Vandaag heb ik wat in de buitenbak aan de dressuur gedaan. Dat ging redelijk, en Laiser kwam aardig uit de verf.
Als je het terrein bij ons nog verder door gaat kom je op een lange zandweg die alleen nog verder gaat naar een paar akkers en loopt dan dood. Tot voor vandaag durfde Laiser nooit verder dan hooguit tweehonderdmeter van de binnenbak af.
Maar ik wilde toch even kijken hoe het vandaag was. Ik had zo'n zin in een heerlijk galopje op die zandpad, alleen dat is veel verder dan dat Laiser normaal durft
.Maar ik had zoiets als dat springen lukt, kunnen we dit ook wel eens proberen. Terwijl ik daar aan dacht en aan dat galopje. Kletste ik tegen Laiser dat als hij dit pad durfde op te lopen dat we dit wel konden gebruiken om even lekker een galopje te trekken.
Ik weet niet wat het is geweest, maar Laiser liep en bleef lopen. We waren al behoorlijk ver weg en hij bleef maar lopen.
We waren al heel ver op de akker (die nu toch braak lag) toen ik Laiser met een grote bocht terug reed richting het pad.
Toen we bijna op het pad waren draafde ik heb aan en zette hem daarna in galop. Hoewel dit de weg naar huis was bleef hij lekker bij me
, en toen ik met een hand mijn teugels vast hield en met mijn andere hand mijn boktpet (ivm de wind) en een kreet er bij maakte, liet Laiser ook even zien dat hij het leuk vond en trok even een extra sprintje 
. Net voor de bocht nam ik hem weer rustig terug en stapte ik de rest van de weg terug naar de stal. Heerlijk was het.En alweer heeft Laiser iets gedaan wat hij hiervoor niet eerder heeft gedaan.
. Hij blijft me verbazen, en zichzelf waarschijnlijk ook. Dit is toch wel een fijne carnavalsvakantie op deze manier. (En als het weer een beetje mee werkt sluit ik de week samen met Laiser en een stalgenootje en haar paard af met een buitenrit door de Drunense Duinen
) 
leuk gezegd, net of het niet normaal meer is dat een paard kan stappen 
