Geplaatst 
Gister was het dan zover,
ik heb Jamey nu precies een jaar. Wat is er in dat drukke jaar veel gebeurd, en het leek onwijs snel voorbij te gaan. Dan te bedenken dat ik Jamey in het begin veelste druk vond, een pony waar ik nooit een band mee op zou bouwen, maar mede door lieve mensen in mijn omgeving, zoals bijv. mijn moeder, heb ik doorgezet en na de proefperiode haar toch gehouden. Elke keer een stap verder, en in de zomer zelfs buitenrijden! Jamey en ik kregen een steeds sterkere band, maar ik had mezelf onderschat, want op een bewuste zomerdag, de tweede dag van mijn vakantie, ging ik in de buitenbak rijden en Jamey ging er vandoor. Ik ben er toen afgevallen en op mijn schouder terrecht gekomen: 2e keer in 1 jaar tijd mijn bovenarm gebroken, en daarbij ook nog een haarscheur over mijn schouder. Acht weken heb ik niet gereden, en met mijn arm in de mitella gezeten. Eindelijk, toen ik weer naar school kon, kon dat lastige ding er ook af. Ik durfde wel al direct gelijk te galoperen, maar het ging niet langer en dus nam ik privéles. Het ging erg goed en ik kwam voor 80% over mijn angst heen.
Toen kwam een tijd voor mij thuis, dat het gewoon echt k*t ging! Ik voelde me zeer rot en het rijden ging voor geen meter (omdat ik zelf niet lekker in mijn vel zat). En eindelijk, zijn we bijna 5 maanden verder, en al die sh*t problemen zijn over. Het gaat nu eindelijk al twee weken echt super met mij en Jeems. Ik heb besloten dat ik wedstrijden ga rijden.
zie_jameys'_site_en_ons_verhaal
[img]http://www.gofoto.nl/_fotos/screensize/rijden_jamey(1).jpg[/img]
