Geplaatst Eigenlijk weet ik niet eens of dat wel in woorden te beschrijven is. Alleen al als ik terug denk kan ik nog huilen.
Januari/februari:
Orion had met kerst voor het eerst sinds hij bij ons was koliek gehad. Hier herstelde hij maar langzaam van. Winter is totaal ons ding niet en we doen ons best om hem op gewicht te houden. Maar hij is de clown zoals altijd. En dan kwam goed ten pas als je een camera bij je heb.
Maart/April:
Orion wil toch niet echt aansterken. Blijft schraal en loopt niet geheel rad, maar ook niet kreupel. Tandarts, zadelmaker, dierenarts en fysio komen er bij. Oefeningen gehad en aangepaste training, maar ondanks dat hij het heerlijk vond om te lopen bleef je er toch wat aan zien. Het plaatje klopte niet.
Dan neem je het besluit om naar de kliniek te gaan. Veder onderzoek wat mijn ventje nou mankeerde. Dat gaf helaas de uitslag die we totaal niet zagen aankomen. Beginnende spondylose, een pees die oud en versleten was en natuurlijk zijn schraalheid. Conclusie, nooit meer rijden.
.Daarnaast zag de arts nog wat anders zorgwekkends, maar daar moest de bloeduitslag nog op wachten. Hij zou pijnstilling krijgen en moest aangekomen zijn als we terugkwamen. Met de pijnstilling was hij geluk het zelf, al kwam zijn joligheid niet al te best ten goede tijdens onze wandelritten.
Met afbouwen ging het mis, mijn moeder en ik werden uit ons bed gebeld dat Orion niet meer wilde eten. We zijn gelijk gaan inladen en naar de kliniek gegaan. Daar konden ze niet veel vinden, alleen dat in zijn bloed toch wel waardes uit voort kwamen die op een tumor wezen. Daarnaast was hij weer extra afgevallen. Totaal foute boel en hij moest een nacht blijven ter observatie
En dan thuis... Dan breekt je hart, want onbewust weet je al welke keuze je moet gaan maken.
Je wil scheeuwen, je wil vechten en alleen maar huilen. Want wat moet ik toch zonder mijn grote vriend? Hij mocht nog niet gaan, we waren nog niet klaar. We zouden nog zo veel avonturen beleven. Zo veel leuke dingen doen. Al moest ik nog 10 jaar naast hem lopen!En je moet eerlijk zijn.
Eerlijk zijn... terwijl ik daar, met mijn moeder en vader huilend bij de arts staan. Die zelf al zei dat ze wisten dat het niet in lever, nier, long zat. Maar waar dan wel. En dat ze met alle interesse echt willen gaan zoeken naar de tumor, maar dat ze er niks aan kunnen veranderen.
Getroeteld, gewassen en volgestopt met allerlei lekkers. De hele dag gehuild terwijl hij dan zijn neus tegen mij aan drukte. Geen moment week hij van mijn zijde tot het avond werd. Hij is rustig ingeslapen en dan ga je met een lege trailer en een zakje met staartharen naar huis. Savonds de vorige eigenaar een bericht gestuurd en samen huilend aan de telefoon gehangen, wat kan een paard mensen toch raken.
I'll be with you, I'll be waiting for you
On the other side, on the other side
And the winds that blow they'll guide you home
Get you through the night, get you through the night
It will all be right ~
Orion heeft 19 jaar mogen worden. Waarbij hij naast leerpaard mijn grootste maatje was.
[IM] Zo snel kan het dus gaan, vaarwel Orion.
Mei/Juni:
En dan.. Dan kom je tot de conclusie dat je grote alles weg is. Je voelt je leeg en het lijkt net alsof er buiten de enkele dingen om niks meer de moeite waard is om uit je bed te komen. Trouw ging ik nog elke avond naar stal. Want zoals Orion savonds altijd een nachtkus en wat slobber kreeg, kreeg zijn buurvrouw ook altijd wat lekkers.
Toen kwam ook het besef dat mijn moeder en ik niet paardloos wilde blijven. Hoeveel pijn het ook deed en voelde als verraad richting Orion wilde ik toch wel gaan oriënteren op een nieuw paard. Stiekem eens kijken op marktplaats. Maar "niks" voldeed een 2de Orion vinden gaat niet.
Paardenkennissen op de hoogte gebracht van onze beginnende passieve zoektocht. En al snel volgde er een foto die ons wel aansprak, veelste snel. We moesten nog rouwen, maar zijn na een paar weken toch gaan kijken.
En daar sta je dan, voor een jong dier dat nog niet heel veel kan en ook nog eens hengst is.
Oeps! Maar het klikte en we hebben er een paar keer onder gekeken of er echt wel ballen onder hingen. Nadat hij gekeurd was is hij gelijk doorgegaan naar de kliniek voor castratie.Een quote: die ineens heel veel te zeggen had. Een rare twist van het lot? Ik weet het niet. Maar kennelijk moest het zo zijn.
_Tristan schreef:Orion was een paard waar veel andere paarden veel van konden leren, een echte gentleman. Dat was al meteen duidelijk bij iedere meeting.
Lieve Lizette heel veel sterkte.
Gelukkig heeft Orion een geweldige tijd met jou gehad.
[ [url=m/FZwlbm.jpg]Afbeelding[/url] ]
Gentleman
Gameboy X Ed King Hill NH
~NRPS
~6 juni 2010
Na zijn castratie mocht hij 3 weken logeren op een ander adres en bijkomen van zijn schraalheid, want de stal waar ik met Orion heb gestaan moest nog het 1 en ander in orde maken. Maar een jong dier de trailer in krijgen terwijl je elkaar nog niet zo goed kent?
Tja, we hebben het halve terrein gezien voordat de dierenarts met een oplossing kwam.De eerste 3 weken op het logeer adres zijn we vooral bezig geweest met basisdingen. Volgen, stilstaan, voetjes geven en beginnen met het trailerladen. En met wat overtuigingskracht(prijzende woordjes), beloningen(snoep/gras) en een hoop geduld(heeeel veel geduld) was trailerladen binnen een paar keer een eitje.
Onderonsje met mijn moeder:
De verhuizing naar onze huidige plaats was dus ook zo gedaan. Al vond meneer het wel weer spannend, zo andere omgeving.
Juli/Augustus:
En dan word het tijd om een slungelpupy langzaam aan te trainen. Met veel begeleiding af en toe onder het zadel, longeren en de eerste meters buiten wandelen. Helaas weinig foto's. Maar wel 2 vergelijk foto's juli en augustus.
September/Oktober/December:
Gentle is wel een stuk onhandiger dan dat Orion is geweest. Alleen al in de eerste maand heeft hij meer kleine hechtingen gehad als Orion in de bijna 5 jaar! Niet erg voorzichtig met zichzelf helaas. Maar wel een heerlijk dier om mee te werken. Soms bezorgt hij me grijze haren en hartverzakkingen als hij in volle vaart de paddock door scheurd.
Het is geen Orion, het zal ook nooit een Orion worden. Dit is een Gentleman die zijn eigen plekje in mijn hart aan het veroveren is. En dit jaar toch weer met een lach op mijn gezicht gaan afsluiten
