Dinsdagavond van half negen tot half tien heb ik heerlijk gereden op het paard van een vriendin van mij. Echt een hele lieve merrie, alleen supergevoelig en druk vanwege rugblessures destijds.
Opstijgen moest dan ook voorzichtig, omdat ze nog steeds bang is voor pijn. Dankzij de fysiotherapeut is de pijn weg, maar de herinnering blijft nog wel even...
Ik heb haar lekker laag en rond gereden, voor zover mogelijk, want ze is een sterrenkijker, een beetje nerveus paardje dat bij alles wat ze hoort,denkt: oeps er is iets, ik wil kijken, hoofd omhoog.
Maar het ging best goed, ondanks dat ik veel hijgde en daarbij steeds weer dat irritante geluidje hoor: alsof ik adem door een buisje, dat ruisje.
Maar goed, de merrie was verder wel in een goed humeur. Ze was blij dat ik haar uit stal haalde rond die tijd, want het was lekker koel buiten!
Dat liet ze ook wel merken, ik hoefde errug weinig te doen om haar in galop te krijgen... de dondersteen wilde graag haar energie kwijt }> !
Dus heb ik haar eerst maar even een paar rondjes 'netjes' laten galopperen, daarna liet ik in de galop de teugels steeds langer worden.
Ze reageerde wat verbaasd, maar begon ook wat meer lekker te strekken, niet echt hard, maar ze maakte zich lekker lang en ontspannen in de galop, iets wat wel goed voor haar gevoelige rug is.
Ik kon gewoon voelen dat ze het lekker vond, echt leuk!
Vanavond rij ik met haar voor een keertje in de verenigingsles mee, en hopelijk krijgen we springen. Hoewel ze nog niet echt hoog mag springen, mag ze wel wat lage sprongen maken, en verder zie ik wel.
Leuk om weer les te krijgen van mijn instructeur! Zal voorlopig wel ff de laatste keer zijn, maar ik zal er uitgebreid van genieten!
Morgen weer een verslag!