Tijd voor een update hier...
Spoiler:
Ookal heb ik gisteren nog gepost
Ik heb vandaag een knoop doorgehakt. Ik maal er al heel lang op, maar vandaag kon ik plots de beslissing maken voor mezelf. Ik stop ermee. Niet met paarden, die kan ik niet missen in mijn leven (ik moet al huilen bij de gedachte aan een leven zonder die twee draken van me ) , maar ik stop (voorlopig) wel met rijden
Het speelt, zoals ik al zei, al een hele tijd in mijn hoofd. Ik stap te vaak met tegenzin op mijn paard, rijden wordt steeds meer een opgave, waardoor ik het ook minder doe. Alleen als ik mij écht 'verplicht' voel, omdat er bijvoorbeeld een les aankomt...
En dat wil ik niet meer, het is eigenlijk ook heel krom. Want ik haal er geen plezier meer uit, waardoor ik merk dat Jules ook veel minder gemotiveerd is om onder het zadel te werken. Ik straal al spanning uit, nog voordat ik er op zit. Als ik met een zadel aan kom gelopen, denk ik al 'pff, oké omdat het moet'. Tsja, dat neemt dat paard natuurlijk over
Maar iets in mij zei altijd: komop, even proberen, overwinnen. Ik maakte er een strijd met mezelf van. Ik schoof dat altijd op angst van de val. Wat ook zeker voor een deel meespeelde, maar het is gewoon een feit dat ik al langer weinig plezier haal uit rijden. Ook voor de val speelde dat al. Ik dacht dat ik mijn rijplezier terug zou vinden, door de overstap naar bitloos en boomloos (waar ik nog steeds 100% achter sta). Maar achteraf gezien, is dat toen al een soort van 'vluchten voor' geweest
Dus, voor nu, stop ik er gewoon mee, ik kruip er niet meer op, maar ga weer veel meer genieten van mijn paard, alleen dan vanaf de grond
Wat ik precies meer wil gaan doen, daar ben ik nog niet helemaal uit. Momenteel heb ik veel zin om mezelf wat op aigility toe te gaan spitsen... Ik wil vooral veel plezier maken samen met mijn beestjes en ik ben echt heel opgelucht dat ik deze beslissing vandaag heb genomen
Ik blijf natuurlijk wel lekker posten, vandaag heb ik maar gelijk wat vanaf de grond gewerkt met meneer... Die vindt het helemaal prima dat ik niet meer op zijn rug ga zitten (voorlopig)