Ik heb dus vandaag in totaal 6 uur in de auto doorgebracht en dat alles om te gaan kijken naar een hengst voor mijn merrie. Helemaal van Gent, België naar Zeewolde, Nederland, in die hitte...Ik kan je verzekeren dat ik sterretjes zag toe ik daar aankwam. Maar het was de moeite waard...
We zijn dus op bezoek geweest bij Hatatitla van de leliaard, Connemara prestatiehengst. 6 maal naar EK SWG geweest en zeer mooie bloedlijnen.
Samen met mijn beste vriendin om 12 uur vertrokken, eerst nog lekker file gehad aan wegenwerken. Leuk hoor, stilstaan met een lopende motor in de blakende zon. Eenmaal in de buurt van Antwerpen begon het lekker te gaan, en na een stop aan een McDo na Breda ging het nog veel beter.
Het was wel een leuke rit, omdat Nederland zo vlak is en je er geen lintbebouwing hebt, kun je erg ver kijken. En zo veel grasland! Niet te doen, wij moeten hier vechten voor een halve hectare en daar bij jullie hebben jullie paarden gewoon hele voetbalvelden er beschikking. Ook leuk was naar de bordjes van de afritten te kijken en me proberen herinneren welke bij welke bokkers ik in de buurt was.
Uiteindelijk zijn we om 15u 30 aangekomen wij de Zonnehoeve, eerst een praatje gemaakt en wat bekomen met wat fris, de fokker is een hele vriendelijke man.
Dan gaan kijken naar de kudde waar Hatatitla liep, ergens in een natuurgebied, mooi hoor! Ik moet zeggen, hij was de rit waard, wat een lekkere vent, zeg! Mooi front, veel massa, prachtige nek, veel uitstraling en erg leuke bewegingen. .. We waren meteen verliefd
Hij kwam ons begroeten bij het hek, maakte beleefd kennis en was zo vriendelijk mooi te poseren voor de foto's. Daarna besloot hij zijn krachtige galop en springtalent te showen door een reeks slootjes te nemen.
We hebben ook enkele nakomelingen van hem gezien, stuk voor stuk hele aansprekende dieren. Een was een heel schattig en nieuwsgierig veulen, een stevige rakker van een maand die al meteen wou controleren of mijn fototoestel eetbaar was.
Ach, ik ben helemaal weg van hem. Hij is een echte gentleman en hij is qua bouw en karakter complementair met mijn merrie, dus waarschijnlijk loopt er hier volgend jaar rond deze tijd een mooi veulentje van Hatatitla rond.
De terugweg duurde maar 2u30 waarin we ons vooral beziggehouden hebben met ons voor te stellen hoe ons toekomstige veulen eruit zal zien.
Ondanks dat het een heel leuke uitstap was, was ik toch wel blij omterug in mijn thuisstad te zijn en eindelijk mijn stijve rug en armen te kunnen losgooien.
Ik ben dus heel erg trots op mezelf, ik heb nog maar een jaar mijn rijbewijs en had nog nooit zo'n lange rit gemaakt. En wat meer is, ik ben geen enkele keer verkeerd gereden, en geloof me..voor mij is dat een hele prestatie
Ik ben nu officieel Strasser Hoofcare Specialist Student!
*My heart's in overdrive, and you're behind the steering wheel*