Boktrit eindigt in ziekenhuis
Geplaatst: 12-05-03 08:19
Zo, nou ik toch jullie aandacht heb met deze spectaculaire titel...
Gisteren meergereden op de Boktrit Ballooerveld (geen idee hoe ik een trema uit deze laptop krijg). Omdat ik Retje niet mee had (iets te veel logistiek gedoe), mocht ik de tweede helft van de rit op Stan van Rommie. Marco en ik kwamen in Drenthe aan op het moment dat de groep pauze had, ik kon dus bij wijze van spreken meteen opstijgen .
Uiteindelijk een heerlijk ritje gehad, Stan was superbraaf en dat voor een 4-jarige in een groep met vreemde paarden, en nog nauwelijks een ander dan Paul en zijn trainster op z'n rug gehad (Stan is cool!). Ik was al eens eerder in het Ballooerveld geweest, ritje met Cody en Aldira, en ik op Sarah van Maaike. Maar dat het zo mooi was... Echte duinen gezien daar!
Afijn, bij terugkomst even omgekleed in de trailer aangezien Marco en ik nog een eetafspraak in Groningen hadden, ik neem afscheid van iedereen, loop naar de auto, doe even een suf huppeltje dat tijdens mijn vakantie in Zweden 100 x goed ging, kom neer op een losliggende steen en ga finaal door m'n enkel... Ik verloor m'n evenwicht en knalde zo op de stenen (dus ook nog wat fijne schaafwonden opgelopen), en binnen een minuut had ik een vreselijk dikke enkel. Dus dat werd een enkeltje EHBO...
Marco heeft me toen naar het ziekenhuis in Assen gebracht, waar men constateerde (dat was vrij pijnlijk, hoewel het foto's maken meeviel ) dat mijn enkelbanden aardig beschadigd waren. Verrekt of gescheurd, dat was niet goed te zien op de foto en dat deed er ook niet toe: ze waren iig nogal beschadigd, aldus de arts, en dat kon alleen genezen met RUST. Nou, daar is iemand als ik dus mooi klaar mee.
Ze hebben me daar mijn arme rechter enkeltje meteen van steungips voorzien, dat er een week omheen moet blijven. Komende week word ik geacht continu met mijn rechter pootje omhoog te zitten, zodat de zwelling kan afnemen. Daarna wordt het 3 x 2 weken tape en misschien fysiotherapie. Heeeeeel fijn allemaal (NOT) en ik ben nu toch ook eigenlijk wel blij dat ik de komende weken geen wedstrijden heb... Hoop dat eind juni de boel toch wel weer in zoverre geheeld is dat ik eind juli weer kan starten, zou toch erg jammer zijn als ik door zo'n suf ongelukje ook een wedstrijdseizoen moet missen. Om er nog maar van te zwijgen dat ik nu WEER een week uit de running ben op m'n werk. Ze zullen weten wat ze hebben binnengehaald...
Maar goed, nu dus eerst maar eens RUST *zucht*. Gelukkig heb ik Marco in de buurt (die anderhalf jaar geleden een soortgelijk akkefietje had), en als het nodig is ook nog twee hele lieve buren. En Joost is gisteravond om kwart voor 12 nog krukken komen brengen (in mijn wedstrijdkleuren blauw en zwart ), lief he? Alleen gaat lopen daarmee ook niet vlekkeloos: ben sowieso al geen held op krukken en mijn schaafplekken zitten precies op de plekken waar ik contact maak met de kruk. En slapen is ook geen succes. Nou ja, went wel. Zit nu in een vreselijk brakke houding te bokken op de laptop van Marco, die ik gelukkig van hem mag lenen, want achter mijn eigen pc'tje zitten lukt dus ook niet.
Ik vrees dat ik me deze week ontzettend nutteloos ga voelen, maar goed, doe je niks aan. Een ongeluk zit in een klein hoekje - in dit geval onder een klein steentje - en ik kan alleen maar hopen dat het niet zo'n lange nasleep gaat hebben als hetzelfde geintje van 12 jaar terug (toen heb ik eerst nog een week doorgelopen met een dikke enkel). 't Is toch ook eigenlijk te gek voor woorden: ik maak een buitenrit van anderhalf uur op een 4-jarig paard van een ander waar ik nauwelijks eerder op heb gezeten en dat gaat perfect. Sta daarna nog geen half uur op de vaste grond en ben al gipsrijp.
Maar ondanks alles heb ik een erg gezellige middag gehad! Ik wilde ook per se nog naar die eetafspraak in Groningen, heb daar fijn met mijn pootje omhoog gezeten (en in de auto languit achterin met m'n voet op een saladebak). Om vervolgens van die mensen te horen te krijgen dat ik beter naar een ziekenhuis in Grunn had kunnen gaan aangezien het ziekenhuis in Assen 'niet zo goed bekend staat' om het even subtiel te zeggen. Ja idd, we vonden ook al dat de EHBO erg moeilijk te vinden was en voor een rolstoel moest je ook nog een muntje van 50 cent of een euro hebben. Stel je voor dat ik daar met een slagaderlijke bloeding was binnengebracht, dan hadden ze me van de stoep kunnen vegen...
Gisteren meergereden op de Boktrit Ballooerveld (geen idee hoe ik een trema uit deze laptop krijg). Omdat ik Retje niet mee had (iets te veel logistiek gedoe), mocht ik de tweede helft van de rit op Stan van Rommie. Marco en ik kwamen in Drenthe aan op het moment dat de groep pauze had, ik kon dus bij wijze van spreken meteen opstijgen .
Uiteindelijk een heerlijk ritje gehad, Stan was superbraaf en dat voor een 4-jarige in een groep met vreemde paarden, en nog nauwelijks een ander dan Paul en zijn trainster op z'n rug gehad (Stan is cool!). Ik was al eens eerder in het Ballooerveld geweest, ritje met Cody en Aldira, en ik op Sarah van Maaike. Maar dat het zo mooi was... Echte duinen gezien daar!
Afijn, bij terugkomst even omgekleed in de trailer aangezien Marco en ik nog een eetafspraak in Groningen hadden, ik neem afscheid van iedereen, loop naar de auto, doe even een suf huppeltje dat tijdens mijn vakantie in Zweden 100 x goed ging, kom neer op een losliggende steen en ga finaal door m'n enkel... Ik verloor m'n evenwicht en knalde zo op de stenen (dus ook nog wat fijne schaafwonden opgelopen), en binnen een minuut had ik een vreselijk dikke enkel. Dus dat werd een enkeltje EHBO...
Marco heeft me toen naar het ziekenhuis in Assen gebracht, waar men constateerde (dat was vrij pijnlijk, hoewel het foto's maken meeviel ) dat mijn enkelbanden aardig beschadigd waren. Verrekt of gescheurd, dat was niet goed te zien op de foto en dat deed er ook niet toe: ze waren iig nogal beschadigd, aldus de arts, en dat kon alleen genezen met RUST. Nou, daar is iemand als ik dus mooi klaar mee.
Ze hebben me daar mijn arme rechter enkeltje meteen van steungips voorzien, dat er een week omheen moet blijven. Komende week word ik geacht continu met mijn rechter pootje omhoog te zitten, zodat de zwelling kan afnemen. Daarna wordt het 3 x 2 weken tape en misschien fysiotherapie. Heeeeeel fijn allemaal (NOT) en ik ben nu toch ook eigenlijk wel blij dat ik de komende weken geen wedstrijden heb... Hoop dat eind juni de boel toch wel weer in zoverre geheeld is dat ik eind juli weer kan starten, zou toch erg jammer zijn als ik door zo'n suf ongelukje ook een wedstrijdseizoen moet missen. Om er nog maar van te zwijgen dat ik nu WEER een week uit de running ben op m'n werk. Ze zullen weten wat ze hebben binnengehaald...
Maar goed, nu dus eerst maar eens RUST *zucht*. Gelukkig heb ik Marco in de buurt (die anderhalf jaar geleden een soortgelijk akkefietje had), en als het nodig is ook nog twee hele lieve buren. En Joost is gisteravond om kwart voor 12 nog krukken komen brengen (in mijn wedstrijdkleuren blauw en zwart ), lief he? Alleen gaat lopen daarmee ook niet vlekkeloos: ben sowieso al geen held op krukken en mijn schaafplekken zitten precies op de plekken waar ik contact maak met de kruk. En slapen is ook geen succes. Nou ja, went wel. Zit nu in een vreselijk brakke houding te bokken op de laptop van Marco, die ik gelukkig van hem mag lenen, want achter mijn eigen pc'tje zitten lukt dus ook niet.
Ik vrees dat ik me deze week ontzettend nutteloos ga voelen, maar goed, doe je niks aan. Een ongeluk zit in een klein hoekje - in dit geval onder een klein steentje - en ik kan alleen maar hopen dat het niet zo'n lange nasleep gaat hebben als hetzelfde geintje van 12 jaar terug (toen heb ik eerst nog een week doorgelopen met een dikke enkel). 't Is toch ook eigenlijk te gek voor woorden: ik maak een buitenrit van anderhalf uur op een 4-jarig paard van een ander waar ik nauwelijks eerder op heb gezeten en dat gaat perfect. Sta daarna nog geen half uur op de vaste grond en ben al gipsrijp.
Maar ondanks alles heb ik een erg gezellige middag gehad! Ik wilde ook per se nog naar die eetafspraak in Groningen, heb daar fijn met mijn pootje omhoog gezeten (en in de auto languit achterin met m'n voet op een saladebak). Om vervolgens van die mensen te horen te krijgen dat ik beter naar een ziekenhuis in Grunn had kunnen gaan aangezien het ziekenhuis in Assen 'niet zo goed bekend staat' om het even subtiel te zeggen. Ja idd, we vonden ook al dat de EHBO erg moeilijk te vinden was en voor een rolstoel moest je ook nog een muntje van 50 cent of een euro hebben. Stel je voor dat ik daar met een slagaderlijke bloeding was binnengebracht, dan hadden ze me van de stoep kunnen vegen...