Tja, daarom voelde het ook zo dom. Ik heb het idee dat als ik iets korter had gezeten, ik me wel vast had kunnen zetten in de beugels, maar ik had nu gewoon helemaal NIKS in mijn handen en NIKS onder mijn voeten.
Tja, het is dat het mijn lievelingetje is en dat ik geen pijn had, anders ben ik vaak een stuk minder makkelijk terug op het paard te krijgen hoor!
Ben er een keer zo hard vanaf gestuiterd (van een ander paard) dat ik niet eens had gemerkt dat ik was gevallen... Toen ik mijn ogen open deed was mijn instructrice al halverwege de bak, ben dus waarschijnlijk een tijdje "out" geweest toen.
Toen had ik niet bepaald de behoefte om terug op het paard te klimmen. Wel gedaan maar ik heb alleen nog maar gestapt, en ben sinds die dag echt alsnog als de dood voor dat paard.
Maar inderdaad: al val je er nog zo hard af, als je KAN klim dan weer terug, want je durft er NOOOOOIT meer op anders!
Groetjes, Lenneke
PS. Zij die slapen gaan groeten u