Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-01-19 20:52

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 19-01-19 20:52

Ohhh wat erg... Heel veel beterschap gewenst! Vind het zo rot, dacht ook dat de rauwe randjes er af waren

Doe rustig aan

**Geplaatst**: 19-01-19 20:57

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 19-01-19 20:57

Oh bah, wat vervelend. Wat is er gebeurd?

**Geplaatst**: 19-01-19 21:07

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 19-01-19 21:07

Sterktr Monique!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-19 23:28

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-19 23:28

Net terug van Urgence. Had teveel pijn voor normaal. Een van mijn onderste ruggenwervels is gebroken. Kunnen ze niets aan doen. Veel pijnstillers en rust.

Maar het meest doet mijn hart zeer.

**Geplaatst**: 19-01-19 23:33

Geplaatst: 19-01-19 23:33

Lieverd ik vind het zo erg. Hele dikke knuffel ook van manlief

Wat ging er nu mis? Jullie gingen zo goed......

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-19 23:43

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-19 23:43

Sorry vergeet jullie te bedanken voor de lieve reacties.

**Geplaatst**: 19-01-19 23:54

Geplaatst: 19-01-19 23:54

Jeetje.. dat is dan een beste klapper geweest! -O-

Ik kan me zo goed voorstellen dat je onwijs teleurgesteld bent.. die ruggenwervel geneest wel weer (ff simpel gezegd) maar dat belangrijke stuk vertrouwen tussen jou en Callas.. dat was nog maar een dun lijntje en heeft een hele fikse breuk opgelopen..
heel veel sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 19-01-19 23:55

Geplaatst: 19-01-19 23:55

Ohh wat erg! Vind het zo naar voor je. Heel veel beterschap.

**Geplaatst**: 19-01-19 23:56

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 19-01-19 23:56

Oh gadsie. Beterschap.

**Geplaatst**: 19-01-19 23:56

Geplaatst: 19-01-19 23:56

Daar hoef jij je helemaal niet voor te veronschuldigen, dit is zo naar. Manlief en ik praten er over, daar dit na al die tijd dat het goed ging, heel wat is. En ook wij praten hier over vertrouwen dat een enorme knal weer krijgt.
Heel veel sterkte meid met alles.

**Geplaatst**: 19-01-19 23:58

Geplaatst: 19-01-19 23:58

Beterschap. :(:)

Het is mij niet zo opgevallen, maar sommige eigenaren zien per jaar andere stukken karakter bij hun paarden. Ene jaar is super, ander jaar alles raar, jaar 3 weer wat anders, ... en dingen als voer, kudde en manier van houden hoeft daar niet voor te veranderen.

**Geplaatst**: 20-01-19 00:10

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-01-19 00:10

Ach jeetje Mo -O-

Heel veel sterkte en neem alsjeblieft je rust!

**Geplaatst**: 20-01-19 00:40

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-01-19 00:40

Ah nee, wat rot! Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 20-01-19 09:48

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-01-19 09:48

Pfff wat naar zeg. Heel veel beterschap gewenst. Goed dat je naar Spoed bent geweest, anders had je er nog met de pijn gezeten.

**Geplaatst**: 20-01-19 09:49

Geplaatst: 20-01-19 09:49

Heel veel sterkte en beterschap

**Geplaatst**: 20-01-19 09:51

Geplaatst: 20-01-19 09:51

Veel beterschap Mo! Y;(

**Geplaatst**: 20-01-19 10:27

Geplaatst: 20-01-19 10:27

Jeetje Monique, dat is best aangekomen! Kan het niet zo zijn dat er al een beschadiging zat door je vorige val ( zonder Callas) en dat dat door deze val verder beschadigd is?

Ik ben natuurlijk ook heel benieuwd wat er gebeurd is, maar je moet nu eerst goed rust nemen hoor. Jammer dat ze het niet kunnen fixeren door een brace o.i.d., is een niergordel die ze bij motorrijden gebruiken niet iets om het toch wat extra rust te geven? Dan heb je misschien iets minder pijn. Niet dat je dan meer moet gaan doen, dat zeker niet, maar minder pijn zonder ladingen pijnstillers is misschien wel prettig.

Ik heb ooit door een val van mijn vorige paard Lou een ingedeukte wervel net bovenin achter de schouderbladen opgelopen. Ik heb wel zo'n 8 weken gips gehad en daarna nog een korset met baleinen erin. Ik ben er zo'n drie-vier maanden zoet mee geweest voordat ik weer iets kon doen. Om je even een indicatie van tijd te geven. Overigens was ik toen ook bang geworden, want mijn verhouding met Lou was ook een haat-liefde verhouding, waarbij ze soms totaal geen rekening met mij hield als ik erop zat. Ze heeft te koop gestaan, maar toen er iemand voor haar kwam zag ik dat ze niets deed en diegene was na 10 minuten al bekaf. Dat leek me geen goede combi met nog wat andere dingen te samen. Ik ben haar toen weer heel rustig zelf gaan oppakken, eerst longeren en als ze rustig genoeg daarmee was een rondje erop stappen. Dat heb ik in een aantal maanden weer uitgebouwd naar het rijden wat we voor de val deden en daarna heeft ze in zo'n 6 jaar tijd nog twee keer zo'n uitspatting gehad. 1 keer bleef ik zitten, de andere keer niet en toen ( bleek een half jaar later) was mijn sleutelbeen van mijn schouderblad afgeschoten.
Ik heb wel gemerkt dat die 15 jaar dat ik Lou heb gehad er wel ingehakt hebben met mijn huidige paard Elvee. Zeker de eerste twee jaar, nu is het wel aardig weg.

Het kan wel zo zijn dat ze nu veel frisser is in de winterperiode omdat het veel kouder is, dat merk je wel bij heel veel paarden hier in de buurt ook.

Voor jou is het erg lastig dat je ook nog eens altijd alleen aan de slag moet met Callas, dan is het nog veel moeilijker om uit dat angstpatroon te komen.

Ik wens je heel veel sterkte en beterschap toe hoor, neem de tijd die je nodig hebt om te herstellen, al duurt het een half jaar of een jaar. En mocht je er echt niet meer op willen, dan heb je in elk geval 1 iemand die dat volkomen gaat snappen hoor!

**Geplaatst**: 20-01-19 10:52

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-01-19 10:52

Jeetje, dat is goed waardeloos

Hoe is het met de pijn? Heb je geen corset gekregen?

**Geplaatst**: 20-01-19 11:13

Geplaatst: 20-01-19 11:13

Jet schreef:
Ik heb wel gemerkt dat die 15 jaar dat ik Lou heb gehad er wel ingehakt hebben met mijn huidige paard Elvee. Zeker de eerste twee jaar, nu is het wel aardig weg.

Wat bedoel je hiermee Jes? Had je minder vertrouwen vanwege je moeilijke paard Lou? Of bedoel je iets anders?

Jet schreef:
Ik wens je heel veel sterkte en beterschap toe hoor, neem de tijd die je nodig hebt om te herstellen, al duurt het een half jaar of een jaar. En mocht je er echt niet meer op willen, dan heb je in elk geval 1 iemand die dat volkomen gaat snappen hoor!

Ja dat geldt voor hier ook. Ik vind je een held. Ik vind Callas een heel moeilijk paard en zoals ik al eerder hier in dit topic heb verteld ze is absoluut niet mijn paard. Veel te moeilijk, te dominant en ik had gewoon de klik niet met haar. Ik voelde toen heel goed dat ik voor geen goud op haar zou klimmen en zelfs al lopen met haar aan de hand zag ik toen niet zitten. Gelukkig kreeg ik van jou een kleine shet in mijn handen geduwd en dat paste wel goed.
Dus ik begrijp heel goed als je doorgaat (want jullie hebben al zoveel meegemaakt samen en je houdt zoveel van haar) en ik begrijp heel erg goed als je stopt. Pffff moeilijk hoor!

**Geplaatst**: 20-01-19 11:49

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-01-19 11:49

Sterkte Mo, jeetje watt heftig jullie gingen zo goed!

Hopelijk knapt de rug snel op en is de pijn wat minder.

**Geplaatst**: 20-01-19 12:03

Geplaatst: 20-01-19 12:03

Jeetje Mo, je hebt dan een flinke klap gemaakt!
ik vind het zo erg voor jou, het leek net veel beter te gaan.
Je hebt alles voor haar gedaan om de scherpe randjes eraf te krijgen en dat leek ook goed te lukken.
En nu weer opeens helemaal terug bij het begin.
Ik zou er zelf niet meer op durven te rijden, en ik kan het heel goed begrijpen als jij het ook niet meer durft.
Je zit in een lastige situatie want je houd van je paard en wil dat ze het goed heeft, alleen is Callas (hard gezegd) niet goed voor jou. ze is niet het juiste rijpaard voor je en dat vind ik zo erg voor je
Want hoe nu verder.

Ik wil je veel beterschap wensen en wijsheid.

Ik wou dat ik dichtbij woonde dan kwam ik je helpen , dat verdien je.
Nogmaals ik hoop dat je snel opknapt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-19 13:40

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-19 13:40

Daar ben ik met een update. Ik zit onder de pijnstillers dus ik kan niet zo schrijven als anders. het wordt maar gewoon een verslag. Ik tik maar gewoon wat me te binnen schiet.

Iedereen heel erg dank voor jullie lieve reacties. heel erg fijn want ik zit er zwaar door.

Dan nu, wat is er gebeurd. Het was een mooie zaterdag, veel zon, niet koud, perfect om te rijden. ik hoorde geen jagers, geen motorcrossers, en ben tussen de middag, wanneer iedere zichzelf respecterende fransman aan de warme hap zit, gaan rijden. De afgelopen twee keer na haar lange pauze vanwege mijn stuitje heb ik de hekkencheck gedaan. Een kort ritje wat volledig vertrouwd is en waar ook heel weinig verandert.

Ik vond het nu tijd om een bosritje te maken. Dat noem ik de koloniale rit, omdat die langs het vakantiekamp/kinderkolonie komt. Die gaat langs de beek, leuke smalle paadjes. het is een dunne lus. Eignelijk is het een hele lange haarspeld bocht. Ik rijd dan eerst de benedenweg, ga de bocht om en rijd parallel zo'n 30m hoger via een ander pad weer naar huis. heerlijk ritje. Veel draaf mogelijkheden. En ook mogelijkheid tot galopjes. Fijne ondergrond, afwisselend met dalen en stijgen. Kortom mijn favoritje. Onze beider comfortzone, want er zit geen dorpje of mensendingen bij, alleen maar het voetbalveld onderaan ons huis.

Maar dit keer was Callas al vanuit huis erg energiek. Ik had haar de ochtend op het erf laten grazen. Tussendemiddag ben ik haar voeten gaan raspen omdat ik haar hoefschoenen weer wilde aan doen, had de beide keren ervoor niet gedaan, en bij het hoefraspen was ze al geirriteerd. Ik heb daarom veel gedraafd in het begin en ook langs de voetbalvelden gegaloppeerd.

Ze was redelijk onrustig en het koppie wilde niet dalen. Een fietser die op een andere parallelweg reed, bleef onrust veroorzaken. Englevel geel. Maar na een tijdje ging het beter. Bijna op het einde van de haarspeldlus, zagen we in de haarspeldlus een auto geparkeerd staan. Callas ging steeds stakeriger lopen, englevel oranje en toen ik ook nog twee herdershonden zo'n 75m voor ons uit zag, leek het me niet slim om helemaal door die lus heen te gaan, ik kan ook een stukje afsnijden om eerder om de bovenweg te komen.

Ik wilde haar niet omdraaien op hetzelfde pad, dat is altijd keten bij haar, dus ik heb haar zo'n 20m achteruit laten lopen, met tussenpozen. Knap! Toen ben ik door het bos gebaggerd naar de bovenweg. Eenmaal op die weg dat is dus richting huis, dat is een grote bosweg met grind, was er veel onrust. De auto stond zo'n 100m van ons af geparkeerd, maar dat bleef eng en daar moest ze telkens voor omkijken. Ik ben daar bewust niet gaan draven of galopperen wat ik normaal wel doe daar, om haar niet de indruk te geven dat we ervoor wegvluchtten.

We hebben zo een heel eind gestapt en omdat die weg kaarsrecht is kun je heel lang nog die auto zien staan, maar uiteindelijk liet ze toch haar hals zakken. Ik dacht dat we weer terug naar englevel groen waren. Op het moment dat ik dan besloot dat het nu het moment was te gaan draven of galopperen en ik haar de berm in stuur, meent ze iets op links in het talud boven ons te zien. Ik negeer het en maan haar aan door te lopen.

Out of the blue, zo flitsend snel, zoals ook met de eerste val, keert ze om. Dat was zo onverwacht voor mij, ik verloor weer mijn balans. En ze keert dus kennelijk altijd naar rechts om. Maar ik stapte in de berm en naast die berm gaat het talud steil verder naar beneden. De weg is als het ware uit de berghelling met bomen gegraven. dus ik word er weer afgeslingerd en kwam keihard op mijn onderrug terecht.

Ik wilde weer niet loslaten, dus werd weer meegesleurd, dit keer aan haar teugel, maar die zit aan elkaar met klittenband en toen ik door een struik ging bleef het overal aan haken en liet het klittenband los. In paniek denderde ze weg. Ik probeerde te fluiten, maar stijf van spanning lukte dat niet. Ze raakte uit mijn beeld omdat ik verder naar benden van het talud lag. Toen ik op wilde staan voelde ik veel pijn, maar ik kón in ieder geval opstaan. En heb HOOO callas geroepen en toen kon ik ook fluiten.

En ze stopte. Een meter of 40 bij me vandaan gok ik. Maar het zou ook niet logisch geweest zijn als ze verder had gerend, want ik was op weg naar richting huis. Ze draaide om, weg van huis. Niet logisch. En verder stond nog weer even verder die auto. Dus ze rende naar het gevaar. Dus vandaar dat ze stopte. Ik had teveel pijn om naar haar te lopen. Ik kon mijn rechterbeen niet voor mijn linker zetten. Dus ik riep haar om te komen. En ze kwam. helaas stapte ze iedere stap op haar teugel en dus kreeg ze iedere stap een ruk in haar mond.

Toen ze bij me kwam heb ik haar geloof ik wel beloond met bixjes, maar dat weet ik eigenlijk niet meer. Ik had zoveel pijn. Maar was zo blij dat ze niet weggerend was. Ze had hier nergens kwaad gekund in tegenstelling tot de vorige keer, maar een paard weg in het bos is ook niet handig.

De vraag was nu, wat doe ik. Ga ik mijn vriend bellen om een ambulance, dat hij Callas komt halen? Ga ik lopend naar huis? Of ga ik erop zittend naar huis. Ik dacht dat ik niets gebroken had, dus ambulance leek me geen goed plan, en hoe moet je uitleggen waar je midden in het bos bent. Lopen heb ik een paar meter geprobeerd, dat was een hel voor me. Dus dan maar erop. Zadel nagesingeld, want ik stijg altijd met een blok op, en dat was zo moeilijk. Mijn spieren trilden ik stond helemaal te shaken. Een paar keer mijn linkerbeen opgetild om in de beugel te doen, jezus, dat was niet grappig. Maar toch doorgezet en opgestegen. Natuurlijk zakte het zadel toch scheef, ronde tinker, en toen wilde ik het even rechtstampen, zo met mijn rechterbeen even in de beugel extra duwen, als je op je zadel zit. Ik ging door de grond! Dus ben ik aan de rchterkant van het midden van mijn zadel gaan zitten. Ik had niet de kracht het goed te krijgen. Dus met een scheef zadel ben ik gaan stappen. Daardoor was mijn rechterbeugel veel te kort en mijn linker veel te lang, maar goed. Ik zat en ik kon zitten. En dat deed minder zeer dan staan of lopen.

Onderweg waren we duidelijk nog in englevel rood en ze wilde een keer of vier verschieten, maar ik had haar kin op haar borst getrokken en heb zó tegen haar geschreeuwd! Ik werd zo kwaad op haar. En iedere keer als ik schreeuwde, was ze zo bang voor me en wilde versnellen, wat niet mocht van mij. toen we eenmaal uit het bos waren en op onze weg naar huis, ging het beter.

Toen moest ik afstijgen. Dat ging niet. Ik kreeg niet mijn rechterbeen over mijn zadel. uiteindelijk door pijn heen toch op de grond gekomen en naar de voordeur gestrompeld om mijn vriend te roepen want ik wilde gaan stap meer zetten. Die zat in zijn muziekstudio, dus hij hoorde me niet. Ik heb hem gebeld, maar kon wel janken toen ik zijn telefoon vlak naast me hoorde afgaan. Dus maar zelf naar de stal gestrompeld. Daar hadden we een volgend akkefietje.

Ik doe haar hoofdstel en rijhalster af. Ik heb die roze deken altijd over haar kont. Normaal maak ik eerst die deken los, maar ik kon geen stap zetten. Dus ik maak het zadel los, maar ik kon het gewicht niet verdragen, dus laat het op de grond glijden. Maar ja die deken zat nog om haar staart met een bandje. Dus ze raakt in paniek, de poetsplaats over, mijn zadel slepend achter haar aan. Ik was nog zó kwaad. Dus ik brul HO en ze doet ho en ik kreeg de deken van haar staart. Ik had geen energie meer om haar schoenen uit te trekken, heb haar in haar box gekregen en ben naar huis gestrompeld. Daar ben ik op de bank neergezegen en toen mijn vriend klaar was met muziekspelen, vond hij me zo. Ik ben naar bed gegaan en heb jullie geschreven dat ik eraf gevallen was. Maar niets gebroken dacht ik toen nog.

Toen ik naar de toilet moest een half uur later, heb ik toch de huisarts gebeld en die zei meteen naar de urgence gaan. Dus dat hebben we gedaan en daar kwamen we om half elf 's avonds van terug. Ik heb een gebroken wervel ergens onderaan. De röntgenfoto's moesten nog uitgedraaid worden dus ik heb het niet gezien, en die foto's krijg ik later. het kan inderdaad zijn dat mijn stuitje al voorgeknakt was door mijn val met de honden en dat het nu doorgebroken is. In ieder geval is het enorm pijnlijk en kan ik niet op mijn rechterbeen staan. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat het alleen dat is, ik heb zelf het gevoel dat mijn bekken gescheurd is of zo, maar ze zeiden van niet. Daar moet ik het maar mee doen. En of mijn bekken nu wel of niet gescheurd is, ook daar kunnen ze niets aan doen, alleen rust.

Maar de conclusie is: Het tij gaat niet keren. Dat is duidelijk. Ik ben gewoon weer drie jaar terug. Ik ben niet bang van haar, het vertrouwen in haar is niet geschonden. Vertrouwen beschamen zou meer zijn als ze vals was of gemeen. Dat is ze niet meer. Ze schrok echt. het paste ook precies in wat Bruno zei. Angst bouwt op en is het gevaarlijkst. Een surprise schrik, (specht) is relativeerbaar voor een paard. Opbouwende angst niet.

Na een nacht van veel nadenken heb ik het volgende samen met mijn vriend besloten. Ik ga niet meer buiten rijden. Het is té gevaarlijk. Een been breken vooruit, dat kan nog er vallen zoveel mensen van hun paard en breken wat. Maar een ruggewervel breken is al een heel ander verhaal. En er komt uiteraard een volgend ongeluk, daar kan ik op wachten. Ik word niet jonger. Ik ben 55. Volgende keer breek ik misschien mijn nek en ben ik voor mijn leven gehandicapt. Dat kan niet.

Wat we gaan doen, wat we al van plan waren, is die buitenbak laten graven. Erwin mijn vriend wil ook een bosroute laten graven over ons eigen terrein. Dat gaat mij wat ver, maar goed dat zien we dan wel weer. Die buitenbak, of plat stuk terrein eigenlijk, daar ga ik dan rijden. L'Histoire se repète. Met Thor was buitenrijden ook niet grappig meer. Toen ik in zijn comfortzone bleef, dus trail op ons terrein (in het oude huis in Frankrijk) kreeg ik er een leuk paard voor terug. Ik heb alleen heel erg mijn wensen over paardrijden moeten bijstellen.

Dat is nu ook zo. Callas is ok als ze een overzichtelijke ruimte heeft zonder struiken. De buitenbak die we willen graven is volledig open aan alle kanten. Daar kunnen geen gevaarlijke spoken zitten. Als die bak er eenmaal is, dat kan nog maanden duren tot de lente, dan ga ik haar daar grondwerken en trainen op trail. Ik weet zeker dat ze dat wel leuk vindt. Ik kan daar ook een sprongetje maken. ik kan daar ook beginnen met haar het slepen aan te leren, ook iets wat ze denk ik wel leuk vindt. Nou ja, dat slepen in het begin waarschijnlijk niet, nu weer met die roze deken-akkefietje, maar de krachtsinspanning wel. En wie weet in de toekomst kan ik er een ander paard bijnemen, een oudje, om toch ritten te maken en kan Callas mee als handpaard of blijft ze gewoon thuis.

Wat overigens wel "grappig" was deze keer, toen ik halfdood thuiskwam na de val, zei mijn vriend verkopen die k*tknol, terwijl ik dat niet zie zitten. De eerste val drie jaar geleden, was het omgekeerd en wilde ik haar verkopen en hij wilde haar nog een kans geven. Hij vindt dat ze die nu gehad heeft. Maar goed, we gaan het zien hoe het met een bak gaat evolueren.

that's all. Voorlopig kan ik de komende weken niets doen en moet ik alweer mijn vriend belasten met de zorg van al mijn dieren, terwijl dieren zijn hobby niet zijn. Daar baal ik nog wel het meest van.

**Geplaatst**: 20-01-19 14:12

Geplaatst: 20-01-19 14:12

Jeetje, Monique, dat is echt gewoon k*t. Je bent enorm ver met haar gekomen, maar ik snap heel goed dat je zaken nu anders gaat doen. Stoer dat je haar wel wil houden ook nog wil rijden, maar snap ook dat dit soort buitenritjes gewoon niet kan. Als je vriend meeging op de fiets ging het toch beter? Misschien dat dat af en toe kan?
In ieder geval wens ik je sterkte met je herstel, daar gaat nog wel wat tijd inzitten en zal nog wel een vloek of wat kosten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-19 14:44

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-19 14:44

Hi Waratje, als mijn vriend meegaat, gaat het beter inderdaad, maar niet goed. de eerste keer na mijn stuitje wandelde hij mee en verschoot ze ook twee keer. Ik denk dat het verschil is dat ze dan niet in paniek zal omkeren en zal wegrennen. Ze zal dan bij de kudde willen blijven.

Voorlopig moet ik eerst genezen. Duurt 6 weken zei de arts. Inmiddels doet mijn hele lijf zeer door de klap, alles is uitgerekt en verrekt lijkt het.
Dan een bak graven ergens in de lente.
Dan in de bak weer gaan rijden. Niet dat ik er dan niet kan afvallen, maar het is minder waarschijnlijk als ik daar eerst leuk grondwerk en kunstjes heb gedaan dat ze zich daar onveilig voelt.
Ik denk toch ook eraan om een pssm1 en 2 test te laten doen. Dat schrikkerige en nog wat meer dingen zouden in het beeld kunnen passen.

**Geplaatst**: 20-01-19 14:52

Geplaatst: 20-01-19 14:52

Pfffff...... dikke knuf lieve Monique, wat vreselijk voor je. Ik kan me voorstellen dat je er nu echt helemaal doorheen zit....... :(:)

ik vind het heel verstandig om een bak aan te leggen, veel veiliger en beter voor jou. Je hebt zo je best gedaan, dit heb je niet verdiend........ dikke dikke knuf. En Callas gaat op de barbecue. Hoe durft ze...... -:(-