Nee, ik heb me voorgenomen dit jaar nou eens nergens meer de pest over in te hebben/krijgen, maar als er iets is naar oplossingen te zoeken. Hoe het dan wél zou kunnen lukken allemaal.
Nou zit de wind me momenteel ook eindelijk eens mee: eind deze week naar Dobermannpup kijken en een teefje uitzoeken (dat komt dan ergens begin februari), werk zat (afleiding), Khavanna die weer knots doet en dús blijkbaar weer lekker in haar vel -en hoeven - zit (mocht vandaag niet want weide was keihard bevroren; voorgenomen rodeo dus verboden... ze hield er nog meteen mee op ook, hahaha), paar serieuze levens-problemen waar ik mee zat beantwoord gekregen, bleken dus allemaal oplosbaar, aanpakbaar, of alleen in mijn hoofd te zitten.
Tsja de mens lijdt het meest door het lijden dat-ie vreest...
De zon schijnt, ik zit goed in m'n vel en voel me voor het eerst in tweeënhalf JAAR (!) weer mezelf. Met energie, optimisme en aanpaks-instelling en al.
Het lijkt verdorie écht eens een beter jaar te worden.
Het heeft allemaal al veel te lang aangedreind, maar het lukte me maar niet - hoe ik het ook probeerde- om me er bovenuit te worstelen. Het leek wel of ik fysiek en mentaal in drijfzand vastzat.
Ik wil de afgelopen 2,5 jaar liefst vergeten, en naar de toekomst kijken.
Het leven is NU.
Laatst bijgewerkt door terpentijn op 08-01-18 14:10, in het totaal 1 keer bewerkt