Zelfbeheersing... ;(
Geplaatst: 07-09-03 23:24
Bah, het zit me al de hele avond gigantisch dwars. ik voel me zo schuldig... Ik ben vandaag voor het eerst tijdens het rijden m'n zelfbeheersing verloren...
Ik voelde het al toen ik opsteeg dat Kasje totaal geen zin had om te dressuren, maar ja ik moest toch een keer m'n proefje oefenen voor volgende week onderlinge wedstrijd. Ik dacht toen lekker relaxed los te gaan rijden, maar ik kreeg gewoon geen ontspanning bij Kasje. Het halsje was mooi, spier zat er goed op, goed actief van achteren, maar geen ontspanning. Toen heb ik wat oefeningetjes gedaan om de ontspanning te krijgen, maar niks werkte. Ik dacht nou dan doen we een lekker galopje, met een langere teugel, maar dat werd van alle kanten wegdrukken, kaken vastzetten en klooien maar.
Het beroerde was dat ik wist dat er voor het zicht van een voorbijgaande buitenstaander niks te zien zou zijn, maar het voelde gewoon absoluut niet goed aan. Het was het nodige geknok. Kasje wilde alleen maar vluchten voor m'n been als ie er al op wilde reageren. Versnellen in bochten, hangen in m'n handen, proberen genoeg hand op te zoeken om in te kantelen, wegdrukken, etc. Gewoon mega-irritant. Elke correctie voor ontspanning werkte precies tegenovergesteld ineens.
Toch maar het proefje gaan oefenen. Nou de A-C lijn werd onderhand een slangevolte door het telkens wegdrukken en de schouder erin zetten. Gaf ik ietsjes meer druk op m'n buitenteugel en binnenbeen maakte hij daar weer gebruik van om totaal de andere kant op te willen slingeren, zelfs door m'n begrenzing heen. Grrr... Dus maar weer opnieuw beginnen, dit keer wilde hij de bocht te vlot doorzwiepen, maar goed toch doorgereden. Hij wilde niet sluiten, niet ontspannen, alleen maar hard en uitzwiepen en volledig op m'n hand lopen. Zelfs in de galop sloeg uit flink uit naar achteren en ineens z'n hele lichaam wegdrukken met een kamelennek.
Ik was zo ontzettend boos, het waren de meest simpele oefeningetjes, puur een B proefje. Oefeningen die we telkens weer oefenen met dressuren, maar het zat er gewoon niet in vandaag. Alleen maar gekloot. Echt alsof hij zelfs niet eens normaal op 4 eigen benen kon lopen en z'n eigen hoofd niet kon dragen ofzo.
Ik heb volgens mij de hele manege bij elkaar geschreeuwd, maar het kon me geen ruk schelen, gelukkig was het rustig op stal Ik heb ook flinke schoppen en klappen uitgedeeld, het ging praktisch zwart voor m'n ogen... en waarom Geen idee... Ik heb werkelijkwaar geen idee waarom ik me zo liet opfokken... Toen ik afsteeg zag ik gewoon angst in z'n ogen, maar wel een blik dat hij dondersgoed wist waar hij mee bezig was geweest. Normaal gesproken ook als ik hem per ongeluk onterecht op z'n donder geef krijg ik fikse bokken om m'n oren, maar dit keer geen bok of wat, hij wist dat hij fout zat. Maar daarnaast zat ik weer ontiegelijk fout door zo door het lint te gaan. Ik schrok er van.
Ik heb hem echt te hard aangepakt. Ik voel me zo verrot schuldig. Ik heb hem later op stal even een flinke knuffel gegeven en hij leek het alweer te zijn vergeten. Maar bij mij blijft het schuldgevoel knagen. Ik snap er de ballen niet van. Ik voel me er gewoon depri onder. Ik wilde dit helemaal niet doen, maar het gebeurde helaas. Ik voel me gewoon echt zo schuldig tegenover hem...
Oké, ik weet dat ik hem normaal gesproken de hemel in verwen en echt goed voor hem zorg, hij komt absoluut niks te kort. En ik behandel hem zo eerlijk mogelijk. Dit alles in tegenstelling tot sommige mensen bij ons op stal, maar toch...
Ik ben gewoon teleurgesteld en erg pissed op mezelf... Ik had dit niet verwacht van mezelf... Bah.!
Hopelijk gebeurt het niet nog eens of als het gebeurt dat ik het snel genoeg in de gaten heb om het redelijk voor te kunnen zijn. Ik hoop dat dit een lesje is geweest voor mezelf.
*zucht* Ik moest dit even van me afschrijven...
Ik voelde het al toen ik opsteeg dat Kasje totaal geen zin had om te dressuren, maar ja ik moest toch een keer m'n proefje oefenen voor volgende week onderlinge wedstrijd. Ik dacht toen lekker relaxed los te gaan rijden, maar ik kreeg gewoon geen ontspanning bij Kasje. Het halsje was mooi, spier zat er goed op, goed actief van achteren, maar geen ontspanning. Toen heb ik wat oefeningetjes gedaan om de ontspanning te krijgen, maar niks werkte. Ik dacht nou dan doen we een lekker galopje, met een langere teugel, maar dat werd van alle kanten wegdrukken, kaken vastzetten en klooien maar.
Het beroerde was dat ik wist dat er voor het zicht van een voorbijgaande buitenstaander niks te zien zou zijn, maar het voelde gewoon absoluut niet goed aan. Het was het nodige geknok. Kasje wilde alleen maar vluchten voor m'n been als ie er al op wilde reageren. Versnellen in bochten, hangen in m'n handen, proberen genoeg hand op te zoeken om in te kantelen, wegdrukken, etc. Gewoon mega-irritant. Elke correctie voor ontspanning werkte precies tegenovergesteld ineens.
Toch maar het proefje gaan oefenen. Nou de A-C lijn werd onderhand een slangevolte door het telkens wegdrukken en de schouder erin zetten. Gaf ik ietsjes meer druk op m'n buitenteugel en binnenbeen maakte hij daar weer gebruik van om totaal de andere kant op te willen slingeren, zelfs door m'n begrenzing heen. Grrr... Dus maar weer opnieuw beginnen, dit keer wilde hij de bocht te vlot doorzwiepen, maar goed toch doorgereden. Hij wilde niet sluiten, niet ontspannen, alleen maar hard en uitzwiepen en volledig op m'n hand lopen. Zelfs in de galop sloeg uit flink uit naar achteren en ineens z'n hele lichaam wegdrukken met een kamelennek.
Ik was zo ontzettend boos, het waren de meest simpele oefeningetjes, puur een B proefje. Oefeningen die we telkens weer oefenen met dressuren, maar het zat er gewoon niet in vandaag. Alleen maar gekloot. Echt alsof hij zelfs niet eens normaal op 4 eigen benen kon lopen en z'n eigen hoofd niet kon dragen ofzo.
Ik heb volgens mij de hele manege bij elkaar geschreeuwd, maar het kon me geen ruk schelen, gelukkig was het rustig op stal Ik heb ook flinke schoppen en klappen uitgedeeld, het ging praktisch zwart voor m'n ogen... en waarom Geen idee... Ik heb werkelijkwaar geen idee waarom ik me zo liet opfokken... Toen ik afsteeg zag ik gewoon angst in z'n ogen, maar wel een blik dat hij dondersgoed wist waar hij mee bezig was geweest. Normaal gesproken ook als ik hem per ongeluk onterecht op z'n donder geef krijg ik fikse bokken om m'n oren, maar dit keer geen bok of wat, hij wist dat hij fout zat. Maar daarnaast zat ik weer ontiegelijk fout door zo door het lint te gaan. Ik schrok er van.
Ik heb hem echt te hard aangepakt. Ik voel me zo verrot schuldig. Ik heb hem later op stal even een flinke knuffel gegeven en hij leek het alweer te zijn vergeten. Maar bij mij blijft het schuldgevoel knagen. Ik snap er de ballen niet van. Ik voel me er gewoon depri onder. Ik wilde dit helemaal niet doen, maar het gebeurde helaas. Ik voel me gewoon echt zo schuldig tegenover hem...
Oké, ik weet dat ik hem normaal gesproken de hemel in verwen en echt goed voor hem zorg, hij komt absoluut niks te kort. En ik behandel hem zo eerlijk mogelijk. Dit alles in tegenstelling tot sommige mensen bij ons op stal, maar toch...
Ik ben gewoon teleurgesteld en erg pissed op mezelf... Ik had dit niet verwacht van mezelf... Bah.!
Hopelijk gebeurt het niet nog eens of als het gebeurt dat ik het snel genoeg in de gaten heb om het redelijk voor te kunnen zijn. Ik hoop dat dit een lesje is geweest voor mezelf.
*zucht* Ik moest dit even van me afschrijven...