Geplaatst Laatst besefte ik mij dat ik Amigo alweer 5 jaar in mijn bezit heb. Man wat gaat de tijd toch hard! Soms is het leuk, maar ook belangrijk om te zien wat voor vorderingen je hebt gemaakt, en in mijn geval soms zelfs nog even wat meer. Ik heb zeker geen makkelijke tijd gehad met hem. En begrijp mij niet verkeerd ik heb altijd genoten tijdens het rijden en nog steeds, maar vorderingen kwamen altijd in kleine stapjes. Heel veel downs en af en toe een up. Ik heb vaak genoeg gedacht ik kan dit paard niet rijden, het gaat mij nooit lukken, maar die kleine vorderingen hebben toch gezorgd voor mijn doorzettingsvermogen. En op dit moment? Ja er zijn nog steeds wel downs, maar ook hele mooie momenten waar ik merk dat ik toch nog steeds vorderingen maak. En daar ben ik toch wel trots op.
Laat ik jullie meenemen vanaf het moment dat Amigo in mijn bezit kwam.
Maart 2011: zo kocht ik hem. Een lange grote slungel zonder enige bespiering, maar een hart van goud
Een van de eerste keren in de buitenbak.
Drie maandjes later, we begonnen elkaar te leren kennen
De galop was vanaf het eerste moment al een groot struikelblok
Zomer 2011
Deze zomer hadden we ook onze eerste dressuurwedstrijd in de klasse B. We hadden 190 punten en een tweede plaats!
In 2012 verhuisden we naar een andere stal. Hier kregen we dressuurles volgens de klassieke methode. Niks vragen maar wachten tot het paard nageeft. Ik heb hier veel geleerd wat betreft rechtrichten en dergelijke, maar achteraf liet ik hem veel te 'lang' worden wat tot nu toe nog steeds problemen levert.
Toch zijn we gedurende deze periode vrij soepel door de klasse B gekomen en mochten we dus L1 gaan starten.
Vol goede moed schreef ik mij in voor een L1 wedstrijd, die naar mijn idee eigenlijk best wel goed ging! Maar niks was minder waar, de overgang van B naar L1 viel veel zwaarder dan verwacht. Slechts 164 punten.
Oké goed, dit was toch pas mijn eerste wedstrijd? Dus we trainden gewoon lekker door. We zitten inmiddels in 2013
Nog steeds was hij erg sterk in de hand tijdens de galop.
Ik heb in dit jaar weinig dressuurwedstrijden gereden, omdat ik toen veel ben gaan springen. Daar behaalde ik toen meer punten dan in de dressuur, en wat loont ja dat is leuker.
2014: de zadelmaker kwam langs en die kwam tot de conclusie dat mijn zadel niet goed lag. Er kwam dus een nieuw zadel. In het begin merkte ik zeker verschil
In de zomer van 2014 deed ik weer eens mee aan een dressuurwedstrijd. Ons harde werken had beloond! Met 194 punten hadden we onze eerste winstpunt in de L1 te pakken!
Nu ik voor mijn gevoel eindelijk vorderingen had bereikt ging ik meer wedstrijden rijden. De twee opvolgende wedstrijden behaalde ik 1 winstpunt per wedstrijd. Prima dacht ik! Met één zo'n stom puntje was ik meer dan tevreden. Toen kwam de winter eraan en hielden we ons even rustig.
Deze zomer, 2015 dus, zijn we weer op wedstrijd geweest. In mei werden we rijkelijk beloond met wel liefst 3 winstpunten op één wedstrijd! Ik zat even op een roze wolk. Maar wat als dit slechts geluk was? Nou dat was het zeker niet, want een maand later reed ik weer drie winstpunten, en een eerste plaats met 203 punten! Dit maakte een totaal van 9 winstpunten in de L1.
Ik weet, het is een heel verhaal, maar ik wil toch even kwijt dat het niet voor iedereen altijd even makkelijk is om op elke wedstrijd te blinken en punten binnen te halen. Soms moet je blij kunnen zijn om iets kleins en dat koesteren. Soms moet je jezelf even een schouder klopje kunnen geven.
Inmiddels ben ik lekker aan het trainen voor de L2.
Bedankt voor het lezen
Leuke combinatie en veel succes met de wedstrijden 
