Geplaatst 
We gaan even terug in de tijd, ik was 9 jaar en had een goed rapport en mocht eindelijk manege lessen gaan volgen. Een jaar later kreeg ik een eigen pony, een Welsh pony genaamd Rezie, zonder paspoort want die waren de vorige eigenaren kwijt geraakt. Zij was mijn aller eerste eigen pony. Na twee jaar kreeg mijn vader ook het paardenvirus en kocht hij een trekpaard, nu 4 jaar later heeft hij er twee en ben ik na Rezie ook in het bezit van een shetlander.
Maar na die 6 jaar geluk en blijdschap zou het niet raar zijn dat er ook minder leuke momenten zouden aanbreken. Mijn pony werd zwaar hoefbevangen. Dit was zelfs zo erg dat ze bijna niet meer op haar benen kon staan. Toen dit eenmaal weer voorbij was kreeg ik als gevolg te horen dat Rezie maar liefst 10 jaar ouder was dan ons was verteld. Rezie was geen 17, maar 27 jaar oud. dit was een erge schok voor mij en als gevolg (en het weer terug keren van de hoefbevangenheid) ging ze op vervroegd pensioen.
Op het moment gaat het slecht met haar. Uit een bloedtest is gebleken dat ze de ziekte van Cushing heeft. Daarnaast is ze half blind en is ze erg gevoelig voor hoefbevangenheid, dus staat ze elke dag maar 1 uur in de paddock en de rest stal rust. Dit doet haar echter wel heel goed, maar dat kan misschien ook door de medicatie komen.
Nu heb ik al een paar maanden niet meer paardgereden en ik moet eerlijk zeggen dat het echt elke dag aan mij eet dat ik die mogelijkheid niet meer heb. Ik heb een tijdje geprobeerd om op een van mijn vaders trekpaarden te rijden, maar er is geen klik en toch lijkt mijn vader het niet te begrijpen waarom ik niet op zijn paarden wil rijden. Trekpaarden zijn niks voor een meisje die sportpony's heeft gereden. Ik vind het super leuke dieren, maar als ik op ze rij mis ik echt een hoop en erger ik me compleet aan het paard, wat natuurlijk oneerlijk is naar het paard toe. Een nieuwe pony of terug manege lessen nemen word het ook niet. Ik zie dus geen andere optie dan als compleet (tegen mijn wil in) te stoppen met paardrijden. Dit is bij mij echt ingeslagen als een bom en ik weet moeilijk wat ik met al die vrije tijd moet doen. Al die 6 jaar deed ik niks anders dan trainen, buitenritten en wedstrijden. Nu ben ik zelfs niet alleen gestopt, maar krijg ik opeens ook extra veel verantwoordelijkheden.
Ik weet niet precies wat te doen met deze situatie.. daarom hoop ik misschien wat verhalen of ideeën van anderen te horen. Bedankt voor het lezen van dit forum en nog een fijne avond!
Liefs Jill
