Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-11-03 23:30

Geplaatst: 10-11-03 23:30

Als ie oud zou zijn en zijn leven lang voor me gewerkt had, dan mocht ie heus de rest van zijn leventje slijten in de wei. Eentje meer of minder in de wei maakt niet uit bij ons.
Maar als ie jong zou zijn..... Ik probeer het me even voor te stellen bij Udinde.
Ik weet het niet. Ik denk dat ik haar af zou laten maken. Verkopen zou ik haar nooit, dan weet ik niet in wat voor situaties ze terecht zou komen.
Misschien zou ik haar weer terug in de kudde gooien. Dat zou wel een mogelijkheid zijn.

**Geplaatst**: 11-11-03 01:11

Geplaatst: 11-11-03 01:11

Ik heb er vorig jaar serieus over moeten nadenken toen Jumper zo ziek was. Gelukkig doet ie het nu weer hardstikke goed en ziet het er niet naar uit dat dat zal veranderen, maar ik heb toen voor mezelf al besloten dat als hij een paardwaardig bestaan zou kunnen leiden, dat hij dan tot zijn dood hier mag blijven. Als hij echt pijn zou hebben of lusteloos en levensmoe zou zijn, dan laat ik hem inslapen, maar anders mag hij blijven zo lang ie leeft. Maar ik ben niet zo bij alle paarden hoor, Jumper is voor mij een heel speciaal paard!

**Geplaatst**: 11-11-03 02:20

Geplaatst: 11-11-03 02:20

mijn pony is 12,5 rijd en verzorg hem vanaf 3,5. Dat is zo'n periode dat je dan niet zomaar even afscheid neemt. Ondanks dat het af en toe een flinke klier is zonder manieren. Vooral toen ik weinig met hem deed. (erg dominant en de baas over eigen kudde merries)
Ik kan er weer op stappen (korte stapbuitenritjes) en heb laatst zelfs een drafje gedaan (eigen initiatief) en ook dat leek goed te gaan.
Hij heeft spat, en het is dus afwachten hoe het zich ontwikkeld. Maar de keus dat hij mag blijven (in pension) is al gemaakt. Gelukkig staat hij dus met een aantal merries lekker dag en nacht in de wei. Hij is nu al zo druk, laat staan dat hij op stal zou moeten... Dan is er geen lol meer aan denk ik. Nu vermaakt hij zich prima, maar ik merk dat hij liever en aanhankelijker wordt als ik hem regelmatig even onder het zadel heb.

**Geplaatst**: 11-11-03 11:23

Geplaatst: 11-11-03 11:23

Mijn vorige E-pony (van 10 jr.) had hoefkatrolontsteking en arthrose.. Ze had daar behoorlijk last van en rijden ging dus niet meer (zelfs geen stapritje ofzo). De diagnose werd gesteld in het voorjaar en toen heeft ze nog de hele zomer op de wei gestaan. Het was voor mij absoluut geen optie om haar in te ruilen voor een ander wel gezond paardje! Ik had er M-dressuur mee gereden en vond het echt jammer dat ik niet meer kon dressuren, maar toch zie ik een paardje in de eerste plaats als huisdier en niet als sportartikel ofzo..De meeste dagen leek ze niet echt last te hebben. Toen werd het echter winter en moest ze snachts op stal.. Toen kwam ze elke ochtend kreupel haar stal uit, dus het ging eigenlijk niet meer... Toen heeft mijn vader haar zelf naar de slager gebracht.

**Geplaatst**: 12-11-03 00:20

Geplaatst: 12-11-03 00:20

Ik heb zo'n paard; hij is 7 en kan niet echt meer intensief bereden worden. Ik maak af en toe een klein stapritje, doe wat lange teugel werk en maak veel wandelingen met 'm . Hij staat wel elke dag met z'n vriendjes buiten en heeft het prima naar z'n zin. Ik kom elke dag, ga elke dag naar buiten met 'm en hij wordt lekker gepoetst. Ik heb echt niet het idee dat hij nou zo'n rot leven heeft omdat ik niet meer elke dag erop ga zitten. Het is duur in de Randstad om een paard te houden, ja. Maar ik zou zowiezo geen paard erbij willen. Ik heb voor dit paard gekozen en hij blijft bij mij zolang hij een paardwaardig bestaan heeft. Dat meet ik echter niet af aan het feit of hij al dan niet bereden kan worden. Er is voor mij meer in het leven. En als ik wil rijden zijn er genoeg stalgenoten wiens paard ik kan rijden.

**Geplaatst**: 12-11-03 09:32

Geplaatst: 12-11-03 09:32

Als deze situatie zich voor zou doen op dit moment dan zou ik voor mijn paard een stal gaan zoeken waar hij volledige verzorging krijgt plus weidegang.
Ik woon in ijmuiden (onder amsterdam) waar weinig weilanden zijn dus het wordt qwa afstand dan zo ie zo te ver ,vandaar de volledige verzorging.
Het paard blijft van mij en ik draai op voor de kosten maar ik verzorg mijn paard dan dus niet.

Ik heb het paard gekocht om van te genieten,maar als dit niet meer kan door een lichamelijke klacht van het paard (waar hij zelf ook niet om gevraagt heeft) dan vindt ik het egoistisch om hem naar de slacht te doen.
Verkopen zal ik hem nimmer met die klachten want dan naai je alleen de kopers en je paardje.

Dus als het paard geen pijn heeft en nog prima kan vertoeven op een weiland de rest van zijn leven dan doe ik dat.

Maar stel dat ik over 2 jaar wat krap bij kas kom en het geld er niet meer voor heb om hem te onderhouden (en ook een ander paard niet) dan gaat hij naar de slacht.
Of naar iemand waarvan ik zeker weet dat hij het paard niet verkoopt of dingen gaat doen die het paard helemaal niet meer kan.
Ik maak dan wel de afspraak dat als ik weer wat ruimer in het geld zit ik het paard weer terug kan kopen.

Ik DENK dat ik het zo zou doen.
Maar dat weet je toch nooi zeker want misschien vindt ik geen stal waar volledige verzorging gegeven wordt,of zijn er andere problemen.

**Geplaatst**: 12-11-03 09:34

Geplaatst: 12-11-03 09:34

oberon schreef:
Ik heb zo'n paard; hij is 7 en kan niet echt meer intensief bereden worden. Ik maak af en toe een klein stapritje, doe wat lange teugel werk en maak veel wandelingen met 'm . Hij staat wel elke dag met z'n vriendjes buiten en heeft het prima naar z'n zin. Ik kom elke dag, ga elke dag naar buiten met 'm en hij wordt lekker gepoetst. Ik heb echt niet het idee dat hij nou zo'n rot leven heeft omdat ik niet meer elke dag erop ga zitten. Het is duur in de Randstad om een paard te houden, ja. Maar ik zou zowiezo geen paard erbij willen. Ik heb voor dit paard gekozen en hij blijft bij mij zolang hij een paardwaardig bestaan heeft. Dat meet ik echter niet af aan het feit of hij al dan niet bereden kan worden. Er is voor mij meer in het leven. En als ik wil rijden zijn er genoeg stalgenoten wiens paard ik kan rijden.

Heel mooi gezegt!
(Dat moest ik gewoon even tegen je zeggen *LOL*

**Geplaatst**: 12-11-03 09:54

Geplaatst: 12-11-03 09:54

Ik weet niet wat ik zou doen in zo'n situatie. Ik weet wel dat Omega het fijner vind om regelmatig te werken. Als hij een poosje stil staat om wat voor reden dan ook zie je hem toch wat minder vrolijk worden. Als ik dan weer met het zadel aankom gaan die oortjes naar voren en gaat het hoofd omhoog en zie je hem dus blij zijn dat hij wat mag doen. Hij loopt sowieso de hele dag in de wei samen met een aantal andere paarden en kan in de stal ook met zijn hoofd in de stal van de buurvrouw. Dus genoeg te doen lijkt me.
Ik hoop de beslissing nooit te hoeven nemen, mocht het zover komen dan weet ik dan wat ik beslis.

**Geplaatst**: 12-11-03 10:21

Geplaatst: 12-11-03 10:21

Ik zit zelf in een hele moeilijke situatie nu.

Mijn haflinger van bijna 3 heeft Ataxie in z'n achterhand en nek.
Tis nog maar de vraag of hij ooit bereden zal kunnen worden.
Wij staan op een manege wat de nodige kosten met zich mee brengt, Dit jaar gaat hij de zomer nog op de wei, dan gaan we rustig kijken of hij ingereden kan worden, anders zal ik echt moeten gaan nadenken, in zowel zijn als ons eigen belang.

Tis erg moeilijk aangezien hij dus niet vervoerd kan worden, dus dat maakt de zaak gewoon een heel stuk moeilijker.

**Geplaatst**: 12-11-03 11:39

Geplaatst: 12-11-03 11:39

mijn 1e paard was 5 toen ik hem wegbracht naar de slacht. ik had hem pas 1 1/2 jaar al die tijd (na keuring) de ene kreupelheid na de andere. het was een frisse tuiger dus mocht niet meer in t land alleen puur boxrust en verbouwde de hele stal. was ook niet echt bevordelijk voor zn benen. dus ja vond ik geen paardwaardig bestaan meer heel zijn leven in een box staan. als je paard zo jong al zoveel mankeert komt het denk ik nooit meer goed (dat zij de da tenminste) hij was gewoon niet goed gegroeid. Sommige jonge dieren worden ook gevaarlijk als ze constant op rust staan. ze zijn niet meer te houden en dat levert rare situaties op...ze krijgen er dan nog tal van blessures bij.

mijn 2 e paard kon maar op 3 benen lopen maar had geen pijn (ja op t laatst spierpijn omdat ze op haar achterhand leunde). mocht niet meer in t land omdat ze anders bij elk klein kuiltje over de kop zou slaan. ook kon ze niet echt lekker meer rennen vond ik ook niet paardwaardig. dus ook na 1 1/2 jaar al naar de slacht op 7 jarige leeftijd.

ik vind dus dat je naar elk paard zn situatie moet kijken. is het leven voor het dier nog waardig (kan hij pijnloos lekker vrij rennen) dan zou ik hem/ haar niet doden. Ik ben ook niet het type wat wedstrijden rijd en momenteel heb ik een 31-jarige waar ik niet meer op rijd. als ik wil rijden dan zoek ik toch een bijrijdpaard.

verder zijn de weilanden hierin de omgeving niet echt geschikt om je paard in de winter op te zetten. een baggerbende en mokellende dus dus ook niet echt de oplossing

**Geplaatst**: 12-11-03 13:14

Geplaatst: 12-11-03 13:14

Ik heb er ook eentje. Zelf gefokt, mijn eigen veulentje. Werd doodziek toen ze anderhalf was. Een bacterie. Haar bloed kon de bacterie niet afweren (lymphangitis). Ze is geopereerd en heeft er een chronisch dik achterbeen (olifantsbeen) aan over gehouden én ze is met vlagen licht kreupel. De artsen konden niet zeggen of het wel/niet erfelijk zou zijn. Tot haar derde heeft ze regelmatig gesukkeld met haar afweersysteem.

Ze is nu 6 jaar en kerngezond, in de bloei van haar leven en ze geniet...op de wei! Ze staat bij me thuis, komt 's avonds naar binnen en 's morgens weer buiten. Ze staat in een groep samen met haar moeder en 6 andere merries (jong én oud) en heeft het goed naar haar zin. Ze bokt, ze rent, ze vliegt én ze kan waanzinnig goed draven. Dan loopt ze alles en iedereen er zonder problemen uit. Fokken durf ik niet met haar, stel dat het erfelijk zou zijn. Maar van mij mag ze op deze manier 30 worden!
Ze is dus eigenlijk te goed voor de slacht, maar te slecht voor iets anders.
Een twijfelgeval, maar ik gun haar graag het voordeel van de twijfel.