Geplaatst 
). Ik ben een aantal paarden gaan kijken en toen zette de staleigenaar een merrie op stal, mijn eerste indruk (lang leve de bokt geschiedenis): Eerste indruk was goed, attent en lief! Uit de stal gehaald, dat beest kan lopen en springen!!! Geweldig! Mooi koppie erop, erg nieuwsgierig maar wel lief! Daarna erop, nou in stap ging het wel lekker, in draf was het wat onwennig. Veel aandacht voor der omgeving maar ondertussen ook wel voor mij. Ze begon op het laatst lekker te lopen. De galop wilde nog niet echt, maar dat hoeft ook niet. Uiteindelijk hebben we haar twee weken op proef gehad waarin ze super braaf was. De klik met het rijden was er niet, maar verder werd ik stapelverliefd en we besloten er voor te gaan. Op 16 september 2005 werd ze goed gekeurd en werd ze van ons
Waar het in de proeftijd zo goed ging begon de ellende daarna pas echt. Al snel kwam ze regelmatig omhoog, liet ze zich op haar rug vallen (aan de hand, maar ook onder het zadel) en gingen we met 4 benen van de vloer door de lucht. Ik zocht een paard met karakter en die had ik gevonden, dat was wel duidelijk...
Ze moest nog veel leren dat was duidelijk. En we hebben een hele lange weg samen bewandeld. We zijn gaan longeren, gaan grondwerken en ondertussen hebben we door getraind onder begeleiding van diverse mensen.
Het was een grote strijd, maar ergens was ik stapel verliefd op haar en dat gaf de kracht om door te zetten. Er waren dagen dat het prima ging, maar er waren ook weken dat ik huilend thuis zat en ik me geen raad meer wist. Uiteindelijk was het bezoek bij Eric Laarakkers onze laatste redding, daarna moest het een heel stuk beter gaan, anders was het klaar voor ons als combinatie. Gelukkig vonden we elkaar meer en meer daarna.
In het rijden probeerde ik zoveel mogelijk af te wisselen om zowel haar als mijn eigen aandacht er bij te houden. In 2007 gingen we naar een nieuwe stal, maar ook daar hebben we nog veel afgezien met haar.
De afwisseling die we thuis hadden, zochten we ook steeds meer op wedstrijd op. Zo reden we af en toe een dressuurwedstrijdje, sprongen we regelmatig en reden we een paar endurance wedstrijden. In 2008 kwamen we in aanraking met de SGW en dat werd onze nieuwe hobby.
In 2009 kreeg ik een e-mail of ik de eigenaresse van Tenuta was. Opeens bleek Tenuta een zoon te hebben die we toen een aantal keren hebben bezocht. Erg leuk om herkenningspunten te zien. Later kwamen we hem vaak tegen tijdens de SGW-wedstrijden. Het is erg leuk om te zien hoe goed Zhivago het doet.
In 2010 ging ik op kamers en Tenuta ging met me mee. We stonden een paar kilometer van de Loonse en Drunese duinen af, dus daar waren we regelmatig te vinden.
Eind 2011 gingen we weer naar huis en konden we de trainingen en wedstrijden weer serieuzer oppakken.
Het crossen werd ons hoofddoel en de endurance zette ik op een lager pitje.
Helaas kwam er in mei 2013 een vervelende peesblessure voorbij. Toen leek alles voorbij (volgens de dierenarts kon ik haar beter afmaken, want dit had geen zin meer). Maar dat wilden we niet geloven en na een half jaar stappen bleek ze helemaal genezen en mochten we langzaam weer opbouwen
En wat waren we gelukkig toen we in 2014 weer op pad mochten! In die periode verhuisden we terug naar Brabant en maakten we vooral heel veel lol. We genoten onwijs van de dingen die een jaar eerder zo ver weg leken.
2015 begon goed. De eerste cross voelde ze goed aan, ondanks het bagger weer en de bagger bodem. Maar... aan dat goede gevoel kwam snel een einde. Al vanaf begin februari twijfelde ik. Ik voelde iets in de rechter galop, maar niemand zag er iets aan. Ik heb er diverse mensen bij gehad om haar lichamelijk te checken, maar er kwam niks concreets uit waardoor we door gingen. Om een lang verhaal kort te maken; Nuut heeft artrose, er is een ring van bot gevormd boven de kroonrand van 1 van haar achterbenen en daardoor heeft ze lange tijd last van ontstekingen gehad. Ze werd afgeschreven door onze dierenarts en uiteindelijk zijn we in België bij een gespecialiseerde kliniek geweest waar ze is behandeld (tildren infuus, 6 weken ontstekingsremmers, gewrichten ingespoten). In hele kleine stapjes zijn we aan het opbouwen en het is de vraag hoe ver we nog komen. Het zal in elk geval nooit meer hetzelfde worden.
Wat ben ik blij dat we Nuut nog hebben, ondanks alle adviezen dat we haar moesten verkopen. We hebben hele diepe dalen gezien, maar we hebben ook heel veel mooie momenten gehad. Het is in 10 jaar nooit saai geweest. Ze was het karakter paard dat ik zocht en ze heeft me zoveel geleerd, zowel qua rijvaardigheid als qua mentale veerkracht. Dit is een paard als geen ander, zo speciaal
Ze heeft veel personen angst aangejaagd, maar ze heeft ook veel harten gestolen.De kans is groot dat onze wedstrijdscarrierre blijft steken waar hij nu is (Dressuur: B + 6, Springen: M + 1, SGW: L + 4, Endurance: Klasse III startgerechtigd! (Goedgekeurde km's: 372)), maar wat ben ik blij dat ze er nog is en dat ik elke dag van haar lieve karakter mag genieten.
Lieve Nuut, op naar de volgende 10 jaar. Ik hou van jou
En ook de groei die jullie hebben doorgemaakt is mooi te zien zo. Jammer dat er zo'n abrupt einde aan de wedstrijden is gekomen, met zo'n dier kun en wil je natuurlijk nog veeeel verder 
Maar ze is er nog! Geniet van haar! 
