Geplaatst 
Omdat Jody inmiddels 23 is en ze de laatste tijd steeds wat kwaaltjes heeft, denk ik er steeds vaker aan dat zij er straks ineens niet meer kan zijn. Ze heeft natuurlijk niet het eeuwige leven, al voelt dat eigenlijk wel zo. Ik zou namelijk niet meer weten hoe het was voordat Jody bij ons was.
Het leek me dan ook een goed moment voor een ode (met foto's) aan Jody hier op bokt dus deze is voor haar, voor mijn leerpony toen ik 9 was. Mijn "juf", mijn grootste vriendin en soms mijn vijand. Zij die zo nobel was om mij (en vele anderen) op haar te laten rijden en daarvoor in ruil alleen maar een knuffel, wat eten en een stalletje hoefde om in te slapen.
Zij waar later de mijn leskindjes om vochten in de les en zij die niet alleen mij, maar ook tientallen andere kinderen heeft geleerd om dapper te zijn en tegelijkertijd zelfverzekerd en rustig.
Zij is de grote schat die mij en zoveel anderen meenam naar hun eerste wedstrijd en meenam over de eerste hindernissen. Zij is de pony waar iedereen gek op is!
Het maakte me weleens verdrietig als er kinderen niet op haar wilden rijden, omdat de les ervoor niet goed ging. Als ze verkeerd werd begrepen. Zij is degene aan wie ik zoveel te danken heb, omdat ze zo'n groot hart heeft en zoveel heeft te geven.
Jody heeft haar pensioen dik verdiend. Aan haar heb ik, en heel veel anderen, veel te danken. Zonder haar zou ik niet zijn waar ik nu ben, en zou ik niet de mogelijkheden en het vertrouwen hebben dat ik nu heb.
Bedankt lieve Jody!
Binnenkort maar 's foto's maken 
