Geplaatst 
pony. Dacht ik. Gisteren na 2 weken wandelen ben ik er gisteren op gestapt. Ik was zo slim om mijn vriend hem even aan een touwtje te laten houden want vanaf half december zitten we allebei al in de lappenmand en heeft Grappa weinig gedaan. In ieder geval stond hij nog net stil met opstijgen maar daarna had ik een tijdbom onder me. Hij probeerde alles aan te grijpen om te exploderen. Lukte niet dus toen werd hij boos en ging kijken hoe hij er wel onderuit kon komen. Ook dat lukte niet en na 10 minuten was het goed. Toen kon ik het bos in. Daar kwam hij erachter dat hij niet meer verkeersmak was. Bij elke auto stuiterde hij over het fietspad. Ik had mijn handen vol aan hem. De wond zag er nog heel mooi uit dus nu kunnen we hem rustig aan weer oppakken.
Ik ben blij. Ik kan wel zeggen dat mijn humeur een stuk beter is. Hopenlijk zitten we nu in de opwaartse lijn en kunnen we ons voorbereiden op de wedstrijden.
