Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-10-18 22:25

Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-10-18 22:25

Beste mensen,

Wie mij een beetje kent zal het niets verbazen: ik heb last van depressiviteit. (Dat komt dus niet alleen bij vrouwen voor.) De oorzaken lopen uiteen en zijn hier niet relevant. Dit ziektebeeld uitte zich bij mij vooral in diepe somberheid en nul vertrouwen in de toekomst. Van een ander symptoom, namelijk je lol verliezen aan dingen die je altijd leuk vond, had ik tot nu toe geen last.

Helaas merkte ik deze maand iets anders: ik had geen lol meer in pianospelen, lezen en... paardrijden. Vroeger viel alle stress van me af zodra ik opsteeg, nu nam ik voor het eerst de stress mee op mijn paard. Ik had nauwelijks nog controle en ik vond alles eng. Een vicieuze cirkel dus: ik was nooit een goede ruiter en altijd al een beetje bangig, maar door mijn stress verloor ik de controle over mijn hulpen, waardoor het paard rare dingen ging doen en ik nog banger en gestrester werd. Ik was in de stap al bang en dat heb ik niet meer meegemaakt sinds ik een maand bezig was... En zo steeg ik met een k*tgevoel af en ging ik daarna ook weer met tegenzin en lage verwachtingen naar de manege.

Ik sta dus voor een dilemma: moet ik doorgaan? Het wordt slechter in plaats van beter en ik beleef er weinig plezier meer aan. Anderzijds: als je gaat stoppen met je hobby's is het eind zoek. Misschien moet ik gewoon doorzetten en hopen op betere tijden. Je wilt de routine in je leven ook niet kwijt...

Eigenlijk heb ik voor mezelf de vraag al beantwoord. Deze week ging het alweer beter. Eerst zat ik heel schijterig op mijn paard, maar toen ik het in draf zette (wat ik nauwelijks dorst) kreeg ik ineens het hele gevoel terug. Mijn paard deed weer wat ik wilde en ik ontspande als vanouds. Het maakte mijn hele dag weer goed, en die daarop ook. Maar of dat doorzet?

Ik wil vooral eens van andere mensen horen hoe dat was, door een depressie de lol aan het paardrijden verliezen. Had het voor jullie ook zin om ermee door te gaan, en is de zin na kortere of langere tijd ook teruggekomen?

**Geplaatst**: 26-10-18 22:42

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 26-10-18 22:42

Ik worstel al jaren met een depressie en heb zelf een paard. En wat jij beschrijft heb ik soms ook last van in periodes. Dan zit ik thuis op de bank, ben ik moe en denk dan wel eens krijg toch de Rambam ik heb echt geen zin. Mijn paard spiegels enorm en pikt dit dus feilloos op waardoor ze voor geen meter loopt.

Heb wel eens gedacht is verkoop de hele boel en ben er klaar mee, maar na een paar uur trek ik dan weer bij. Want zonder mijn paard was ik er al lang niet meer geweest.
Soms geef ik in en ga ik een keer niet, maar dan voel ik me wel schuldig. Dus meestal sleep ik me gewoon naar stal maar leg de lat dan lager. Ga ik grondwerk doen of gooi ik haar los.

Het zijn bij mij echt tijdelijke gevoelens, waarin ik eigenlijk alleen aan mezelf twijfel, zo van ik ben toch een waardeloze ruiter en waarschijnlijk kan alles beter, van die knagende stemmetjes die van ieder dingetje iets maken zegmaar, over van alles en nog wat.

Maar het gaat bij mij echt weg en soms steekt het dan weet even de kop op. Hoort erbij denk ik.

Ik zou get nog even volhouden en zien waar je het brengt, misschien veranderen van manege, andere paarden andere omgeving kan ook werken. In ieder geval sterkte, ik weet hoe poedersuiker het is. :(:)

**Geplaatst**: 26-10-18 23:03

Geplaatst: 26-10-18 23:03

Moet je verplicht rijden? Of rijd je voor de lol?
Je kan er ook voor kiezen om NIET op te stappen en gewoon andere dingen met je paard gaan doen. Daar wordt een paard niet slechter van.
Als jij blij wordt om bij je oaad te zitten en verder niets te doen is dat bijvoorbewld toch ook prima?

**Geplaatst**: 26-10-18 23:12

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 26-10-18 23:12

Depressie...bekend. Goed van je dat je er open over bent.

Mijn ervaring is ook dat het plezier in bepaalde dingen met vlagen afnam, maar daarna weer terug kwam.

Mij werd gezegd dat ik dingen moest doen. Maar het heeft geen nut om dingen tegen je zin te doen. Zeker niet als je voelt dat je paard en jij nu even niet de combinatie zijn die je zou willen.

Is er misschien een bijrijder of stalgenoot die je paard beweging wil geven?

Zoals No_No ook al zei, zouden andere dingen met je paard je misschien meer trekken?

Sterkte in elk geval. Als je even je ei kwijt wilt, mag je altijd contact met me opnemen

**Geplaatst**: 26-10-18 23:17

Geplaatst: 26-10-18 23:17

No_No schreef:
Moet je verplicht rijden? Of rijd je voor de lol?
Je kan er ook voor kiezen om NIET op te stappen en gewoon andere dingen met je paard gaan doen. Daar wordt een paard niet slechter van.
Als jij blij wordt om bij je oaad te zitten en verder niets te doen is dat bijvoorbewld toch ook prima?

Helemaal mee eens. Als ik het even niet zie zitten dan rijd ik niet. Dan ga ik met mijn paard een stukje wandelen, of borstelen of soms gewoon naast de wei zitten met een kopje koffie om hem met zijn vriendjes te zien spelen. Ik had ook vaak van die stemmetjes die dan zeiden. Je kunt hem beter verkopen want je rijdt veel te weinig en dan heb je soms ook van die mensen die dan steeds tegen je zeggen waarom ga je niet rijden en voelde ik mij schuldig, totdat ik dacht bij mezelf; wat maakt het uit. Mijn paard is gewoon gelukkig of ik hem nu wel of niet rijdt en het heeft geen zin erop te gaan zitten met stress. Dat krijg je 3x terug. En als je je paard verkoopt om die reden krijg je altijd spijt. Leg jezelf geen druk op.

**Geplaatst**: 26-10-18 23:42

Geplaatst: 26-10-18 23:42

Nee, niet stoppen. Ik ken het heel goed en als er iets NIET meehelpt, is dat activiteiten verminderen omdat je het met tegenzin doet. Een depressie word alleen maar erger als je minder doet. Paarden zijn sowieso therapeutisch. Je hoeft er niet perse op te zitten, maar ga wel even erheen. Misschien je verwachtingen van jezelf omlaag? Dus als je echt geen zin hebt om te rijden en het echt moeilijk hebt, dan alleen poetsen? Het belangrijkste is dat je in ieder geval het gevoel van 'voldaan' hebt op het einde van de dag. Zo krabbel je beter op dan dat je het gevoel hebt dat je niks doet en alles uitzichtloos is (want dat ga je dan sneller denken).

**Geplaatst**: 26-10-18 23:53

Geplaatst: 26-10-18 23:53

In mijn laatste crisis en de tijd erna wilde ik een stuk minder naar stal en ging ik ook minder (normaal ben ik er 6 keer per week). Als ik ging dan was mijn man er of een vriendin die wist van mijn donkere hoofd. Opstappen deed ik vaak dan niet, gewoon even poetsen, met hem kroelen (houdt ie enorm van, da's wel een voordeel) of gewoon op een krukje in zijn stal zitten of ervoor. En dan ontspande ik weer iets.
Mijn paard is degene waarvoor ik de afgelopen jaren altijd mijn bed ben uitgekomen, en is ook degene die mij het meeste plezier en ontspanning geeft. Juist omdat een dier niets van je verwacht, hij oordeelt niet over je, hij wil een aai, maar vindt het ook best als ik gewoon bij hem ga zitten terwijl hij eet.

Dus nee, ik zou niet aanraden te stoppen. Maar misschien kun je in je buurt iemand charteren die met je meegaat en die je dan ook meesleept als je zelf even denkt 'nu niet'. Als dat je tenminste helpt, want dan is natuurlijk per persoon verschillend.

Een paard is natuurlijk een enorme spiegel. Of zoals mijn stalbaas zegt 'ze voelen alles en nemen alles in zich op'. Ik was dus vooral ook bang dat mijn paard last van me had, daarom stapte ik ook echt niet op als mijn hoofd alleen maar zwart en donker was. Toen er een stom incident met paard plaatsvond was dat ook de belangrijkste reden dat ik mijn behandelaar mailde dat het echt niet meer ging. Zonder paard had ik dat misschien pas later (of niet, met alle gevolgen van dien) doorgehad. Wat dat betreft zeg ik dus ook dat een paard de beste therapeut is die er kan zijn.

Sterkte met je depressie, ik hoop dat je ook goede hulp hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-18 00:01

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-18 00:01

Bedankt voor jullie reacties. Even voor de duidelijkheid: ik ben manegeruiter en ik heb geen eigen paard. Met andere woorden: ik heb de mogelijkheid om te stoppen en weer te beginnen wanneer ik wil.

Paarden werken zeker therapeutisch en we hebben natuurlijk exemplaren die het heerlijk vinden om geborsteld te worden. Toch neem ik daar geen genoegen mee. Ik voel me namelijk ook k*t als ik wel naar de manege ga en van de ellende niet opstap. Dat was leuk toen ik aan mijn schouder was geopereerd en niet kon/mocht rijden, maar niet als je wel kunt. Dan voelt het als een nederlaag. Trouwens: daar zit de manege ook niet echt op te wachten, mensen die komen aanlopen en niet rijden (dus ook niet betalen).

@No_No: ik snap je punt. Maar "geen plezier in iets hebben omdat het gewoon overgaat" en "geen plezier meer in iets hebben omdat je depressief bent" zijn twee heel verschillende dingen. In het eerste geval had ik gewoon een andere hobby gekregen en kon ik altijd wel weer met paardrijden beginnen als het weer begon te kriebelen. In mijn geval komt er helemaal niets voor in de plaats als ik stop. Dan zit je mooi met de gebakken peren, wat met thuis niksen gaat je stemming er ook niet op vooruit.

@Dreamybol: ik heb nauwelijks vrienden, dus ik moet mezelf naar alles meeslepen. Bij de manege is dat tot nu toe aardig gelukt. (In tegenstelling tot o.m. concerten, waar ik al tijden niet meer heen ga - niet echt de bedoeling gezien mijn vak.)

**Geplaatst**: 27-10-18 00:10

Geplaatst: 27-10-18 00:10

Jammer dat je niet gewoon 'mag' komen om een paard te poetsen, want je hoeft dat echt niet als nederlaag te zien!! Juist niet, want je doet dan wat goed voor een paard, lekker uitgebreid gepoetst worden is niet altijd een succes, maar op elke manege staan wel paarden die dat fijn vinden. Ik zou bijna zeggen kom eens bij ons langs.. En uitgebreid poetsen is ook weer soort workout, dus maak je endorfines aan, ook altijd goed.

En het stukje dat ik even kort door de bocht interpreteer als: 'schouder stuk, oké, nu mankeer ik 'niets', is natuurlijk niet helemaal waar. Nu is je hoofd een beetje stuk, fysiek kan je misschien rijden, maar 'als je hoofd er niet naar staat' is niet voor niets een gezegde.

Ik ben zo bang dat als je nu stopt, de drempel om weer te beginnen zo hoog wordt. Maar jij bent natuurlijk zelf de enige die kan bepalen of dat een risico is. Want ik kan wel schrijven wat voor mij helpt, dat zegt niet dat een ander dat ook helpend vindt.

Is er op de manege niet iemand met wie je wat kunt afspreken? Doodeng natuurlijk, want dan moet je ook wat openheid over jezelf geven, maar het kan ook weer opluchten.

**Geplaatst**: 27-10-18 00:12

Geplaatst: 27-10-18 00:12

Ik kreeg een brok in mijn keel van Dreamybol. Mooi...
Musicolog, ga toch, aai, loop rond, kijk bij de paddocks. Voel je niet bekeken of beoordeeld (dat is moeilijker dan gedacht, maar geloof me, dat is toch vaak het geval).
Regelmaat is je redding en dieren zijn heilzaam.

**Geplaatst**: 27-10-18 00:19

Geplaatst: 27-10-18 00:19

Ik heb er geen verstand van, maar in jouw geval denk ik dat je je moet afvragen wat je in de plaats van paardrijden wél wilt gaan doen? Als je daar een goed antwoord op hebt, prima. Maar als het antwoord niks doen is lijkt het me een slecht idee

**Geplaatst**: 27-10-18 11:38

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 27-10-18 11:38

Poeh, jeetje wat rot allemaal.
Paarden kunnen zo’n toevoeging zijn, niet voor niks zijn er vele therapieën waarbij paarden ingezet worden.

Is het niks om een leuk verzorgpaardjs te zoeken waarbij je meer vrijheid hebt om enkel lekker te borstelen of stuk te wandelen? Zonder druk?

Weet niet waar je woont maar die van mij is altijd in voor een lekkere poetsbeurt of een fijne wandeling.

**Geplaatst**: 27-10-18 11:43

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 27-10-18 11:43

Heb je al eens aan paarden coaching gedacht? Zo kun je toch met paarden zijn maar kunnen ze jou ook helpen. En ik kan me eerlijk best goed voorstellen dat je geen zin hebt om naar manegelessen te gaan. Ik vond dat op een gegeven moment ook niet leuk meer, maar bijvoorbeeld duin en strandrit ten wel.

Is er niet een bepaald genre of een ras wat je erg leuk vind? Je hoeft natuurlijk niet naar de manege te gaan maar misschien naar een stamboek dag van je favo ras, of bijvoorbeeld een koudbloed En wedstrijd? Of boek een mooie buitenrit met islanders?

Probeer iets te vinden wat je wel aanspreekt.

**Geplaatst**: 27-10-18 11:51

Geplaatst: 27-10-18 11:51

Lastig hoor!

Ik denk dat er balans moet blijven, dus wat doe je aan dingen, is het misschien teveel wat je doet, wat kun je eventueel schrappen.

Maar vraag iemand die bekend is met thematiek met je mee te kijken, dat je niet teveel laat vallen.

De andere kant met paardrijden is dat het veilig moet blijven.
Ga je niet door hoe je je voelt fouten maken, vallen etc.

( En even iets, waar je misschien nooit maar ws al wel hebt geprobeerd, kijk eens of ST Janskruid wat voor je kan doen, of anders valeriaan.... en als ik me er niet mee moet bemoeien, sorry )

**Geplaatst**: 27-10-18 16:41

Geplaatst: 27-10-18 16:41

Ik zat ook even op het verkeerde been omdat je het had over mijn paard en toen dacht ik dat je een eigen paard had. Manege is inderdaad anders. Overigens heb ik mij misschien ook niet helemaal goed uitgedrukt want ik bedoelde wel met als ik het even niet zie zitten (depressie) dan is het mijn paard die mij op de been houdt. Voor hem moet ik er dan toch op uit en nu ik mezelf dan niet de druk op leg dat ik moet rijden, gaat het al veel beter. Net als iedereen hierboven zegt. Hij oordeelt niet. Vindt het prima ook als ik alleen maar naar hem kijk, hem borstel of een wortel geef. Voor jou ligt dat lastiger als de manege het niet goed vindt dat je gewoon even komt rondhangen en een beetje met de paardjes bezig bent, maar ik kan mij haast niet voorstellen dat een manege dat niet oké vindt.

**Geplaatst**: 27-10-18 17:27

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 27-10-18 17:27

Is er geen therapeutische manege, zorgmanege in de buurt? Een vriendin van mij heeft zo een manege waar je wel enkel kan gaan om te aaien en tot rust te komen. Rijden is geen must. Ook paardencoaching kan daar.

Misschien is er zoiets bij jou in de buurt?

En rijden hoeft niet. Het mag geen stress bezorgen.

Heb je dit met de eigenaar van de manege besproken? Wie weet, misschien mag je wel een paardje verwennen ipv te rijden.

**Geplaatst**: 27-10-18 17:32

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 27-10-18 17:32

Nouja, ik heb wel mijn eigen paard, maar hij staat op een manege en ik kan me niet zo goed een voorstelling maken van een klant die niet gewoon mag komen om een paard even lekker te poetsen, omdat het rijden even niet zo lekker gaat. Of dat door een fysiek of mentaal probleem komt, zou niet uit hoeven maken.

**Geplaatst**: 27-10-18 17:51

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 27-10-18 17:51

Ik heb in de zelfde situatie gezeten.
Ik ben toen opgenomen geweest en kreeg toen als weekdoel dat ik die week 2 keer naar de pony'moest gaan.
Daar had ik heel veel moeite mee.
Mijn hobby, wat altijd mijn lust en mijn leven was geweest, voelde nu als een last.
Ik ging er met heel veel tegenzin heen, het gevoel was gewoon weg.
En omdat alles toen op mijn dochter neerkwam, we stonden bij een doe he t zelf stal, heb ik besloten om mijn 3 pony's te verkopen(1 fjord en 3 mini's)en de fjord van mijn dochter in een pensionstal te zetten.

Voor mij is dat een hele goede beslissing geweest(en voor mijn dochter ook), er viel een last van mijn schouders.
Ondertussen alweer meerdere depressieve periodes en opnames achter de rug(heb bipolaire stoornis), maar op het moment gaat het goed.
Van het stoppen met de paarden nog nooit spijt gehad.

Voor jouw scheelt het dat je geen eigen paard heb, stop er gewoon even mee en kijk hoe dat bevalt.
Bevalt het niet, kan je zo weer beginnen.
Om onbegrip te voorkomen zou ik wel even uitleggen wat er speelt.
Succes en beterschap!

**Geplaatst**: 27-10-18 18:17

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 27-10-18 18:17

Kun je niet gewoon wat helpen op de manege? Dan ben je er toch bij en hoeft niet te rijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-18 19:07

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-18 19:07

Oké, nog een misverstand. Ik mag wel gewoon naar de manege komen zonder te rijden, maar je loopt daar toch een beetje in de weg als je er niets te zoeken hebt. Als ik paardjes ga aaien, ben ik dan zoveel beter dan die jongens die langs de bak naar meisjes in strakke broeken staan te gluren? Ik heb (uiteraard, zou ik haast zeggen) nooit aan de eigenaar gevraagd of ik mocht komen zonder te rijden, en hij zou vast geen 'nee' zeggen, maar ik voel me zelf een beetje opgelaten.

Natuurlijk kan ik ook vrijwilligerswerk doen. Een extra paar handen om de stallen uit te mesten kunnen ze altijd gebruiken. Maar dat is een (morele) plicht erbij en dus ook stress. Ik doe trouwens al heel ergens anders vrijwilligerswerk en dat is in mijn situatie meer dan genoeg.

Ik ben trouwens een heel belangrijke reden om door te gaan nog niet genoemd. Colunder, die me aanraadt om te stoppen, heeft in ieder geval een dochter en dus verplichtingen elders en geregeld contact met mensen. Ik heb geen echte baan, geen relatie, vrijwel geen vrienden en mijn familie woont ver weg. Mijn bestaan is dus behoorlijk mensloos. Als ik stop met paardrijden, zit ik nog meer in mijn eentje thuis.

Ik ben trouwens al eerder tijdelijk gestopt, maar dat was niet om precies dezelfde reden. Toen vond ik rijden wel leuk maar dacht ik "waarom zou ik mijn tijd en geld hierin steken als ik er toch nooit goed in word? Ik kan beter wat meer gaan studeren, daar ben ik in ieder geval goed in." Maar dan kreeg ik altijd spijt, want in mijn hart stond ik er niet achter. Ook nu denk ik dat ik spijt zal krijgen als ik stop. Waarschijnlijk heeft Nienkje ("Regelmaat is je redding en dieren zijn heilzaam") gelijk.

**Geplaatst**: 27-10-18 19:42

Geplaatst: 27-10-18 19:42

musiqolog schreef:
Oké, nog een misverstand. Ik mag wel gewoon naar de manege komen zonder te rijden, maar je loopt daar toch een beetje in de weg als je er niets te zoeken hebt. Als ik paardjes ga aaien, ben ik dan zoveel beter dan die jongens die langs de bak naar meisjes in strakke broeken staan te gluren? Ik heb (uiteraard, zou ik haast zeggen) nooit aan de eigenaar gevraagd of ik mocht komen zonder te rijden, en hij zou vast geen 'nee' zeggen, maar ik voel me zelf een beetje opgelaten.

Natuurlijk kan ik ook vrijwilligerswerk doen. Een extra paar handen om de stallen uit te mesten kunnen ze altijd gebruiken. Maar dat is een (morele) plicht erbij en dus ook stress. Ik doe trouwens al heel ergens anders vrijwilligerswerk en dat is in mijn situatie meer dan genoeg.

Ik ben trouwens een heel belangrijke reden om door te gaan nog niet genoemd. Colunder, die me aanraadt om te stoppen, heeft in ieder geval een dochter en dus verplichtingen elders en geregeld contact met mensen. Ik heb geen echte baan, geen relatie, vrijwel geen vrienden en mijn familie woont ver weg. Mijn bestaan is dus behoorlijk mensloos. Als ik stop met paardrijden, zit ik nog meer in mijn eentje thuis.

Ik ben trouwens al eerder tijdelijk gestopt, maar dat was niet om precies dezelfde reden. Toen vond ik rijden wel leuk maar dacht ik "waarom zou ik mijn tijd en geld hierin steken als ik er toch nooit goed in word? Ik kan beter wat meer gaan studeren, daar ben ik in ieder geval goed in." Maar dan kreeg ik altijd spijt, want in mijn hart stond ik er niet achter. Ook nu denk ik dat ik spijt zal krijgen als ik stop. Waarschijnlijk heeft Nienkje ("Regelmaat is je redding en dieren zijn heilzaam") gelijk.

Vooral proberen te blijven gaan zou ik zeggen. Ben het helemaal met Nienkje eens wat betreft regelmaat en dieren. En ook om onder de mensen te zijn.

Ik heb in het verleden ook veel last van behoorlijk zware depressies gehad, en het paardrijden heeft mij daar wel bij geholpen. Het was soms het enige lichtpuntje in mijn week.

Maar ik herken het wel in jouw verhaal hoor, de dagen dat het juist niet lukt. Ik voelde me dan echt niet goed, paard voelde dat, niets lukt, instructrice geïrriteerd omdat ik niet leek te luisteren. Maar omdat ik geleerd heb dat structuur in mijn weken en dagen echt mijn redding is ben ik toch altijd blijven gaan. Als ik niet ga voel ik me pas echt ellendig namelijk.

Wat mij heeft geholpen is aan het begin van de les bij het opstappen al tegen de instructrice te zeggen dat ik me niet goed voelde en misschien niet alles mee zou doen, maar af en toe zou gaan stappen. Dan is de druk er af voor mezelf.

Sterkte, ik hoop dat je het plezier weer terug vindt :(:)

**Geplaatst**: 27-10-18 19:57

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 27-10-18 19:57

Ook ik heb ervaring met oa depressie en paardrijden

Ook ik adviseer je om te blijven gaan
Wel zou ik persoonlijk zorgen dat bv je instructrice het weet zodat die bv niet geërgerd kan reageren. Dit kan persoons afhankelijk destructief werken

Daarnaast schrik ik van je weinige persoonlijke contacten. Dit helpt niet om uit een diep dal te komen. Misschien weet sociaal wijkteam iets voor je? Hun zijn oa hier voor

En wellicht denk je “heb je weer zo’n betweter”. Ik kom uit zo’n diep dal en zal altijd mijn beperkingen op psychisch vlak blijven behouden. Ik ben voornamelijk ook op deze gronden duurzaam arbeidsongeschikt verklaart en zit dus in de IVA.
Zoals van de week, ik zat niet lekker in mijn vel door een pijnaanval ‘s nachts waarna bleek dat mijn nierfunctie van 59 naar 36 is gegaan en ik hele hoge ontstekingswaarde in mijn bloed heb. En alle gedoe hier om heen ben ik toch naar de zorgboerderij gegaan, mijn dagbestedingsplek.
Door de mensen daar kan ik weer relativeren en door de paarden word ik weer rustiger

**Geplaatst**: 27-10-18 20:12

Geplaatst: 27-10-18 20:12

Ik zou wel blijven rijden. Zeker als je zelf al zegt dat je denkt spijt te gaan krijgen als je stopt. Maar je moet wel voor jezelf aanvoelen of je dat kan blijven doen. Is het het hele uur vol spanning, of zakt het halverwege wel weer weg? Weet je instructrice van je spanning/zou zij jou daarmee kunnen helpen of erop kunnen inspelen?
Doen ze ook aan vrij rijden op de manege? Betalen voor rijden zonder les? Zelf kiezen wat je doet. Geen verplichting. Al loop je ernaast ipv erop te zitten. Of anders een buitenrit als ze dat nu nog organiseren? Dat misschien een optie voor je?
Veel vragen, je hoeft ze niet allemaal te beantwoorden

En wbt naar de manege zonder rijden.. Gewoon vragen! Ja stom dat ik dat zeg want is niet gewoon. Maar als je zelf twijfelt ga je alleen maar als je wel vraagt.
Het is je eigen conclusie dat je in de weg loopt. Je loopt niet in de weg als je in een stal zit, een paard gezelschap te houden dat een uurtje of meer rust heeft tussen lessen. Je loopt ook echt niet in de weg als je een borstel pakt en helpt het paard schoon te houden/te knuffelen en kriebelen, of besluit een stukje van de gang te vegen en niet alles doet ("hee iemand heeft al een deel voor mij gedaan!" zegt de stalhulp). Maar van mij dat horen heeft geen zin want ik ken de manege niet. Als je de stalhouder een te grote stap vind kan je je lesgever eerst vragen, die weet het vast ook wel.
Maar vraag het. Als ze dan nee zeggen mag je me een mep verkopen. Maar je bent heus niet de eerste die naar een manege gaat zonder te gaan rijden. En bevalt het je gewoon helemaal niet ondanks dat het mag dan laat je het bij 1 keer.

**Geplaatst**: 27-10-18 20:26

Geplaatst: 27-10-18 20:26

Musiqolog, a.u.b. de lifeline met de paarden niet opgeven ! De paarden oordelen niet, ze maken gewoon contact, en dat maakt ze perfecte therapeuten. Hun energie is van grote waarde! Misschien kun je een andere invulling met paarden vragen bij de manege waar je nu bent, of anders is een SPG (stg paardrijden gehandicapten) manege misschien een alternatief?
Muziek heb je al laten vallen, wat wel een positieve energiebooster had kunnen zijn.
Wat zijn er dan nog voor mogelijkheden over om te connecten en goede energie te krijgen?
Ik kwam onlangs dit filmpje tegen op het web en vind het erg mooi, heeft niet direct een link met depressiviteit maar misschien zit er toch iets in: https://www.facebook.com/upliftconnect/ ... 531864027/

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-18 20:35

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-18 20:35

@Elvira: tja, ik ben nu eenmaal autistisch. Helemaal zonder menselijk contact kan ik niet, maar het is wel moeilijk en het levert stress op. En heel veel frustratie (ook, maar niet alleen in de liefde): voor je het weet doe/zeg je iets verkeerd of val je buiten de boot. Dus als het minder gaat, zeg ik al snel: laat die contacten maar zitten.

Overigens heb ik geen psychosomatische klachten van die depressie. Mijn conditie is uitstekend (al ben ik te dik) en de sportschool, waar ik een kleine twee weken terug mee begonnen ben, zal ik niet snel laten vallen. Lichamelijke ellende kan ik er niet ook nog bij hebben...

@Lara: Dankjewel voor je motiverende praatje en je vele suggesties.

Voorlopig heb ik ze niet nodig. Zoals ik schreef, ging het deze week al beter ik ga ervan uit dat dit doorzet.

@Elbony: Ik ga liever niet op een gehandicaptenmanege zitten. Met mijn verstand of mijn lijf en leden is verder niets mis hè. Maar verder heb je helemaal gelijk.