Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-06-03 23:51

Geplaatst: 14-06-03 23:51

Nadat ik samen met mijn broer een haflinger had gekocht (voor zijn kids) ging het helemaal mis..ik besloot me terug te trekken.. Verdrietig

Van mijn moeder (dit klinkt ook erg penny *LOL*

mocht ik nu eindelijk maar eens voor een EIGEN paard gaan kijken (hahah, maar wel zelf betalen hoor!. Frusty

Een kennis waar ik altijd pony had gereden, knipte wat advertenties uit, en vanuit daar gingen we bellen.
Ik zocht een "standaard" paard
KWPN , jaar of 5/6, 1.65 Haha!

En waar kom ik mee thuis? Verward

Juist ja .... Tong uitsteken

een nog helemaal groen bloederig NRPS merrie (tje) van 3 jaar

In eerste instantie vond ik haar wat aan de kleine kant en was ze niet erg enthousiast tegen bezoek, maar na een losgooishowtje was ik verkocht! Kwijl

Ik ben 2 keer wezen kijken, en heb haar een week later laten brengen.
Ik heb er een hele kluif aan gehad, ze was erg eenkennig en dus bang alles , ook voor mij

als je haar aanraakte stond ze al in de hoek, met de keuring stond ze meerder malen recht overeind..hij wilde alleen maar in haar mond kijken... *zucht*

Gelukkig is het met veel vetrouwen een schitterend dier gewoden! Lovers

Af en toe draai ik maar al te graag haar nek om Haha!

, maar nog vaker vind ik het gewoon een heerlijk ding!

Leuk om te lezen hoe mensen aan hun paard zijn gekomen!

**Geplaatst**: 14-06-03 23:56

Geplaatst: 14-06-03 23:56

Bij mij is het een meisjes droom, als ik toch een eigen pony of paard zou hebben.
maar thuis hadden we hier geen geld voor dus ik ben altijd blijven dromen.
ik ben nu 37 jaar 2 kinderen van 16 en 18 jaar en getrouwd, dus werd het tijd om mijn droon uit te laten komen.
als ik een paard zou kopen dan zou het een Tinker zijn.
voor de mensen hier op bokt die een Tinker hebben hoef ik niet uit te leggen waarom Knipoog

. ik had de tijd en wou rustig rond kijken.
maar het zou wel geweldig zijn als het een zoon was van King Rocky en het lieft met maanogen.
en wat denk je kijk ik op een prikbord staat er een veulen op , een zoon van KR en maanogen, nou dat kon geen toeval zijn.
hij stond in koudekerke 5 minuten bij mij vandaan.
droomen komen uit ook al moet je soms lang wachten Haha!

Ik heb hem gekocht via Leonoor(hier op bokt) Lovers

nog bedankt leo.
groetjes
Annick

**Geplaatst**: 15-06-03 00:26

Geplaatst: 15-06-03 00:26

Ik heb geen paard!!! Huilen

**Geplaatst**: 15-06-03 08:01

Geplaatst: 15-06-03 08:01

Onderstaande tekst heb ik al eens geschreven, in het begin van bokt.
Lijkt een echt penny verhaaltje Haha!

hoe ik aan Kawa ben gekomen wil ik ook graag kwijt. Heb je ff want het is een super lang verhaal.
Nou hier komt het.

Ik was op zoek naar een verzorg paard.
Omdat we toen pas verhuisd waren wist ik er in de buurt niet veel dus ging ik rond rijden om te kijken waar paarden in de wei stonden. Na een tijdje gereden te hebben (in die tijd helemaal niet wetend waar ik was) zag ik een man die een hackney vasthield omdat de smid hem aan het bekappen was.
Dus ik dacht hier draai ik maar eens ff af.
Dus ik naar die man en vragen of hij misschien een verzorg paard had.
Die man dus uiteraard meteen vragen wie ik was en of ik dus al vaker verzorgd en gereden had en waar dan.
De hoefsmid kon mij verhaal bevestigen want die kende ik een beetje.
Uiteindelijk vertelde hij dat hij misschien wel iemand zocht omdat hij nog een paard wilde kopen een KWPN-er.

Hij had er 3 op het oog en of ik dus mee wilde gaan kijken naar die paarden om ze dan ook maar meteen te rijden. Nou dat wilde ik dus wel.
Eerst gingen we naar een adres waar hij 2 paarden op het oog had (van mij gelukkig ook een goede bekende en dus nog positiever voor mij of ik daar mocht komen rijden) nou die 2 paarden waren een net zadelmak bruintje en een 5 jarig vosje. Deze paarden had ik dus ook gereden maar was er zelf niet helemaal kapot van.

daarna gingen we naar het 2e adres en daar stond dus Kawa.
Aangezien dat hij met de handelaar van Kawa aan het praten was ging ik maar kijken waar Kawa stond want ik had gehoord dat het een schimmel was dus die zou ik wel kunnen vinden (niet dus) in de nogal donkere stallen kon ik geen schimmel vinden tot ze zeiden hier staat hij. en inderdaad toen ik er met men neus ,buiten, boven op stond zag ik dat het een schimmel was door de paar witte hartjes op zijn lijf.

Ze lieten hem in de bak los springen en ik was er gelijk helemaal verliefd op maar 1 nadeel deze was niet zadelmak en hij zag er nogal heet uit dus zag het eigenkijk niet zo zitten dat ik hem zadelmak moest maken. Maar toen mij daarna onderweg naar huis gevraagd werd welk paard ik het mooiste vond kon ik natuurlijk maar 1 ding zeggen dat gave schimmeltje.
Die man twijfelde nog tussen het 3 jarige bruintje en Kawa maar omdat ik helemaal verliefd op dat schimmeltje was heeft hij die gekocht.

En ik mocht hem gaan rijden.

helpie wat was ik zenuwachtig ik moest dat heet hoofdje inrijden en dat terwijl ik een hele poos door ziekte niet gereden had.
Ik had er wel meer ingereden maar naar mijn inziens leken mij dat makkelijkere paarden. Maar achter af was Kawa super makkelijk hij heeft nooit een voetje verkeerd gezet nog niet eens een x gebokt.
Het was dus half juli toen ik hem zadelmak gemaakt had en helaas had die man een beetje veel haast om met hem naar concours te gaan. In januari starte ik Kawa op de eerste officiële wedstrijd.
aangezien Kawa heel braaf was ging het allemaal (te) snel.

Kawa kwam bijna elke x foutloos maar ging steeds zenuwachtiger springen omdat hij het in zijn hoofd gewoon niet bij kon houden, het ging gewoon allemaal te snel.
Dus ging hij niet meer mooi over de hindernissen. Dus hij kwam te koop. Aangezien ik dus Kawa absoluut niet kon missen heb ik hem toen half gekocht.
We hadden in die tijd net een huis gekocht wat nog in aanbouw was en ik durfde dus niet meer geld uit te geven.
Maar nu was Kawa half van mij en kon ik mee beslissen als hij weg moest maar ook wat er met hem gedaan zou worden dus heb ik Kawa toen meteen voor 3 maanden op rust gezet om hem daarna weer heel rustig op te gaan pakken.

Ondertussen was het sinterklaas geworden en aangezien ik bij die mensen elke dag was en nog een paar paarden reed die ik zadelmak had gemaakt en ook op hun kinderen babysitte was ik daar ongeveer kind aan huis en er werd gevraad of ik samen met men vriend daar mee sinterklaas kwam vieren.

Wij daar niets vermoedend naar toe en toen kreeg ik ook een kadootje.Een enveloppe met Kawa's papieren en een gedichtje dat ik daar altijd kwam en veel deed en dat ze me dat in dank afnamen EN NU KOMT HET: ze vonden dat Kawa bij mij hoorde en kreeg ik dus de andere "helft" kado.
dus Kawa was nu helemaal van mij.
Ik wist dus toen niet wat ik moest zeggen ik stond met tranen in men ogen en wilde die man dus graag om zen nek vliegen maar de kinderen stonden erbij en riep toen maar “bedankt sinterklaas.!!”

Dit was dus mijn verhaal over hoe ik aan Kawa kom.

**Geplaatst**: 15-06-03 09:46

Geplaatst: 15-06-03 09:46

15 of 16 jaar geleden werd onze "oude" merrie Wendy kreupel en zochten mijn vader en mijn zus een nieuw paard. Via kranteartikels en de Strengen hebben ze een aantal paarden bekeken en daar was Berber. Vrolijk uit een box kijkend met haar grote flaporen.
De keus was snel gemaakt en toen ik uit school kwam hadden wij een nieuw paard in de stal staan *LOL*

Nou ja, geen bijzonder verhaal dus, want van Berber kwam Isolda en van Isolda kwam Udinde Haha!

**Geplaatst**: 15-06-03 10:32

Geplaatst: 15-06-03 10:32

Bij Jumper was het liefde op het eerste gezicht! *LOL*

Toen wij jaren geleden hier kwamen wonen en er een stal en bak bij het huis bleken te zitten was het voor mijn schoonvader heel gemakkelijk om 's winters hier een van zijn jonge paarden neer te zetten omdat hij stallengebrek had. Hij fokte toen nog dressuurpaarden. Dus kwam Kiri hier toen ze 3 was voor de eerste keer. Ik heb haar zadelmak laten maken en ging op haar rijden. Iedere zomer ging ze terug om een veulen te krijgen, maar na 2 veulens wilde mijn schoonvader stoppen met fokken van dressuurpaarden (hij had inmiddels een springmerrie gekocht) en wilde hij Kiri eigenlijk kwijt. Nu heeft zij als jaarling een ongeluk gehad en heeft een litteken aan haar achterbeen en daarom is ze moeilijk verkoopbaar ondanks dat ze er nooit kreupel aan is geweest. Toen kreeg is dus ook met Sinterklaas (he Kawa Tong uitsteken

) de papieren en mocht ik Kiri houden. Ik heb met haar jaren lang recreatief gereden (geld voor les was er niet, we hadden net twee kinderen gekregen en een huis gekocht dat heftig verbouwd moest worden). Af en toe werd ik gek van haar (het is eigenlijk mijn type paard niet), maar ze is echt heel lief van karakter dus ik wilde haar aan de andere kant ook niet kwijt. Maar ik wilde wel wedstrijden gaan rijden, en daar is ze eigenlijk niet zo geschikt voor (in ieder geval niet met mij erop... Haha!

) dus ik besloot op zoek te gaan naar een ander paard. We hadden toch twee stallen dus dat moest kunnen. Vervolgens natuurlijk half Brabant/Limburg/Gelderland afgecrosst voor paarden die in de advertenties wel wat leken. Tot ik op een gegeven moment een heel gewone advertentie in de Vondst zag staan.
11 jarige vosruin, vader Ahorn x Porter, klein stalgebrek, zeer betrouwbaar, en de prijs erbij. Eigenlijk niks bijzonders maar ik belde toch het telefoonnummer wat erbij stond en toen ik eenmaal in gesprek was met de eigenaar werd ik steeds enthousiaster. Jumper bleek ZZ gesprongen te hebben, in dressuur nooit uitgebracht te zijn, maar wel opgeleid op een profesionele dressuurstal tot Z niveau, en bovenal volgens de eigenaar was het een schat van een paard, hij was er zelf mee nederlands kampioen bij de militairen geweest en reed er zelfs mee bij het trompetterkorps (of zoiets). Maar omdat hij 2 banen had en het paard dus al een jaar stilstond omdat hij geen tijd had vond hij dat eeuwig zonde en had toch maar besloten om hem te verkopen.
Dus wij een afspraak gemaakt om te gaan kijken. Nou Frank, mijn man zag het al toen het paard de stal uitkwam zegt hij nu nog, mijn oogjes begonnen te glimmen en het was echt liefde op het eerste gezicht. Jumper was een week niet buiten geweest (vanwege het slechte weer) en we konnen ook niet in de bak (stond onder water...) en dus moest hij hem voor laten draven op de weg (midden tussen de huizen Haha!

). Ik kan me dat nog precies herinneren, staart op zijn rug, hals erop en gaan met die banaan (nou en hij is al 1.75 van zijn eigen, toen leek ie dus helemaal imponerend). Toen met paard in de trailer (en nog een ander paard waar ook mensen voor waren) en naar de binnenmanege . Kon ik meteen zien dat ie heel makkelijk de trailer in gaat. Ik erop daar en aangezien ik net een week of twee ziek was geweest en zo slap was als een vaatdoek zag dat er volgens mij niet uit, die mensen hebben vast gedacht dat ik voor geen meter kon rijden. Maar toen ik hem eenmaal een keer een paar wissels had laten springen was ik definief verkocht. Dat was voor een B ruiter als ik echt kicken! Toen moesten die andere mensen dat paard nog proberen en werd Jumper even op de poetsplaats vastgezet. Zet die man zo de tuinslang vol op dat paard, en hij geeft geen krimp. Dus niet even de beentjes of zo, nee vol op zijn hals en hoofd. Hij vond het zelfs lekker! Bovendien kon ik er na zo een lange tijd niks gedaan te hebben zo op zonder dat ie gek deed, dus dat betrouwbaar klopte ook wel... Nou was ik nog wel zo verstandig om niet meteen te beslissen, maar voor mijzelf had ik die beslissing toch al wel genomen en de volgende morgen heb ik die man meteen gebeld dat ik hem wilde hebben (moest ie nog andere kopers afbellen die die dag zouden beslissen, maar ik was gelukkig eerst! *LOL*

. En ik moet zeggen, ik heb er nog nooit een dag spijt van gehad, ook niet tijdens alle ellende die we vorig jaar gehad hebben. Jumper heeft zich echt kranig gedragen en is altijd het lieve betrouwbare paard van toen gebleven (alhoewel het echt geen slome dodo is, maar dat hoeft van mij ook echt niet) Iedereen is hier stapelgek met hem en hij mag voor altijd hier blijven, dit is een paard dat echt nooit meer verkocht word. Lovers

**Geplaatst**: 15-06-03 10:44

Geplaatst: 15-06-03 10:44

Ik was op zoek naar een paard.
Mijn vriendin wist nog een leuke Belisar te staan. Hij stond wel in Noord Limburg, dus een eind rijden, hij was net 2 (vond ik te jong), hij was nog hengst (wilde ik niet), het was een vos (wilde ik niet) en had een naam die je maar beter niet kan vemelden.
Kortom niet mijn paard dus.
Maar ach een gezellig dagje Noord Limburg met mijn vriendien en mooie paarden kijken (hij had ook nog een 2 jarige met een piephak) en weilanden vol met fokmerries, veulens, jong spul en natuurlijk de dekhengsten op stal, dus wij gezellig een dagje weg.
Kwam ik daar, kom ik de hoek om en zie hem staan. Had geen idee welke het was, maar had zoiets van als die het is, ben ik verkocht. En dat bleek hem te zijn. Ik had hem nog geen pas zien lopen voor ik mijn beslissing genomen had.
Daarna wel laten lopen (de opmerking van de fokker vergeet ik nooit meer, na het lopen kwam hij naar me toe en zei, "zo ist ie en niet anders" Haha!

eerlijk of niet?
Het enige waar ik nog iets over twijfelde was de maat, hij was niet eens 1.60 en zag er al redelijk volgroeid uit. Ik heb hem ingefluisterd dat hij nog wel een beetje moest groeien, maar dat heeft hij wat te letterlijk opgepakt, hij is nu 1.73 meter, en dat is voor mij wel erg groot. Toch zou ik hem voor geen goud meer willen missen!!!
Keuring was ook nog een verhaal op zich. Een 2 jarige hengst die nog nooit een halster omgehad heeft laat zich niet zo makkelijk keuren. Hoezo benen optillen, ik ben een echte hengst en als iemand aan mijn benen zit laat ik me vallen en bijt terug (kudde gedrag). Longeren was natuurlijk ook een onmogelijke opgave.
We hebben hem dus mee naar huis genomen, wat overegins ook nog wat voeten in de aarde had, want wij waren er met keuren, mijn vriendin zou later komen met de vrachtauto, maar Jesper was zo gek dat hij alleen maar rechtop tegen de wand stond, dus eigenlijk mochten we hem niet mee van de fokker, hij was te gevaarlijk. Mijn vriendin heeft toch doorgezet en we hebben hem thuis gekregen.
Daar met hem aan het 'werk' gegaan, voetjes geven, en een paar rondjes longeren. Toen kon de keuring afgemaakt worden en was hij echt van mij. Toen mocht hij ook van zijn jeugd genieten en heb ik een tijd alleen gepoetst, een beetje geleerd aan het halster te lopen, maar geen 'werk' meer.
De fokker belde wel bijna elke week of ik nog wel blij met hem was, en dat ik hem zo weer in kon ruilen (altijd fijn, goede contacten met de fokker), maar geen moment spijt gehad.

**Geplaatst**: 15-06-03 13:03

Geplaatst: 15-06-03 13:03

We zijn met iemand die meerdere adresjes had op pad gegaan, dat was allemaal niks, op het laatste moment wisten ze nog een adresje, en daar stond Ironique. Geen liefde op het eerste gezicht, het eerste wat ik van haar zag was dat ze 2 pony's mepte Haha!

, maar toen maar eens gaan rijden en dat ging eigenlijk wel leuk Lachen

2 weken later is ze gekeurd en daarna stond ze bij ons op stal. Nu alweer ruim 7 jaar geleden Lachen

**Geplaatst**: 15-06-03 15:16

Geplaatst: 15-06-03 15:16

Ik zou me gaan orienteren wat voor een paardje ik wilde kopen.... dus ging ik info op internet zoeken... daar kwam ik een pagina tegen (www.haflinger.nl) en daar stond een paardje beschreven waar ik helemaal verliefd op werd... toen zijn we gaan kijken en hebben haar gelijk meegenomen...
ik heb er geen moment spijt van gehad.....

**Geplaatst**: 15-06-03 15:36

Geplaatst: 15-06-03 15:36

Moest tanken met de brommer en had mijn campero-laarzen nog aan. Bij de pomp vraag de eigenaar of ik een paard heb. Nee. Wil je een paard. Euh.... nóg niet, maar.... Alonso heeft nu een mooi en de ouwe van Muñoz is overleden en zijn familie wil zijn paarden kwijt. OK.
Wil er niet teveel aan denken, maar teug naar de boerderij kijk ik helaas toch naar het erf van Alonso; staat inderdaad een héél fraaie merrie. Andalusiër, 3 jaar, grijs appelschimmel. Goed, Dat was de eerste.

Emilo, de bakker, vindt Arabella érg fraai maar als echte paardenliefhebber/-kenner vindt hij dat ze eigenlijk gezelschap moet hebben. Hij zal eens rondkijken.
Een maand later hebben we er Capricho; 2 jaar Anda-Berber donkere wijnschimmel hengst, en Luna; 3 jaar Anda-Berber wijnschimmel merrie, erbij.

De paardjes zijn nog jong, dus een wat meer ervaren merrie erbij zou geen slecht idee zijn. Maak daar een opmerking over in onze buurtkroeg en dan en daar wordt José Maria naar zijn zwager gestuurd.
Zwager Paco 'Riso' komt de week erop met zijn trekker langs en zo hebben we Sancha; Andalusiër merrie, spierwitte schimmel, 14 jaar erbij.

Luna blijkt drachtig en zo komen we aan ons vijfde paard; Zomer, Anda-Berber zéér donker wijnschimmel merrie.

Tis een heerlijk 'klef' setje dat het goed kan vinden en een ontspannen familiegroepje vormt.

**Geplaatst**: 15-06-03 16:18

Geplaatst: 15-06-03 16:18

Toen ik te horen kreeg van mijn ouders dat ik (eindelijk) een paard mocht kopen, hadden zij al achter mijn rug om in de Vondst naar iemadn gebeld die een haflinger te koop had staan.
De avond voordat we naar hem gingen kijken vertelde ze het aan me. Ik was zo blij met het veit dat ik een paard kreeg dat het me niet uitmaakte welke het zou worden, dus ik zei direct kopen teon we hem hadden gezien. Mijn ouders vonden hem ook wel geschikt en toen hebben we hem gekocht. Tot nu toe heb ik er nog nooit spijt van gehad, maar een volgende keer orienteer ik me toch op wat meer paardjes.....

**Geplaatst**: 15-06-03 16:28

Geplaatst: 15-06-03 16:28

Grappig om te lezen hoeveel mensen hier eigenlijk helemáál geen eigen paard wilden hebben *LOL*

! Ik hoor dus ook bij diegene Knipoog

!

Na 12 jaar niet meer te hebben gereden, waren we op vakantie op Terschelling. Het weer was zó slecht, dat we haast niets konden doen. Ik stelde mijn (toen 6 jarige) dochter voor, om maar eens een manege op te zoeken en kijken of we rijles konden krijgen.
Weer thuis aangekomen, besloten mijn dochter en ik dat we graag verder wilden gaan met rijlessen en vroeg ik m´n buurmeisjes waar zij reden.
Na de derde rijles, vroeg de manege eigenaar of een eigen paard niets voor mij was Knipoog

. Nee dus, want.... (2 kleine kinderen, hond, kat, groot huis enz. enz.) Wél zei ik hem, dat ik ooit nog wel eens een Fries zou willen hebben, waarop hij antwoordde dat hij 2 dagen later een paard op ging halen wat erg op een Fries leek Tong uitsteken

.
Ik kon het niet laten om mijn man te vertellen, dat Alex over 2 dagen een Fries-achtige zou krijgen en dat hij/zij te koop was. (ik wist niet over het paard, of het een hengst/ruin/merrie was, hoe oud enz.)
Mijn man zei niet veel, maar ging 2 dagen later wel mee naar de manege omnaar de rijles van onze dochter te kijken Knipoog

. Tja, daar stond hij dan in de box; een 6-jarige ruin uit Rusland die er idd uit zag als een Fries, maar dan in elkaar geschoven *LOL*

. (een beetje compakt dus Knipoog

)
Ik stond een tijdje bij hem te kijken en was erg onder de indruk dat hij daar zo rustig in z´n box worteltjes stond te eten, terwijl er zoveel mensen om hem heen stonden.
Opeens vroeg mijn man aan me: "Zou jij hem willen hebben??"
Ik moet er volgens mij super-dom hebben uit gezien, ik was echt perplex !! Toch heb ik wel even bedenktijd gevraagd, want mijn oorspronkelijk bedenken was er nog steeds Scheve mond

!
Uiteindelijk hebben we hem gekocht en ik heb er nu, na bijna 7 jaar, nog geen minuut spijt van gehad dat ik Dikke (die eigenlijk Sam heet Knipoog

) gekocht heb Lovers

!!

Beer (Balou, haflinger) kwam per toeval bij mij; hij was van de vrouw van mijn man zijn compagnon en die had opeens d´r neus vol van "dat paarden gedoe" Lips are sealed

. Op een dag vroeg Stefan (mijn mans compagnon) of ik niet iemand wist die een Hafi wilde kopen, waarop ik "ja" zei en mijn man meteen er achteraan "Maar niet voor jou!!". 3 Dagen later stond ´ie bij mij op stal Schijnheilig

!! Een schat van een beest, die ik helaas maar 3 jaar heb gehad Verdrietig

. (klik maar op m´n onderschrift voor de details!).

In nov. afgelopen jaar hebben we de stal gewisseld en daar kregen we ook meer plaats.
De droom van een Fries begon weer erg te kriebelen, alleen "werkte" mijn man nog niet echt mee Scheve mond

.
Eind jan. van dit jaar, plaatste "Fries" een advertentie waarin ze een 6 jarige merrie aanbood, die eigenlijk precies het type was wat ik zocht, alleen was ik na de dood van Beer nog niet echt aan een ander paard toe.
Uiteindelijk was die merrie al na een paar dagen verkocht, maar ben ik wel op zoek gegaan naar een andere merrie.
Uiteindelijk heb ik mijn merrie in Ned. gevonden (dankzij het adres wat ik van Fies heb gekregen Lovers

). Ik heb haar tweede paasdag gekocht en op 4 Mei kwam ze met de vrachtwagen bij mij.
Toen ik haar zag, vond ik wel dat ze erg goed doorvoed was, maar dat kwam omdat ze drachtig was Knipoog

! Ik wacht nu dus vol spanning op de geboorte van Ynskjes eerste veulen. (en dus ook mijn eerste veulen Knipoog

)

**Geplaatst**: 15-06-03 17:08

Geplaatst: 15-06-03 17:08

via handelaar, lekker simpel Haha!

**Geplaatst**: 15-06-03 18:34

Geplaatst: 15-06-03 18:34

Rinkja was een kerstcadeautje. Haha!

Mijn vader had mij al een paard beloofd,en we zouden kijken voor een leuke fjord.En met kerst kregen mijn zusjes en ik een kaart met een foto van Rinkja.(we kenden haar al) Aan de binnenzijde stond:
Deze fjord is nu jullie eigendom.(oid)

Toen zouden we haar zogenaamd gaan ophalen uit Hempens,en onderweg zei mijn moeder,we moeten nog even langs een paar mensen voor haar stamboekpapieren. Verward

dat was net buiten het dorp,ik vond het wat vaag,maar goed,we reden daar dus langs.Kwamen we daar,stond er een grote vrachtwagen waar gehinnik uit komt.Ineens zag ik mijn nichten daar ook.(die hadden Rinkja eerst) Klep van de vrachtwagen open,wat gestamp,en daar kwam Rinkja vrolijk de wagen uit gedenderd.
Bleek dus dat daar de nieuwe stallingsplek was.
Zo hebben wij heel onverwacht Rinkja gekregen,was echt een leuke verrassing. Haha!

**Geplaatst**: 15-06-03 18:45

Geplaatst: 15-06-03 18:45

ik zou een shetlandveulen krijgen
dat veranderde in een volwassen shet
en heb uiteindelijk een volwasse kwpn merrie op stal staan
tja niet helemaal wat we zochten Haha!

**Geplaatst**: 15-06-03 19:43

Geplaatst: 15-06-03 19:43

Mijn paard en pony zijn beide verkocht maar ik vindt het toch leuk om mijn verhaal hier te vertellen.

Ik ging op internet zoeken of er nog leuke paardjes te koop stonden..
Toen keek ik bij een site van een handelstal en daar stonden een paar paarden te koop.

Ik vondt het wel de moeite waard om daar even te gaan kijken aangezien het in de buurt was..
De eerste keer dat we d'r gingen kijken lieten ze 3 paarden zioen die ze wel geschikt voor mij vonden.Die mensen voregen aan mij wat ik zocht enz en hoe ik reed.ik kanme nog goed herineren dat ze vroegen of ik met de harde of zachte hand reed..ik wist toen helemaal niet wat dat was.. Haha!

Toen lieten ze een vosmerrie zien..ik was gelijk verliefd op dat beestje..Toen kon ik alleen nog niet op d'r rijden omdat ze net bij de ostehopaat was geweest.

De tweede keer dat ik daar kwam ging ik op die vosmerrie rijden.
Met rijden ging ze er vandoor..maar het ging heel rustig..ze sprong heel mooi aan in gallop..later vertelde de eigenaresse dat je heel rustig been moest geven bij haar.
Na 1 x rijden wist ik het wel...deze wou ik wel hebben..ik vondt d'r fijn rijden en ze was best braaf alleen een beetje schrikkerig.
Goldie is na 2 maanden allen weer terug gegaan naar d'r oude eigenaresse .

Jordy heb ik gevonden bij BMstables.......Toen ik daar aankwam zei de eigenaresse"ik heb een leuke pony voor jou!"Toen ze zei dat het een tinker was,wou ik eigenlijk al niet meer op hem rijden want ik wou geen tinker.
Maar ik moest hem echt even proberen...nougoed ik d'r op..zei dat meisje die hem voor reed dat ik maar niet met hem moest galloperen en als die ervandoor ging dat ik hem dan in moest houden..
Toen ik erop zat probeerde hij er heel even vandoor te gaan maar ik kon hem zo terug nemen..
Toen ik klaar was met rijden wist ik nou niet goed of ik hem nou moest kopen ja of nee...ik vondt hem heel braaf en het was toch wel een leukerdje om te zien..
Toen zijn we naar huis gereden en zouden we de volgende dag ebllen of we hem zouden nemen..
In de auto heb ik er lang met een vriendin die mee was over gepraat en toenwe bijna thuis waren wist ik het al..Ik wou hem kopen!
Jordy is 10 maanden van mij geweest en hij is weer verkocht..

**Geplaatst**: 15-06-03 20:56

Geplaatst: 15-06-03 20:56

Tja, de meeste van mijn paarden heb ik van mensen 'gekregen'/gekocht die verwaarloosde en afgedankte paarden opvangen. De paarden die zij thuis niet konden plaatsen gingen naar mij, en zo heb ik er een aantal gekregen.

Frost is wel een grappig verhaal. Zij werd mijn tweede paard, en haar kreeg ik van mijn ouders. Ik wilde heel graag een paard met de kleur 'frost' en heb echt heel veel gezeurd bij mijn ouders, haha overal plaatjes neerleggen van paarden met die kleur. Als ik even nagedacht had, had ik kunnen weten dat ik nooit zo'n paard kreeg omdat die onbetaalbaar voor mijn ouders waren. Dus op de ochtend van mijn verjaardag rende ik heel hard naar de stallen en daar stond en gek bont paardje, met op het naambordje 'Frost'. En zo had ik toch mijn 'frost' paard nog Lachen

.

**Geplaatst**: 15-06-03 21:32

Geplaatst: 15-06-03 21:32

Ik reed 2 keer in de week op de manege en kwam er dan ook nog 2x dagen om te helpen op stal. Ik had een verzorgshet waar ik alles mee mocht, wat wilde ik nog meer? Eigenlijk niks, maarja je weet nooit wat het lot met je wil.
Er stond al een tijdje een arabische vos merrie op stal, opzich een harstikke leuke pony maar met rijden vond ik haar maar 3x niks. Ze had een dikke pens tilde d'r voeten niet op en liep met d'r kop in de lucht en had een hekel aan springen. Dus ik trok me niet zoveel van Laica aan en was gewoon met m'n verzorgpaard op de manege bezig en had het er reuze naar m'n zin. Op een gegeven moment was er geen bijrijder meer voor Laica en de eigenaar was er 2 keer vanaf gevallen en durfde er niet meer op. Aangezien ik zo'n idioot ben die overal opstapt wilde ik ook wel op Laica rijden. Die 1e keer was in Januari, het was flink koud en Laica was al weet ik veel hoeveel dagen/weken al niet meer uit die box gekomen. Ik erop, ik kon er eerst geen eens opkomen zo achterlijk was Laica bezig. Uiteindelijk zat ik en daar was ook alles mee gezegt. Ik zat aan de longeerlijn en de eigenaar had haar ook nog is een keer vast, nog was Laica helemaal gek. Maar goed, ik was niet bang en vond het wel geinig Haha!

* iedereen op de manege verklaarde me voor gek dat ik erop stapte*. Na nog een keer eop gereden had ik gezegt dat het zo niet langer kon en dat Laica elke dag beweging nodig had. Maar alleen erop rijden was absoluut niet te doen dus ben ik haar elke dag gaan longeren en had de hele verzorging op me. De eigenaar deed er niks meer mee. Ik wist al dat ze verkocht zou worden. De reden dat ik haar reed was om haar beter onder het zadel te krijgen zodat ze voor meer verkocht zou kunnen worden. Ik had er geen problemen mee want ik wist dit vanaf het begin. Tot dat de eigenaar op een dag vertelde dat Laica deze maand nog weg ging, naar de handelaar. Dit was wel even slikken. Laica was al 9 jaar, zonder papieren en niemand kon er eigenlijk op rijden. Welke gek zou haar dan kopen? Ik zag het dus al voor me dat ze of altijd in de handel zou blijven of bij het slachthuis terecht zou komen. Toen heb ik het er met m'n ouders erover gehad en heb ik haar gekocht. Het heeft heel wat moeite gekost om haar weer het vertouwen terug te geven en dat ik er eindelijk normaal weer kon rijden, maar ik ben trots op mezelf wat ik tot nu toe bereikt heb en voorlopig gaat ze nog niet weg.

**Geplaatst**: 15-06-03 22:13

Geplaatst: 15-06-03 22:13

Ik kreeg voor mijn verjaardag vorig jaar eindelijk een paard (ik had al een pony'tje) De eerste week van augustus ging ik dus kijken bij iemand die pinto's verkocht (ik wou een pinto). Daar zag ik ze staan. Lovers

Een prachtige merrie van 7 jaar die western bereden was en echt alles kende.
Super braaf, lief, mooi,... Ik was echt verkocht.
De man gaf me 2 weken garantie op verborgen gebreken en ik kocht ze meteen. Ik zou enkele dagen nadien ze laten keuren, als ze thuis stond. De dag nadien werd ze gebracht. Ze was zo braaf.
Enkele dagen nadien kwam de DA om te keuren.
Wat een prachtige dag had kunnen zijn werd voor mij een nachtmerrie. Huilen

Mijn merrie werd AFGEKEURD. Ik kon het niet geloven.
Maar ja het was nu zo en ze moest terug.
Die man is ze dan ook zonder fout enkele dagen later komen halen en ik kreeg mijn geld terug.
Ik dacht dus oké, eerlijke man, geeft mijn geld terug zonder mokken, komt haar terug halen,...
Enkele dagen later ik terug naar hem om te kijken of hij nog iets had staan. Er stond toen een prachtige appaloosa merrie van 3, net ingereden, kende nog niet veel maar was super braaf.
Ik dacht, nu heb je mij niet meer en ik liet de DA naar daar komen om te keuren. Had met de DA thuis afgesproken omdat hij de weg niet wist en wat vertelde hij me toen??? Verward

'Ja, seg die vent van dat vorige paard heeft me nog gebeld en bedreigd, uitgemaakt,...' Ik wist gewoon niet wat zeggen: we gingen dus terug naar die 'vent'. Toen wist ik het al: dat beest is ook afgekeurd. Ik niks tegen de DA gezegd dat dat diezelfde man was en wij op weg.
We komen daar aan en meneer staat met zijn jas aan klaar om weg te gaan. 'Ja, sorry, ge weet ze staan, wij moeten effen weg, je keurt ze maar en dan binnen een half uurtje ben ik terug, tot seffens' Verward

Ja je kan het al raden, beestje afgekeurd.

Als bij wonder staat daar ne ouwe vent die daar eten komt halen en die hoort ons tegen de DA bezig en die zegt wanneer de DA weg is. Komt ge hier om een paard te kopen??? Ge zijt zeker gek, die paarden komen van Italië, alles wat daar nog iets of wat goed van is probeert hij te verkopen en de rest is voor de slacht Huilen

. Ik wist niet wat ik hoorde.
Ja zegt die man, wel spijtig dat ge voor zo enen komt, mijne buur heeft nog een paard staan, maar hij heeft er geen tijd voor, maar ja, dat is zo ne gevlekte, ene met grote vlekken. Ik

. wist niet wat ik hoorde.
Hij zou het als hij thuis was vragen aan zijn buur, als die haar nog verkocht en mij dan bellen.
Ik was juist thuis en de telefoon ging. Het was die man al. Ja hij verkocht haar nog.
Wij dadelijk kijken en enkele dagen later de DA laten keuren en wat bleek: ze was goed gekeurd.

Mijn geluk kon niet op. Toen had ik 3 maanden na mijn tegenslag met dat ene paard toch nog een pinto waar alles mee in orde was.
eind goed, al goed.
En zo kwam ik aan mijn lieve TACHE.
Ik hoop dat het een wat duidelijk verhaal is en dat het niet te lang duurde.

**Geplaatst**: 15-06-03 22:17

Geplaatst: 15-06-03 22:17

Heb nog geen paard...maar binnenkort wel :p

**Geplaatst**: 15-06-03 23:08

Geplaatst: 15-06-03 23:08

Nadat mijn oude pony was ingeslapen in Utrecht vanwege een ontsteking in zijn maag wou ik eigenlijk niet meer rijden. Ik had tyenslotte van mijn 7e tot mijn 15e op hem gereden. TOen kwam ik met de eigenaar van de stal waar ik een ponytrain een paar weken later bij een boerderij om de mest weg te brengen en daar stond een pony in de bagger. HIj kwam zachtjes hinnikend naar het hek en toen kwam die boer eraan en die zij dat hij te koop was. Eerst leek het ons helemaal niks (veel te klein, niet ingereden, enz.). We zijn toen bij een aantal andere pony's wezen kijken, maar eigenlijk had ik even helemaal geen zin meer in een pony. Een paar weken later kwamen we weer bij die boerderij en toen stond ie uit de bagger en konden we hem beter zien. Ik wa siegenlijk meteen verliefd, hoewel ik eigenlijk eerst geen oningereden pony wou. Maar ja...
HIj is het dus toch geworden en nu heb ik Fellor alweer 5 maanden.

**Geplaatst**: 15-06-03 23:21

Geplaatst: 15-06-03 23:21

Ik reed eigenlijk al 10 jaar op een manège/boerderij met New-forestpony's, en had er al lang mijn hart verloren aan een 19-jaar oude merrie. Op een dag zei de boer mij dat hij de merrie wilde verkopen, omdat er bijna niemand op wilde rijden (behalve ik dan Scheve mond

, maar dat bracht niet genoeg geld op Verward

). Toen heb ik diezelfde dag nog beslist om haar te kopen. eerst mocht ik niet van mijn ouders, maar uiteindelijk, op voorwaarde dat ik haar zelf zou betalen, stemden ze toe. Ik dus onmiddelijk naar de boerderij en de week erna een weekendjobke gezocht

. Maar een jaar later is die boer gestorven, en heeft zijn zoon de boerderij overgenomen. Gelukkig maar, want voor mijn beestje op een dure manège te zetten had ik absoluut geen geld genoeg

En nooit van mijn leven zou ik haar wegdoen, ik hield echt zielsveel van haar. maar een jaar later is ze gestorven, en was ik echt helemaal de kluts kwijt. Niemand kon nog iets met mij aanvangen

Die boer heeft toen hemel en aarde bewogen om voor mij een andere pony te vinden, maar ik wilde alleen mijn merrie terug... Tot ik hem op een dag zei dat er een dochter van haar stond, 50 km verder op, die als 2 druppels water op mijn oude beestje leek. Die boer dus direct naar daar gebeld, bleek dat ze haar wel wilde verkopen. Dat had ik dus absoluut niet verwacht

Wij dus gaan kijken en ik was natuurlijk onmiddelijk verkocht. Bleek dat ze drachtig was, en de eigenaar twijfelde om haar te verkopen. Was per slot van rekening een eersteklas dekmerrie Lips are sealed

. ok, ik dus al smachtend zitten wachten tot ze uiteindelijk iets lieten weten. Na een paar maanden toch nog eens gebeld, bleek dat ze een veulentje had gekregen en al opnieuw drachtig was Verward

Toen had ik de hoop opgegeven. Ondertussen was er al een dik halfjaar vol miserie voorbij, maar ik bleef toch een beetje stiekem hopen en ben zelfs stiekem een paar keer naar de wei gereden waar ze stond (da was wel 50 km heen en 50 km terug, maar het was altijd echt een hoogtepunyt voor mij om haar nog eens te zien

). Toen, in augustus kwam de keuring eraan en heb ik haar daar gezien met haar veulen. Echt prachtig zag ze eruit!! Kwijl

Maar toen vertelde de eigenaar dat ze haar toch niet gingen wegdoen. Ik dus gans in de put. Ben toen van pure ellende een week op vakantie geweest, gewoon om er eens tussenuit te zijn.
Maar groot was toen de verrassing toen ik terug thuiskwam; het eerste waar ik langsging was de boerderij, en daar was op dat moment wel heel volk vond ik. Maar ik had er verder niet bij stilgestaan. Toen hadden ze mij met een smoes de stal in gelokt, en waie stond daar? De pony van mijn dromen!!! *LOL*

Ik viel bijna achterover, dat had ik zelfs in mijn mooiste dromen niet verwacht!!

Maar het had dus wel degelijk veel zweet gekost om haar te kopen, en nog wel aan een schappelijke prijs!!

Nu staat ze dus bij ons op de boerderij en heeft ondertussen ook een pracht van een hengstenveulen gekregen hier Lovers

En ik dolgelukkig natuurlijk

Groetjes, Silvia

**Geplaatst**: 15-06-03 23:36

Geplaatst: 15-06-03 23:36

Mijn moeder had een pony waar ik ook op reed. En ze wilde graag 1 keer een veulentje fokken. Dat werd Pablo en daar konden we geen afscheid van nemen. Toen hebben we hem gehouden en was hij voor de helft van mij. Toen ik uit huis ging mocht ik hem meenemen en was hij ook echt van mij omdat ik vanaf toen hem ook helemaal zelf ging betalen. Tot die tijd was hij nog voor de helft van mijn moeder.

**Geplaatst**: 15-06-03 23:45

Geplaatst: 15-06-03 23:45

Polly heb ik een tijdje verzorgd toen ik de stoute schoenen aantrok en vroeg of ik haar mocht kopen, dat mocht dus.

We hadden haar laten dekken en afgesproken dat als ze niet drachtig was dat we er eentje bij zouden kopen.
Maar ja toen kwam ik in het profiel van Esther (buitenzorg) Sharif tegen en die hebben we toen toch gekocht, was (en ben) helemaal verliefd.
En inmiddels is er een veulen en mogen ze allemaal blijven..

**Geplaatst**: 15-06-03 23:51

Geplaatst: 15-06-03 23:51

Via een kennis kwam ik terecht bij heel aardige mensen waar ik kon rijden op een van hun oudere paarden. Dit paard is na enige tijd verkocht. Ik mocht daarna B'elanna (of de Vasco zoals ze daar heette Knipoog

) rijden. Lanna was toen drie jaar, drachtig en net ingereden. Ik ben met haar veel buiten wezen rijden in die tijd. Het was geen liefde op het eerste gezicht, maar wel op het tweede en derde en vierde. B'elanna is nl. absoluut geen makkelijk paard. Ze is slim, lui en supereigenwijs. Gelukkig is ze ook gewoon erg lief en aanhankelijk. En tegenwoordig gaat het goed met rijden. We hebben de samenwerkingsformule gevonden.

Toen ze drachtig was van haar tweede veulen heb ik haar gekocht (met de afspraak dat het veulen weer terugging naar de eigenaren). Dat veulen is uiteindelijk door een goede vriendin gekocht.

Inmiddels is B'elanna bevallen van Wizkid...Een ongelukje dat gelukkig goed is uitgepakt. Dus aan Wizkid ben ik min of meer per ongeluk gekomen.