Gisteren was eindelijk de grote dag. Dorine is met moeder Lynn voor het eerst de wei in geweest. Zoals jullie weten is dat een groot avontuur. Zo'n wei is erg groot en je kunt daar vreselijk hard galoperen. Het enige dat lastig is, is dat je moeder er dan achteraan hobbelt en maar loopt te gillen. Het blijft een aandoenelijk gezicht zo'n klein ukkie dat de wijde wereld in gaat. Ook het feit dat ze in 3 dagen tijd al veel steviger op de beentjes staan en plotseling met hun achterhoefje bij hun oortje kunnen krabben zonder om te valllen. Eigenlijk zou ik de hele dag wel willen zitten kijken naar ons kleine geluk en dan maar opserveren wat ze allemaal bij leren in een dag.
Achut, ja dat is zo schattig zo'n eerste keer in de wei! Ik ben ook wel héél benieuwd naar de foto's!
Groetjes, Nadia Please don't talk about life to me I've seen more than most people my age have seen And there ain't no rules on how it's gotta be Think again Collendoorn herinneringen ophalen - |Even iets anders: zou een digitale vlieg in je online oog kunnen vliegen...
Heb ze vandaag van Batje opgestuurd, kan ze zelf niet plaatsen omdat ik geen scanner heb, dus nog heel even geduld. Dorine is nu 1 week en 1 dag en staat al zelf te grazen, ze is dus erg pienter en snel met alles.
Ja, ze is vernoemd, uitleg staat op dit topic onder Lynn heeft een dochter. Soms denk je echt dat ze alles al weet. Geen problemen met verkeer, liep de eerste dag al keurig aan een halster mee met Ma, geeft beentjes zonder problemen enz. enz. En ze komt er gezellig bij staan als we koffie drinken......