Bokt.nl

**Geplaatst:** 28-01-18 15:29

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 28-01-18 15:29

Wat een heerlijke fantasie heb je toch, Moniek! _O-

**Geplaatst:** 28-01-18 15:52

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 28-01-18 15:52

Ja geweldig!
Ik zit hier op de bank het stuk te lezen en moest lachen, mijn man vraagt me wat ik aan het lezen ben.
Ik heb het verhaal voorgelezen en hij moet er ook om lachen.

En de rechter heeft een mooie uitspraak gedaan voor beide partijen!
Nu zien of ze zich eraan houden

**Geplaatst:** 28-01-18 16:45

Geplaatst: 28-01-18 16:45

Je bent echt geweldig Monique, en je paarden ook, echte dames

**Geplaatst:** 28-01-18 18:00

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 28-01-18 18:00

Haha briljant je moet echt een boek schrijven hoor

~Always~ Volwaardige tijger [o] #krabt.nl
[BB-HK] [VOLG] Rottweiler Leslie
https://www.facebook.com/TrimsalonTimeLess/

**Geplaatst:** 30-01-18 07:51

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 30-01-18 07:51

Haha wat een leuk stuk! Juist geweldig al die verschillende schrijfstijlen! Denk dat een boek met al deze verhalen best vraag naar is!

Shetter Fly
Gebruik NOOIT Fenylbutazone, lees stuk onderaan m'n profiel.
[ITP] Cursus: Dump je baasje en [ITP] Cursus: Hoe overleef je de hongerwinter? en [ITP] Fly van luxepaard naar werkpaard!

**Geplaatst:** 30-01-18 08:48

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 30-01-18 08:48

Hij is weer geweldig.
Heerlijk om de dag mee te starten, dank je wel

**Geplaatst:** 01-02-18 15:17

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 01-02-18 15:17

Ik heb je hele topic gelezen ( in een paar dagen, elke keer een stukje).
Echt geweldig hoe je schrijft en enorm leuk om te lezen, inderdaad net een goed boek.
Hier ook enorme bewondering voor je aanpak en wat een vooruitgang, super !

**Geplaatst:** 01-02-18 15:52

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 01-02-18 15:52

Hier ook nog een trouwe volger! Ontzettend leuk geschreven, ik kan me helemaal indenken hoe dat ongeveer ging

**Geplaatst door de TopicStarter:** 02-02-18 13:13

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter: 02-02-18 13:13

Lucia88 van harte gefeliciteerd!

Doezenbende welkom in Callas' topic en welkom op bokt, gezien dit je eerste berichtje was. Je bent de tweede al die in dit topic haar eerste postje zet. Ik voel me vereerd.

En verder dank iedereen voor de lieve en leuke reacties, vooral over de schrijfstijl, grijns.

Hier gaat het lekker zijn gangetje. Gisteren met Callas een ritje gemaakt dat voor haar bekend is, want het lijkt of hoe minder ik haar rijd of meeneem of train, hoe schrikkeriger ze weer wordt. Ik had dus al een paar dagen weer niet gereden en het was me opgevallen dat ze gewoon in het land ook al van dingen schrok, vogeltjes, geluidjes, geven telkens een schrikreactie van een paar sprongen wegspringen en ok, adem in adem uit, het viel wel mee en weer grazen.

Zo kwam ik woensdag tegen het donker thuis en haalde de pony's naar binnen in mijn nette kleren, zijnde een heel lange zwarte jas. Ze kwamen alledrie aangalopperen en de shetten rennen langs me naar het hek, zoals ze altijd doen en Callas ging in een sliding stop voor mij, oeh eng ding groot en zwart, is niet het vrouwtje. Draaide zich vanuit de sliding om en mepte gericht mijn kant op en ging galopperend het weiland weer in. Veel roepen en praten en toen was het dan wel ok. En ik kon haar niet straffen ervoor, had niets in mijn handen, nette kleren aan, behalve mijn boze stem.

Gisteren ging ik met haar rijden zo richting 2u. Haar uit het land gehaald, uiteraard nu niets aan de hand en ze kwam ook netjes. Maar ergens tussen uit het land, opzadelen en weggaan, was er iets wat ze niet pluis vond en de eerste tien minuten van de rit heeft ze de hele tijd lopen snuiven. Omdat ik het op het erf al merkte, zag ik dus af van mijn plan een stuk bos waar ik in het begin dat ik haar had, wel kwam, te nemen. Dat zou olie op het vuur zijn geweest. Ze bleef, laten we zeggen, erg voorwaarts, tot op het recreatiepad.

Daar schrok ze van iets achter ons en ging er vandoor. Gelukkig kon ik haar net zo snel weer omkeren. En er leek niets te zijn. Toch is er echt altijd wel wat en meestal als het meerdere dingen zijn die ze niet zo snel kan processen. En wat bleek, heel in de verte achter ons, wat ik nog niet kon zien, maar zij wel kon horen, kwamen kinderen aanfietsen. Maar dat ging gepaard met een hek dat onderaan het talud open ging. Dat hek was de initiële shock met de herrie van die kids.

Maar toen ik haar dus omgedraaid had naar het gevaar, waren de hekken niet eng meer, maar die kids... Tientallen! En allemaal met fel gekleurde helmen en fluo jackies. En niet zo heel erg stil natuurlijk, understatement. En dan snap ik best dat je dat niet als mensen kunt zien. Het is dan één groot vlak van veel kleuren en geluid dat op je af komt. Ik begon zodra het eerste kind op mijn geluidsafstand was, al 'bonjour' te roepen, dat werkt meestal wel bij Callas, dan kan ze begrijpen dat het mensen zijn. Dat werkte.

Ik ben aan de zijkant van het recreatiepad gaan staan en heb naar ik schat zo'n 50 kids overleefd. Ik denk dat het twee klassen waren. Zoveel mogelijk bonjour gezegd en Callas wist niet waar ze kijken moest, maar we bleven stil staan, alhoewel er meerdere brrrs door haar lijf gingen bij extra geluidjes zoals fietsbellen, of remmen.

Na het laatste fietsertje heb ik haar weer gedraaid en zijn we achter de groep aan gaan draven. Ik weet dat ze dat heel leuk vindt. En dat was ook zo. Omdat ze niet veel conditie heeft omdat ik niet veel rijdt in de wintertijd, ben ik gaan stappen en ze was heel goed terug te nemen. Veel briesen, dus ze heeft het leuk gevonden. Dat recreatiepad heeft een zonnige ligging, dus lekker in de zon verder gestapt.

Komt er een hond aandraven. Zonder baas. Zwerfhond ongetwijfeld. Callas ziet hem en staakt. Dat vind ik altijd zorgwekkender dan naar voren wegvluchten. Wegvluchten heb ik van Bruno Marschal geleerd is maar een paar meter schrikken door de verrassing en dan kun je ze terugnemen of omkeren, klopt helemaal. Angst bouwt zich langzaam op, wordt erger en op het punt van no return, keert het paard om en vlucht dan ook weg, maar dat is veel moeilijker te stoppen. Dus ik vond het niet zo grappig.

De hond bleef midden op het pad staan, we waren er zeker 50m van verwijderd en Callas staakte dus ook. Als ik dreef deed ze een of twee stappen, van die aarzelende zweefstappen. Ook niet goed, dat is dan de voorbode van joechee we gaan knetteren. Dus vermanend en aanmoedigend gepraat, bozer gepraat, helaas al tijden geen zweepje meer bij me, en met de boze stem ging ze dan weer stappen en dat was voor de hond teveel die draaide om en vluchtte weg.

De rest naar huis, nog wat achterop komende auto's waarbij ik haar gelijk heb omgedraaid naar de auto's toe en verder alleen nog het rooster waar water doorheen stroomt, dorst, drinken, kan niet, hard uitademen, klinkt hol in die goot, oeguttogut schrik van mezelf en weer veilig thuisgekomen.

Dan was het toch weer een overwinning, toch weer fijn gereden en het is me duidelijk dat ik nieuwe ritjes toch nog maar niet moet gaan doen. De normale voor haar bekende ritjes geven al zoveel uitdaging, dat het beter is het in kleine stappen uit te breiden.

Wat ik wel leuk vind om nog even te vermelden is de tendens die de laatste maanden is ontstaan. Als ik op stal kom, dan grinniken de shetjes altijd. Shadow blijft grinniken tot het voer in zijn bak ligt. Poupetje grinnikt ook veel. Callas niet. Tenzij ze bijv met haar hoofd naar beneden staat om iets van de grond te eten, en ik haar verras en ineens voor haar sta, dan is er een grinnik. Maar steeds vaker de laatste tijd grinnikt ook zij als ik de stal inkom. Ik heb het idee dat als ik met haar gereden heb dat ze de dagen erna meer grinnikt. En ik dacht dat de vader de wens van de gedacht was bij mij, maar verdraaid vanmorgen met stal binnenkomen, zag ze me, keek me aan, had nog een hap hooi in haar mond en ik was al halverwege en ineens een grinnik. Dat is genieten! Uiteraard weet ik dat die grinnik "voer" betekent, maar toch doet ze het meer dan eerst.

Ook is ze nu al drie dagen, als eerste uit het land naar me toe gekomen. Meestal moet ik op Shadow wachten tot Callas zijn voorbeeld volgt, maar nu neemt zij het voortouw. Vind ik ook een fijne ontwikkeling. Weet niet of dit zo blijft, maar vooralsnog ben ik er blij mee.

Wel maak ik me zorgen, over haar zicht. Ik vraag me toch echt af, wat jullie in het topic ook al gevraagd hadden of ze wel goed ziet. De keuringsarts heeft uiteraard in haar ogen gekeken met een lampje en dat was goed. Maarrrr... ik heb een kat die een schot hagel ooit heeft gekregen en er is toen hagel in zijn oog beland. De dierenarts heeft het oog kunnen redden, maar het is een heel gek oog nu. Pupil is megagroot met een witte wolk erin. En hij is er blind aan. Maar zijn pupil verwijdt zich nog wel. De dierenarts heeft gezegd dat dat komt omdat de hersens de reacties van het goede oog, ook doen op het blinde oog. Dus wie zegt nou, dat die test met dat lampje van de dierenarts zegt dat ze goed kan zien. Ik bedoel ze kan bijv wel 25% met beide ogen zien, maar dat kun je dan niet meten toch?
Ik vertel het hierom, omdat ze van de week heel hard met haar hoofd tegen een paal aan liep. We kwamen vanuit het licht buiten de donkere stal in, dus dan moeten je ogen wennen aan het donker. Zij heeft natuurlijk ook al die manen nog eens voor haar gezicht hangen. En ze liep om te kijken wat er voor engs achter haar liep, niets, maar dit terzijde en ze knalt zo tegen een pilaar. Ik weet niet of het de pilaar of haar kop was die kraakte. Gelukkig had ze niets. Nu kan dit weer zo'n onhandige tinkermove zijn geweest, maar toch vraag ik me af, hoe je kunt testen of ze echt goed ziet. Als ik met mijn hand snel naar haar oog beweeg, maakt niet uit L of R, dan geeft ze reactie dat wel. Maar misschien is ze bijziend en ziet ze niet veraf of zo.

Verder lijken de luizen goed onder controle, ze jeukt niet aan haar sokken en die worden zowaar weer langer! Helaas heeft ze wel droge rasp. Tja, zo blijf je bezig.

Zijn jullie weer helemaal up to date!

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

**Geplaatst:** 02-02-18 20:09

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 02-02-18 20:09

Overgangen licht/donker en andersom zijn voor paarden lastig. Dat schakelen heeft echt even tijd nodig.
Daarnaast kan een paard geen 2 dingen tegelijk, dus als Callas en moet opletten op iets engs achter zich en waar ze heen gaat, dan kan er zeker iets mis gaan. Ik heb zo iets gehad met mijn oude pony, als die een enkel gebroken trens in had, dan was hij daar zo mee aan het klooien dat hij van elke ongelijkheid op het pad bijna op zijn snufferd ging. Ander bitje er in dat hij met rust liep en zo terreinzeker als wat.

Bayo - 01-01-1996 - 15-04-2017

“Technological progress has merely provided us with more efficient means for going backwards.” – Aldous Huxley –

**Geplaatst:** 02-02-18 23:53

Geplaatst: 02-02-18 23:53

Lastig vind ik nog zacht gezegd.

Op cursus over vervoer van dieren hebben ze aangegeven nooit van licht naar een donkere ruimte te gaan, zoals in donkere trailer, voor dieren lijkt dit net of ze botsen tegen een betonnen muur aan.
Dus niks mis met haar oogjes. Paarden zien ook heel slecht van dichtbij maar haarscherp van op afstand, zo kunnen ze je al van ver herkennen maar das ook meer op basis van je houding en gang enz.

Winter mag stillekes aan plaats beginnen maken, zo kan jij ook weer wat meer rijden.
Is het bij jullie ook zo nat?

Blossoms don't compeed one another, they just blooms.
One life, live it.

**Geplaatst:** 03-02-18 10:29

Geplaatst: 03-02-18 10:29

Overgang van licht naar donker(der) is lastig, dat klopt, maar daar kan nog wel een hoop verschil in zitten. Mijn oude merrie ging rond haar 26e echt slechter zien en toen werd het naar binnen gaan echt een punt van aandacht. Ze wist in de stal op zich uitstekend de weg, dus de stalbaas geloofde me in eerste instantie niet toen ik zei dat ze niet meer zo goed zag, tot ze een keer bij het naar binnen gaan tegen een deur opliep die normaal open stond en nu niet. Eerder zou ze die deur echt wel hebben opgemerkt (het is dan niet echt donker in de stal). Ik merkte het omdat ze met ritjes in de schemer schrikachtiger werd en ook met ritjes alleen schrok van dingen die ze vroeger al lang zou hebben gezien.

Wees consequent, maar niet altijd....
If nothing goes right, go left!

**Geplaatst:** 03-02-18 12:15

Geplaatst: 03-02-18 12:15

Je verhaal gelezen Moniek. Voor de merens geldt juist dat deze niet mag vluchten, maar de "op slot reactie" dient te vertonen zoals Callas ook deed. Dat heeft te maken dat merens met vluchten in hun leefgebied naar beneden kunnen donderen, dus hun overlevingsreactie is juist volledig stoppen. Ik laat die van mij dan goed kijken, hand in de nek en meestal gaan we weer naar paar minuten. Soms moet ik eraf. Een merens die vlucht die gaat dus echt en dat is zeer onplezierig. Bij Callas kan dit totaal anders zijn.

Ik denk dat Callas heel goed ziet. Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar met Hercule. Ik vermoed zomaar dat Callas een beetje lomp is. Dat was Hercule ook in zijn jonge jaren. Niet goed opletten, teveel met andere dingen bezig zijn en tegen dingen aan lopen, op tenen staan van mensen, soms zelf tegen mensen aan lopen etc. Nu hij oud is gebeurd dat eigenlijk nooit meer.
Ik vind Callas heel erg braaf geworden en ik vind het totaal normaal dat hij niet blij is met 50 kinderen die aan komen joelen. Zelfs met Hercule verwacht ik dat ik daar mijn handen vol aan zal hebben, omdat hij dit totaal niet meer gewend is. Haar laten kijken vind ik juist een hele goede reactie. Met mijn merens heb ik dat altijd gedaan en dat werkt goed. Zodra ze uitademen gingen we en gaan we verder.

Monique1963 schreef:
mepte gericht mijn kant op

Dat vind ik heel vervelend. Weet je zeker dat het gericht meppen is? Hercule deed dit namelijk vroeger ook, maar bij hem was het meer spel en hij had genoeg afstand. Hij mocht het niet en doet het niet meer, maar ik heb dat zelf nooit als bedreigend ervaren. Ik zie het namelijk niet als een aanval op jou, maar als een instinctieve reactie op iets dat ze niet kent. Dat laatste namelijk (slaan vanuit angst, of niet kennen vanuit instinct) heeft Polie ook gedaan in haar jongere jaren en mondeling berispen heeft het helemaal doen stoppen. Ik ben het wel met je eens dat het aangepakt moet worden.

Monique1963 schreef:
, behalve mijn boze stem.

is denk ik dus al voldoende.
Dat hinniken is zo gezellig!!

**Geplaatst:** 03-02-18 13:30

Geplaatst: 03-02-18 13:30

Ik vind Callas ook erg braaf hoor, die van mij, alletwee, vinden kinderen die gillen enz. ook helemaal niks, dan heb ik echt veel moeite om ze bij me te houden, lukt dus soms ook niet

, dus knap van jullie dit.

En wat Pien schrijft ken ik ook, Merens staat echt 'op slot' geen beweging in te krijgen, en als ze gaat, nou, dan is blijven zitten het enigste wat ik kan doen, doet ze gelukkig bijna nooit meer

, want is echt niet leuk, springt ook nog eens opzij en bokt erbij, draak is ze dan.
Maar meestal snel weer over,en soms ga ik er ook af, dan is ze braaf (meestal haha), maar meestal is ze heel dapper hoor, en heel nieuwsgierig, wil overal op af, dus haar ook kijken en dan is 't goed.

En arabier, nou als die gaat, ben je zo 2 km verder, die is zo snel, kan zo naar de renbaan, maar heel gek, ze kijkt altijd nog goed uit, hekjes en sloten, dankzij, of liever ondanks haar, nog nooit in de sloot beland.

En gericht naar je meppen?, ze zag niet dat jij in die jas zat, dus was voor je jas bedoelt en niet voor jou!.
Jullie doen het hartstikke goed $_/-\o_$ , en niet vergeten dat 't winter is, dan zijn de meeste paarden 'anders' .

**Geplaatst door de TopicStarter:** 04-02-18 17:37

Geplaatst door de TopicStarter: 04-02-18 17:37

Hi allemaal, dank voor jullie uitgebreide en ook interessante reacties. Goed jullie ervaringen ook te lezen.

Wat leuk om te lezen dat Merens hun reactie op schrik, juist stoppen is. En wat logisch ook als bergpaard. Weer wat geleerd.

Ik denk dat het groeiproces als team een heel leven lang doorgaat. Althans dat had ik met mijn vorige paard dat ik 20 jaar heb gehad.

Het zien. Ik roerde het aan omdat een verklaring voor haar blijvende angst voor het onbekende zou kunnen zijn, dat ze slecht ziet. Mijn vraag was eigenlijk hoe kun je nu testen of een paard wel of niet veraf goed kan zien?

Het meppen. Er is iedere keer een reden voor. Het was duidelijk dat ze me niet herkende en het niet begreep in eerste instantie door de lange zwarte jas. Ook nog eens grootmakend dikke jas, dus zag er vast eng uit. Dus er is iedere keer wel een "ja logisch", en het is uitlegbaar, maar ik ben er toch helemaal niet blij mee.

En even een updateje over Kabir. Staat daarnet "John" voor de poort. Met Kabir. Ik denk, nee het zal toch niet wéér zo zijn dat Kabir bij mij gedumpt gaat worden. Maar nee, John was aan het wandelen met Kabir. En sinds twee weken koopt John hooi, Kabir eet het en dat was goed te zien. John moet hem inderdaad bix voeren want je kon zijn ribben niet meer voelen! Daar ben ik heel blij mee. Zijn heupen blijven verschrikkelijk uitsteken, maar goed het is dan ook een paard van 24 of 25 en dat blijf je houden omdat hij niet beweegt verder. Hij was verder alert en wilde graag grazen in de berm. Ik kon overal voelen en het blijft een erg lief dier.

John noemt het nu toch wel "my horse". Maar de eigenaar ziet dat niet zo. Van de week was John in en uit de tuin aan het lopen waar Kabir woont en het hek bleef open staan. Komt de eigenaar de straat over rennen, schreeuwen dat John fout bezig is omdat zijn (eigenaar) paard dan kan ontsnappen. Nou heb je dan een plaat voor je kop of niet? De eigenaar heeft omdat John het vroeg 10 euro bijgedragen aan hooi. John zegt dat hij er nu 100 euro per maand instopt aan hooi en bix. Hooi kan ik me voorstellen want hij koopt kleine baaltjes bij de boerenwinkel a 6 euro per stuk. Dat gaat hard dan natuurlijk. Kabir eet in ieder geval wel hooi, in tegenstelling tot wat de eigenaar beweerde dat Kabir geen hooi lust.

John probeert zijn zoontje enthousiast voor het paard te krijgen en gaat een zadel lenen. Uiteraard zal het niet passen want met zo'n hoge ruggengraat moet je er echt een zadelmaker bij halen, maar goed voor het gewicht van een klein jochie dat wat rond gaat stappen, zal het niet zo erg zijn voor een keertje.

Kortom langzaamaan wordt het gezin er meer bij betrokken en komt er meer liefde bij kijken en Kabir krijgt goed te eten en te drinken. Dus, zou het toch nog allemaal goed komen ?

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

**Geplaatst:** 04-02-18 18:42

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 04-02-18 18:42

Callas zal je inderdaad niet herkend hebben. Ik heb het eens gehad met een hond gehad, mijn jas was doorweekt van de regen en ik had een grote regenjas van een clubgenoot geleend. Toen ik mijn hond uit de autokooi wilde halen, keek ze me al heel vreemd aan en toen ik dichterbij kwam ging ze tekeer alsof ik een vreemde was. Pas toen ik tegen haar praatte, herkende ze me. Ander had ze me gewoon gegrepen volgen mij.

Wat leuk om goed nieuws over Kabir te lezen!

**Geplaatst:** 04-02-18 21:56

Geplaatst: 04-02-18 21:56

Lees al een aardig tijdje mee en geniet van jullie vooruitgang! Vind het heel knap hoe je zo van nul alleen naar buiten gaat met haar en hoe dat nu gaat!

Heb je een speciale voerbak waar je haar in voert? Als je dat wel hebt, kan je die op een afstand zetten en zien of ze die opmerkt. Als ze dat doet ziet ze dus best goed van verre. Geen voer erin, want dan kan je nog denken dat ze op de geur af gaat...
Toch denk ik dat ze wel normaal ziet hoor, maar doordat jij haar de kans geeft alles te bekijken, dat ze dat ook doet. Dat bedoel ik absoluut niet negatief, mocht je dat soms denken, maar de gelegenheid... Geen dief in dit geval dan, maar wel een Callas die alles goed gaat bekijken.
Misschien als jij mettertijd zelf iets minder gaat zoeken wat er veranderd is dat Callas dan ook minder afwijkende dingen gaat zien. Alleen dan hebben we weer veel minder verhalen te lezen waarschijnlijk en dat zou wel weer heel jammer zijn.

Je schrijft inderdaad erg leuk, bekijkt alles van verschillende invalshoeken en dat is prima hoor!

Paarden zijn net als lucht, zonder kan ik niet leven!
Vanuit de kop van Noord-Holland: Voor info klik op: Paardentaxi Jet

**Geplaatst:** 05-02-18 08:10

Geplaatst: 05-02-18 08:10

Ben het ook met Monique eens hoor over dat meppen. Zelfs al is er een reden, dit hoort niet en ook niet naar vreemde mensen, moest ze je niet herkend hebben.
Paarden zijn zich heel bewust van hun benen en kunnen mikken tot op 10 cm met achterbenen en 2 cm met voorbenen. Dus op je tenen gaan staan is een vorm van dominantie en niet lomp. Ik zou dit niet tollereren. Ze voelen de kleinste kiezel onder hun voeten maar jouw voet niet mmmm geloof ik echt niet in.

Wist ik ook wel niet van merens en hun slot reactie.

Blossoms don't compeed one another, they just blooms.
One life, live it.

**Geplaatst:** 05-02-18 13:46

Geplaatst: 05-02-18 13:46

Fotsy schreef:
Dus op je tenen gaan staan is een vorm van dominantie en niet lomp.

Klopt, Hercule doet het bij mij nooit en bij manlief nooit meer, maar mat anderen moet ik hem echt scherp in de gaten blijven houden.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 12-02-18 13:54

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter: 12-02-18 13:54

hallo lang niets van me laten horen maar er viel ook niet veel te vertellen want het is geen gezellig weer geweest. Sneeuw, regen, hagel, koude wind of te glad door opgevroren stukken of te natte klei, geen ideale omstandigheden om lekker te gaan rijden. Gisteren was ik helemaal paraat, het was wel grauw en ijskoud, maar ok, kom ik buiten begint het te regenen. Maar vandaag hadden ze zon beloofd en die was er ook dus tijd voor een ritje. Vriendlief vond het wel leuk om mee te fietsen en rond tienen reden we weg.
Callas was hyperfris uiteraard. Wat wil je, zeker een week niet gereden, fris zonnig maar winderig weer, dus profvoetballer Callas dribbelde weer heel wat af. Daarom veel gedraafd de eerste tijd en we hadden was hoepsjes en schrikjes, en we galoppeerden een trap op ipv netjes in stap te kijken waar we onze voeten neerzetten, maar wat ik voor het eerst had, wat ik nog niet eerder dusdanig gemerkt heb is dat ze weinig stuurbaar is in draf als ze zo fris is. Ik kon haar wel bij me houden, maar sturen niet echt. Dus overgangen gaan rijden, op nageeflijkheid rijden, maar dat koppie stond er heel hoog op om alles maar in zich te kunnen opnemen. Paar keer halthouden en na laten geven, mwah... Pas na een hele steile lange helling op, waar ze uiteraard haar hoofd moet laten zakken om naar boven te kunnen, werd ze vermoeider en daardoor nageeflijker.

Bovenaan de top besloten we een pad te nemen dat we nog nooit eerder genomen hadden, dat zag er ook goed fietsbaar uit voor mijn vriend op zijn mountainbike. Daar heb ik heerlijk drie keer gegaloppeerd. Telkens even op hem gewacht, want het ging vals plat omhoog en dan weer weg galopperen. Callas vertrekt makkelijk weg van hem, dus dat is fijn. Nu was ze wel rustiger geworden, totdat wij niet zagen wat er aan de hand was, ze heel nerveus werd. Ze liep maar te draaien en naar het dal onder ons te kijken en toen zagen wij het ook, we hadden met galopperen twee reeën opgejaagd en die sjeesden onder ons langs voor ons uit. Daar werd Callas helemaal onrustig van, als in ik wil nu weg ik vind ze eng. Toch gewoon doorgereden uiteraard en toen ze eenmaal niet meer hoorbaar waren voor Callas, kalmeerde ze weer.

Het pad was eerst een auto breed, toen een quad, toen een crossmotor en toen was er niets meer. Ja een wildspoor. Om nou dat hele eind terug te gaan... En omkeren met een vluchtig paard vind ik ook niet zo'n goed plan. Dus sluipdoor kruipdoor tussen bramen door. Voor mij nog wel redelijk te doen, maar voor fietsvriend niet zo handig. Toen werd het pad weer breder en hield het op. Potver. Wat nu. We besloten dan dwars door het bos naar de top terug te gaan en dan het pad weer op te zoeken. Superzwaar is dat natuurlijk zeker met een fiets aan de hand en die over omgevallen bomen moeten tillen, maar vanaf de top konden we wel zien waar we waren, want dat was nog maar de vraag. We konden een minismalwildspoor zien lopen dat weer bij het pad waar we eerst reden uitkwam. En dan is Callas zo braaf. (als ze niet schrikt) Netjes wachten als ik allerlei buktoeren moet uithalen om onder bomen door te gaan, braaf rustig over omgevallen boom stappen, ze kijkt ook best goed waar ze haar voeten neerzet, kortom dat is echt een genot om dan met haar samen te werken.

Weer terug op het pad, was het op het punt waar ze de zenuwen had gekregen van die hertjes en dat was ook nu weer zo. Inmiddels sloeg de kerkklok 11u dus we waren al langer onderweg dan ik sinds lang gedaan heb. En we wisten niet waar we waren en hoe we thuis moesten komen. We konden uiteraard de weg die we genomen hadden weer terugnemen, maar dat vond mijn vriend erg saai. Callas begon moe te worden dat kon ik goed merken, de lol was er af voor haar. Het was daar ook erg ijskoud in de schaduw van de bossen. Ze was op haar hals en borst doorweekt, niet van inspanning denk ik maar van spanning.

We beredeneerden dat een ander pad waar kennelijk regelmatig auto's reden wel bij de bewoonde wereld zou uitkomen, dus die weg gevolgd. Wat we al vermoedden klopte hij kwam uit op de D64 dat is een drukke provinciale weg. Dat vond ik niet zo grappig. Dus zijn we schuin overgestoken naar een vakantiecentrum want daar kom ik aan de andere kant altijd langs en ik heb wel eens gekeken of ik de beek over kon steken naar dat kamp om zodoende het bos op de berg waar we nu vandaan kwamen te kunnen bereiken.

Maar dat vakantiecentrum is verboden toegang voor onbevoegde Calassen, dus dat zat me niet lekker, maar een paar km langs die prov weg rijden zag ik ook niet zitten ondanks dat ik begeleiding had met vriendfiets. Op het kamp werkt een buurmeisje en zij zag ons vanachter haar bureau en we hebben aan haar gevraagd of we door mochten rijden en of we over de beek konden. Ze vond het best (een paar medewerkers die we later tegenkwamen vonden het niet best, maar ja) en zo zijn we gaan avonturen om te kijken of we ergens de beek over konden. Er is een betonnen brugje, heel smal en wel 1.50 boven het niveau van de beek en mijn vriend vond dat ik daar wel over kon. Maar ik wilde die gok niet wagen. De reling van de brug is weg en daarvan staan alleen nog maar de ijzeren staanders van betonijzer. Dat vind ik gewoon veels te link. Als ze schrikt kan ze of van dat brugje afspringen, zich ervanaf verstappen en eraf vallen of lekker in zo'n ijzeren pen blijven hangen. De oever was te steil naar beneden dat wilde Callas zelf niet doen. Ik denk dat dat wel gekund had en als ik alleen was geweest was ik blijven aandringen en drijven, maar met een wat ongeduldige fietsvriend hebben we het vakantiekamp weer verlaten en zijn toch over de drukke weg teruggegaan.

Ik heb dan links gereden dus tegen het verkeer in en mijn vriend reed dan rechts naast me zodat tegemoetkomende auto's ver om ons heen moesten. Het zijn ook niet de tegemoetkomende auto's die spannend zijn, maar het verkeer dat van achter ons kwam. Vooral groot wit is toch wel een schrikje waard. Ik ben bewust niet gaan draven op die weg, maar blijven stappen, om haar niet de indruk te geven dat het iets is waarvoor je weg moet rennen. Zo zijn we uiteindelijk na 2u stappend thuisgekomen, met een doodmoe paard, een verkleumde Mo en een vriend met spierpijn...

Maar alweer heb ik heerlijk gereden en nu staat ze lekker op stal even uit te rusten en hooi te eten en dan zo lekker in de zon naar buiten.

Over op je tenen staan. Uiteraard voelt een paard dat hij ergens op staat, want inderdaad zijn zolen zijn heel gevoelig. Maar hij kan niet beredeneren dat hij op jouw tenen staat. Immers, als een ander paard op zijn hoef gaat staan, dan voelt hij dat niet als pijnlijk. Vice versa als hij op een ander paard zijn hoef gaat staan, dan is er niets verloren, niemand heeft pijn. Dus een paard kan niet bedenken dat als hij op jouw voet staat dat dat jou pijn doet. Voor hem is jouw schoen gewoon een steen die onder zijn hoef ligt. Dus dat hij niet begrijpt dat hij zijn voet van jouw teen af moet halen dat kun je hem niet verwijten vind ik.
Maar wat hij wel kan leren is dat hij respect voor je moet hebben en dat hij niet zomaar dichterbij mag komen. Verder is het aan de mens om altijd te blijven opletten. En jodpurs met stalen neuzen dat helpt. En mocht het gebeuren dat hij toch op je voet gaat staan, dan heeft duwen niet altijd zin. Tenzij je hem met kracht van je voet afgeduwd kan krijgen. Maar druk geeft meestal tegendruk en dus meer gewicht op jouw voet.

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

**Geplaatst:** 12-02-18 14:11

Geplaatst: 12-02-18 14:11

Wouw wat een avontuur weer. Zij gaat echt heel erg goed hoor Mo!! Doe je mannetje maar eventjes masseren. Dat heeft hij wel verdiend!

Monique1963 schreef:
Over op je tenen staan. Uiteraard voelt een paard dat hij ergens op staat, want inderdaad zijn zolen zijn heel gevoelig. Maar hij kan niet beredeneren dat hij op jouw tenen staat. Immers, als een ander paard op zijn hoef gaat staan, dan voelt hij dat niet als pijnlijk. Vice versa als hij op een ander paard zijn hoef gaat staan, dan is er niets verloren, niemand heeft pijn. Dus een paard kan niet bedenken dat als hij op jouw voet staat dat dat jou pijn doet. Voor hem is jouw schoen gewoon een steen die onder zijn hoef ligt. Dus dat hij niet begrijpt dat hij zijn voet van jouw teen af moet halen dat kun je hem niet verwijten vind ik.
Maar wat hij wel kan leren is dat hij respect voor je moet hebben en dat hij niet zomaar dichterbij mag komen. Verder is het aan de mens om altijd te blijven opletten. En jodpurs met stalen neuzen dat helpt. En mocht het gebeuren dat hij toch op je voet gaat staan, dan heeft duwen niet altijd zin. Tenzij je hem met kracht van je voet afgeduwd kan krijgen. Maar druk geeft meestal tegendruk en dus meer gewicht op jouw voet.

Je verhaal klinkt logisch. Maar geldt niet voor Hercule. Hercule trekt gelijk zijn voet terug als ik au of op een ander manier uitroep als hij me pijn doet. Dit geldt ook als hij per ongeluk op mijn vingers lijkt te bijten. NOg nooit heeft hij door gebeten. Nog nooit heeft hij bij mij zijn gewicht zwaar gemaakt op mijn voet. Bij mijn dochter deed hij dat wel en als hij de kans kreeg regelmatig. Pure dominantie en haar niet accepteren.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 12-02-18 14:24

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter: 12-02-18 14:24

Hi Pien, ben ik met je eens, een gil van au, doet paarden van je wegstappen. Net als een boze au. Dat begrijpen ze heel goed. Ik weet alleen niet of ieder paard de relatie legt tussen jouw teen en die au.
Callas was in het begin verschrikkelijk lomp en vertoonde veel dominant gedrag wat de lompheid nog eens in de hand werkte en ze ook meermalen mijn ruimte binnenkwam en ook op mijn voeten is gaan staan. Aan het binnenkomen van mijn ruimte, daar hebben we veel aan gewerkt en daar zijn we nu wel uit. Wel vind ik nog steeds dat ze sneller kan reageren op mijn verzoeken of commando's, maar we komen er wel...

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

**Geplaatst:** 12-02-18 14:29

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 12-02-18 14:29

Ha Monique, fijn dat je weer kon rijden en ons weer leesvoer geeft! Klinkt als een best avontuur, ik doe het je niet na!

**Geplaatst:** 13-02-18 12:41

Geplaatst: 13-02-18 12:41

Zo het is een lang ritje geworden voor jullie allemaal.
Heel herkenbare delen zitten erin

.

Ik ben ook vaak de weg kwijt en ben dan daardoor n uur langer onderweg.
Mijn paard is het inmiddels gewend

. Ik vind het altijd leuk om weggetjes in te gaan waar ik nog nooit ben geweest.

Fijn dat jullie veilig zijn thuis gekomen!

**Geplaatst:** 13-02-18 13:47

Geplaatst: 13-02-18 13:47

Ik vind dat zelf ook altijd leuk om te doen, maar ik check altijd even op de endomondo app het kaartje om te zien hoe ik gereden ben en waar ik dan ongeveer uitkom... Heel handig. Ik weet alleen niet of dat ook in Frankrijk werkt en zeker in beboste gebieden werkt hij wellicht niet heel secuur? Anders kan ik het echt aanbevelen :-)

Wie is er online