Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-05-03 12:05

Geplaatst: 04-05-03 12:05

het ergste wat ik heb meegemaakt is dat mijn paard darmkanker kreeg en ik haar dus in moest laten slapen. Verder ben ik een keer met dat paard de snelweg opgevlogen en heeft mijn huidige paard met mij erop gesteigerd, wat niet echt goed was voor mijn zelfvertrouwen

**Geplaatst**: 04-05-03 14:26

Geplaatst: 04-05-03 14:26

Ongeveer 15 jaar geleden gingen we met de PC een buitenrit maken in het bos, we hadden toen een veewagen van de PC (met een bodem erin die een 1/2 jaar geleden vernieuwd was) Op de terugweg kwamen we langs ons huis waar we mijn paard, en dat van mijn zusje uitlaadden. Vervolgens veewagen weer dicht en draaien, toen gebeurde het er ging een pony vreselijk trappen (er stonden 10 paarden nog in) en eentje trapte er door de bodem ! Mijn vader heeft toen dat voetje ondersteund met zijn handen en wij met vereende krachten alle paarden uitgeladen. Er waren er 5 gewond, meer door dat ene rotbeest dan iets anders, eentje met een slagaderlijke bloeding. Het duurde vervolgens een uur voordat de veearts kwam, ik zag eruit alsof ik op de set van "Friday the 13th" had meegespeeld. Onze boerderij was veranderd in een ziekenboeg. Gelukkig hadden we genoeg plek en konden ze alle 5 bij ons blijven staan (niemand wilde natuurlijk meer met een trailer naar huis) Alle paarden zijn goed hersteld en hebben er niets aan overgehouden. Ik heb mijn paard nooit meer toevertrouwd aan "groepsvervoer" maar heb nog steeds een "vervoerstrauma" al is het ritje nog zo kort.
Je wilt er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als we nog op de weg hadden gezeten !!!

**Geplaatst**: 04-05-03 14:56

Geplaatst: 04-05-03 14:56

Hai,

Het ergste wat ik met paarden heb meegemaakt, was vorig jaar september. Ik was met mijn paardje buiten aan het rijden samen met een andere pony en de verzorgster van die pony. We reden zonder zadel (dat doen we heel vaak, bijna altijd eigenlijk). Toen waren we op een dijkje met van die inhaalplekken en kwam er een tractor met een grote aanhager aan. Wij dachten dat die boer wel bij zo'n inham zou gaan staan, maar dat deed hij niet, hij gaf juist gas alsof hij extra snel voorbij de paarden wilde. Ik kon mijn paard nog wel overtuigen erlangs (bijna in de sloot) te gaan, oren in zijn nek en rennen, maar hij ging wel. Die andere pony dacht er anders over en draaide zich naast de tractor om waardoor die verzorgster onder de aanhanger viel. Ik zat ervoor en heb dus niet alles gezien, maar toen ik erlangs was hoorde ik haar dus gillen. Een gillend iemand onder een tractor gilt niet zomaar, echt eng om te horen. Die boer stopte keek om en reed een stukje terug, hij dacht dat hij nog op er stond. Dat was dus niet zo en toen reed ie nog een keer over haar heen. Ik van mijn paard gesprongen en met mijn paard naar haar toe gerend. Ze lag daar tussen die wielen met haar been in allerlei rare bochten. Wat was ik blij dat ze nog steeds gilde, was voor mij een teken dat ze nog leefde. Ziekenwagen gebeld en naar het ziekenhuis gereden. (de paarden mocht ik bij een andere boer in het land zetten.) Ze had haar bovenbeen op twee plaatsen gebroken, wat was ik blij dat het daarbij gebleven was. We zaten immers zonder zadel en dat was natuurlijk mijn idee, dan voel je je toch wel schuldig. Frusty

(had met zadel natuurlijk ook kunnen gebeuren).

Iets anders heel ergs vond ik toen ik werd opgebeld door de manege dat mijn verzorgpony zijn been had gebroken en afgemaakt moest worden.
Gelukkig was er een kleine kans dat ie het zou halen met twee maanden rechte verharde weg stappen. En toen heb ik gezegt dat ik dat wel wilde doen en gelukkig is dat allemaal goed gekomen.

Groetjes Koetjespaard

**Geplaatst**: 04-05-03 16:05

Geplaatst: 04-05-03 16:05

Toen Avalon achterover sloeg en later een gescheurde hoef bleek te hebben, hij bloedde toen flink. Veearts moest gelijk komen, was toen nog avond, kon ik me herinneren. Uiteindelijk heeft hij een paar maanden stil gestaan.
Toen we een stukje buiten gingen uitstappen op Avalon. We kwamen bijna aan op stal, kwam er een tractor aan (het was toen zondag, normaal gesproken reden ze niet), ik was al uit voorzorg iemands erf opgegaan. Maar dat hielp niet, hij kwam omhoog en kon niet blijven staan, omdat hij net op een scheef stukje stond. Hij sloeg zo achterover een berm in. Gelukkig viel hij op de top van een boom, anders was hij diep gevallen en was het afgelopen voor hem geweest...Mijn lesje was geleerd en ik heb nooit meer met hem buitengereden.\

...Het ergste was wel toen hij opgehaald werd en ik hem nooit meer teruggezien hebt... Verdrietig

**Geplaatst**: 04-05-03 16:15

Geplaatst: 04-05-03 16:15

Hai , Gister was het precies een jaar geleden maar heir het verhaal

Ik was met 2 vriendinnen (Anouk en Monique) in de bossen gaan rijden ik op Pinto hun op de fiets. Het was kei leuk tot het veranderde in een NACHTMERRIE Ik reeed over een bospad en plotseling struikelde Pinto Ik verloor meteen mijn evenwicht omdat ik het niet verwacht had en ik viel maar Pinto viel mee: Resultaat hij lag boven op mij, Snel kwamen Anouk en Monique aangerend en duwden Pinto omhoog. Toen stond Pinto weer op zijn beentjes en toen hielpen ze mij met opstaan. Ik pakte Pinto's zadel vast om te gaan staan maar al gauw merkte ik dat er iets niet goed was en ik begon heel hard te huilen en riep het is gebroken HELP mn been is gebroken. Nou toen ging ik zitten met een deken en een jas onder mijn been en ondertussen waren we aan het bedenken wie we moesten bellen. We besloten Carel ( de manege eigenaar) te bellen want wist de weg in het bos het best. Monique had ik op Pinto weggestuurd omdat als Carel mij niet kon vinden kon Monique de weg wijzen. Ik had ondertussen samen met Anouk naar Mama gebeld en gezegt dat mijn been gebroken was en dat Carel onderweg was Mama ging richting de manege. Er kwamen mensen voorbij Anouk rende het hoofd pad op om hun om hulp te vragen hun kwamen snel kijken en ja hoor die dachten ook dat het gebroken was. Ik kon niet aan Carel en Mama waar ik was ik kon niet uitleggen want ik was overstuur. Dus ik belde Mama om te zeggen dat er iemand was en dat die misschien wist waar ik was en dus ik gaf die persoon aan de telefoon. Nou even later was Carel er al. die had mij op getilt en in de auto gezet, Anouk moest met 2 fietsenhelemaal naar de manege lopen. Ik was op de manege , Mama was er de auto stond klaar en we gingen naar het zieken huis, Daar te zijn hadden ze foto's ervan gemaakt enb het was zwaar verbrijzeld de dokter dacht dat het niet meer te zetten was alleen met pinnen, toen is het uiteindelijk gewoon gezet en ik moest een nacht in het ziekenhuis blijven ik heb van 3 mei tot in eind juli in het gips gezeten ik heb 1 maand tot mijn lies in het gips gezeten en toen vanaf mijn knie. Ik moest de 1e 2 weken heel stil liggen eigenlijk mocht ik niet van mn bed om te plassen. Maar uiteindelijk is alles goed gekomen nu kan ik weer paardrijden terwijl de dokter heel erg hoopte dat ik ooit nog zou kunnen lopen nu kan ik weer paardrijden. Dat was mijn verhaal.

**Geplaatst**: 04-05-03 16:20

Geplaatst: 04-05-03 16:20

toen mijn paard(felix) met de sleep aan de kletter ging.

hij tegen de wand van de mesthoop aanknalde(wat ik niet gezien heb maar andere wel), hij vervolgens naar het land rende, daar over een landhek heen sprong en met zijn voorbenen bleef hangen.
Vervolgens kukelde hij over de kop en klapte met zijn rug op de grond, hij stond op en racede er van door.

Achterin het land heb ik hem kunnen vangen , ongedeerd!

En dat hij vorig jaar werk afgekeurd, dat was eigenlijk nog erger.

**Geplaatst**: 04-05-03 16:52

Geplaatst: 04-05-03 16:52

ik heb eigenlijk 3 dingen die ik alledrie even erg vind dus zeg ik ze alledrie maar:
toen ik 13 was zou ik 2 weekjes de pony van een meisje verzorgen omdat ze op vakantie was,en toen ik in de les mee ging rijden waren ze naast de buitenbak met een grote buldozer bezig en de pony was er al bang van,maar goed toch doorzetten en mee rijden in de les,maar na een kwartier ofzo ontplofte die pony en steigerede en we klapten achterover......dat was echt eng.ik had toen een hoofdwond en een hersenschudding en de pony had gelukkig niets

het tweede was toen tinkje een hoofdwond had,was het door de da gehecht,maar na een halve dag ging ze heel eng doen,ze hing steeds met haar hoofd laag,want omhoog doen deed zeer(gaf druk op de wond)en toen kreeg ze allemaal rare dingen,ineens viel ze op de grond en ze kwam tegen het schrikdraad van de wei terecht,dus kreeg elke keer een stroom stoot,maar omdat ze met haar benen maaide kon ik er niet bij komen,wel snel de stroom af gedaan,maar toen duwde ze haar hoofd onder de houten omheining en duwde met haar hals heel de paal uit de grond en rende weg,echt zo eng je staat er zo machteloos bij,ik kon niks doen!o wat schrok ik toen van mijn meisje,de da er weer bij,bleek het wondvocht niet weg te kunnen wat druk op haar hersenen gaf en daardoor kreeg ze coordinatiestoornissen.toen de wond weer open gemaakt en het wondvocht weg gehaalt en toen ging het gelukkig gelijk beter

en het derde was toen ik met tink met het karretje in de binnenbak reed en er reed nog iemand met zijn fries aangespannen bij in,ineens ging die fries op hol en keihard door de bocht klapt de kar op zijn zij,die jongen viel van de wagen af en de kar over de kop en die fries alsmaar harder in galop,en tink werd natuurlijk ook bang van die rondrennende fries,dus die begon zich helemaal druk te maken,toen kwam de fries met zijn been over het lamoen en daardoor had hij pijn en ging nog harder rennen,met die kar maar achter zich aan sjezend door die binnenbak......uiteindelijk hebben ze de fries kunnen pakken en gelukkig had hij alleen maar een schram aan zijn been,maar de kar was echt helemaal kapot.....ik had de schrik er goed in en tinkje ook!gelukkig bleef ze rustig staan!

**Geplaatst**: 04-05-03 16:58

Geplaatst: 04-05-03 16:58

Dat Rooslover en ik met z'n 2en gingen uitstappen zonder zadel en met zweetdeken, we zouden een klein rondje rijden maar het rondje werd al gauw groter.. Toen we terug naar stal gingen, gingen we een dijkje op maar omdat er plassen lagen sprong Roos over de plas heen en ging over in galop maar het liep daar een stuk omhoog en daarna steil naar beneden waardoor Roos nog harder ging galloperen en ik er niet meer kon stoppen. Dusty kwam er achter aan in galop en haalde mij en Roos in, het dijkje hield daar dus op en Dusty gallopeerde daar dus kei hard van af steil naar beneden. Ik kon gelukkig Roos nog net op tijd opzij trekken en tot stilstand brengen. Terwijl ik Roos omtrok vielen Dusty en Rooslover onderaan de dijk.. het zag er echt erg uit, Rooslover d'r mond onder het bloed en Dusty d'r knieen lagen open en d'r bovenlip..
Gelukkig is alles weer aardig goed gekomen.. dit wens je dus niemand..

**Geplaatst**: 04-05-03 17:56

Geplaatst: 04-05-03 17:56

Sjees wat een verschrikkelijke verhalen Scheve mond

Het ergste bij mij was dat Elise in de sloot was gevallen en er niet meer uitkwam terwijl het toen ijskoud was en onder nul was.
Dus ik ook het water in ook ijs ijskoud, en toen met hulp van een paar stetke mannen ( de buren) is ze eruit gekomen. Maar vreselijk is dat, Elise naar heel hard hinniken.
Gelukkig goed afgelopen dus. Lachen

**Geplaatst**: 04-05-03 17:58

Geplaatst: 04-05-03 17:58

Ik heb niet veel erge dingen meegemaakt (behalve een paar lievelingspaarden en pony's van de manege die werden verkocht/ingeslapen), maar ik vond het ook wel erg toen Bolivia wegging en die we daarna ziek hebben teruggehaald, weer goed verzorgd totdat ze weer beter was. Opnieuw een goed tehuis gezocht, en haar daar met veel geluk nog teruggevonden hebben (zie voor het hele verhaal mijn profiel).

**Geplaatst**: 04-05-03 18:08

Geplaatst: 04-05-03 18:08

Dat mijn pony in mijn armen stierf. We wisten dat Seabird heel ziek was en wilden hem in laten slapen. Dat wilden we op een rustig plekje laten doen. Toen we daar naartoe liepen begon hij opeens verschikkelijk te hijgen hij keek mij echt aan met een blik van wat gebeurd er , help me!!
Ik wist gelijk dat er iets heel ergs was, even later viel hij gewoon neer en er kwam allemaal bloed uit zijn neus en zijn mond. Brie (mijn vriendin) werd helemaal hysterisch en ik zei dat ze de da moest bellen. Die was gelukkig al onderweg. Seab stond weer op en we zijn een stukje teruggelopen,naar een stukje gras. Daar is hij weer gaan liggen met zijn hoofd in mijn schoot. De da kwam eraan en die rende of zijn leven er vanaf hing. Hij heeft hem het verlossende spuitje gegeven. Het stortregende en ik was tot op mijn onderbroek nat!! Dat maakte niet uit.
De da verlelde dat hij waarschuijnlijk een longbloeding heeft gehad.
En nu vorige week is Jolynn van een dood veulen bevallen dit verhaal kun je lezen bij De Kraamstal bij Jolynn haar veulen dood!!

**Geplaatst**: 04-05-03 18:50

Geplaatst: 04-05-03 18:50

Zelf heb ik in de loop der jaren al aardig wat bizarre dingen meegemaakt. Paarden in drijfzand, open botbreuken, koliekgevallen, botbreuk tijdens een sprong.Maar er zijn er 2 die mij altijd zullen bijblijven.

M'n favoriete beestje op de vorige manege was naar buiten voor een buitenrit. Tijdens die buitenrit kreeg hij een hartaanval en sloeg over de kop in de rengalop. De andere paarden zijn zo snel mogelijk terug naar stal gebracht. Tijdens het hele wachten daar, kwam het water al omhoog op het strand. Met veel pijn en moeite is het koppie van hem boven water gehouden.

Een ander punt wat is bijgebleven was een paard dat in het drijfzand tot aan de hals vastzat. Die angst dat je zo'n beestje zou verliezen daar is bizar. Met man en macht is er toen aan gewerkt om dat beestje er weer uit te krijgen. Het ergste is nog dat er voorbijgangers waren die gewoon bleven staan kijken, alsof het een schouwspel was.

**Geplaatst**: 04-05-03 19:10

Geplaatst: 04-05-03 19:10

ailin heeft een keer hele erge koliek gehad en t zag er gelukkig erger uit dan dat t was.
Ook hebben we een keer een paard dood achter meoten laten midden in t bos, dat vond ik helemaal erg je begint gezamenlijk en hij valt dood neer en dan moet je evrder met maar 9 ipv 10, maar hij is wel een mooie en snelle dood gestorven.

**Geplaatst**: 04-05-03 19:36

Geplaatst: 04-05-03 19:36

Tos heeft me ene keer vreselijk laten schrikken, op stal, na het rijden, hij stond los voor een muurtje, met zijn hoofdstel om, halster en touw lagen op het muurthje, ik wou mijn beugels opsteken, Tos gooit zijn hoofd omhoog, maakt een eng geluid en gooit zijn kop weggedraait op het muurtje neer...
Scheve mond

dacht dat hij een hartaanval kreeg, en hij reageerde ook niet meer... na 15 seconde ofzo, tilde hij zijn hoofd op en deed of er niks gebeurt was...
Me kapot geschrokken!

verder heb ik op meerdere pony;s gezeten die zwart voor ogen in rengalop raasde....
sindsdien heb ik soms flinke schrik met buitenrijden...

**Geplaatst**: 04-05-03 19:47

Geplaatst: 04-05-03 19:47

Zondermeer het in laten slapen van m'n vorige paard, Karanco, rust zacht!

**Geplaatst**: 04-05-03 21:26

Geplaatst: 04-05-03 21:26

krijg er kippevel van wat een nare verhalen allemaal , ben blij dat ik nog nooit zoiets mee heb gemaakt

**Geplaatst**: 04-05-03 21:40

Geplaatst: 04-05-03 21:40

Dat Max in mijn handen zijn laatste adem uit blies. Hij is in de sloot gevallen op 29 december 2001 en leefde nog toen we hem vonden. Maar toen we er eenmaal waren heeft hij de strijd op gegeven. Ik kom iedere dag langs die plek maar het blijft moeilijk.

**Geplaatst**: 04-05-03 21:43

Geplaatst: 04-05-03 21:43

Het ergste wat ik heb meegemaakt was met mijn verzorgpony's. Ik ging met een vriendin een buitenrit maken en zij wou op de Fjord en ik ging op een kruising welsh X Arabier . We waren net een kruispunt overgestoken ( anders konden we niet naar het bos) en we wouden net gaan aandraven toen die Djord zich ineens omdraaide en besloot om terug te gaan richting stal. Mijn vriendin probeerde vanalles om weer om te draaien maar op dat moment was die Fjord onstopbaar en onstuurbaar Boos!

. Die Fjord rende de weg over terwijl er net een vrachtwgen aankwam en ja hoor KNAL er tegenaan. Mijn vriendin lag enkele meters verder in de berm en die Fjord lag op de weg. Met hulp van politie veearts en een bekende manegehouder hebben we dat dier in een trailer gekregen en naar het land gebracht, ik weet nog steeds niet wat er met dit dier is gebeurt.

**Geplaatst**: 05-05-03 04:49

Geplaatst: 05-05-03 04:49

het ergste wat ik heb meegemaakt. er stond een paard op de manege Blacky en die eigenaren waren op vakantie. De verzorgster van dat paard was in die 3 weken alleen af en toe gekomen maar niks met hem gedaan en ze brengt hem naar de bak de dag voor die mensen terug kwamen zodat hij niet te energierijk was dus hij rende helemaal uitgelaten door de wei maar dat kon zijn hart niet aan hij was in de 20 en hij heeft een hartaanval gekregen omdat hij plotseling teveel had gedaan. echt hoe dom kun je zijn. Boos!

**Geplaatst**: 05-05-03 21:35

Geplaatst: 05-05-03 21:35

Wat ik echt vreselijk vond was toen mijn vorige paard haar miskraam had gehad! Sjees ze was zo mager en vies nat en ze was zo zielig dat echt mn hart brak toen ik haar zag! Ik heb echt vreselijk hard moeten huilen! En wat ik ook vreselijk eng vond is gister gebeurt, ide paarden gingen in het bos ervandoor en mn vriendin viel van haar paard en ik van mijn paard en die ook nog eens over me heen galoppeerde en daarna uit zicht verdween! Dan denk je echt de ergste dingen! Gelukkig vonden we de paarden gauw terug!

**Geplaatst**: 05-05-03 21:51

Geplaatst: 05-05-03 21:51

Toen mijn vorige verzorgpaardje 's nachts gestorven was aan koliek. Ze had echt heel veel pijn gehad en had zelfs haar ongeboren veulentje van de pijn uitgeperst. Haar eigenaren vonden haar 's ochtends dood in de stal. Haar vorige veulentje was net afgespeend....

**Geplaatst**: 05-05-03 22:07

Geplaatst: 05-05-03 22:07

1: dat gipsy in het prikkeldraad vast zat
2: ik had een springwedstrijd op mijn vorige pony en toen probeerde ze te weigeren waardoor ik haar aanspoorde, en ze stilstond voor de hindernis, toen toch besloot nog te springen en we samen in de hindernis belanden. ik kreeg de balk in mijn buik en had een gekneusde rib en een gebroken arm. met mijn pony was gelukkig niks, maar zij ging ook over de kop. heel verschrikkelijk natuurlijk en sindsdien krijg ik nog steeds de zenuwen bij een hoge hindernis. gelukkig maar dat gipsy springen ook niet echt geweldig vind Haha!

**Geplaatst**: 06-05-03 09:41

Geplaatst: 06-05-03 09:41

Ik heb ook meerdere dingen meegemaakt, maar tot nu toe is toch wel de ergste met mijn eigen paard geweest. In februari dit jaar was ik aan het stappen met mijn paard ( omdat hij kreupel was). Ik stapte op een laantje naast onze stal, dit deed ik al een half jaar. Omdat mijn paard nogal onrustig was de laatste tijd had ik het hoofdstel in met een hengstenketting. Alles ging goed, paard was super braaf.
Opeens schrikt hij en gaat bokken en komt met zij achterbenen in het prikkeldraad. Hij trekt met zijn achterbenen het hele prikkeldraad los en draait in paniek om zodat ik tussen het paard en het prikkeldraad komt te staan. Ik probeerde nog om mijn paard rustig te houden en voor hem te blijven wat helaas niet lukte . Ik zag mijn paard om mijn af springen en duwde mij zo het prikkeldraad in, waarna hij over mijn heen is gelopen in volle paniek. Gelukkig was de staleigenaresse en vele andere mensen op stal. ik ben naar de dokter gebracht en mijn paard op stal gezet. UItslag van dit ongeval: Ik in de kreukels, had 10 hechtingen in mijn hoofd ( gelukkig niet in mijn gezicht). Mooi rood kleurtje in haar en mijn paard had gelukkig alleen schaafwonden op zijn achterbeen.
Ik ben wel een hele week uit de running geweest.
Sindsdien heb ik angst om naast een paaard te lopen

**Geplaatst**: 06-05-03 09:48

Geplaatst: 06-05-03 09:48

ik vond het heel erg dat sjaak voor mijn neus met zijn achterbeen in een waterput zakte tot aan zijn lies. Ik had het putje niet gezien en het was een putje waar geen deksel opzat midden op de poetsplaats.
ik kon mezelf wel voor de kop slaan dat dit gebeurd is. Of eigenlijk meer de eigenaar van de stal dat ze me daar nooit opgewezen heeft of gewoon een nieuw dekseltje erop heeft gedaan.