Hi Benthhh, handig dat jij een weersvoorspeller hebt
We hebben qua overstromingen alleen het staartje gehad inderdaad. Wel een indrukwekkende staart moet ik zeggen. Een brugje waar ik altijd langs kom met Callas, de rivier eronder was tot over het level van het brugje gestegen en een grote boom had kennelijk daarop gedreven en had de reling van de brug helemaal platgedrukt. Het hekwerk van het brugje lag bijna bij het voetbalveld en dat is ongeveer een kilometer ver weg.
Nu is het gewoon herfst met vooral bladeren die wapperen. Ik heb niet zo heel veel gereden tussen mijn laatste update en nu. Een keer of drie. Schande. Ik durf gewoon het bos niet in met de jagers. En zelfs de publieke wegen zijn niet veilig als ze aan het jagen zijn. Een paar weken geleden is er een mountainbiker van zijn fiets geschoten. Overleden. Dus ondanks mijn pink tink blijf ik maar zo dicht mogelijk bij huis.
Dus ik heb nog wat dorpsritjes gemaakt. Die gingen wel weer beter dan de rit hierboven beschreven. De schrikken zijn allemaal erg beheersbaar. Het eerste ritje van de drie reed ik precies hetzelfde rondje, ik dacht dat hebben we net gehad dat is veilig voor haar. We hebben toch alle soorten schrik gehad. De wegsprint-schrik van een paar meter. De deinsschrik. De door-je-knieën-zak-schrik en de ik-verdom-het-toch-om-verder-te-gaan-want-het-is-eng-schrik en uiteraard de div brrrrs. Maar toch is het allemaal zoveel minder dan ooit. De scherpe kantjes zijn eraf. Het verrassingselement is de last eigenlijk. Ik zit al haar fratsen wel goed uit, maar ik moet erg op blijven letten.
Zo hadden we het tweede ritje, zelfde rondje andere kant op. Was wel grappig er waren twee grote dode gekrulde bladeren die ongeveer met hetzelfde tempo als wij met ons meerolden, maar net iets ter hoogte van haar achtervoeten. Mèn, dat is toch eng! Ze ging zowat zijwaarts draven om die griezels in de gaten te houden. Zou dat toch nog dat trauma zijn van die poepschep in haar staart?
Verder, er was iets waarvan ze schrok en opzij sprong. Die had ik nog niet beschreven hahaha, de opzij-spring-schrik. En ik volgde niet goed de onverwachte beweging. Dus mijn rug bleef nog een seconde op de plek waar ik zo lekker zat te dagdromen denk ik en ik moest erna zowat van mijn paard getakeld worden zo'n rugpijn had ik erdoor. Maar goed.
Het derde ritje was eereergisteren en dat was wel apart. Mist. Ik hoorde geen jagers en ik heb toen het dorpje met een mini-omleiding bos gedaan.
+Voordeel van mist: een schrikpaard ziet minder enge dingen.
-Nadeel: een schrikpaard ziet minder enge dingen, maar is veel alerter, als in bijna hyper.
+Voordeel: geluiden komen gedempter, maar als het ware dichterbij, over.
-Nadeel: een schrikpaard denkt dat de geluidmakende dingen echt dichterbij zijn.
+Voordeel: alle spinnenwebben zijn goed zichtbaar door de mistdruppeltjes die erin hangen.
-Nadeel: Je komt kleddernat thuis van de vochtigheid.
+++Voordeel: Jagers kunnen ook niets zien dus zijn ze er niet en het is zo prachtig tussen de bomen, die spinnenwebben dus inderdaad, de serene rust, het gevoel van alleen op de wereld, super relaxed eigenlijk.
Dus de balans slaat door naar voordelen, dus als het weer mist gaan we weer rijden...