Dit verslag komt een beetje laat, aangezien ik een paar dagen geleden de rit al heb gereden, maar goed. s' avonds ben ik vaak te moe en heb ik veel typfouten ( nog meer dan normaal haha) omdat ik ook half in 't donker zit te werken..
Ik ben van de week voor 't eerst met leorna buiten gaan rijden!!
Maar omdat ik Wayorna niet alleen ( nou ja, met Roy dan) in de wei durf te laten, besloot ik ze maar mee te nemen! Ik had al een paar keer gewandeld met haar aan leorna vast, eerst in de wei en daarna 2 x de weg op, een stukje door t dorp, etc.
Op die manier leerde ze enigszins meelopen, ik moet zeggen dat ze t best snel doorhad.
Maar ff terug naar t onderwerp, ik dwaal weer 'es af
Ik had eerst ff in de wei gereden, met t touw van wayorna in m'n handen. Vast maken terwijl ik erop zit doe ik niet, want als leo er vandoor zou gaan, hebben we een groot probleem.. *bbrr*.
In m'n handen vond ik dan toch wat veiliger.
Toen ik naar butien ging, had ik ze eerst vastgebonden aan de singel van mijn zadel en ik wandelde ernaast. just for sure, want nu was ze nog fris en wakker
Buiten t dorp, op een weggetje waar vrijwel geen verkeer komt ( behalve nu fietsers.. best leuk, wonen aan de kust in een toeristenoord..) besloot ik op leo te gaan en wayora vast te houden. Dit ging best goed, ze werd ook al een beetje moe, zo leek het, door alle indrukken in t dorp en het gewandel ( ca. 800 meter).
We hebben daar een stuk bos, met gemaaide paden erdoorheen, waar geen verharde paden lopen, oftewel, daar kom je normaal egsproken geen voetgangers of fietses tegen, omdat t terrein daar te natuurlijk, te 'ruig' voor is
Ik leit wayorna los in dat bos, en dat ahd ze dus meteen door Ze zette 't op een lopen ( ik ging ff twijfelen bij m'n acties, dacht " die zien we nooit meer.. terug!" )
Eerst spoot ze weg in galop, leorna keek niet op of om, stapte rustig verder, een eind vrderop keek wayorna es om, waar wij nou eigenlijk bleven en kwam ze terug met d'r staart recht omhoog en lopen.. looopen.. aaaaahhh!! Een draf als een arabier, zo mooooi!
Ik wist dat ze niet echt aan d'r moeder 'plakte', maar dacht dat ze op vreemd terrein wel meer in de buurt zou blijven ( hoe naief..), NOT dus, hahaha!
Nou kom ej in dat bos gelukkig bijna nooit mensen tegen, dus ach, wat zou het..
maar helaas, bijna dus.. Ik was op de terugweg, dus richting de weg, toen ik verderop mensen aan zag komen lopen Ik keerde meteen om, zodat wayorna me ons mee zou komen en ik ze ff vast kon maken. want steeds als ze weg ging ik en floot ff ( doe ik in de wei ook), dan kwam ze weer richting ons
Maar helaas, ze had ze al gezien..-zucht- en rende er enthousiast en vrolijk op af, oortjes naar voren, weer zo'n schitterende draf en gaaan! Best mooi hoor, maar die mensen vonden t wat minder geloof ik.. Ze keken echt of ze water zagen branden en besloten vervolgens snel om te keren * proest* maar ook een beetje *schaam*.. Ze liepen nog maar net in t bos, dus ze waren weer snel op de weg..
Halverwege besloot wayootje godzijdank ff te stoppen, en ging ze die mensen niet verder achterna ( wel bleef ze ze verwonderd nakijken als een standbeeld zo stil).
Ik was inmiddels ver weg gelopen van haar ( in de hoop dat ze dus mee zou komen..), bijna uit beeld een hoek om, toen ze eindelijk weer kwam ( in 3 seconden stond ze bij ons ).
Ze wilde vanuit rengalop meteen stil staan ( ), maar omdat gras best glad kan zijn, werd dat een mega slidingstop, waarbij ze maar net overeind bleef.. ( iets voor jou, Sonja..?)
Toen ze weer ff flink bijgetanked had, besloot ik haaar maar weer vast te doen, ze had nu wel genoeg sprintjes getrokken en gek gedaan, ze begon ook behoorlijk te zweten, dus we gingen weer huiswaarts.
-Ik heb overigens in t bos steeds egstapt en heel ff gedraaft, want wayorna deed al gek genoeg -
Ik besloot 'gewoon' te blijven zitten en haar vast te houden, net zo lang tot 't te druk werd en mischien niet meer zo goed ging..
Maar onze kleine uk liep keurig mee, beter dan onze hond, en ze gaf nu echt nergens meer om (bromfietsers, skeelers, auto's..) en ik ben dus maar gewoon helemaal naar huis gereden, met wayorna heerlijk meestappend naast ons aan t touw
En leorna ook maar keurig stappen steeds, ik reed t grootste stuk natuurlijk met 1 hand, maar ze was zooo braaf ( denk soms dat ze ziek is ofzo ga me net als Maartje soms wat (teveel?) zorgen maken )
Vroeger kon ik echt niet continu met 1 hand rijden door t dorp ( bulldozer-gedrag..) , nu wel, zelfs met nog een paardje ernaast..
Wat een leventje
En wat een paardjes