Geplaatst Ander half jaar geleden werd Djanna ziek, hoefbevangenheid in het kwadraat.
Binnen 48 uur was je kats bevangen en ik was op vakantie...
Ik zal dat telefoontje nooit vergeten, Djanna ligt alleen maar en komt niet meer overeind.
De da was er uiteraard al toen ik aan kwam kakken.
Buut en van het gras... Dan zou het binnen een week beter moeten gaan.
Dat ging het niet, buut omhoog, foto's laten maken en toen het oordeel van de da.... Ik heb geen hoop meer op herstel ze heeft teveel pijn en het hoefbeen komt op 2 mm na door de zool.
Wil je haar nu gelijk in laten slapen of eerst laten bezinken en een vervolg afspraak maken?
Huh?..... Was het enige wat ik kon zeggen.
Kort door de bocht, niet in laten slapen, 3 da's opnieuw laten kijken, 2 hoefsmeden erbij gehad.
Een behandelplan opgezet met de hoefsmid en een andere da en heel veel tijd en energie erin gestopt.
Met als vooruitzicht een pony met pensioen die waarschijnlijk niet meer de weide op kon.... Mijn god dacht ik na een half jaar waar ben ik aan begonnen?
Inmiddels bijna anderhalf jaar verder maar de onlangs gemaakte foto's waren hoopvol.
De da vind de hoeven erorm verbeterd en de zool is mooi dik.
Ik mocht het wandelen aan de hand gaan uitbreidden met een stapritje.
Inmiddels mn barepackpad ingewisseld voor een boomloos zadel want het stapritje wordt soms al een stiekem drafje...
Nu nog wat gewicht kwijt raken en aan de conditie werken.
Even wennen een boomloos zadel maar door beiden goedgekeurd.
Oké let's go....
Stilll staan
Hehe...
