Geplaatst Gaspard, is een draver, van inmiddels 26 lentes jong.
Meneertje heeft artrose maar heeft met zijn 20 jaar mijn hart gestolen, en inmiddels zijn we 6 jaar verder. Veel tegenslagen samen gehad, toen ik nog op hem reed, maar ook daarna. (Enorm koppig, een erg hete draver, zelfs op zijn leeftijd. Geen rem op te vinden.. Ik had geen controle over hem.. Inmiddels zou ik er op kunnen rijden op mijn pinken. Met een touwhalstertje, bitloos, noem maar op en ik kan het met hem) Zelfs ooit overwogen de handoek in de ring te gooien, maar ik ben blij dat ik heb doorgezet.
Vorig jaar, 23 Juli 2014 had ik afgesproken met Ashley, Ashleydk hier op bokt. Ik wilde een shoot met hem, waarin onze band goed te zien was. Want na alles, hebben we inmiddels een hele goede band. Daar is zij voor 200% voor geslaagd. Vorig jaar heb ik natuurlijk een topic geopend, met mijn top 15. Maar uit 187 foto's, 15 foto's uitkiezen... Ik heb er nog genoeg over! Dus bij deze wil ik jullie heel graag nog even 15 foto's van ons laten zien.
Nogsteeds smelt ik bij iedere foto weer weg. Ik ben zo blij dat ik dit toen gedaan heb!
Kijk en geniet mee!
Je leerde me houden van..
Je leerde me wat wijs zijn is..
Leerde me vertrouwen..
En genieten.
Maar boven al, leerde je me wat vriendschap is.
Ik hoef toch niks meer te zeggen?
Only us.
Zijn allerliefste vriendelijke koppie, let maar niet op die van mij
De eerste foto die ik binnenkreeg. Hij doet keer op keer mijn hart smelten, bezorgd me steeds weer tranen in mijn ogen.
They say you are 'Just a horse'.. For me, you are my best friend
Er zijn geen woorden die kunnen vertalen wat ik met dit paard heb, geen woorden, geen zinnen, het is gewoon zo bijzonder. Enkel de foto's zouden jullie moeten overtuigen. Beter kan ik het gevoel, de klik, de band, niet vertalen.
Soms, zit er eentje tussen, die niet je hart steelt. Maar waar je voor hebt moeten knokken, en vervolgens een groot deel van je hart word. En er is een dag van komen.. En er is een dag van gaan. En de dag dat ik ga, is de dag dat hij het leven laat. En het doet zo veel pijn om te beseffen, dat die dag steeds dichterbij komt. Zijn artrose eist zijn tol, en stukje bij beetje word hij slechter en slechter. En dan raak je dalijk je beste vriend kwijt.. Ik wil er niet aan denken, maar het speelt altijd in je achterhoofd.
Daarom ben ik zo, zo ontzettend blij, dat ik deze foto's heb laten maken. Beter dan dit kan ik me niet voorstellen, want dit is wie wij samen zijn.
Bedankt voor het kijken naar mijn knappe opa!
