppend te remmen, het gras omploegend en enorme lange remsporen achterlatend, waar een quarter toch echt heel jaloers op zou zijn, met het uiteindelijk gevolg dat ze viel. Ik zag mijn vriend zijn handen naar zijn hoofd brengen in een machteloos gebaar. En ze gleed door en door, haar benen maaiden tot ze uiteindelijk in de struiken van het talud tot stilstand kwam. Ik rende naar haar toe, maar ze was al overeind. Niets aan de hand, mensen, gewoon doorlopen, er valt hier niets te zien, leek ze te willen zeggen. Ze schudde zich eens uit en ging staan grazen.
Zo, weer wat grijze haren erbij. En eh hoezo tinker-lomp? Ik hoop toch wel dat ze heel snel leert wat een helling is!
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 14:47
En de andere trouwe volgers, dank voor jullie gedachten.
Donderdag 15 oktober 2015
Ik wilde het vandaag weer proberen een klein ritje te maken. Het stormde nogal, laten we het fris weer noemen. Uit voorzorg heb ik op een geel veiligheidsjasje geschreven: "Ralentir svp, jeun cheval". ('Afremmen aub, jong paard')
(niet in het logboek maar een plaatje van een andere keer dat mijn vriend heeft geschoten)
Bij het opstijgen wilde ze niet stil staan. Ik wil eigenlijk niet opstijgen via de stijgbeugel om haar rug te ontlasten, ze is uiteindelijk nog niet volgroeid, maar een opstapblok heb ik nog niet, dat moet mijn vriend nog even uit een oude boom zagen. Ik had dus het onzalige idee opgevat om dan via een stevige ijzeren prullenbak te gaan opstijgen. Ik had hem getest met erop en eraf stappen, hij stond goed stevig.
Maar ja. Als je dan een paard hebt dat met geen mogelijkheid wil stilstaan, dan is niets vanzelfsprekend. Ik ben keurig geduldig gebleven, niet boos geworden, telkens weer opnieuw neerzetten naast de prullenbak, maar het onvermijdelijke gebeurde door haar gedraai raakt ze de prullenbak, die omklettert met veel kabaal, ze flipt compleet, loopt me weer omver en gaat er op het erf vandoor mij meeslepend omdat ik de teugels niet wilde loslaten.
Ongetwijfeld zullen omstanders het een groot Laurel en Hardy-effect hebben gevonden, maar met alle blauwe plekken die ik al had opgelopen, kon ik er niet om lachen. Ondanks dat ik kookte van woede, en ik als dit bij Thor gebeurd zou zijn hem ongenadig op zijn donder zou hebben gegeven, ben ik kalm gebleven. En ik ga me toch zeker niet laten kennen! Doorzetten en opstappen.
Ik begrijp dat het allemaal nieuw voor haar is, ik ben er nu uiteraard wel achter dat er totaal geen opvoeding of training in deze tinker zit, maar ze moet er toch doorheen. En ik ook trouwens. Ergens in haar moet toch dat stoere kalme paard zitten zoals ze bij de fokker was.
En het was maar goed ook dat ik doorzette, want ik ben toch weer supertrots op haar maar ook op mezelf. Ze was verschrikkelijk bang. Voor alles. De wind blies blaadjes langs haar heen, een vlaamse gaai maakte een rare schreeuw toen hij voor ons uit wegvloog, ik raakte een tak met mijn beugels, het geluid van het klittenband van mijn jas toen ik mijn jas wat losser deed, allemaal redenen om te schrikken.
En het is toch best heel bijzonder om ineens een meter lager te zitten op je paard. Ze schrikt namelijk door met vier benen uitgespreid opzij te springen, het lijkt dan wel zo'n insectje, zo'n schaatsenrijdertje op het water, maar ze is er niet vandoor gegaan. Dus erg knap dat ze haar angsten overwint en we toch een ritje hebben kunnen maken en dat allemaal op het halster, aan het bit ben ik niet gekomen. Ze leek iets minder doorweekt toen we thuiskwamen dus het lijkt beter te gaan.
Na afloop heb ik haar dan de wormspuit gegeven die ze nog moest hebben en haar mond blijft een probleem dus een wormspuit is helemaal een drama. En wat kan ze dan haar hoofd hoog optillen! Ik heb haar helaas in een hoek moeten zetten waar ze niet verder naar achteren kon en toen met min of meer geweld de troep naar binnen gedaan. Vond het rot, maar tegen de tijd dat ze het goed vindt dat ik aan haar mond zit, zijn we zoveel verder dat de wormen feest kunnen vieren in haar darmen, dus dan toch maar op deze manier.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 17:26
Freetorum, waarom ging ik gelijk rijden? Omdat ik haar kocht als buitenritpaardje wat volgens de Fokkers ook kon. Dus ik begon op wat me beloofd was, maar daar moest ik steeds meer vanaf knibbelen totdat bleek dat ze eigenlijk niets kon.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 17:54
Zoekend naar de brave merrie die ik heb gekocht en aangemoedigd door het toch wel goede resultaatje van gisteren ging ik op mijn eerste grotere rit.
We wonen hier nog niet zolang en mijn ultieme paardrijgevoel is door de natuur struinen en nieuwe paden vinden. Ik heb een IGN-kaart van deze omgeving gekocht, een stuk van gekopieerd en uitgeprint. Daarop heb ik een route uitgezet van 7km. Onbekend terrein voor mij en voor Callas natuurlijk. Spannend!
Ik reed haar op het bit dit keer. Ze was supervoorwaarts, heel kijkerig, maar ze deed het goed! Dit was genieten en wat ik zocht.
Minpuntje is dat ze niet kan stilstaan, ook niet onder de man, dus kaartlezen was niet helemaal handig zeker omdat ik telkens een leesbril moest op en af doen. Maar stilstaan ga ik haar wel leren. Ik heb het vandaag dan telkens geoefend en een seconde of 2 lukt toch al zeker wel, sprak zij cynisch.
Ze was wel bang voor van alles, notabene voor haar eigen schaduw, kastanjes die vielen, maar ze vluchtte niet.
Toen moesten we een beekje van ongeveer 1m breed oversteken. Ik had gevraagd aan de fokker of dat kon en ze ging door plassen dus dat was geen probleem. Nou, dus wel een probleem. Ze was megabang voor de beek! En hij is ook nog eens heel ondiep, hooguit 20cm op zijn diepst. Het was een kwestie van geduld. Ik heb haar tussen mijn kuiten gehouden. En haar laten blijken dat er geen andere kant was dan vooruit door de beek. Er kwam zelfs een mini-steigering van haar, maar ik heb de tijd genomen. Geen boos woord gezegd, en laten snuffelen wanneer ze dat wilde, maar omkeren of opzij of achteruit mocht ze niet. De aanhouder wint en ze stapte erin. Haar laten snuffelen en drinken van het water en een beetje schrapen en plonzen en toen er door heen. Dus supertrots dat ze dat toch maar mooi heeft gedaan. De twee beken die we erna nog moesten kruisen gingen aarzelend maar wel na enig aandringen meteen. Ik zat helemaal euforisch op mijn paard!
Helaas hadden we aan het einde van de rit een minder grappig akkefietje. Om crossmotoren tegen te gaan, heeft iemand zelf twee bars zeg maar neergezet over een pad. Daar kun je als mens door heen slingeren, maar met de fiets en zeker met een paard is het heel krapjes. Nu zijn ze ook nog eens heel laag een cm of 50 of zo.
En daar moest ik Callas tussendoor sturen. Aangezien ze niet luistert naar mijn kuithulpen, dacht ze, ik ga gewoon eroverheen. Een oversized soort mier, die gaan ook overal overheen. Maar ja, 50cm is wel hoog om je been op te tillen. Net op het moment dat ik wil gaan afstappen om die balken uit hun hengsels te gaan tillen, besluit ze er dan maar gewoon doorheen te denderen. Krak! Ik geschrokken afgestapt om te kijken of ze niets had, maar zij had gelukkig niets. De balk wel, die had het niet overleefd en hing zielig in een sippe smiley-mond. Hij moet al een beetje rot zijn geweest. Ik heb het aan de kant gelegd en ga wel een keertje met die meneer praten. Weer opgestapt, wat niet makkelijk was op een piafferend paard en zonder verdere toestanden naar huis gestapt. Ondanks dat laatste was het ritje top!
Mijn vriend kwam me tegemoet en fotografeerde me even, dit is de meest vreselijke foto ever! Die cap! hahaha, maar ik kon gelukkig weer lachen te paard! Het lachen was me de afgelopen week even vergaan.
Daarna heb ik de stoute schoenen aangetrokken en naar de fokker gemaild met in het kort het probleem van de afgelopen dikke week. Ik heb geen beschuldigingen geuit, maar wel gevraagd hoe dit nu kan. Hoop snel antwoord te krijgen.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 18:00
En klopt, Tinkers hoeven niet per definitie superlieve makke beginnerspaarden te zijn. Ik moet ook heel eerlijk zeggen dat ik voor de looks ben gevallen en ik was gewaarschuwd, ik kende meerdere mensen met heel koppige tinkers. Tja.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 18:33
Corrie en Molenhoek, ik ben er inmiddels ook wel achter dat er enorm veel karakter in Tinkers zit. Ten goed of ten kwade
Zondag 18 oktober 2015
Gisteren heb ik niet gereden wel aan de hand geoefend met stilstaan en achterwaarts. Achterwaarts gaat best wel goed, als dat koekje maar komt. Ho, is nog zó moeilijk, wat is ze verschrikkelijk ongeduldig! Schrapen, hoofdknikken, draaien. Toch gaat het wel iets beter al. Ik ben nu ook aan het oefenen met het halstertouw los laten, ho zeggen en om haar heen lopen. Dát gaat eigenlijk best heel goed! Als ik haar aan blijf raken en ze weet waar ik blijf, blijft ze redelijk goed stilstaan. Weer een overwinninkje.
Ondertussen in de kudde is de rangorde zo ongeveer gezet. Poupette is de underdog geworden. Callas jaagt haar telkens galopperend of zelfs dravend, met haar hoofd heel laag, weg. Bubbles negeert haar volkomen en houdt Shadow weg van iedereen. Jammer, ik had gehoopt dat Shadow en Poupette (voor intimie inmiddels Poepie) dikke vriendjes zouden worden. Maar wie weet, met de tijd. Shadow is wel helemaal gek op die mooie grote zwarte dame met dat lange haar, maar ja, dat mag niet van Bubbles.
In de wei is Callas net een veulen. Ze moet alles proeven, dolt als een veulen, doet als een veulen en het is erg grappig om te zien hoe ze schrikt van zichzelf. Maar toch als ze zelf een geluid veroorzaakt, is de schrik minder groot.
De automatische drinkbak, wat een eng ding was dat! Sta je lekker te drinken gaat ie ineens sissen tegen je!
Ik heb Poepie haar hals ingesmeerd met betadine en erna met hennepolie. Ze had honderden korstjes onder haar manen. Wat dat nu weer is? Even aankijken anders de dierenarts erbij.
Vandaag heb ik haar gelongeerd op een klein plat veldje dat we hebben, en ik had wat boomstammetjes neergelged als caveletties. Goede oefening. Als een tank komt ze eroverheen, ze gaat er gewoon bovenop staan. Ja, hoe leg je een paard nu uit dat het de bedoeling is dat ie eroverheen gaat? Op ons terrein zijn flink wat stukken verwilderd en daar liggen ook boomtakken waar ze op gaat staan. Dus wat is voor haar het verschil. Ik ga er toch overheen baas, wat zeur je nou. Dus toen maar eens eroverheen laten draven, om haar te laten ontdekken dat óver de balkjes gaan, toch prettiger loopt dan erop te gaan staan. Dat hielp ze ramde er nu alleen maar tegenaan met haar hoeven dus een grote verbetering. Jammer dat ze erna gelijk weer haar achterbeen op rust zette. Zoveel had ik nu toch ook weer niet gevraagd.
Foto van een doorweekte Callas toen ik van de rit met de gekraakte balk terugkwam.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 19:20
Mooi statement Terpentijn, harde werkers als ze kunnen samenwerken... Dat aspect komt in Callas zeker naar voren. Dat zul je nog wel lezen.
Maandag 19 oktober 2015
Samen met mijn vriend zijn we een lange wandeling gaan maken. Hij te voet en ik te paard. Ik heb alleen op bit gereden maar wel helemaal met losse teugels.
Ik heb haar kuif ingevlochten in de hoop dat ze dingen waarvan ze nu schrikt dan beter ziet en die enge dingen kan relativeren.
Maar met iemand erbij schrikt ze niet. Het is dus duidelijk dat ze de wereld niet alleen aankan. Ik heb in ieder geval een wereldrit gehad. Heerlijk een uur door de bossen.
Wat wel jammer is, is dat ze steeds meer op eieren gaat lopen. Ik rijd zoveel mogelijk in de bermen want de bospaden hier zijn bezaaid met rottige puntige stenen en dat doet haar duidelijk zeer. Behalve struikelen en pijn aangeven, loopt ze ook heel kort. Doet me denken aan haar keuring twee weken geleden. (lijkt al wel een jaar). Daar moest ze ook op grind draven. En die dierenarts zei toen dat ze misschien een beetje gevoelig was. Nou beetje, laat dat beetje maar weg. Dit is gewoon zielig. Ik moet hier iets aan doen, want zo kan het niet langer. Misschien ook daarom dat ze haar achtervoeten zo veel op rust zet omdat ze heel gevoelige zolen heeft? Ik heb een smid gevonden en die komt de 23e.
Donderdag 22 oktober 2015.
De afgelopen dagen ben ik niet buiten wezen rijden omdat ze op iedere kiezel kreupelt. Zelfs ook in de wei. Gewoon echt zielig.
Dus veel op het erf en in het gras geoefend aan de hand. En maar heel kort onder het zadel wat oefeningetjes in het gras.
Ze leert iedere dag. De groundtie gaat echt steeds beter. Ook achterwaarts lukt steeds beter en zelfs onder het zadel lukken er al een paar stapjes, als ze maar dat koekje krijgt.
Ook veel aan bonding gedaan met dit mooie paardje en ik mag inmiddels haar oren aanraken en aaien. Haar mond nog niet, daar mag ik niet aankomen. Voor het bit moet het wel natuurlijk, maar dat gaat ook wel goed, maar zomaar aan haar lippen zitten, no way, aan haar lippen geen polonaise. Ik heb wel haar melktanden, op de hoek, kunnen zien zitten. Hoop dat ze die verliest in haar voerbak, dan laat ik er een ketting van maken.
Vrijdag 23-10-2015
Vanmorgen is de hoefsmid geweest. En wat ben ik mega-ontzettend-übertrots op Callas.
Ik wilde haar rondom op ijzers laten zetten zodat ze wat meer grondspeling krijgt voor die nare stenen hier in de bergen. Ik heb een hekel aan hoefijzers, ben er geen voorstander, maar voor nieuwe hoefschoenen heb ik geen budget op dit moment.
Wat was ze braaf. Nee Braaf met een hoofdletter. Ze verstopte zich in haar hooizak en vond het allemaal prima.
Om het beter te kunnen zien had ik een bouwlamp op een driepoot in haar box gezet. Loopt de smid naar zijn auto om iets te pakken, haakt zijn voet achter het snoer van de lamp. Valt de lamp met een enorm gekletter om. We schrokken ons helemaal de blubber. Wij als in de smid en ik. Callas niet. Ze at gewoon door! Hoe is het mogelijk dat ze hier niet van in de plafondbalken is gesprongen! Maar van wervelende blaadjes klimt ze een boom in!
Staan de smid en ik naar haar zolen te kijken, een enorme klap, wij zaten zowat weer in de plafondbalken, Callas at gewoon door, was de lamp geëxplodeerd! En ze heeft geen poot verzet. Eh pardon, geen been.
Dit was het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat haar voeten zo kort zijn, dat de smid haar niet kan beslaan. In twee weken tijd zijn haar voeten dus enorm gesleten, hier op ons ruige terrein en met het buitenrijden. Ik wist niet dat dat zo snel kon slijten. Vooral ook omdat Tinkers toch harde hoeven horen te hebben.
Ik vroeg of hij dan geen plakijzers had, maar die moest hij bestellen. Hadden we het over van allerlei hoefschoeisel en ik zeg, ja ik heb wel hoefschoenen van mijn overleden paard, maar die was veel groter, dus die had ook grotere hoeven. Nou, zegt de smid, je paard heeft anders ook niet van die fijne hoefjes, heb je ze bij de hand?
Ja tuurlijk in een verhuisdoos ergens. Ik op zoek. Allevier mijn easyboots gevonden. Ik kreeg ze met geen mogelijkheid aan. De smid ook niet. Hij zegt. Heb je geen talkpoeder. Ik talkpoeder halen, had ik toevallig gekocht omdat haar staart daar mooi wit van wordt was me gezegd op een Frans tinkerforum. En floep! De smid trok zo haar hoefschoenen aan! En voor pasten ze goed, achter helaas niet, daar waren ze veuls te groot en moet ik een andere oplossing voor zoeken. Maar voorlopig, als ik bermtoerist blijf, ben ik gered!
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 28-08-17 21:19
En Oly, nee, jij mag niet volgen,
hahaha, tuurlijk wel, hartelijk welkom.
En ondanks dat het niet leuk voor je was Saar88 ben ik toch blij dat je het herkent. Ik lees vaak die himmelhoch juichende verhalen over mensen die een nieuw paard hebben. En dan denk ik, ben ik de enige op de wereld? Maar gelukkig voor jou dat jullie een team aan het worden zijn!
En dank iedereen voor jullie complimenten opmerkingen en suggesties etc! ik zou graag op iedereen zijn opmerkingen ingaan, maar dat is gewoon teveel voor me naast de updates, dan kom ik niet meer aan updaten toe. Dus daarom pik ik er af en toe een berichtje uit om te antwoorden, maar niet dat de andere berichtjes minder waard zijn of zo, dat ik geen misverstanden kweek.
Misschien vanavond nog een updateje, anders morgen weer. Ik heb het wel allemaal in een logboek staan, maar ik moet het wel naar het NLs vertalen, hahaha, ik heb het allemaal in het Frans geschreven, dat was ik even vergeten te zeggen.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 29-08-17 00:02
Dank jullie Saar88, SmileyDees en TanteFlavie voor jullie hart onder de riem. Ben blij dat het met jullie paarden goed is gekomen.
25 oktober 2015
Gisteren heeft ze weer eens prettig op mijn voet gestaan toen ze meende mij omver te kunnen lopen bij het naar binnen gaan van de stal. Dit keer ben ik wel heel erg boos geworden. In 2.5 week ben ik overal bont en blauw door haar en ik verdien ook een beetje respect! Ik hoef niet letterlijk over me heen te laten lopen! Ze schrok wel van mijn boze stem, maar ze was minder onder de indruk dan ik had gehoopt en ze wilde toch vooral eigenlijk maar gewoon naar binnen naar de biksjes die lagen te wachten.
Verder hebben we met mijn vriend als chaperon op de fiets, een eerste kennismakingsritje door het dorp gedaan. Daar moest ze wel naar heel veel dingen kijken. Dat mag ook natuurlijk. Want wat een rare dingen zijn er op de wereld als je door paardenogen kijkt. Een bos is dan op fladderende vogels en wapperende blaadjes na best wel ok vergeleken bij een mensendorp.
Auto's waren niet angstaanjagend. Vooral omdat mijn vriend midden op de weg ging fietsen om hun snelheid eruit te halen. Maar wat dacht je van een gat in de weg. Whoeah een eng zwart ding dat Callas gaat verzwelgen! En bijna zaten we op de bagagedrager bij mijn vriend.
En ze merkt alles maar dan ook alles op. Wat voor ons normaal is, is voor haar een spook. Ze is gelukkig erg nieuwsgierig en ik laat haar aan alles ruiken en stel haar gerust dat het haar allemaal geen kwaad zal doen.
We moesten stil staan om een weg over te steken en dat was toch wel heel erg lastig. Ze kan al wel 10 seconden stil staan, zei ze nog steeds cynisch, dus heb ik maar veel rondjes gedraaid tot we konden oversteken.
We hebben alleen gestapt een klein half uurtje en zonder zich verder te gedragen als een nachtmerrie zijn we weer veilig thuisgekomen.
Vandaag moest ik constateren dat ik helaas toch niet gered ben door de hoefschoenen. Voor wel, maar haar achtervoeten zijn ontzettend gevoelig. Ze liep verschrikkelijk pijnlijk achter op die rotstenen of rotsstenen, struikelde vaak doordat ze haar voeten niet goed kon neerzetten en toen ze ergens van schrok en opzij sprong, kwam ze waarschijnlijk veel te hard neer op die zere achtervoeten, dat ze echt kreupelde en ik afgestapt ben. Het was gewoon dierenmishandeling om door te rijden.
Toen ik afstapte zocht ze troost volgens mij. Ze duwde haar gezicht in mijn jas en dat heeft ze nog niet eerder gedaan en ze was niet op zoek naar koekjes.
Ik stond met een brok in mijn keel. Arm dier. Wat gaat er toch in je kop om dat je zo vaak schrikt, wat is er ooit gebeurd, heb je een trauma opgelopen in een situatie waarin je alleen was, waarom ben je zo bang en wat een pech dat je zulke zere voeten hebt. Ik heb zomaar een hele tijd daar in het bos gestaan haar te aaien en ze stond zomaar al die tijd stil.
Ik heb nu besloten niet meer op haar onder het zadel te werken, alleen maar grondwerk, totdat ik bescherming achter heb voor haar voeten. Zo zijn we door de bergen naar huis gesjokt en zonder mijn gewicht loopt ze in ieder geval een stuk beter en is ze ook nergens meer van geschrokken.
26-10
Ik ben een nieuwe cap en jodhpurs met stalen neuzen rijker. Mijn vriend vond het maar niets dat Callas zo doordendert en was bang dat Callas mijn tenen nog eens zou breken, dus zijn we naar een paardenshop geweest en heb ik veiligheidsrijschoenen gekregen. Lompe dingen, maar ze zitten wel ok. Toen we daar waren vond hij ook maar dat ik een moderne helm moest kopen ipv het potje uit de middeleeuwen dat ik nog heb.
Eigenlijk gek want ik heb op Thor nooit een cap gedragen. En op Callas heb ik na de eerste dag niet meer zonder gereden. En die cap was nog van mijn jeugd!
Woensdag 28-10-2015
Callas is nu drie weken bij ons. Drie stressige weken, waarin geen één dag voorbij is gegaan zonder een schrik- of een paniekreactie of waarin ik niet geconfronteerd werd met haar dominantie.
Tuurlijk heb ik ook heel fijne momenten met haar, maar toch is het allemaal niet zoals ik me had voorgesteld. Als ik er goed over nadenk zocht ik gewoon een nieuwe Thor. Mijn trouwe Thor. Maar ja, met hem heb ik toch ook een hele geschiedenis gehad, maar dan meer op gezondheidsvlak niet zozeer op karakter.
En nee natuurlijk kan ik Callas niet vergelijken met Thor. Toch had ik gehoopt een paard te kopen en meteen lekker buitenritten te kunnen gaan maken. Andere mensen lukt dat toch ook? Heb ik me erin laten luizen? Ik zie zeker wel verbetering in haar opvoeding, maar nog niet zozeer verbetering in het schrikken.
Van de fokker heb ik nog geen antwoord gehad. Ik twijfel nog steeds of ik moet vragen of ze haar terug willen nemen. Callas voldoet niet aan mijn wensen en voldoet niet aan de verwachtingen die zij mij hebben beloofd.
Aan de andere kant doet ze ook leuke en grappige dingen en is ze mooi. Ik viel immers als een blok voor haar. Haar fijne trekken en puntige oortjes en mooie hoge en ranke bouw vergeleken bij veel tinkers die ik in advertenties voorbij had zien komen, waren voor mij meteen super. Dus ik heb de hamvraag nog niet gesteld aan de fokker. Het is ook zo niet mij om op te geven. Het gaat vast beter de komende tijd als ik goede hoefbescherming achter heb. Ik ben al volop aan het zoeken op internet en aan het mailen met bedrijven. Ik heb nu informatieverzoeken uitstaan bij Duplo, nee niet van de lego, hippobleu, marquis horse balance, eponashoe, floatingboots en renegades en waarschijnlijk worden het die laatste.
Verder doe ik grondwerk met haar, maar ik kan zien dat ze er niets aan vindt, ze is ongeduldig, snapt het nut niet van wat ik vraag, is niet gemotiveerd en staat te pruilen als een klein kind. Ik longeer haar ook en oefen met halthouden, het gaat steeds iets beter, maar ze borrelt van ongeduld, beetje een adhd paardje.
Daarnaast is het herfst. De kastanjes vallen en van iedere bolster die valt, schrikt ze. Dan krijgt ze het nog druk de komende tijd met schrikken want ik gok dat we zo'n 7000 kastanjebomen hebben staan...
Dinsdag 3-11-2015
Een poos geen log bijgehouden. Mijn leven bestaat op dit moment eigenlijk alleen uit zorgen om de toekomst met en van Callas. Ik ben 24/7 in gedachten met haar bezig, draai in cirkels met mijn gedachten, weet niet wat ik fout doe. Ik heb filmpjes gekeken op youtube over grondwerk, natural horsemanship etc. Het is zoveel, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen met haar. En moet ik dan beginnen bij de training, bij de angst of bij respect? Als ik het zo zie kan ik beter filmpjes voor het africhten van jonge veulens bekijken want hoe meer ik met haar probeer, hoe meer ik erachter kom dat ze maar heel weinig kan.
Daarbij blijft het schrikken een probleem en gevaarlijk. Van de week was ik haar aan het longeren en schrok ze denk ik van een mier die overstak, hoppa ze sprong bovenop me. Ze kan alle 360graden van een cirkel op springen, maar nee, ze moet precies op mij springen. En stalen neuzen zijn fijn, maar het helpt niet als ze met haar fijne kleine hoeven tegen je scheenbeen dendert.
Naast dat ze maar heel weinig kan en overal van schrikt, hebben we natuurlijk het gebrek aan respect. Ik ben nu al een paar keer heel boos geworden, maar ze is niet onder de indruk. Ja eventjes alsof ze zich afvraagt, wat doe jij nou ineens raar en dan gaat het gewone leven voor haar weer verder en kan ik mijn wonden likken, of blauwe plekken wrijven. En ik wil gewoon helemaal niet boos worden eigenlijk. Ik wil gewoon dat ze vriendjes met me is en dat we het samen leuk hebben.
Ik ben nu landje pik aan het doen. Als zij staat te grazen, loop ik erheen en als ze me respecteert moet ze haar plek aan mij afstaan. Nou, er was de eerste keer dus helemaal geen respect, want ze bleef mooi staan, ze keek zelfs niet eens op. Als ik met meer bombarie en stampen haar plek inpik, dan gaat ze wel weg, maar ik heb niet eens het gevoel dat dat uit respect is, maar meer omdat ze maar weggaat omdat ik zo'n herrie maak.
Jammer ook dat ik nu al die tijd niet kan rijden, rijden is fijn voor mijn rug en mijn heup, die beginnen nu allebei weer goed op te spelen nu ik niet rijd. Het wordt tijd dat die Renegades hoefschoenen komen, dan kan ik weer aan de slag.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 29-08-17 10:09
6-11-2015
Eindelijk de Renegade Vipers voor Callas voor haar achtervoeten zijn gearriveerd. Net als met de easyboots voor, interesseert het haar totaal niet wat ik om haar voeten bind, ze vind alles best. Ik had er enorm veel zin in. Het voelde als een soort doorstart. Nu ze geen pijn meer in haar voeten zou krijgen, gingen we er helemaal voor! Met nieuwe moed. Het zonnetje scheen, wat wil een mens nog meer.
Ik steeg op voor de stallen en liep zoals iedere dag het erf af naar buiten. HELP dacht Callas! Wat is dat? Een blauwe pallet. Die lag er gisteren nog niet. Callas deinst ervoor terug. Ik moet lachen om haar angst en drijf voorwaarts. Dat werkt averechts en ze wijkt nog verder naar achteren, waar een poopy-scoop staat. (Zo'n plastic bak met een handvat, en een klein harkje erbij om mestballen op te harken) Het handvat van de poopy-scoop blijft in haar staart hangen, haakt daar vast, de bak klettert op haar hielen en in een blinde paniek keert ze om stiert zonder te kijken het erf weer op richting het hek. De poopy-scoop blijft in haar staart hangen en klettert met iedere galopsprong met een klap op het erf en met een klap tegen haar hielen. Het gebeurde allemaal zo verschrikkelijk snel dat ik pas na een meter of 30 de teugels weer heb en net voor het hek, waar ze volgens mij doorheen gedenderd zou zijn, kan ik haar wegsturen en staan we stil op een steil talud. Ze is in die paar seconden compleet doorweekt geraakt. Hijgt als een bezetene en blijft maar slaan met haar achterbeen naar die rotscoop. Ik tril als een rietje. Probeer haar te kalmeren, maar ik dring niet door ze blijft meppen naar die rotbak die met iedere trap die zij geeft weer terugslaat tegen haar been. Ik stapte af en zakte door mijn benen die slap van de schrik waren. Op het steile talud is nauwelijks ruimte. Du moment dat ik was afgestapt wilde ze er weer vandoor gaan, weg van die rotbak. Ik kan haar vasthouden en op die helling gaat ze rondjes om mij heen draaien al trappend naar de bak. Ik moest van die helling af. Mep, klap, mep, klap, mep, klap. Ik huil. Sh** sh** sh** sh** sh**. Ik krijg haar op het platte stuk van het erf terug mep klap, mep klap, mep klap. Dat ding moest uit haar staart. Maar hoe? Ze draaide óf weg, óf mijn arm was te kort. Ik ben blijven staan. Net als vorige week verstopte ze haar hoofd in mijn jas. We zijn zo een paar minuten blijven staan, en ik maar troostend praten en haar aaien en kalmeren. Misschien ook wel om mezelf te ontstressen. Als een robot bleef ze mep klap, mep klap doen, maar het werd minder heftig. Ik zag niet al te veel door mijn tranen en heb uiteindelijk helemaal uitgerekt haar staart kunnen pakken en de strontschep eruit kunnen vissen. We zijn teruggelopen naar haar box. Daar heb ik haar getroost en getroost en ik kon alleen maar kunnen huilen, huilen, huilen. Ik vloekte want waarom? Waarom, waarom?
Het volgende dilemma. Als ik nu niet opstapte, zou ik dan nog opstappen? Ik besloot dat het het beste was om toch een heel klein momentje te gaan rijden, al was het maar voor mezelf om het toch gedaan te hebben.
Dus ik neem een doorweekte maar gelukkig niet meer trillende Callas mee naar buiten. Stap op en we lopen zo langs de pallet. Ze taalt er niet eens naar! In plaats van te stappen wilde ik draven. Eigenlijk wilde ik galopperen, sjeezen, weg weg weg van al deze ellende. We hebben een heel stuk gedraafd, en na een paar minuten werd het fijn. Gewoon draven, draven, draven, alle stress eruit en o ja, ik had hoefschoenen achter en ze liep een stuk beter. Ze is nergens van geschrokken verder en toen we thuiskwamen was er ook niets meer aan de hand, behalve dan overal verspreid op het erf drollen. Tot op de zittingen van de tuinset toe! Saillant detail, ik heb het over hondendrollen...
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 29-08-17 14:44
Dank voor al jullie reacties en ondanks dat sommige van jullie reacties voor mij uiteraard minder prettig zijn om te lezen, blijf ik doorgaan met dit topic. JUIST daarom. Opdat anderen óf zichzelf kunnen herkennen, óf kunnen denken "ben ik blij dat ik het anders gedaan heb!" óf om mensen te waarschuwen hoe het niet moet.
Dus blijf vooral met elkaar praten hoe jullie het zouden hebben opgelost, dat geeft een hoop ideeën voor weer andere mensen. Het is niet erg dat het al twee jaar geleden gebeurd is, iedereen kan aan die discussie wat hebben.
Jullie grootste vraag is meestal waarom heb je het nou zo gedaan? Nogmaals, dingen lopen soms in het leven zo. Waarom trouw je met die moordvent en ben je 7 jaar later gescheiden met twee kleine kids? Je kunt niet alles van te voren weten. Ik denk nu dat Callas met een reden op mijn pad is gekomen. Maar daarover later meer.
Over de praktische kant van het verhaal. Laat je niet misleiden door het woord buitenrit, ik maakte toen alleen maar cirkeltjes van rond het uur max. Meestal was het korter half uur drie kwartier omdat ze nog zo jong was qua groei wilde ik haar niet te veel belasten.
Waarom ging je niet met andere paarden om haar te begeleiden. Er zijn hier geen andere ruiters in de buurt waarmee ik kan samenrijden. Er is 1 meneer, maar die heeft een jonge Merens die nog hopelozer leek dan Callas en samen aan de kletter leek me nog minder goed plan.
Waarom ging je niet veel wandelen. Ik kan niet lang lopen. Een kwartier, twintig minuten gaat goed en dan is de koek op. En dat heb ik ook wel met haar gedaan overigens.
Waarom op buitenrit, omdat ik geen bak heb. Ik kan alleen trainen op ons erfje, ons pad en een heel klein veldje van 8 bij 10 dat plat is.
Maar vooral deed ik al deze dingen omdat mij voorgehouden was dat het kon. Waarom heb ik niet beter nagedacht. tja. Van die dingen.
En zoals ik eerder al schreef, ik begon op de max omdat zie vorige regel en ben steeds meer gas gaan terugnemen.
En bovenal, op dit moment in deze updates, heb ik haar pas een maand... Ik weet het, het leek al heel lang, maar het is echt nog maar een maand.
Straks weer een nieuwe update.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 29-08-17 15:23
Dank voor jullie feedback allemaal. Lief. En welkom Toverbal.
9 november 2015
Eergisteren alleen op het erf aan de hand met haar gestapt. Langs de pallet die zelfs het besnuffelen niet waard was. We hebben geoefend met ho en ze lijkt minder onrustig en ook houdt ze meer afstand tot mij.
Achterwaarts aan de hand gaat goed als het koekje maar komt. Ze is slim en weet precies het geluidje van mijn hand dat in mijn zak verdwijnt voor een beetje biks. Verder geoefend met haar oren, ogen en mond aanraken. Oren zijn geen probleem meer. Ogen mag ik ook aaien wanneer het maar niet allebei haar ogen dicht zijn en haar mond mag ik af en toe haar lippen aaien en optillen.
Ze heeft diverse "lekkere" plekjes waar van ze een heerlijke tuut-lip krijgt en de lekkerste is het plekje tussen haar navel en uier.
Ik heb ook samen met haar en de oude Bubbles op het erf gelopen in de hoop dat de dames wat meer oor zouden vertonen, maar ze gedogen elkaar, maar that's it. In de kudde jaagt Callas nog vaak Poupette weg, toch nog, en iedereen wil vriendjes met Shadow zijn. Hij heeft aan elke hoef zowat een vrouw.
Gisteren heb ik alleen op het erf gestapt en gestuurd. Alleen maar stuuroefeningen gedaan. Wel het bit in, maar niet gebruikt, alleen op het halster gestuurd. Zo breed mogelijk dat ze mijn hand letterlijk kan zien. Dat ging prima. Daar ben ik blij mee!
De hoefschoenen van Renegades zijn fijn. Fijner om aan te trekken dan de easyboots omdat ze een omklapbare achterkant hebben. Inmiddels heb ik ook een leukere pad en fijner halster gekregen. Staat mooi die felle kleurtjes.
Vandaag hebben we een miniritje in de omgeving gemaakt om de Renegades te testen op ruig terrein, om te bepalen of we ze houden ja of nee. Vriend ging op de fiets mee om te filmen. Ik heb beloofd het filmpje aan de verkoper te sturen. Maar het allerbelangrijkste is, ze was zóóó top! Zo stoer. Dat is wel ontzettend lief van haar, wat ik ook voor moeilijks aan haar vraag qua terrein, dat doet ze toch maar mooi! Daar heeft ze helemaal geen problemen mee, teamwork!
En... eindelijk voor het eerst gegaloppeerd op haar, op commando, allemaal op het halster, niet op het bit. Ze was echt helemaal megabraaf. Ik heb zitten stralen en volgens mij heeft ze het zelf ook naar haar zin gehad. En de renegades... die houden we.
Renegades
https://www.youtube.com/watch?v=WxKz8JvugGw
Galopperen
https://www.youtube.com/watch?v=1AvvWlN4RwY
Traplopen
https://www.youtube.com/watch?v=VoGogTs0Fwg
Laatst bijgewerkt door Monique1963 op 29-08-17 15:40, in het totaal 2 keer bewerkt
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 29-08-17 15:45
Ja Dreamer, inderdaad, we hebben ook div terrassen in het land, maar trappen zou nog mooier zijn
Dank je Olejon, ja ze is heel erg mooi en ik was daar zo heel erg blij met haar!
Cer, blijf maar volgen, die tenen van jou gaan nog meer krommen...
Imj, alle natuurhindernissen zeg maar, zijn peuleschilletje voor haar. Mensendingen niet.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst door de TopicStarter: 29-08-17 15:54
Welkom Keet. Je hebt gelijk, zo hoort het ook.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 29-08-17 16:37
Een poos geen tijd gehad om het logboek bij te houden. De afgelopen twee weken, zijn Jantje lacht en Jantje huilt geweest. Ik doe een keer of drie per week dingen met haar op het erf, soms meerdere keren per dag met zoveel mogelijk variatie, dus aan de hand, longeren, en zelfs zeg maar mennen. Dat kan ze erg goed! En het gekke is dat ze dan ook stil kan staan! En we spelen ook. Een soort tikkertje, maar dat is maar een paar minuten leuk want waarom zou je zomaar gaan draven?
De andere 3 dagen maak ik korte ritjes, nog steeds doe ik alles op het halster met losse teugels, met het bit als reserve.
Die ritjes zijn leuk als we het bos in gaan, alhoewel ze nog steeds een keer of vier per rit schrikt van een vogeltje, een steen die ze zelf wegschopt, een tak die breekt etc. Ooit zal het wel wennen. Ik laat haar zelf haar weg op het pad zoeken en als ze iets wil onderzoeken dan mag dat. Er verandert in het bos ook vaak zat wat, er komen houtstapels bij of gaan weg en ze heeft alles door! Iedere verandering weet ze en is ze huiverig om die plek te passeren. Toch doet ze het en dat vind ik megastoer van haar. Als ik thuiskom kan ik zien hoe eng ze een rit heeft gevonden, aan de hoeveelheid transpiratie. Toch hoop ik dat ze het toch ook leuk vindt om lekker door het bos te struinen.
Maar als ik door het dorp ga is het niet leuk. Ik heb al een paar keer gewandeld door het dorpje aan de hand. Dat gaat beter dan erop. Ze schrikt even zo vaak, maar ze blijft meer bij me. Onder het zadel is schrikken een stuk linker. Ik word er wel een beetje hopeloos van.
Er zijn dingen waarvan ik heel goed begrijp dat ze schrikt. Daar zou ieder paard van schrikken denk ik, er kwam een keer op een parallelweg een vrachtwagen met een klapperend zeil langsrijden. Dat is toch op zo'n 30m afstand en met bomen tussen ons in, maar ze schrok dusdanig dat ze aan de kletter ging. Ik was er te laat bij om het gewone bit te pakken en we kwamen naar mijn smaak veel te laat tot stilstand. Gelukkig komen er op dat pad geen auto's, soms wel fietsers, maar het blijft wel erg link.
Verder zijn er dingen waar ik dan minder ok van vind dat ze schrikt. Een wit koffiebekertje in de berm kan verschrikkelijk eng zijn. De volgende keer is dát bekertje op die plek niet meer eng, maar een volgend stukje plastic 10m verderop is weer wel eng. Wat ik ook niet begrijp is dat sommige dingen eng blijven. Laatst fietste mijn vriend mee door het bos, gewoon voor de gezelligheid. Zijn remmen piepen en daar schrikt Callas van. En de keer erna weer. En de keer erna ook weer. We hebben het aan haar laten zien dat wij dat geluid maken, naast haar voor haar, stilstaand, maar het blijft eng. 10x, 100x, dat blijft eng. Het is niet een schrikding om bij te springen, maar er blijft die siddering door haar lijf gaan. Iedere keer weer.
Ze schrikt tegenwoordig soms ook anders. In plaats van met 4 benen tegelijk opzij te springen, schrikt ze soms zoals een kat kan schrikken. Ze springt dan omhoog met haar rug bol. Soort rodeo houding. Gelukkig zit ik dat allemaal uit. Maar ontspannen door het dorpje neuh.
Ik heb overwogen om gewoon maar helemaal niet meer door het dorpje te gaan. Alleen maar door het bos. Of alleen maar aan de hand lopen door het dorp want dan gebeurt er veel minder. Maar ja. Dat is vermijden en daar leren we niets van. Ik moet er doorheen en zij ook. Samen moeten we door deze fase heen. Het zal een keer beter moeten gaan. Ik laat haar aan alle enge dingen snuffelen, likken, proeven en als ze schrikt troost ik haar. Ik snap het wel, het zijn ook allemaal rare dingen.
Ik merk trouwens nog wel steeds dat dingen die haar achterhoeven naderen op een rit, de poopscoop-dag triggeren. Laatst rende er op een rit door het dorpje een kat achter haar langs en ze mepte zo naar achteren! Het scheelde niets of hij was geraakt. Volgens mij zou ze dat vóór de poopscoop niet gedaan hebben.
En dan zijn er ook dingen waarvan ik had verwacht dat ze dat mega-eng zou vinden en dat interesseert haar dan weer veel minder. Samen, mijn vriend op de fiets mee, zijn we een lange spoortunnel wezen doen. Die is 850m lang! En ze deed het. Zonder aarzeling! Zo dat donkere gat in. Mijn vriend fietste soms voor ons, naast ons, achter ons, en ze bleef netjes gaan. Wel heel erg attent en kijkerig uiteraard, maar dat lijkt me heel erg normaal bij zoiets spannends. Wat ze wel eng vond in de tunnel, waren de plassen. En mijn vriend die remde met de fiets, wat een schrapend geluid maakte. Dat dan weer wel. Maar goed, om de plassen mocht ze dit keer van mij omheen, en dat schrikken in de tunnel van de fiets vond ik ook begrijpelijk. Sowieso straf ik haar nooit voor schrikken. Ik denk dat dat niet helpt. Je kunt het nou eenmaal niet helpen als je iets eng vindt. Ik vond het al megaknap dat ze door de tunnel wilde. Namelijk, aan het einde van die tunnel een paar km verder zit een pensionstal, als ik daar heen kan rijden, kan ik misschien mensen vinden om samen mee te gaan rijden!
Kijk en dan ben ik weer apetrots op mijn mooie paardje!
https://www.youtube.com/watch?v=8oTsaqOBK1g
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 29-08-17 20:15
Zondag 22-11-2015
Om haar te wennen aan geluiden waar ze vaak voor schrikt zijn we in het bos bij ons huis gaan trainen. Ik erop en mijn vriend erachter en stokken breken en stokken in de struiken gooien. Ikzelf ook tegen takken tikken, met mijn voeten en mijn handen, En iedere keer schrikt ze weer. Niet een spring-schrik, maar een rilling-schrik. Arm dier, iedere keer weer, iedere keer weer. Het voelt als pesten, maar ze moet toch leren dat het niet erg is en dat brekende takken haar geen pijn doen. We kwamen weer doorweekt terug.
Soms vraag ik me af of ik moet stoppen haar te pesten en haar maar een paar jaar in de wei moet laten staan om geestelijk volwassen te worden en een ander paard moet kopen, maar dat zou wel een enorme aanslag op onze reserves zijn, en alhoewel mijn vriend het zelf heeft voorgesteld, voel ik me dan toch schuldig tov hem.
Naar de fokker toe heb ik nog een keer een sms'je gestuurd. Ja, ze was erg druk en had geen tijd gehad mijn mail te beantwoorden, maar het kwam erop neer dat Callas bij hun nooit bang is geweest. Ja, duh, dat is ook logisch natuurlijk. Ze is daar volgens mij nooit alleen naar buiten geweest. Daar had ze de bescherming van een grote kudde en hier moet ze het ineens allemaal zelf doen. Dat is een heel grote verantwoording voor haar om ineens een kudde te hebben.
De Daltons. Niet door mij zo neergezet, dit is echt 100% toeval, tijdens het middagdutje.
De oud-collega met de twee tinkers waarvan de ene op zijn 12e gezeglijk werd, heb ik om advies gemaild, hij heeft me aangeraden hulp te zoeken. Ik zou niet weten waar en wie. En wat zal dat niet kosten? En het achterlijke is, dat ik 20 jaar geleden in NL, degene was die bij probleempaarden gehaald werd! En men was nog tevreden ook over mijn resultaten. Hoe kan het dan nu, dat ik in alle opzichten faal. Wat zie ik over het hoofd?
Afijn, op een rit van een half uur, is 3x schrikken maar 3 minuten, dus dan heb ik toch 27 minuten lol! Maar de vraag is of Callas er ook zoveel lol in heeft. Daar was het toch om te doen, je koopt een paard om jouw en zijn plezier. Behalve grazen heb ik geloof ik nog niet echt iets gevonden dat ze leuk vindt, behalve dat ze mij aangesteld heeft als "kroeler-tussen-navel-en-uier, hahaha. O en ze vindt natuurlijk mijn koekjes leuk!
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
- Monique1963
-
- Berichten: 8625
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter: 29-08-17 21:48
BarbaravdW, het logboek was voor mij een uitlaatklep. Zoiets van Lief Dagboek wat ik nu toch weer heb meegemaakt...
Maandag 30-11-2015
Ik haat crossmotoren! We hoorden ze al van verre aankomen gisteren. Denk je een lekker rustig bosritje te maken, krijg je dat. Al bij het geluid van veraf werd ze onrustig. Anders onrustig dan anders. Het voelde als een elastiekje onder me dat ieder moment kon wegschieten. Haar koppie zo hoog als een giraf oren naar voren en maar heen en weer kijken. Waar komt dat geluid vandaan? Ja wist ik dat maar, dan kon ik ervoor weggaan. In de bergen hoor je soms ineens niets om het volgende moment voor een verrassende auto midden in het bos te staan. Geluid maakt vreemde omtrekkende bewegingen.
Hoe ze nu voelde, voelde anders en niet goed. Afstappen durfde ik niet want ze heeft zich al eerder van me losgerukt in een paniekaanval, gelukkig was dat op het erf, maar als ze hier zich losrukt, dan weet ik niet waar ze heen rent. Zo vaak ben ik hier nog niet geweest. Ik weet niet of ze de weg naar huis weet. Daarbij als ik hier afstapte, weet ik ook niet of ik nog weer kon opstappen, want ze staat nog steeds niet stil met opstappen en in een panieksituatie, leek me dat ook geen goed plan.
Ik probeerde rustig te blijven en te beredeneren waar ik die motoren naar toe hoorde gaan. Ik praatte rustig op haar in, maar volgens mij is ze in haar eigen wereldje op zo'n moment. Ik pakte haar noodremteugels met het bit. Het geluid werd ondraaglijk scherp en ik hoopte nog dat die jongens op een parallelpad ergens reden, maar ja, crossmotoren volgen niet altijd de gewone wegen en plots kwamen ze een meter of 40 voor ons, uit de bossen. Hadden ze natuurlijk weg van ons kunnen rijden, maar helaas moesten ze onze kant op. Ik stak mijn hand op van stoppen en dat lijkt me toch een internationaal gebaar, maar ze kwamen gewoon op me af. Wel heel rustig langzaam rijdend, maar het kwaad bij Callas was al geschied, het geluid dat al die tijd dichterbij was gekomen, kwam haar nu langzaam besluipen en bedreigen. Het was logisch dat ze vluchtte. Ze draaide razendsnel om en weg waren we. De jongens heb ik niet meer gehoord. Geen idee waar die heen zijn gegaan. Ik was alleen maar bezig met haar te stoppen, wat niet lukte. Zigzaggen werkte niet, ik stuurde haar naar een talud om haar te stoppen, maar ze rende me afgebogen hoofd gewoon verder. Ik had niets te vertellen. Ik heb het vandaag op de kaart opgezocht en ik denk dat we 2km gesjeesd hebben, tot ik haar kon terugpakken. Alweer levensgevaarlijk, gelukkig midden in de bossen, maar toch. Maar ik denk dat dit niet aan Callas heeft gelegen. Ik denk dat heel veel paarden dit niet hadden aangekund. Bah.
Buiten dit akkefietje wat ik aan haar merk is dat ze een soort eng-level heeft. Een soort bar die zich per rit vult met eng. Als ze eenmaal van iets geschrokken is, dan zijn andere dingen waar ze een andere keer niet van schrok wel eng. En als haar eng-level vol zit dan zit ik op dat elastiekje wat ieder moment weg kan springen. Eigenlijk heb ik de laatste dagen zowel op het erf als buiten het erf geen een keer gehad dat ze niet tot elastiekje-level is gekomen. Dat voelt zo enorm onzeker.
Soms wil ik het bijltje er gewoon bij neergooien. Ik heb haar nu iets meer dan 6 weken en de keren dat ik plezier heb gehad voelen toch ernstig minder dan de keren met negatieve gevoelens. Ik begin me ook minder veilig te voelen. Niet leuk.
Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Vinny12511, xRivaldo en 100 bezoekers