TanteFlavie, Nissima, Anjali, Dimphyl, Avalon87, Henny_W, Lepeltje23, joey2010, Maikeltje, EefkeShanti, Zammie, Tamary, CassieX, Danique, Muga, KLC, Memories, WendyLotte, Love_Mirra, Gwenvd, BarbaravdW, Benita, Jennyxx, Funnyhorses, IncelleAndMe en Amalarab, Welkom allemaal in mijn Volgverhaal, leuk dat jullie het leuk vinden om te volgen.
Ja de updates komen snel omdat ik alleen mijn logboek wat leesbaarder moet maken en foto's en filmpjes moet uitzoeken. Dus veel updates per dag hoop ik, om snel bij het moment 'nu' te komen...
De avond van dierendag 2015 zal ik niet snel meer vergeten. Ik was binnen uitgenodigd waar we de resten van de overvloedige verjaardagsfeestmaaltijd hebben weggewerkt. En als ik zeg overvloedig, dan moet je dat letterlijk nemen. Fransen vinden eten erg belangrijk en wat hier allemaal stond aan restanten kon een heel Afrikaans dorp met gemak een maand van leven. Uiteraard kregen we met de Fokker en Fokster en hun dochter en zoon het eten niet op. Alle zoete gerechten werden bewaard voor het ontbijt van maandag en de rest ging.... zo een tobbe in voor de verrekens! Zo zonde! Van scampi tot salade, hop zo in de tobbe. Tja, ik eet geen vlees, maar ik wist niet dat varkens scampi's lekker vonden...
Tot diep in de nacht, zoon en dochter waren al naar bed, hebben we met zijn drieën goede gesprekken gehad over natuurlijk paarden, maar ook de verloederende maatschappij, waarden en normen, opvoeden en waarom ik geëmigreerd was naar Frankrijk etc. Ik had er twee vrienden voor het leven bij.
Ik heb weinig kunnen slapen die nacht, vol verlangen naar weer een eigen paardje, maar ook vol twijfel die door de dierenarts moest worden weggenomen. Neem daarbij een schetende oude hond en je kunt je voorstellen hoe mijn nacht was.
Maandag 5 oktober 2015.
Vroeg wakker want het was niet echt rustig met die wakende woedende blaffers, en vroeg op was niet verkeerd want er moest natuurlijk veel geregeld worden. Ik ontbeet binnen in het huis met de zoetigheid van de dag ervoor, ernstig lekker! Daarna contact met mijn vriend in NL, met de vervoerder, met de fokkers en Callas moest in gereedheid gebracht worden voor de dierenarts. Ze was niet ingeënt dit jaar en dat moest eigenlijk ook nog op stel en sprong, maar de dierenarts was al niet meer bereikbaar. Hopen maar dat hij vaccinaties standaard in zijn auto had liggen. Ontwormen moest ook nog gebeuren, maar ze had geen spuiten meer liggen, of ik dat zelf wilde regelen en dan zou zij het betalen aan mijn dierenarts. Ok, geen probleem natuurlijk, maar eerst maar eens goedkeuren.
O maar dat was geen probleem want een half jaar geleden was ze ook goed gekeurd. O?
Ja, ze zou gekocht worden, dus door een dierenarts gekeurd, maar dat was toen allemaal niet doorgegaan. Ergens in mijn achterhoofd ging een alarmbelletje af. Maar ja, als ze goedgekeurd werd straks, wat kon er dan nog fout zijn? Ik vroeg nog waarom die aankoop niet was doorgegaan, en ik begreep iets als van dat het een raar wijf was die ineens besloot te stoppen met de paardensport. Vreemd verhaal.
Maar zei de fokster, ik neem altijd mijn paarden terug, daar maak ik nooit een probleem van. O gebeurt dat dan vaak? Nee, dat niet, een keer of twee in heel haar carrière. Hm.
De dierenarts kwam zag en overwon. Een zeer charmante Belg, die Callas dat half jaar geleden ook gekeurd had en mijn vraag over haar linker achterbeen afdeed, met: een paard laat altijd een been rusten. Dat ben ik niet met hem eens, ik heb nog nooit een paard gezien dat na iedere inspanning, haar achterbeen op rust zet. Maar terwijl we naar haar keken, wisselde ze van achterbeen, dus zei hij, zie je wel, niets aan de hand.
Hij deed de normale checks, buigproef en de dochter maar rennen met een vriendin met zweepje er achter aan. Maar alles was goed. Bij de visiteertang kneep niet alleen die dierenarts maar ik kneep hem ook met de herinnering van Nana nog vers in mijn geheugen. Ik vroeg hem ook de achterhoeven te visiteren, vooral die linker. Daar had hij nog nooit van gehoord. Maar hij deed het wel. Gelukkig doorstond ze dat ook allemaal goed.
Helaas was er geen manege aanwezig dus waren alle proeven op harde grond en op een cirkel longeren werd niet gedaan. Waarom ik dan niet mondiger ben en zeg dat ik dat ook gedaan wil hebben. Tja.
Hieronder de link naar het filmpje van de keuring.
https://www.youtube.com/watch?v=pdHO6s2KRb8
Voor hen die geen Frans spreken op 2:05 zegt de dierenarts dat linksachter geen probleem is. Je hoort daarna hem nog zeggen, "des fois elle hésite un..." Soms aarzelt ze wat en dat zou komen door het scherpe grind. Maar er was echt geen probleem. Ze had goede harde voeten zoals alle tinkers, nou ja, niet alle, dacht ik nog terug aan Nana.
Ook de röntgen doorstond ze briljant. Wel erg gaaf, dat gaat gewoon digitaal naar zijn auto en daar zet hij het even op een usb sticky. Hij bekeek het via zijn iPad en alles was goed volgens hem geen enkel probleem. Hij zou een rapport opmaken en aan mij mailen.
In een kwartiertje was het helemaal klaar, dat is dan inclusief de vaccinatie en inclusief het bekijken van de gehavende honden waarvan geconstateerd moest worden dat het oor niet meer gehecht kon worden, maar wel had gemoeten.
Ik een rib uit mijn lijf door die röntgen, maar beter toch maar alles zeker te weten! En dus was ze goedgekeurd! YES! YES! Yes?
Yes, een nieuw avontuur kon beginnen! En hoe...