Problemen met Andrew
Geplaatst: 14-08-03 11:52
Sorry alvast voor mijn lange verhaal, maar ik moet het even van me afschrijven...
Om maar met de deur in huis te vallen: Sinds zaterdag is Andrew kreupel.
Het rottige is, dat ik niet zeker weet waar het door komt...
Woensdag had ik nog les, dat ging niet heel goed, maar er zaten toch ook mooie stukjes bij. Andrew vind het heel moeilijk om opgerichter en nagevelijk te lopen en dan ook nog zijn achterhand te gebruiken. Daar zijn we veel mee bezig de laatste tijd, en een paar weken terug had ik een fantastische les, maar daarna weer een terugval.
Donderdag en vrijdag hadden zijn verzorgster en ik hem allebij niet gereden, en toen ik hem zaterdag weer oppakte, was hij vrij voorwaarts, maar wat vluchterig. In de bochten drukte hij de middenhand naar binnen, oftewel hij wilde in draf niet lekker buigen. Verder voelde hij wel heel soepel aan in de hals, en het leek of hij zijn benen beter boog en rug beter gebruikte omdat hij minder hoog opgaf. Na ruim een half uur, begon hij steeds duidelijker wat te hupsen van achteren en was te zien dat hij vooral zijn linkerbeen niet meer goed onder zette. Ben weer gaan stappen, heb nog iemand laten kijken en hem tenslotte nog even los laten draven om het zeker te weten en het zelf te kunnen zien. Hij had nu ook geen zin meer om te lopen... Duidelijk was te zien dat hij beide benen ver achter de voorbenen neerzette, waarbij vor mijn gevoel op beide kanten het binnenbeen het meest ontlast werd. Voor mijn gevoel hield hij zijn hele achterkant vanaf iets voor de lendenen stijf. Stap was nog prima.
Zondag avond nog met hem wezen stappen omdat in beweging blijven meestal wel goed is. Dat leek ook goed te gaan. Los een paar meter laten draven om te kijken of het al beter ging, maar dat was om te dus maar heel snel terug naar stap. Maandag zijn verzorgster geweest die een klein stukje met hem heeft gestapt, in draf nog steeds niet goed. Dinsdag al helemaal niet meer met hem gestapt, behalve naar stal om te voeren en te borstelen en tenslotte gister fietste ik naar stal en zag ik hem liggen in de wei. Meestal ligt hij vooral 's ochtends dus ik had er gelijk een vervelend gevoel bij.
Toen ik ruim 5 minuten later in de wei kwam, lag hij nog steeds. Toen ik heel dichtbij kwam, kwam hij met enige moeite overeind.
Normaal komt hij enthousiast op me aflopen, maar nu moest ik echt naar hem lopen. Halster om, en met pijn en moeite liep hij een paar passen mee, om dan weer stil te staan. Ik voelde me heel rot, want hij keek alsof hij wilde zeggen: "Moet ik echt meelopen?" Hij liep in stap ook erg stijf en kon moeilijk zijn linkerachterbeen belasten. Na een aantal minuten ging het weer wat beter en ben ik met hem naar het looppad richting erf gegaan, net buiten de wei, en heb hem daar laten grazen en zijn eczemdeken afgedaan. Voor mijn gevoel was hij in die paar dagen dunner geworden (sport)brok wel geminderd natuurlijk omdat hij ook niet meer werkt en ik geen andere problemen erbij wil. En zijn spieren bij de schouder, rug en kont waren ook flink geslonken.
Daar lekker laten eten en ondertussen wat gekletst met anderen en daarna hem lekker gepoetst. Terwijl ik even weg was heeft hij ook nog gerold, want hij zat even later weer helemaal onder het zand en stof. Opnieuw gepoetst en tenslotte gevoerd en het dek weer omgedaan. Het stappen onder het grazen leek weer wat beter te gaan gelukkig, en hij liep nu rustig achter mij aan de wei weer in.
Ik kon niet naar les, maar ben toch even langsgeweest en heb een naam van een paardenarts dorgekregen (onze huis- tuin- en keukenveearts weet meestal niet meer dan: Ja, hij is kreupel, dat ziet er niet goed uit... Geef maar een paar weken rust tot het weer beter is... Of als het erg ernstig is, en hij twijfelt of er iets echt kapot is stuurt hij door naar een kliniek (Wolvega, Emmeloord), verder prima man hoor )
Vandaag heb ik gebeld naar paardenkliniek Garyp (Boerema), en heb nu voor volgende week een afspraak voor een kreupelheidsonderzoek staan, voor als het nog niet over is dan. Vandaag lukte niet meer, en ik kan geen vrij krijgen van mijn werk voor dit soort dingen...
Ik voel me, ondanks dat anderen zeggen dat ik er niets aan kan doen en ik hem niet overvraagd heb en rustig opgebouwd (stalgenoten en instructeur), toch schuldig. Andrew heeft altijd al moeite gehad om zijn achterbenen er goed onder te zetten. Hij kon vroeger alleen maar een sukkeldrafje en dat hebben we flink getraind zodat hij steeds beter zijn achterbenen onder zijn lichaam zet in draf. Galop ging meestal wel goed, maar soms had hij periodes dat hij in viertact ging galoperen, en hij dus niet genoeg sprongkracht had op een of andere manier. Meestal deed ik dan wat rustiger aan, maar soms werd ik er pissig van omdat hij dan zo uit elkaar liep, ik nam het hem kwalijk terwijl ik stiekem best wist dat het waarschijnlijk meer een lichamelijk probleem was. Heuveltje af stappen vond hij ook altijd moeilijk, ook dan kon hij niet genoeg zijn achterbenen onder zijn lichaam zetten en maakte echt ministapjes of ging in draf.
De laatste paar maanden hebben in elk geval twee personen al tegen me gezegd dat Andrew zijn linkerachterbeen niet helemaal doortrad. Ik probeerde dat rijtechnisch op te lossen, net als we dat in de les moeten, maar ook toen ging er een alarm belletje rinkelen. Ik heb toen ook wel gedacht om er eens een fysiotherepeut bij te halen, maar het nooit gedaan.
Er kan natuurlijk vanalles gebeurd zijn. Verzuring van de spieren na de les dacht ik eerst en niet meer losgewerkt de dag erna (hij is wel vaker erg stijf de dag na de les en dan rijd ik meestal een ontspannen buitenritje met lange teugel om zijn spieren weer wat op te rekken of ik longeer hem/werk met hem los in de cirkel (zonder bijzet) en laat hem zijn spieren los draven en galoperen. Deze keer dus twee dagen stil gestaan en wel gewoon gevoerd. Maar hij liep in het begin zaterdag vrij soepel in hals en rug en voorwaarts (wel vluchterig en weinig zijwaartse buiging in lijf dus)
Zaterdag is er een nieuwe pony in het land bijgekomen, dus er is ook een reeële kans aanwezig dat ze met hun groepje gek hebben gedaan en hij zich met spelen of rangorde bepalen verstapt heeft, of een klap heeft gekregen (maar aan de buitenkant van het lichaam is niets te zien)
Ik hoop echt dat hij weer wat opknapt, of in elk geval niet verder achteruit gaat, want dit vind ik echt heel naar om te zien. Ik heb iets te vaak en te hard geroepen dat Andrew nooit kreupel was geloof ik, de laatste tijd. "God straft meteen" is dan zo'n uitdrukking die me ontglipt... (hoewel ik niet zo'n Godsbeeld heb hoor )
Nogmaals sorry voor het lange verhaal, en als je mijn hele verhaal gelezen hebt: bedankt dat je het volhield .
Een verdrietige, bezorgde Joyce
Om maar met de deur in huis te vallen: Sinds zaterdag is Andrew kreupel.
Het rottige is, dat ik niet zeker weet waar het door komt...
Woensdag had ik nog les, dat ging niet heel goed, maar er zaten toch ook mooie stukjes bij. Andrew vind het heel moeilijk om opgerichter en nagevelijk te lopen en dan ook nog zijn achterhand te gebruiken. Daar zijn we veel mee bezig de laatste tijd, en een paar weken terug had ik een fantastische les, maar daarna weer een terugval.
Donderdag en vrijdag hadden zijn verzorgster en ik hem allebij niet gereden, en toen ik hem zaterdag weer oppakte, was hij vrij voorwaarts, maar wat vluchterig. In de bochten drukte hij de middenhand naar binnen, oftewel hij wilde in draf niet lekker buigen. Verder voelde hij wel heel soepel aan in de hals, en het leek of hij zijn benen beter boog en rug beter gebruikte omdat hij minder hoog opgaf. Na ruim een half uur, begon hij steeds duidelijker wat te hupsen van achteren en was te zien dat hij vooral zijn linkerbeen niet meer goed onder zette. Ben weer gaan stappen, heb nog iemand laten kijken en hem tenslotte nog even los laten draven om het zeker te weten en het zelf te kunnen zien. Hij had nu ook geen zin meer om te lopen... Duidelijk was te zien dat hij beide benen ver achter de voorbenen neerzette, waarbij vor mijn gevoel op beide kanten het binnenbeen het meest ontlast werd. Voor mijn gevoel hield hij zijn hele achterkant vanaf iets voor de lendenen stijf. Stap was nog prima.
Zondag avond nog met hem wezen stappen omdat in beweging blijven meestal wel goed is. Dat leek ook goed te gaan. Los een paar meter laten draven om te kijken of het al beter ging, maar dat was om te dus maar heel snel terug naar stap. Maandag zijn verzorgster geweest die een klein stukje met hem heeft gestapt, in draf nog steeds niet goed. Dinsdag al helemaal niet meer met hem gestapt, behalve naar stal om te voeren en te borstelen en tenslotte gister fietste ik naar stal en zag ik hem liggen in de wei. Meestal ligt hij vooral 's ochtends dus ik had er gelijk een vervelend gevoel bij.
Toen ik ruim 5 minuten later in de wei kwam, lag hij nog steeds. Toen ik heel dichtbij kwam, kwam hij met enige moeite overeind.
Normaal komt hij enthousiast op me aflopen, maar nu moest ik echt naar hem lopen. Halster om, en met pijn en moeite liep hij een paar passen mee, om dan weer stil te staan. Ik voelde me heel rot, want hij keek alsof hij wilde zeggen: "Moet ik echt meelopen?" Hij liep in stap ook erg stijf en kon moeilijk zijn linkerachterbeen belasten. Na een aantal minuten ging het weer wat beter en ben ik met hem naar het looppad richting erf gegaan, net buiten de wei, en heb hem daar laten grazen en zijn eczemdeken afgedaan. Voor mijn gevoel was hij in die paar dagen dunner geworden (sport)brok wel geminderd natuurlijk omdat hij ook niet meer werkt en ik geen andere problemen erbij wil. En zijn spieren bij de schouder, rug en kont waren ook flink geslonken.
Daar lekker laten eten en ondertussen wat gekletst met anderen en daarna hem lekker gepoetst. Terwijl ik even weg was heeft hij ook nog gerold, want hij zat even later weer helemaal onder het zand en stof. Opnieuw gepoetst en tenslotte gevoerd en het dek weer omgedaan. Het stappen onder het grazen leek weer wat beter te gaan gelukkig, en hij liep nu rustig achter mij aan de wei weer in.
Ik kon niet naar les, maar ben toch even langsgeweest en heb een naam van een paardenarts dorgekregen (onze huis- tuin- en keukenveearts weet meestal niet meer dan: Ja, hij is kreupel, dat ziet er niet goed uit... Geef maar een paar weken rust tot het weer beter is... Of als het erg ernstig is, en hij twijfelt of er iets echt kapot is stuurt hij door naar een kliniek (Wolvega, Emmeloord), verder prima man hoor )
Vandaag heb ik gebeld naar paardenkliniek Garyp (Boerema), en heb nu voor volgende week een afspraak voor een kreupelheidsonderzoek staan, voor als het nog niet over is dan. Vandaag lukte niet meer, en ik kan geen vrij krijgen van mijn werk voor dit soort dingen...
Ik voel me, ondanks dat anderen zeggen dat ik er niets aan kan doen en ik hem niet overvraagd heb en rustig opgebouwd (stalgenoten en instructeur), toch schuldig. Andrew heeft altijd al moeite gehad om zijn achterbenen er goed onder te zetten. Hij kon vroeger alleen maar een sukkeldrafje en dat hebben we flink getraind zodat hij steeds beter zijn achterbenen onder zijn lichaam zet in draf. Galop ging meestal wel goed, maar soms had hij periodes dat hij in viertact ging galoperen, en hij dus niet genoeg sprongkracht had op een of andere manier. Meestal deed ik dan wat rustiger aan, maar soms werd ik er pissig van omdat hij dan zo uit elkaar liep, ik nam het hem kwalijk terwijl ik stiekem best wist dat het waarschijnlijk meer een lichamelijk probleem was. Heuveltje af stappen vond hij ook altijd moeilijk, ook dan kon hij niet genoeg zijn achterbenen onder zijn lichaam zetten en maakte echt ministapjes of ging in draf.
De laatste paar maanden hebben in elk geval twee personen al tegen me gezegd dat Andrew zijn linkerachterbeen niet helemaal doortrad. Ik probeerde dat rijtechnisch op te lossen, net als we dat in de les moeten, maar ook toen ging er een alarm belletje rinkelen. Ik heb toen ook wel gedacht om er eens een fysiotherepeut bij te halen, maar het nooit gedaan.
Er kan natuurlijk vanalles gebeurd zijn. Verzuring van de spieren na de les dacht ik eerst en niet meer losgewerkt de dag erna (hij is wel vaker erg stijf de dag na de les en dan rijd ik meestal een ontspannen buitenritje met lange teugel om zijn spieren weer wat op te rekken of ik longeer hem/werk met hem los in de cirkel (zonder bijzet) en laat hem zijn spieren los draven en galoperen. Deze keer dus twee dagen stil gestaan en wel gewoon gevoerd. Maar hij liep in het begin zaterdag vrij soepel in hals en rug en voorwaarts (wel vluchterig en weinig zijwaartse buiging in lijf dus)
Zaterdag is er een nieuwe pony in het land bijgekomen, dus er is ook een reeële kans aanwezig dat ze met hun groepje gek hebben gedaan en hij zich met spelen of rangorde bepalen verstapt heeft, of een klap heeft gekregen (maar aan de buitenkant van het lichaam is niets te zien)
Ik hoop echt dat hij weer wat opknapt, of in elk geval niet verder achteruit gaat, want dit vind ik echt heel naar om te zien. Ik heb iets te vaak en te hard geroepen dat Andrew nooit kreupel was geloof ik, de laatste tijd. "God straft meteen" is dan zo'n uitdrukking die me ontglipt... (hoewel ik niet zo'n Godsbeeld heb hoor )
Nogmaals sorry voor het lange verhaal, en als je mijn hele verhaal gelezen hebt: bedankt dat je het volhield .
Een verdrietige, bezorgde Joyce