trainingsrit door Park de Hoge Veluwe
Geplaatst: 10-03-03 10:51Aan de verslagen te zien is er gisteren optimaal gebruik gemaakt van de diverse natuurgebieden in NL. Retje en ik zijn gisteren naar Arnhem geweest voor een trainingsrit over de Hoge Veluwe. Onze organisator en gids was Djilan. Ook Annalynn (Ganna) was mee, en verder een aantal mensen van de endurance mailing list. In totaal waren we met 7 ruiters en 8 paarden (één iemand had twee IJslanders bij zich waarvan eentje als handpaard).
Tegen 9 uur vertrokken we van stal, iets na 10 uur waren we in Arnhem-Noord. Mijn ouders hadden ook wel zin in een dagje uit, dus het was geen probleem om mij naar Arnhem te brengen en weer op te halen (zij zijn lekker een eindje in de omgeving gaan toeren toen wij aan het rijden waren). Bij Djilan op stal aangekomen mocht Retje zich even lekker uitleven in de bak, fijn rollen en een beetje rennen voordat we het bos in gingen.
Het was een heerlijke rit! Voor mij in het begin nogal vermoeiend, aangezien Ret zijn knopje op 'voluit' had staan (beetje lastig als je in een groep rijdt). Ik had mijn hartslagmeter uiteraard bij me en ben een paar keer flink geschrokken van de hartfrequentie, die duidelijk maakte hoe druk Ret zichzelf maakte. Bij het opzadelen had hij al 57 (er gebeurde ook zo veel om hem heen
) en na het eerste stuk draf (waarbij hij zich flink in het zweet rende terwijl hij eigenlijk niets deed) kreeg ik hem bijvoorbeeld in stap niet meer onder de 112(!). Pas toen we de groep opsplitsten in twee groepen van 4 en wij in een lekker draftempo een flink aantal kilometers aflegden, bleef zijn HF lekker stabiel rond de 125 (later zelfs rond de 110). Ik kon toen vanaf het begin al lekker op één hand rijden, dat ging allemaal prima.
Op zo'n driekwart van de route (wij gingen linksom, de rest rechtsom) kwamen we de andere groep weer tegen. Een van de paarden had blijkbaar zo'n last van jeukend zweet dat hij er even lekker bij ging liggen rollen (met zijn ruiter er nog op!). Die schrok zich natuurlijk een ongeluk, maar ze had 'm snel weer overeind. Aangezien het nog een vrij kort stuk was naar stal zijn we toen omgedraaid en weer met hen mee teruggereden. Het paard dat ging rollen (een draver waar ik al eerder mee samen had gereden) en Ret waren nogal aan elkaar gewaagd en wilden het liefst voorop, gevolgd door Don van Djilan en nog een heethoofdje. Wat heeft Don een knieactie als-ie heet is! Ret werd op sommige stukken behoorlijk sterk, ik was dan ook ontzettend blij met de jachtteugels die ik vorige week had gekocht. Maar zijn HF bleef netjes stabiel en het herstel was ook prima in orde. We eindigden op 42 (onder het zadel), van 71 naar 42 in nog geen 10 minuten vond ik toch best netjes.
Een leuk punt in de rit was het lage tunneltje onder de A12 door waar je haast plat op je paard onderdoor moet om je hoofd niet te stoten. Retje beschouwde het als een nieuw soort crosshindernis: hij huppelde vrolijk voorop naar het licht toe, oortjes erop en de kudde achter hem aan... Geen enkel paard van onze groep deed moeilijk en daarmee waren ze allemaal geslaagd voor de tunneltest!
En wat is die Hoge Veluwe mooi! Onze Holterberg is ook niet verkeerd, maar daar kom je na een half uur rechtuit rijden toch wel weer een asfaltweg tegen. Op de HV niet, daar kun je uren dwalen en het gevoel hebben dat je ergens in Australië rondrijdt. Ik heb genoten, en ik denk velen met mij. Verder viel het me op hoe enorm braaf de IJsjes waren, eentje onder het zadel en de ander aan een halstertje ernaast. Ik moet er niet aan denken om een tweede Ret aan een touwtje naast me te hebben, heb aan eentje m'n handen al vol!
Djilan heeft ons hele mooie stukken Veluwe laten zien, bedankt daarvoor! Verder was ik hartstikke blij met de hulp van mijn ouders, mijn vader voor het chauffeuren en mijn moeder die in het begin nogal huiverig was ('Ret is zo druk') maar thuis op stal zelfs aanbood om nog even een paar rondjes met Ret om de manege te stappen! Ben benieuwd wanneer ze voor het eerst mee gaat groomen op een wedstrijd...
Retje was bij thuiskomst op stal overigens nog bijna net zo druk als in Arnhem, dat heeft hij altijd na zo'n trailerrit. Even lekker afgespoten bij z'n benen en onder het zadel, waarbij hij bijna de spuitplaats afbrak, zo druk was hij nog. Ik heb zelf nu vreselijke last van m'n kuitspieren (dat ik andere beugels wilde, was gisteren al duidelijk) en ik ga zo meteen naar Retje toe. Heb lekker vrij vandaag. Ik kon het gisteren niet meer redden om hem uitgebreid te wassen, maar het is hier nu zulk lekker weer... Eerst maar eens een uurtje de Holterpuist op en daarna fijn met het paard onder de douche!
Tegen 9 uur vertrokken we van stal, iets na 10 uur waren we in Arnhem-Noord. Mijn ouders hadden ook wel zin in een dagje uit, dus het was geen probleem om mij naar Arnhem te brengen en weer op te halen (zij zijn lekker een eindje in de omgeving gaan toeren toen wij aan het rijden waren). Bij Djilan op stal aangekomen mocht Retje zich even lekker uitleven in de bak, fijn rollen en een beetje rennen voordat we het bos in gingen.
Het was een heerlijke rit! Voor mij in het begin nogal vermoeiend, aangezien Ret zijn knopje op 'voluit' had staan (beetje lastig als je in een groep rijdt). Ik had mijn hartslagmeter uiteraard bij me en ben een paar keer flink geschrokken van de hartfrequentie, die duidelijk maakte hoe druk Ret zichzelf maakte. Bij het opzadelen had hij al 57 (er gebeurde ook zo veel om hem heen
) en na het eerste stuk draf (waarbij hij zich flink in het zweet rende terwijl hij eigenlijk niets deed) kreeg ik hem bijvoorbeeld in stap niet meer onder de 112(!). Pas toen we de groep opsplitsten in twee groepen van 4 en wij in een lekker draftempo een flink aantal kilometers aflegden, bleef zijn HF lekker stabiel rond de 125 (later zelfs rond de 110). Ik kon toen vanaf het begin al lekker op één hand rijden, dat ging allemaal prima.Op zo'n driekwart van de route (wij gingen linksom, de rest rechtsom) kwamen we de andere groep weer tegen. Een van de paarden had blijkbaar zo'n last van jeukend zweet dat hij er even lekker bij ging liggen rollen (met zijn ruiter er nog op!). Die schrok zich natuurlijk een ongeluk, maar ze had 'm snel weer overeind. Aangezien het nog een vrij kort stuk was naar stal zijn we toen omgedraaid en weer met hen mee teruggereden. Het paard dat ging rollen (een draver waar ik al eerder mee samen had gereden) en Ret waren nogal aan elkaar gewaagd en wilden het liefst voorop, gevolgd door Don van Djilan en nog een heethoofdje. Wat heeft Don een knieactie als-ie heet is! Ret werd op sommige stukken behoorlijk sterk, ik was dan ook ontzettend blij met de jachtteugels die ik vorige week had gekocht. Maar zijn HF bleef netjes stabiel en het herstel was ook prima in orde. We eindigden op 42 (onder het zadel), van 71 naar 42 in nog geen 10 minuten vond ik toch best netjes.
Een leuk punt in de rit was het lage tunneltje onder de A12 door waar je haast plat op je paard onderdoor moet om je hoofd niet te stoten. Retje beschouwde het als een nieuw soort crosshindernis: hij huppelde vrolijk voorop naar het licht toe, oortjes erop en de kudde achter hem aan... Geen enkel paard van onze groep deed moeilijk en daarmee waren ze allemaal geslaagd voor de tunneltest!
En wat is die Hoge Veluwe mooi! Onze Holterberg is ook niet verkeerd, maar daar kom je na een half uur rechtuit rijden toch wel weer een asfaltweg tegen. Op de HV niet, daar kun je uren dwalen en het gevoel hebben dat je ergens in Australië rondrijdt. Ik heb genoten, en ik denk velen met mij. Verder viel het me op hoe enorm braaf de IJsjes waren, eentje onder het zadel en de ander aan een halstertje ernaast. Ik moet er niet aan denken om een tweede Ret aan een touwtje naast me te hebben, heb aan eentje m'n handen al vol!
Djilan heeft ons hele mooie stukken Veluwe laten zien, bedankt daarvoor! Verder was ik hartstikke blij met de hulp van mijn ouders, mijn vader voor het chauffeuren en mijn moeder die in het begin nogal huiverig was ('Ret is zo druk') maar thuis op stal zelfs aanbood om nog even een paar rondjes met Ret om de manege te stappen! Ben benieuwd wanneer ze voor het eerst mee gaat groomen op een wedstrijd...
Retje was bij thuiskomst op stal overigens nog bijna net zo druk als in Arnhem, dat heeft hij altijd na zo'n trailerrit. Even lekker afgespoten bij z'n benen en onder het zadel, waarbij hij bijna de spuitplaats afbrak, zo druk was hij nog. Ik heb zelf nu vreselijke last van m'n kuitspieren (dat ik andere beugels wilde, was gisteren al duidelijk) en ik ga zo meteen naar Retje toe. Heb lekker vrij vandaag. Ik kon het gisteren niet meer redden om hem uitgebreid te wassen, maar het is hier nu zulk lekker weer... Eerst maar eens een uurtje de Holterpuist op en daarna fijn met het paard onder de douche!
