Geplaatst Ze zou een E-pony worden en later een schimmeltje, ik heb een hekel aan schimmels maar Queeny nee, zo zie je maar kleur zegt niets! Ik genoot van elk moment met haar, eindelijk had ik weer een eigen paard die NIEMAND mij nog zou afpakken.
Afbeelding Toen het koud werd kreeg mevrouw een dekentje, Queeny met een steentjes halster kon dus niet achterblijven met een roza Amika deken
Queen en ik waren ontzettend happy met elkaar. Tot de dag dat ik het zo druk had met mijn werk en ik 1 dag oversloeg om naar haar toe te gaan. De dag dat ik bij haar kwam voelde ik aan alles dat er iets niet oké was! Toen ik aankwam keken de tinkers en Queen niet naar mij, huh? mijn auto is toch eten. Toen ik uitstapte liepen de tinkers weg, maar Queen niet, zij lag en kon niet meer opstaan. Nee toch? Wat is er aan de hand!? Toen ik naar Queen keek zag ik dat heel haar achterbeen onder het bloed zat, ik kon op haar bot kijken. Tranen in me ogen, wat is er gebeurt!!!!???? Al snel kwam de politie naar me toe (wij staan naast een politiebureau) en vertelde mij dat alles luidde op een mishandeling. NEE niet mijn Queeny!!!!! De dierenarts erbij en ze zou eigelijk naar de kliniek(utrecht) moeten omdat het er zo heftig uitzag maar uit eindelijk werd besloten om haar zo te behandelen. Queen werd maar niet beter, de dierenarts zei dat ik serieus na moest gaan denken over de toekomst van Queeny, omdat het er waarschijnlijk niet goed uit zag voor haar, ze zou nooit meer beter worden. Nee nee nee dat mag en kan niet, niet mijn Queen!!!! De dag dat de dierenarts haar kwam beoordelen liep ze ineens!?!? Voelde ze mijn kracht naar haar??? Sinds die tijd knapte ze uit het niets op, we hebben 2,5 in het verband gestaan en daarna nog een maand wild vlees weg moeten laten snijden. Qtje werd beter maar zou een recreatie paard worden. Ik had haar eigelijk gekocht dat we samen "groot" zouden worden.
Ik zat wat te neuzen op marktplaats en kwam daar een haflinger tegen die ze wilde ruilen. Ik voelde me direct aangetrokken tot het paard op de foto's, ja ik ging mailen! Toen ik een reactie terug kreeg deed ik het bijna in me broek!!!! Waaaaaaa nee dit wil ik nieeeeeettt!! Maar toch besloten om te gaan kijken bij haflinger Marnix. Vanaf het moment dat ik hem zag was ik meteen verliefd, hij was precies wat ik zocht, ge-wel-dig!!!! Het was daar een waar goudplekje voor elk dier!! Zij bij Queen wezen kijken en die vonden ze ook leuk. De ruil ging door!!! Queeny heet inmiddels Aagje en had het niet beter kunnen treffen, ik ben nog elke dag enorm blij met de ruil. Aagje heeft het als god in Frankrijk samen met een trekpaard. En Marnix...
Tja Marnix is de "liefde van me leven". Hij is gewoon geweldig, we zijn een hecht team en ik zal hem nooit van me leven meer willen missen. Marnix was 20 jaar toen ik hem kreeg en inmiddels 21. We hebben al veel samen meegemaakt maar alles heeft ons sterker gemaakt.
Ik heb een 21 jarige haflinger die enkele weken geleden is mishandeld. Ze hebben hem vast gebonden aan zijn neus en toen iets aan zijn achterbenen willen doen. Doordat hij waarschijnlijk heeft geschopt hebben ze hem op zijn neus geslagen of hard aangetrokken en was zijn neusje gebroken. 2 dagen later kreeg hij hele erge ontsteking aan zijn achterbenen. In Juni brak Marnix zijn been en was net eindelijk opgeknapt, zijn peesschede is gerafeld en heel zwak. Dus die ontsteking was erop of eronder, als die naar binnen zou slaan zou ik mijn aller beste vriend kwijt raken. Gelukkig heb ik zo'n sterke jongen dat hij die ontsteking heeft overwonnen met de nodige medicijnen en zijn zijn beentjes weer helemaal oke! Alleen hij heeft er zon enorme klap van gehad dat hij daardoor van slag was, arm dier. In Augutus is Marnix zijn aller beste vriendje overleden op een vreselijke manier, vanaf die tijd is Marnix zichzelf niet meer. Dus ik heb vorige week een osteopaat laten komen. Hij heeft het overal moeilijker mee als ik dacht, NOG moeilijker! Alles in zijn lichaam zat zowat vast en had enorm veel stress. Nu is hij weer lekker los en zijn wij oefeningen aan het doen en ik zie hem elke dag weer meer opknappen, echt geweldig. Ben die osteopaat zó dankbaar! Dus nog eventjes en we zijn weer de oude! Maar door zijn zwakke been ben ik wel enorm voorzichtig met duinzand, tot nu toe nog niet met hem naar toe gegaan omdat ik dat een beetje eng vind.
Na alle fijne en ook verdrietige momentjes die we hebben meegemaakt, kwam in April het nieuws wat alles liet veranderen. Marnix viel in een heel korte periode erg veel af, en kreeg bloedneuzen. Niet lang hoeven nadenken en de DA laten komen. Hij schrok enorm van zijn gezondheid en we zijn direct gestart met allerlei onderzoeken. Na een dag kreeg ik de uitslag al. Marnix is ziek... Met daarover heen nog eens bloedwormen en vreselijke bloedarmoede. De wereld viel even onder me vandaan, niet weer niet Marnix. Ik kreeg dit te horen 3 dagen voordat ik op vakantie ging, vreselijk. We hebben meteen actie ondernomen en een plan van aanpak gemaakt. Marnix moest iedere dag medicijnen krijgen. Mijn super fijne verzorger heeft in mijn vakantie elke dag heel goed voor hem gezorgd en zijn medicijnen gegeven. Elke dag op vakantie was een drama, wat miste ik hem en wat maakte ik me zorgen.
In mijn vakantie tijd werd hij alleen maar slechter en slechter. Ook na een dierenarts bezoek kreeg ik op vakantie een mail dat wanneer ik thuis kwam ik direct een afspraak moest maken. Daarbij dat zijn bloedwaardes nog slechter waren geworden. Vreselijk zo ver weg. Toen ik thuis kwam meteen een afspraak gemaakt, en weer bloedprikken en een lichamelijk onderzoek. Alles leek goed te klinken, maar weer gaven zijn bloedwaardes anders aan... Marnix knapte ondanks dat beetje bij beetje op. Hij kwam langzaam wat aan, en was weer blij als ik in de wei kwam. Langzaam begon hij ook weer zijn voer te beschermen. Yessss, zijn bloedwaardes bleven gelijk. Al weet ik dat het niet goed zit. Met alle liefde die ik in me heb zorg ik nog steeds elke dag voor hem. Heel veel verdriet gehad, en nog vooral als ik zie dat hij een mindere dag heeft. Maar ook zie ik dat hij toch happy is als hij me weer ziet en als we lekker een eindje gaan wandelen samen.
Over twee weekjes gaat hij naar een andere stal, waar hij lekker uit mag rusten, heerlijk dicht bij mij in de buurt! Ik vind het heel spannend omdat hij weg moe bij zijn twee vriendinnen.
Al met al, dit is een vreselijk rommelig verhaal.... Ook op mijn werk hebben ze de nodige stress en verdriet meegekregen. Mijn collega is een fotograaf en wilde mij een mooie herinnering bezorgen. Gezien Marnix langere tijd de energie niet had, heb ik dat uitgesteld. Maaaar gisteren zijn we op pad geweest voor de shoot. En wat zijn het prachtige foto's.
Hij de koning, ik de indiaan.
Ik op zijn rug, hij op zijn tenen staan.
Mijn droom foto, meneer kan zich nog wel goed uitsloven.
Ik ben zo blij met mijn foto's, en ben de fotograaf voor eeuwig dankbaar:-)
Hopelijk komt hij er snel bovenop. Foto's zijn erg gaaf geworden! Die laatste foto zou ik laten uitvergroten als ik jou was 
